Kluswerk

Hey allemaal,

N tijdje geleden heb ik mijn relatie beëindigd. Nu ben ik wat aan het nadenken over mezelf, ik merk dat ik steeds in dezelfde valkuil ben getrapt wat relaties betreft. Ik ben erg zorgzaam en kom best stoer over en dat trekt mannen aan die vaak onzeker zijn en n soort mammafiguur zoeken. In het begin lijkt het dan een zelfverzekerde jongen/man die de wereld aankan maar langzamerhand klampt hij zich steeds verder aan me vast en verstikt me half en heb ik meer het idee een patient te hebben dan een relatie. Dan trek ik vervolgens de stekker eruit en denk 'shit, ben er weer ingetrapt'.

Dat ik steeds toch weer relaties met zulke mannen aanknoop betekent dat mijn vizier niet echt goed is afgesteld, en eigenlijk wil ik dat eerst aanpakken voordat ik weer aan relaties ga denken.

Zijn hier mensen met t zelfde probleem? En hoe heb je dat aangepakt/pak je dat aan?

Ik ben trouwens 28, heb 4 noemenswaardige relaties gehad, 1 van 6,5 jaar, 1 van 2 jaar en twee van n half jaar.

quote:

Op zondag 8 april 2012 13:24 schreef babipangang het volgende:
Ik herken het wel wat je vertelt. Zelf ben ik ook zo'n zorgzaam type waardoor ik vaak ook van die onzekere/psychisch niet al te sterke meiden aantrek wat meestal niet op veel goeds uitloopt uiteindelijk.

Maar wat bedoel je precies met vastklampen? Dat het eigenlijk een emotioneel wrak blijkt te zijn om het zo te zeggen of dat die persoon teveel bij je wil zijn?

Vastklampen alsin dat ze emotioneel nogal instabiel waren. Mijn laatste ex zei op een moment 'ik ben alleen nog maar gelukkig als ik bij jou ben.'

@ Friek: T topic heet zo omdat ik aan mezelf wat moet klussen. Maar als jij n betere titel hebt: be my guest. Mijn exen konden overigens inderdaad niet klussen.

Dat is juist het lastige. Van de eerste twee relaties heb ik geleerd dat dat soort mensen mijn type niet is. In de derde relatie kwam dat pas na een jaar naarboven. Het eerste jaar was echt tof, t was echt vuurwerk tot op een moment hij begon te vertellen hoe slecht en onzeker hij zich voelde. In eerste instantie reageerde ik daar best bezorgd op en probeerde m te helpen, gaf aan dat hij hulp moest gaan zoeken na n half jaar omdat hij zichzelf er niet uit kon helpen. Op een moment zat hij alleen nog maar depressief op de bank en had ik t idee met een vreemde een relatie te hebben. Hij leek in niets meer op de jongen die ik had leren kennen.

Mijn laatste relatie was met iemand die in eerste instantie ook heel zelfverzekerd overkwam, zijn zaken redelijk voor elkaar leek te hebben maar daar kwamen al vrij snel barsten in. Ik heb hem toen na een maand of drie aangegeven dat ik het niet erg vond dat hij even niet lekker in zijn vel zat maar dat als het zo zou blijven (met name dat afhankelijke aan mij) dat ik er geen toekomst in zag. Zo gezegd zo gedaan, uiteindelijk draaide de relatie om hem en was er geen aandacht of ruimte meer voor mij, toen heb ik t uitgemaakt.

Het punt is eigenlijk dat ik 4 van zulke relaties heb gehad, er wel een stuk van geleerd heb, maar blijkbaar toch weer bij zo iemand uitgekomen ben, ook al heb ik het deze keer heel wat sneller gestopt.

Ik zou graag mezelf zo willen veranderen dat ik in de eerste plaats al niet meer naar dat type man toega en eigenlijk juist wat andere mannen aantrek. Als ik nu kijk naar het type mannen dat mijn kant op komt dan zijn dat ook weer mannen die redelijk zelfverzekerd overkomen, maar waarbij ik meteen een soort van 'jij zal dr toch niet weer zo een zijn' voel.

@ kijkmij: als ik erover nadenk is het zo dat allevier in eerste instantie heel weinig van zichzelf lieten zien maar juist de vlakken waarop ze succesvol waren lieten zien. In het begin waren ze dan naar mij toe ook wel zorgzaam maar dat veranderde langzaam naar niet zorgzaam.

Ik ben in het begin van een relatie ook zorgzaam, ik vind het gewoon heerlijk om te koken voor iemand, of 's avonds even te masseren als ie hard gewerkt heeft en als er een shirt is blijven liggen dan was ik dat even mee met mijn was zodat ie t de volgende keer schoon heeft. Ik ben gewoon graag op die manier lief voor iemand.

Meestal doet een vriendje dat in t begin ook wel voor mij in bepaalde mate, dan denk ik van óh hij is t gewoon niet gewend of moet het nog leren ofzo. En dan na een langere tijd gaat dat wel irriteren. Ik besprak dat dan trouwens wel, van joh, lieverd, ik zou het zo fijn vinden als jij ook eens voor mij kookt of iets dergelijks. En dan doet ie dat 1 keer, en laat ik echt zien dat ik t fijn vind, en dan is het weer klaar. Dan zit het er gewoon niet in denk ik.

@ Friek: ik kan natuurlijk vooraf niet zien hoe iemand in een relatie is. Ik hoopte eigenlijk iets meer feeling ervoor te krijgen en nu ik het stukje lees dat ik net typte is dat ik eerder moet aangeven dat ik verwacht dat een man ook lieve dingen voor mij doet ipv ik alleen voor hem.

quote:

Op zondag 8 april 2012 14:35 schreef kijkmij het volgende:
Als ik jouw reactie lees dan heb ik gelijk een vraag: waren het allemaal mannen die nog thuis woonden? Want als ik dat lees lijkt het me meer alsof die mannen nog niet geleerd hebben voor zichzelf te zorgen enzo.

En verder vind ik altijd dat als iets je niet aanstaat je het moet zeggen. Maar dat is gelijk weer het cliche tussen mannen en vrouwen: vrouwen beginnen te pruilen en de man moet maar begrijpen wat er aan de hand is. En de mannen begrijpen niks van vrouwen.

Nu weer even zonder dollen: ik heb dat ook wel eens gehad in een relatie. Dan was mijn vrienin boos op mij en de hele avond wat zitten te pruilen. Resultaat: de avond voor allebei verperst, terwijl als ze direct om 7 uur had vertelt wat haar dwars zit we er over hadden kunnen praten en verder een leuke avond hadden gehad. Ik ben ook voor duidelijkheid en eerlijkheid.

p.s.:
jij hebt echt geen geluk mannen: Huisgenoot sorry. gemeen van me. maar een grote glimlach kreeg ik er wel door toen ik het zat te lezen. erg herkenbaar dacht ik. vind je zelf ook niet?

Om je vragen te beantwoorden: twee ervan woonden al op zichzelf, twee niet. Op zich maakte dat niet heel veel verschil vind ik, al kon maar een van de 4 wel koken en de rest niet.

Ik denk dat ik als ik mijn antwoorden teruglees gewoon te laat ben met zeggen dat ik wat terugverwacht, maar in het begin vind ik t ook niet zo erg, het begint me later pas te storen. En dan zeg ik het overigens wel. Ik heb een hekel aan mensen die overduidelijk ergens mee zitten maar t dan niet willen vertellen dus dat doe ik eigenlijk niet. Het is bij mij eerder altijd andersom, dat vriendlief met een lang gezicht zit en ik het eruit kan trekken.

Ja echt he? Gelukkig heb ik nu een heel toffe huisgenoot die wel gewoon normaal doet. Wat die jongen betreft ben ik vantevoren te makkelijk geweest. Ik ging ervanuit dat t wel goed zou komen ook al had ie niet echt ervaring, maar toen hij hier woonde was het binnen 6 weken klaar en heb ik hem de huur opgezegd. Op zich ben ik daar wel voortvarend te werk gegaan. Verschil is dat ik op hem niet verliefd was en dus eigenlijk niks te verliezen had.

quote:

Op zondag 8 april 2012 15:19 schreef kijkmij het volgende:
Het is dus beter om direct vanaf het begin al duidelijk te zijn. Maar dat kan best moeilijk zijn natuurlijk omdat je dan misschien bang bent om als te fel of veeleisend over te komen. Daar moet je dus een goede balans tussen vinden.

En dat met dat iets terug verwachten: ik vind dat zelf niet zo relevant in een relatie. Dan is het net alof het iets is van "als jij dat voor mij doet, dan doe ik dat voor jou". Ik heb zelf niet zoiets dat ik voor alles wat ik doen iets terug wil hebben. Maar het moet natuurlijk niet allemaal van 1 kant komen. Maar mijn idee van een leuke en goede relatie is dat je iets doet voor de ander omdat je dat zelf wilt doen, en niet iets doet zodat de ander iets terug doet.

Pfff, relaties, je kunt er wel een boek over schrijven

Nou ik ga zo. Heb straks nog een leuk feestje.

Dat is het inderdaad ook wel, ik wil niet meteen als een zeikwijf overkomen. En t hoeft ook niet van dat ruilwerk te worden. T is meer dat er een beetje een balans in moet zitten. Dat zou ik wel heel prettig vinden.

Op zich vind ik het trouwens niet erg als iemand af en toe onzeker is, ben ik zelf ook wel eens maar het moet niet zijn leven beheersen.

quote:

Op maandag 9 april 2012 00:53 schreef Frag_adder het volgende:
Heel herkenbaar, ik zelf ben erg zelfstandig en ondernemend en lijk op 1 uitzondering na juist vooral hele afwachtende niet onafhankelijke vrouwen aan te trekken waar ik juist het eigen initiatief heel erg in mis. Iedereen is in zekere mate onzeker, dat vind ik niet zo erg, het gaat mij meer om die afhankelijkheid.
Wat kan je er aan doen? Nou ja gezien de hoeveelheid relaties die jij hebt gehad hetzelfde als ik, als je een leuk persoon leert kennen ga er wat dieper op in en probeer er achter te komen in hoeverre deze persoon dus wel of niet zo een onzeker mama figuur is.

Wat voor mij werkt is om ten eerste te kijken hoe zo een persoon op vakantie is (gewoon vragen niet meteen er mee op vakantie gaan) Is het iemand die zelf voor onderzoek doet, veel uitjes plant, veel zaken onderneemt of juist meer een kat uit de boomkijk type is die hiervoor op vrienden / vriendinnen vertrouwd.
En ten tweede wil ik weten wat voor dromen / passies zo een persoon heeft. Dan gaat het me niet om deze zaken an sich maar meer om het hebben ervan tegenover iemand die elke week 40 uur werkt, elke avond op de bank zit en alles wel prima vind.

Stel wat meer gerichte vragen als ie iemand leert kennen, de meeste personen bijten niet \

Ik had overigens een topic verwacht over mannen die zeggen dat ze handig zijn en vervolgens falen en het niet afmaken beetje kaliber "help mijn man is klusser"

Dat zijn wel goeie vragen om te stellen in het begin, het geeft inderdaad wel een beetje weer hoe iemand in de wereld staat.

Ach misschien klopt dat over het klussen ook wel, geen van allen konden klussen, ikzelf kan het goed genoeg om de kleine klusjes te doen.

@ Cavalinho, het bij mij zeker een valkuil, dat mensen die dingen toch al makkelijk uit handen geven of onhandig zijn ik dingen maar oppak omdat ze dan snel en beter gebeuren. "Ja maar jij kunt dat zo goed"heb ik ook echt te vaak gehoord. Eigenlijk had ik dan moeten zeggen "jij ook als je t wat vaker doet" maargoed.

Conclusie van dit verhaal:
Ik moet in het begin duidelijker zijn, en bij het leren kennen wat meer doorvragen en erachter komen of het erin zit dat hij ondernemend is en van plan om ook lief voor mij te zijn. En de eerste die mijn huis ten positieve gaat verbouwen voor een bord lekker eten een bonuspunt geven.

quote:

Op maandag 9 april 2012 09:56 schreef Frag_adder het volgende:

[..]

Je hebt niet in de hand op wie je verliefd wordt, wel kan je zorgen dat als je weet dat er geen toekomst in zit, hoe goed het ook voelt, je het eerder af kapt.

Wel haalt Cavalinho ook een goed punt aan, jij lijkt me een heel erg zelfstandige vrouw, geef de ander als die wat minder is, ook de kans hierin te groeien in plaats van alles op jezelf te nemen en dan te klagen dat hij niets doet waar hij niet eens de kans voor kreeg.

Een lekker bord eten op tafel zetten kan ik trouwens ook al zelf

Ik ben inderdaad erg zelfstandig, en op zich vind ik het niet echt een probleem als mijn partner dat iets minder is, echter is het verschil in mijn laatste relaties echt te groot geweest. Daarom ook de conclusie dat ik hier sneller op moet reageren, in mijn eerdere relaties was ik daar voor mijn gevoel wel steeds sneller bij, maar nog steeds te laat. Wat ik ook kan doen is zelf wat minder hooi op mijn vork nemen en niet meteen de leiding nemen omdat het voor mij wat vanzelfsprekender is om dingen op te pakken. Dus toekomstige vriendlief de kans geven om zelf iets op te pakken.