Dit is ongeveer wat er is gebeurd.
Ik leerde mijn vriendin kennen via via, liefde op het eerste gezicht leek het wel. De ene avond heb ik daar ontmoet en de volgende bleef ik slapen. De tijd daarna kwam ik steeds meer bij haar over de vloer. Ik woonde nog thuis, zij kwam uit een dorp uit de buurt en zat op kamers.
Na een tijd kwam ik alleen nog thuis om wat dingen op te pikken en was ik altijd bij haar te vinden en we hadden het goed.
Er was alleen een ding, mijn vriendin is ziek. Op het begin geloofde ik er niet zo in, chronisch vermoeidheid heeft ze last van zei ze. Ik vond haar stiekem een beetje een aansteller maar al snel kwam ik erachter dat het gewoon een naam is voor klachten die ze niet kunnen plaatsen en maar in dat vakje duwen. Tevens geen erkende ziekte dus veel heb je daar ook niet aan.
In die tijd gingen we beide naar school, zei deed de opleiding toerisme en ik deed ICT omdat ik stiekem een verschrikkelijke nerd ben enzo.
Na een tijdje hadden we beide een kamer omdat ik toch een plek voor mezelf wilde, al zijn we tot nu toe nooit langer als 2 weken uit elkaar geweest.
Tijd verstreek en ik had mijn opleiding afgerond, ik ging aan het werk. Mijn vriendin was inmiddels gestopt met haar opleiding omdat ze de schooldagen niet vol kon houden. Fysiek niet, want haar punten waren top. Ze kon het gewoon niet aan.
Als een zeer nuchter persoon was ik het daar niet zo mee eens. Maar als je zo dichtbij iemand staat zie je pas hoe erg zoiets kan zijn.
Nu kwam ze op het punt dat ze echt hulp zocht en via instanties heeft ze dat gekregen, ze heeft ook een wajong aangevraagd en heeft daar anderhalf jaar voor moeten vechten omdat cvs niet erkend is. En dat terwijl ik iemand met ADHD een uitkering zie krijgen door een paar keer vluchtig in de rondte te kijken bij zijn evaluatiegesprek of wat je daar ook krijgt. Super dus.
In deze tijd is ze dan ook ingestort, het ging slechter met haar en vanaf toen is het alleen maar erger geworden. Overal hulp zoeken, alles laten onderzoeken. Teleurgesteld blijven worden omdat er niks gevonden kan worden.
Ondertussen hebben we onze studentenkamers achter ons gelaten en woonden we in een appartement in het midden van de stad. Als overbrugging van een huurwoning waar we op hebben gereageerd en gekregen. Het moest alleen nog gebouwd worden. 1 jaar zou dit duren.
Na dit jaar hebben wij ons huisje zelf aangepakt. Zelf de vloeren gelegd, zelf alles geschilderd. Dit is echt ons plekje, wij hebben het samen gedaan.
Inmiddels hebben we al meer als 5 jaar een relatie, we kennen elkaar zoals niemand anders ons kent. We hebben elkaar in alle staten gezien, en hoewel zij slechter is geworden ben ik alleen maar vooruit aan het gaan en dat zien we allebei.
De tijd die we nu samen zijn is eigenlijk saai, we hebben elkaar niks meer te zeggen. Als we bij vrienden zijn is het bijna of we doen alsof. Ik zie ook niet meer onze toekomst, het samen oud worden en huisje boompje beestje.
Toch is het lastig, om zoveel van iemand te houden. Zoveel te hebben gedeeld. Om dat te kunnen zeggen, het is beter als we uit elkaar gaan. Voor ons allebei. Maar ik heb haar verteld dat ik wil praten, dat ik niet meer de spark voel. Niet meer de verliefdheid voel en houden van alleen niet genoeg is om samen te zijn.
Ze is nu bij haar moeder en komt na het weekend weer thuis en dan zullen we een gesprek hierover hebben. Waar ik stiekem al de uitkomst van weet. Hoe zwaar het me ook valt, hoe raar het ook is om zoveel te hebben gedeeld. Samen iets te hebben opgebouwd. Kan ik niet meer met haar samen zijn..
Ik heb hier nog niet de helft geschreven van wat er is gebeurd. Ik heb het idee dat ik heel snel volwassen ben geworden in de afgelopen jaren. Constante zorg en drama heeft me gesloopt.
En nu voel ik me kut. Mijn toekomst heeft ineens een rare wending. Ik ben benieuwd wat er allemaal gaat komen in de volgende maanden.
Disclaimer: bovenstaande kan onsamenhangend en verwarrend zijn. Maar ik wou dit graag even kwijt.
Blijf schrijven als het je helpt verwerken zou ik zeggen.
Als het zo makkelijk was. Dit heeft ze allemaal al geprobeert en is dit punt allang voorbij.quote:Op zaterdag 7 april 2012 00:07 schreef Leyli het volgende:
Haar cvs wordt steeds slechter en slechter zeg je? misschien een tip om alternatieve behandelingen te proberen? En in deeltijd studeren. Als dat mogelijk is dan.
Het enige wat haar nu nog is aangeboden is in een gesloten omgeving therapie volgen.
Of heeft dat er verder niks mee te maken en zitten jullie gewoon in een sleur?
Ik denk een combinatie van die 2 dingen.quote:Op zaterdag 7 april 2012 00:13 schreef kwiwi het volgende:
Jullie zijn dus uit elkaar gegroeid omdat jij vooruit ging en zij achteruit? Zeg maar..
Of heeft dat er verder niks mee te maken en zitten jullie gewoon in een sleur?
quote:
[..]
Als het zo makkelijk was. Dit heeft ze allemaal al geprobeert en is dit punt allang voorbij.
Het enige wat haar nu nog is aangeboden is in een gesloten omgeving therapie volgen.
. Wat naar voor je. Voor jullie beiden. Heel veel sterkte!
Als je er allebei vrede mee hebt, dan kun je vrienden blijven.
Dit hoor je zo vaak, en achteraf is het nog niemand gelukt volgens mij om vrienden te blijven.quote:
Jullie zijn uitgekeken op elkaar en wellicht ben jij het gewoon moe dat zij alleen maar verder achteruit gaat i.p.v. vooruit. Dat is heel normaal.
Als je er allebei vrede mee hebt, dan kun je vrienden blijven.
Sterkte TS, lijkt me echt zwaar klote dit
Dat kan ik ergens wel begrijpen. Ik vind het ook iets egoistisch hebben.
Heeft niks met gevoel te maken, verliefdheid is een neuro-chemisch proces en je zou vrij uniek zijn als je 5 jaar lang verliefd zou zijn. Alle mensen om je heen die zeggen dat ze na 12 jaar nog net zo verliefd zijn al toen liegen tegen jou, hun partner en zichzelf.quote:Niet meer de verliefdheid voel en houden van alleen niet genoeg is om samen te zijn.
Dat je uit elkaar gegroeid bent is gewoon jammer natuurlijk, dat je in een sleur zit is ook aan jezelf te wijten. Op het moment dat je je realiseert dat het zo ver is gekomen ben je eigenlijk al te laat.
Ahum? Ik heb anders meerdere mensen hier op Fok! wel eens horen zeggen dat zij nog vrienden zijn met hun ex. Ik ben vrienden met mijn ex bijvoorbeeld.quote:Op maandag 9 april 2012 08:50 schreef fotostarter het volgende:
[..]
Dit hoor je zo vaak, en achteraf is het nog niemand gelukt volgens mij om vrienden te blijven.
Sterkte TS, lijkt me echt zwaar klote dit
Het lijkt ook een beetje alsof je bent uitgeblust. Dat je zoveel je vriendin hebt geholpen, dat het een beetje op is. Ik vind het nogal wat, hoor. Zeker voor je eerste relatie, respect.
Volgens mij wordt het tijd dat jij een luchtige relatie krijgt, geen afleidingen van ziekten en dieptepunten, maar gewoon een beetje seksen, lekker eten, biertje doen, dagjes weg, enzovoort.
Ik moet zeggen, misschien is einde relatie ook wel goed voor haar. Dan kan ze gewoon 100% zich concentreren op het oplossen van haar probleem.
Ik denk dat het helemaal niet zo gek is als je in dit geval aan jezelf denkt. Sterker nog.. in dit geval een hele goede eigenschap !quote:
Dus je zegt eigenlijk: mijn relatie werkt niet meer omdat mijn vriendin haar problemen niet oplost en mij niet kan volgen in mijn ontwikkeling.
Dat kan ik ergens wel begrijpen. Ik vind het ook iets egoistisch hebben.
Bedenk hoe jij jezelf over een aantal jaar ziet... is dit zonder haar, moet je er een punt achter zetten.... maar kan me voorstellen dat het erg veel pijn doet... veel sterkte gozer !!
en dat is?quote:
Er is een reden dat cvs niet erkent wordt he
Dat het niet bewezen is he. Oftewel mevrouw zit gewoon in dr kop niet lekker.quote:
zou kunnen.. maar kun je vanaf hier niet weten hequote:
[..]
Dat het niet bewezen is he. Oftewel mevrouw zit gewoon in dr kop niet lekker.
Je kunt het egoisme noemen. Je kunt het ook zelf-bescherming noemen.quote:
Dus je zegt eigenlijk: mijn relatie werkt niet meer omdat mijn vriendin haar problemen niet oplost en mij niet kan volgen in mijn ontwikkeling.
Dat kan ik ergens wel begrijpen. Ik vind het ook iets egoistisch hebben.
Misschien dat het nog niet eens met haar ziekte te maken heeft.quote:
Jullie zijn dus uit elkaar gegroeid omdat jij vooruit ging en zij achteruit? Zeg maar..
Of heeft dat er verder niks mee te maken en zitten jullie gewoon in een sleur?
Zoveel stellen die elkaar als halve puber (jaar of 18) leren kennen groeien uit elkaar na een paar jaar omdat je gewoon nog heel veel veranderd.
Dat zei ik inderdaad ook tot ik het van dichtbij mee maakte.quote:
[..]
Dat het niet bewezen is he. Oftewel mevrouw zit gewoon in dr kop niet lekker.
Wat Kluts zegt. Ik heb dit zelf ook gehad en ook moeten concluderen dat we uit elkaar groeiden. Ik kan het nog wel uitstekend met mijn ex vinden maar een relatie zit er gewoon niet meer in. Daar heb ik ook niet meer echt behoefte aan, aangezien we allebei verschillende verwachtingen bij de toekomst hebben.quote:
[..]
Misschien dat het nog niet eens met haar ziekte te maken heeft.
Zoveel stellen die elkaar als halve puber (jaar of 18) leren kennen groeien uit elkaar na een paar jaar omdat je gewoon nog heel veel veranderd.
Het is wel veel zwaarder om op deze manier uit elkaar te gaan omdat er geen ruzie is. Er is niets wat niet goed gaat, behalve dat de koek gewoon op is en dat is zeker voor de andere partij (met haar ziekte misschien nog wel meer) moeilijk te accepteren.
Sterkte hiermee!
.kan me daarentegen ook wel weer voorstellen dat de ziekte invloed heeft.... lijkt me niet gek dat TS het gevoel dat hij onbedoeld tegengewerkt wordt in zijn toekomstplannen...quote:
Beetje flauwe vraag, maar wat zijn de leeftijden precies? Ik gok zo'n 22-24 jaar? Want dan vind ik dat Kluts redelijk gelijk heeft in dezen.
Precies dit. En bedankt.quote:Op woensdag 11 april 2012 14:33 schreef bigshadow het volgende:
Ik heb zelf zeer recentelijk mijn relatie in vrijwel dezelfde situatie beeindigd, mijn vriendin ging steeds meer achteruit ondanks alle pogingen, verhuizingen, rust en behandelingen ten spijt. Je kunt nog zoveel van iemand houden, het is verschrikkelijk moeilijk om een evenwichtige relatie te bouwen met iemand die ziek is. Voor mij ging het gewoon niet meer, ik voelde mij ongelukkig en zag geen ruimte om samen door te gaan. En dat is kut geloof me, maar uiteindelijk is het voor jullie beide waarschijnlijk beter. CVS/ME is een rotaandoening, een onzichtbaar monster. Ik wens je veel succes en wijsheid in deze moeilijke fase, en die daarop volgen ook.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoon
http://www.ookzogevoelig.nl/eigenschap_nietsMisMee.html
Lees is over de 'symptomen', maar pas wel op voor websites e.d. die de zweverige kant op gaan. Komt je vriendin hier een beetje bij in de buurt? Wellicht kan het een eye-opener zijn dus ik kon het niet laten dit even te posten.
Wat doe je om de relatie levendig te houden?
Ziekte op zich, welke dan ook, hoeft geen reden te zijn om een slechte relatie te hebben.
Aan de andere kant ben ik ook wel iemand die zegt dat je niet bij iemand moet blijven tegen elke prijs.
Je kunt het beste zelf de situatie inschatten, maar het voelt wel alsof je iemand gigantisch in de steek laat voor iets waar ze zelf niks aan kan doen.