Verveel me de touwtyfus

Ik verveel me de touwtyfus


Ergens in September, na een erg vette zomer, ben ik gestart met het zoeken naar een baan. Heb mijn pofo bijgewerkt, cv's opgesteld, gesolliciteerd etc.
Maar omdat ik zo neerslachtig was over het feit dat de uitkomst van de afgelopen 2,5 jaar eigenlijk een groot fiasco was , voelde ik me mislukt en faalde elke poging tot het zoeken naar werk wegens gebrek aan motivatie, lef en een gekrenkt zelfbeeld.

Ik heb me toen gestort op mijn eigen hobby. En omdat ik toch nog wat geld achter de hand had kon ik daar mooi nog een paar maanden op teren. En zo geschiedde. Ik heb mij in vier maanden bijna dagelijks 8 a 12u per dag totaal gestort op mijn hobby en dat heeft verschillende positieve effecten gehad.

Ik werkte naar een deadline toe, ik wist dat ik er goed in was en was gemotiveerd als ooit te voren. Met een ware tunnelvisie heb ik aan mijn project gewerkt van begin tot eind, met de grootste plezier, gedrevenheid en al het goede. Ik heb me werkelijk nooit zo lekker gevoeld.

Met de wetenschap dat die instelling ook ingezet kon worden in meer serieuze zaken als carrière, een baan in de lengte van mijn opleiding en wat voor projecten dan ook ben ik in januari verder gegaan met solliciteren.

Inmiddels zijn er een stuk of 100 brieven de deur uit gegaan naar serieuze vacatures, maar ook dingen die elk ongeschoold persoon uit kan voeren. Uiteindelijk heb ik ééndaagse baantjes gehad en ben ik nu postbode voor zolang ze me kunnen inplannen.

Ik probeer de instelling er in te houden ook al heb ik nog niet veel. De vreugde van de decembermaanden was zo intens dat ik weer weet waar ik het voor doe. Maar inmiddels zijn er ook andere zaken die me langzaam maar zeker de das om doen.

Ik voel me geïsoleerd en in een hoek gedreven. De tijd op de academie was zo bruisend en dynamisch, maar is er niet meer en zal ik niet meer krijgen. Mijn vriendin wie ik in november heb leren kennen en die mij het laatste duwtje in de rug heeft gegeven om verder te gaan, is verhuisd en zie/spreek ik nog maar weinig.

Langzaam maar zeker begin ik te beseffen dat ik ouder wordt (nu 26) en dat mensen van je weg gaan, tijden veranderen en dat het uiteindelijk over is met de speelse pret, diversiteit, impulsief handelen en gaan en staan waar je wilt en dat je uiteindelijk alleen overblijft.

Het lukt me steeds moeilijker om dingen los te laten en begin door al die dingen die hier boven staan me weer net zo neerslachtig te voelen. Eerst had ik de grootste motivatie, nu hangt er een grote molensteen aan mijn nek met "moeten". Maar het lijkt maar niet te lukken. Ik wil weg hier, weg van mijn problemen en weg van alle sores. Grote avonturen aangaan, doen wat ten strengste wordt afgeraden.

Maar ondertussen nog steeds suffige baantjes aannemen waardoor ik niet uit de problemen kan komen omdat het niks oplevert en ik onder mijn niveau werk.

Uiteindelijk heb ik wel het idee dat ik er kom. Maar door zo extreem te jagen op mijn carrière, waardoor ik uiteindelijk wel uit de problemen kom, ik mijn eigen bonen kan doppen en ik al het goede kan oogsten, heb ik ben bang dat als ik er éénmaal ben, ik in de tussentijd alle vette dingen ben misgelopen.

Moest er uit. Dank voor het lezen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Faazz op 02-04-2012 23:20:43 ]

Thx

Ik denk ook niet dat er een oplossing is, maar dealen met de situatie hoe het is. Hoe suffig of knullig het ook klinkt. Streven naar een doel heeft bij mij nooit echt soelaas geboden, dus kan ik het maar beter laten gebeuren door zelf als richtingaanwijzer te dienen en zien waar het schip strandt.

Mijn hobby zal ik in dit land niet professioneel kunnen uitoefenen wegens strikte regelgeving sinds de ramp in Enschede. Toezicht op handel in goederen in Europa is de laatste tijd enorm toegenomen waardoor ik me in de lompste bochten moet wringen om aan mijn spullen te komen. Daarnaast is er simpelweg geen droog brood in te verdienen.

Vuurwerk.

-

[ Bericht 100% gewijzigd door Faazz op 03-04-2012 01:03:22 ]

quote:

Op dinsdag 3 april 2012 00:55 schreef Starphus het volgende:
Herkenbaar, behalve dat ik geen academisch afleiding heb afgerond en tot niks met vuurwerk heb. Woon je op jezelf ?

Met een zootje huisgenoten in een studentenhuis in een suffig dorp naast de grote stad. Het is wel fijn wonen hier, leuke sfeer en alles, goedkoop.

Och een foutje in de tekst. Maar ja er wordt aardig geneukt hier De enige die er over klaagt is single haha. Maar het is inderdaad wel grappig hoe mensen zich gedragen. De meeste die ik ken openbaren zich vol vreugde en levenslust terwijl ik geen idee heb waar ze het vandaan halen.

Misschien staan zij er ook niet bij stil of is het gewoon een algemene mindset. Wat heb je er uberhaupt aan om je de hele dag maar kut te zitten voelen als je weet dat je nog 60 jaar door moet. Want hoe je het ook wendt of keert, dagen gaan voorbij en je elke dag dat je leeft is er één.

Ik voel me gewoon geblockt omdat ik weet dat ik maar weinig opties heb. Het verschil tussen vroeger en nu is dat ik me toen altijd verzette tegen maatschappelijke verplichtingen. Terwijl ik nu niks anders kan bedenken dan me er aan over te geven en net als ieder ander een loonslaaf te worden.

Welja, het maakt eigenlijk niet echt uit wat je doet, zolang het gevoel waarmee je het doet maar positief is.

Ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar het is inderdaad in de creatieve sector lastig om aan de slag te gaan als vaste kracht. Mogelijk hoor ik volgende week of ik voor een project aan de slag kan in het buitenland. Sla je toch twee vliegen in één klap Als je maar blijft proberen kom je er uiteindelijk wel tussen. Dat gebrek aan motivatie kan je proberen om te zetten door simpel gezegd strikt te zijn tegenover jezelf. En niet te grote doelen stellen.

@Scorpie:

Ik ben al jaren vuurwerkfanaat, net als sommige dol zijn op auto's of modeltreinen, turbopolypen of knikkerbanen. Whatever floats your boat, zeg maar. Een deftige pijl bouw je niet in een half uurtje, daar zijn bouwtekeningen voor. Het is handwerk en heel delicaat. Er zijn veel variabelen waar je rekening mee moet houden en daar gaat uren werk in zitten.