Heb ik toevallig onlangs nog iets over geschreven: zie
Familie reageert hysterisch op jongere vriend...wat nu? . Mensen die te bang zijn om hun gevoel te onderzoeken (wat zij "beredeneren" noemen), bijvoorbeeld uit angst dat daardoor de magie verdwijnt, helpen zichzelf en anderen geregeld in de problemen.
Wat betreft relaties zijn er immers genoeg extreme situaties te bedenken waarvan iedereen snapt dat het nooit zal werken. Tussen dat soort extreme situaties en de "standaard" relatie zit een lijn, en ook sommige punten op die lijn zijn al onhoudbaar.
Gevoel is net zoals alle andere fenomenen iets, waar je observaties van kunt maken. Je kunt observeren dat het mogelijk is om voor meerdere mensen gevoel te hebben. Je kunt observeren dat gevoel beïnvloedbaar is, bijvoorbeeld hoe
sommige mensen veel meer gaan voelen voor iemand nadat ze er sex mee hebben gehad. Zo is het gevoel voor mogelijke partner A en mogelijke partner B dus een product van de betrokken persoonlijkheden, de chemie, maar óók de omstandigheden en gebeurtenissen, die deels op willekeur gebaseerd zijn. Je kunt bijvoorbeeld een trein missen en net dat ene dansavondje niet halen waarop je veel verliefder op persoon B zou worden.
De twee observaties hierboven leiden samen tot de conclusie, dat je nu het meest verliefd kunt zijn op partner A, en dat door willekeurige dan wel gecoördineerde actie je gevoel kan omslaan naar B. Dit betekent dus dat gevoel geen absolute leidraad kan zijn, want het is veranderlijk en beïnvloedbaar door zowel gerichte als willekeurige factoren - via processen die te begrijpen zijn. Je kunt het geheel dus op een dieper niveau begrijpen. Je bent jezelf voor de gek aan het houden als je zegt dat gevoel een op zichzelf staande waarheid is, die niet beïnvloed kan worden door bijvoorbeeld spanningsvelden vanwege lange reistijden etc. Aangezien we dat soort processen gewoon kunnen begrijpen en er rekening mee houden, lijkt het me een prima idee om dat te doen.
Dit alles neemt niet weg dat je een goed gevoel moet hebben bij je partner; daar gaat het immers om, dat is het hele doel van het zoeken van een partner, zeker voor vrouwen. Gevoel is belangrijk, gevoel kan heel mooi en fijn zijn. Je kunt dus gewoon beslissen om in zo'n risicovolle relatie te stappen met het idee: "ik voel nu zoveel voor hem/haar, dat ik ondanks de ongelukkige omstandigheden er vol voor ga." Maar dat is een heel andere insteek dan "ik luister alleen naar mijn gevoel en ga voor diegene waar ik nu het meest verliefd op ben, want kansberekening en redenaties horen niet in een relatie thuis". Een week later kan je verliefdheid al omgeslagen zijn, en als je gelooft dat je gevoel de absolute, op zichzelf staande waarheid is, en/of je weigert te kijken naar de factoren die je gevoel beïnvloeden, dan heb je geen idee op wat voor zee je heen en weer slingert.
Dat heen en weer slingeren op "onverklaarbaar" gevoel kan natuurlijk ook een bijzonder spannende en fijne ervaring zijn waar je bewust voor kiest... zulke mensen zullen zeggen dat ze die "problemen" die ik in de eerste alinea noem, zonder twijfel incasseren omdat de fijne momenten dubbel en dwars al het lijden waard zijn. Ze zullen vinden dat je met zo'n volledige ontleding die ik hier maak, de magie kapot slaat. Misschien zullen ze zelfs zeggen, dat het missen van die trein naar het dansavondje met B "voorbestemd was". In het kader van je recht op vrije keuze mag dat allemaal, maar wees dan wel zo mans (vrouws) om toe te geven dat je simpelweg weigert om te kijken naar de processen die gevoelens beïnvloeden, omdat je het fijner vindt ze als een wilde, onvoorspelbare zee te zien, die spannender en intenser is zolang je haar niet begrijpt en geen controle over haar hebt. Erken je dat namelijk niet, dan zaai je met je misleide verhalen over "gevoel als waarheid" een hoop verwarring bij de mensen die wél een consistent begrip willen krijgen hoe deze dingen werken. En zulke desinformatie tornt aan hún recht op vrije keuze - alleen maar zodat jij je eigen oogkleppen kan bevestigen en je lekker kan laten meeslepen door je gevoel zonder dat te hoeven erkennen.
Het kan zijn dat je vindt dat mijn verhaal zo "koud, kil en ongevoelig" aanvoelt. Dat is omdat ik niet schrijf voor vrouwen als doelgroep, maar voornamelijk om duidelijkheid te verschaffen. Als je wilt, is dit hele verhaal ook prima in een warme, kleurige, mooie vorm te gieten. David Deida doet zoiets bijvoorbeeld in zijn boeken zoals "It's A Guy Thing : An Owner's Manual for Women", waar hij een theorie (over een iets ander, doch gerelateerd onderwerp) uiteenzet m.b.v. verwijzingen naar allerlei concepten uit oosterse religies. Sommige van zijn punten heb ik ook in topics hier uitgelegd met strikt neutraal taalgebruik, omdat veel mannen dat nodig hebben. Deida's gebruik van het spirituele woordenboek maakt het verhaal wel een stuk mooier, minder kil en dus beter acceptabel voor diegenen die daar iets mee hebben. Dit alles is dus wederom een getuigenis dat gevoel beïnvloedbaar is, en dat je het "koude en kille" gevoel dat je mogelijk bij dit soort teksten van mij krijgt, niet als argument kunt gebruiken om ze af te wijzen. Je kunt immers zonder de inhoud te veranderen, precies hetzelfde in een warm voelend verhaal stoppen.
[ Bericht 19% gewijzigd door Polarcat op 05-04-2012 11:48:41 ]