R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Even een vraag. Ik probeer mezelf te begrijpen, maar dat lukt niet zo goed.
Korte samenvatting van situatie: ex verteld dat ik hem mis. We gingen het weer proberen. Nu weer idee dat het hem weinig kan schelen.
Hij vraagt bijna nooit uit zichzelf om af te spreken. Daarnaast belt hij misschien 1 keer in de week een keer en verder stuurt hij bijna nooit eens een smsje uit zichzelf. Ik ben het zat om het voortouw te moeten nemen en dat ongeveer 90% van mij uit moet komen. Ik zou het niet erg vinden om het steeds te moeten vragen, als het antwoord niet 9 van de 10 keer is: ik kan niet. Ik heb het druk hier, hier en daar mee. (we wonen trouwens niet bij elkaar in de buurt. iets meer dan een uur reizen met ov denk ik)
Laatst hadden we elkaar 3 weken niet gezien. Ik wil iemand toch wel 1 keer in de week zien en heb hiervoor al talloze gesprekken met hem daarover gehad. Dus hij weet heel goed hoe ik daar tegenover sta. Eerst liet ik het merken dat ik het erg vond als we elkaar een tijd niet konden zien. Nu doe ik dat niet meer, want dat heeft toch geen zin. Maar hij stelt wel steeds van die aparte vragen als: ow is de frequentie dat we elkaar zien nu goed? (omdat ik dus gewoon leuk en luchtig doe aan de telefoon).
Afgelopen weekend heb ik bijv. niks gehoord van hem. Niet vragen om af te spreken, niet vragen wat ik ging doen. Zondag smste ik hem. Zegt hij dat hij het zo druk had dat ie mij vergeten was om te bellen. Ik toon interesse in wat hij had gedaan. Hij gaf antwoord en dat was t. Niets naar mij vragen..
Al met al. Ik vind hem behoorlijk ongeinteresseerd over komen en ben het eigenlijk wel een beetje zat. Mijn interesse daalt gewoon gigantisch en mijn enthousiasme over hem raakt ook al stukken minder. Als ik hem ermee zou confronteren weet hij alles mooi te lullen en kan hij allerlei excuses gaan bedenken.
Zou willen dat ik voor mijn gevoel echt zoiets had van: zoek het uit gast! Maar het blijft gewoon knagen. Als hij wel bij mij is lijkt het een totaaaal ander persoon. Dan is hij heel lief en leuk en is alles normaal. Maar ik kan niet meer tegen dat tegenovergestelde. Als we elkaar niet zien is er geen reet aan voor mij. Hij zegt dan bijv. ook: ik vind het wel jammer dat ik je niet kan zien. Ik mis je wel een beetje. Maar dat vind ik een beetje ongeloofwaardig. Anders was hij wel bij mij toch. Schijnbaar wil hij niet zo graag bij mij zijn, anders maakt hij wel tijd lijkt mij. Of ben ik nou gek?
Naja, de hamvraag is eigenlijk: Waaarom geef ik nog om hem terwijl hij mij niks biedt? Terwijl er zo niks aan is voor mij en dat ik geïrriteerd raak door hoe hij mij behandeld.
Ik probeer mezelf te snappen, want dat lukt even niet. (ik ben btw 25, hij 24, voor als mensen naar leeftijd gaan vragen)
Korte samenvatting van situatie: ex verteld dat ik hem mis. We gingen het weer proberen. Nu weer idee dat het hem weinig kan schelen.
Hij vraagt bijna nooit uit zichzelf om af te spreken. Daarnaast belt hij misschien 1 keer in de week een keer en verder stuurt hij bijna nooit eens een smsje uit zichzelf. Ik ben het zat om het voortouw te moeten nemen en dat ongeveer 90% van mij uit moet komen. Ik zou het niet erg vinden om het steeds te moeten vragen, als het antwoord niet 9 van de 10 keer is: ik kan niet. Ik heb het druk hier, hier en daar mee. (we wonen trouwens niet bij elkaar in de buurt. iets meer dan een uur reizen met ov denk ik)
Laatst hadden we elkaar 3 weken niet gezien. Ik wil iemand toch wel 1 keer in de week zien en heb hiervoor al talloze gesprekken met hem daarover gehad. Dus hij weet heel goed hoe ik daar tegenover sta. Eerst liet ik het merken dat ik het erg vond als we elkaar een tijd niet konden zien. Nu doe ik dat niet meer, want dat heeft toch geen zin. Maar hij stelt wel steeds van die aparte vragen als: ow is de frequentie dat we elkaar zien nu goed? (omdat ik dus gewoon leuk en luchtig doe aan de telefoon).
Afgelopen weekend heb ik bijv. niks gehoord van hem. Niet vragen om af te spreken, niet vragen wat ik ging doen. Zondag smste ik hem. Zegt hij dat hij het zo druk had dat ie mij vergeten was om te bellen. Ik toon interesse in wat hij had gedaan. Hij gaf antwoord en dat was t. Niets naar mij vragen..
Al met al. Ik vind hem behoorlijk ongeinteresseerd over komen en ben het eigenlijk wel een beetje zat. Mijn interesse daalt gewoon gigantisch en mijn enthousiasme over hem raakt ook al stukken minder. Als ik hem ermee zou confronteren weet hij alles mooi te lullen en kan hij allerlei excuses gaan bedenken.
Zou willen dat ik voor mijn gevoel echt zoiets had van: zoek het uit gast! Maar het blijft gewoon knagen. Als hij wel bij mij is lijkt het een totaaaal ander persoon. Dan is hij heel lief en leuk en is alles normaal. Maar ik kan niet meer tegen dat tegenovergestelde. Als we elkaar niet zien is er geen reet aan voor mij. Hij zegt dan bijv. ook: ik vind het wel jammer dat ik je niet kan zien. Ik mis je wel een beetje. Maar dat vind ik een beetje ongeloofwaardig. Anders was hij wel bij mij toch. Schijnbaar wil hij niet zo graag bij mij zijn, anders maakt hij wel tijd lijkt mij. Of ben ik nou gek?
Naja, de hamvraag is eigenlijk: Waaarom geef ik nog om hem terwijl hij mij niks biedt? Terwijl er zo niks aan is voor mij en dat ik geïrriteerd raak door hoe hij mij behandeld.
Ik probeer mezelf te snappen, want dat lukt even niet. (ik ben btw 25, hij 24, voor als mensen naar leeftijd gaan vragen)
Je weet toch dat jullie juist in dit soort situaties mannen aantrekkelijk vinden?
Op woensdag 23 januari 2013 16:22 schreef gnaeus het volgende:[/b]
Je denkt serieus dat een goede opvoeding dit kan voorkomen ? Het is juist vaak de oorzaak van misdragingen.
Je denkt serieus dat een goede opvoeding dit kan voorkomen ? Het is juist vaak de oorzaak van misdragingen.
Als het voelt als trekken aan een dood paard, dan zou ik er heel snel een punt achter zetten. Dit klinkt zo moeizaam en vermoeiend. Het zou toch allemaal een beetje makkelijker en wat meer van harte moeten gaan.
The love you take is equal to the love you make.
Blijkbaar vind je het okay om zo behandeld te worden. Nu nog wel, tenminste. Je vindt het fijn dat-ie schijt aan je heeft en wil eigenlijk zijn waardering.
Hij was je ex. Waarom? En waarom ben je nu weer bij hem?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-03-2012 09:50:34 ]
Hij was je ex. Waarom? En waarom ben je nu weer bij hem?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-03-2012 09:50:34 ]
Goede vragen hierquote:Op dinsdag 27 maart 2012 09:49 schreef zarGon het volgende:
Blijkbaar vind je het okay om zo behandeld te worden. Nu nog wel, tenminste. Je vindt het fijn dat-ie schijt aan je heeft en wil eigenlijk zijn waardering.
Hij was je ex. Waarom? En waarom ben je nu weer bij hem?
XBox gamertag:NLGoliath
Een soort sado masochisme is het om achter iemand aan te blijven lopen die je niet of maar half ziet staan. Het zal ook wel iets te maken hebben dat het spannender is maar ik heb dat nooit zo begrepen. Hou de eer aan jezelf, geef zo'n knakker de middelvinger en ga verder met je leven.
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Niet om je verhaal te simpel willen maken maar eigenlijk lijk je te vragen ''waarom trekt iets wat mij ongelukkig maakt me aan?'' het antwoord daarop is voor de hand liggend; dat is wat jij over jezelf gelooft wat bij jou past, wat je vind wat jij waard bent.quote:Op dinsdag 27 maart 2012 09:44 schreef missy25 het volgende:
Naja, de hamvraag is eigenlijk: Waaarom geef ik nog om hem terwijl hij mij niks biedt? Terwijl er zo niks aan is voor mij en dat ik geïrriteerd raak door hoe hij mij behandeld.
Ik probeer mezelf te snappen, want dat lukt even niet. (ik ben btw 25, hij 24, voor als mensen naar leeftijd gaan vragen)
Waarom zou je anders ooit hiermee genoegen nemen? Je weet van binnen dat het je nooit gelukkig zal maken en om eerlijk te zijn; zo hoort dat ook. Hij (of wie dan ook) is er niet om jou gelukkig te maken, dat is iets waar je jezelf actief voor in moet zetten, met jezelf en voor jezelf.
Je 'vriend' is echt het probleem niet, al is het idee van die relatie 'goed' krijgen (alsof dat al je problemen op zou lossen) waarschijnlijk makkelijker dan echt het contact met jezelf aan gaan.
Zolang jij niet je blik op jezelf richt, positief gaat investeren in jezelf, in wie jij bent en zolang je geen passend, leuk en mooi leven voor jezelf opbouw blijf je dit soort situaties aantrekken, simpelweg omdat het aansluiten bij het beeld wat je van jezelf hebt. Gelukkig kan je met dat beeld veel doen, je zal er alleen wel voor aan de slag moeten
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
"Je 'vriend' is echt het probleem niet, 
"
Nee.. die vriend is heilig en doet niks fout zeker? Vind wel dat hij in haar wat meer interesse mag tonen..
"Nee.. die vriend is heilig en doet niks fout zeker? Vind wel dat hij in haar wat meer interesse mag tonen..
Hai :D
Het was mijn ex omdat we een discussie hadden over afspreken met elkaar. Hij vond dat hij jong was en wilde niks inplannen of verzetten om mij te zien. Dat hij dat een beperking voelde. En ik wilde elkaar gewoon 1 keer in de week zien en vond dat dat heus wel mogelijk zou zijn.
Toen besloot hij dat we allebei wat anders wilden. 2 maanden uit geweest. Daarna weer bij elkaar gekomen en hij vond die discussie van toen eigenlijk niet meer belangrijk genoeg. Dat dat randvoorwaarden waren maar dat het belangrijkste was dat wij verder zouden gaan met elkaar.
Nou ik zie echt dus totaal niet dat hij ook maar een klein beetje zijn best doet. We hebben nu in bijna 2 maanden tijd elkaar maar 3 keer in het weekend gezien. :S
Toen besloot hij dat we allebei wat anders wilden. 2 maanden uit geweest. Daarna weer bij elkaar gekomen en hij vond die discussie van toen eigenlijk niet meer belangrijk genoeg. Dat dat randvoorwaarden waren maar dat het belangrijkste was dat wij verder zouden gaan met elkaar.
Nou ik zie echt dus totaal niet dat hij ook maar een klein beetje zijn best doet. We hebben nu in bijna 2 maanden tijd elkaar maar 3 keer in het weekend gezien. :S
Deze 'relatie' heeft totaal geen kans van slagen. Dat je er nog aan twijfelf en aan mensen vraagt what to do, lijkt mij zo klaar als een klontje.quote:
Het was mijn ex omdat we een discussie hadden over afspreken met elkaar. Hij vond dat hij jong was en wilde niks inplannen of verzetten om mij te zien. Dat hij dat een beperking voelde. En ik wilde elkaar gewoon 1 keer in de week zien en vond dat dat heus wel mogelijk zou zijn.
Toen besloot hij dat we allebei wat anders wilden. 2 maanden uit geweest. Daarna weer bij elkaar gekomen en hij vond die discussie van toen eigenlijk niet meer belangrijk genoeg. Dat dat randvoorwaarden waren maar dat het belangrijkste was dat wij verder zouden gaan met elkaar.
Nou ik zie echt dus totaal niet dat hij ook maar een klein beetje zijn best doet. We hebben nu in bijna 2 maanden tijd elkaar maar 3 keer in het weekend gezien. :S
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Haar leven (en haar levensgeluk) zou niet afhankelijk moeten zijn wat van hij (of wie dan ook) doet, het probleem is dat zij vasthoudt aan iets wat niet goed voor haar is en dat doet zij.quote:
"Je 'vriend' is echt het probleem niet,
Nee.. die vriend is heilig en doet niks fout zeker? Vind wel dat hij in haar wat meer interesse mag tonen..
Als zij zou zeggen ''ik ben meer waard dan dit en kies er daarom voor dit niet in mijn leven te houden'' dan was het probleem weg.
Je vind dat hij meer interesse in haar mag tonen? Dat kan je vinden met realiteit is dat hij dat niet doet, en dat is ook uiteindelijk zijn zaak, hij is niet verantwoordelijk voor haar net zoals anders om. Het is je eigen verantwoordelijkheid om te gaan voor een goed leven, en zolang je jezelf in een slachtofferrol plaats (ja maar hij etc etc etc) dan kom je daar nooit.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
@canillas
Het is niet zo dat ik niets te doen heb en dus maar gelukkig wil worden door iemand anders. Dat een man het lichtpunt moet zijn in mijn leven.
Heb het heel leuk in mijn leven, vermaak me prima. School, hobby's, werk.
Het is niet zo dat ik niets te doen heb en dus maar gelukkig wil worden door iemand anders. Dat een man het lichtpunt moet zijn in mijn leven.
Heb het heel leuk in mijn leven, vermaak me prima. School, hobby's, werk.
Ik zou zeggen, laat die gast lekker gaan. Als er zo weinig interesse getoond wordt, is het de moeite niet waard
XBox gamertag:NLGoliath
Oké, maar wat is dan de reden dat je vasthoudt aan iets wat je niet geeft wat je zou willen, waar je ongelukkig van wordt? Hoe beslis je dat voor jezelf?quote:
@canillas
Het is niet zo dat ik niets te doen heb en dus maar gelukkig wil worden door iemand anders. Dat een man het lichtpunt moet zijn in mijn leven.
Heb het heel leuk in mijn leven, vermaak me prima. School, hobby's, werk.
Waarom kies jij hiervoor?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je hebt zeker wel een punt hoor. Maar in het algemeen wil iedereen toch een liefhebbende partner als aanvulling? Sowieso geen opvulling.quote:
[..]
Haar leven (en haar levensgeluk) zou niet afhankelijk moeten zijn wat van hij (of wie dan ook) doet, het probleem is dat zij vasthoudt aan iets wat niet goed voor haar is en dat doet zij.
Als zij zou zeggen ''ik ben meer waard dan dit en kies er daarom voor dit niet in mijn leven te houden'' dan was het probleem weg.
Je vind dat hij meer interesse in haar mag tonen? Dat kan je vinden met realiteit is dat hij dat niet doet, en dat is ook uiteindelijk zijn zaak, hij is niet verantwoordelijk voor haar net zoals anders om. Het is je eigen verantwoordelijkheid om te gaan voor een goed leven, en zolang je jezelf in een slachtofferrol plaats (ja maar hij etc etc etc) dan kom je daar nooit.
Hoe zou jij het vinden als je partner of degene die jij leuk vindt zo ongeinteresseerd doet?
Waarom is hij nog jouw partner?quote:
[..]
Je hebt zeker wel een punt hoor. Maar in het algemeen wil iedereen toch een liefhebbende partner als aanvulling? Sowieso geen opvulling.
Hoe zou jij het vinden als je partner of degene die jij leuk vindt zo ongeinteresseerd doet?
The love you take is equal to the love you make.
@canillas
Ik hou er aan vast omdat ik heel veel voor hem voel. Ondanks alles. En dat vind ik ook heel zwak van mezelf... Omdat ik me vasthoud misschien aan het beeld hoe het zou kunnen zijn met hem.
Omdat ik misschien bang ben dat ik heel lang niemand tegen kom tot wie ik me zo aangetrokken voel. Ik vind het moeilijk om echt tot de diepe kern te komen van het waarom.
Ik hou er aan vast omdat ik heel veel voor hem voel. Ondanks alles. En dat vind ik ook heel zwak van mezelf... Omdat ik me vasthoud misschien aan het beeld hoe het zou kunnen zijn met hem.
Omdat ik misschien bang ben dat ik heel lang niemand tegen kom tot wie ik me zo aangetrokken voel. Ik vind het moeilijk om echt tot de diepe kern te komen van het waarom.
Volgens mij ben je een beetje simpel door achter iemand aan te blijven lopen die je niet eens ziet staan. Ik zou hem de waarheid vertellen en zeggen dat ie het maar bekijkt. Je hebt toch een gevoel van eigenwaarde lijkt me? Bovendien weet jij veel wat ie in de tussentijd uitvreet.. wie weet gaat ie naar de hoeren of naait ie andere meiden tussendoor.quote:
[..]
Je hebt zeker wel een punt hoor. Maar in het algemeen wil iedereen toch een liefhebbende partner als aanvulling? Sowieso geen opvulling.
Hoe zou jij het vinden als je partner of degene die jij leuk vindt zo ongeinteresseerd doet?
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
In een situatie die je niet bevalt, heb je drie keuzes: Je accepteert het en blijft, je probeert het te veranderen of je vertrekt.
Nu lijkt het veranderen van je vriend me een heel heikel punt. Dus of je accepteert dat hij jou minder vaak wil zien en minder initiatief neemt, of je vertrekt.
Nu lijkt het veranderen van je vriend me een heel heikel punt. Dus of je accepteert dat hij jou minder vaak wil zien en minder initiatief neemt, of je vertrekt.
The love you take is equal to the love you make.
Nou denk dat dit een beetje het punt is; jij vind iemand leuk en vat het daarom persoonlijk op dat diegene zo tegen jou doet, alsof het iets negatiefs over jou zegt. Dan maak je het pijnlijk voor jezelf en lijkt het misschien logisch om wel die aandacht te willen krijgen zodat dat pijnlijke, negatieve gevoel weggaat. Logischer dat je er dan aan vasthoudt; je zet op een bepaalde manier je gevoel van eigenwaarde op het spel, dat is eng.quote:
Je hebt zeker wel een punt hoor. Maar in het algemeen wil iedereen toch een liefhebbende partner als aanvulling? Sowieso geen opvulling.
Hoe zou jij het vinden als je partner of degene die jij leuk vindt zo ongeinteresseerd doet?
Probleem daarmee is dat de redenatie ''ik krijg geen aandacht van iemand die ik leuk vind dus er iets negatiefs met mij'' iets wat in jou zit, wat met iets externs er ook niet uit te halen is. Tuurlijk hij kan je aandacht geven en dan kan alles eventjes helemaal goed lijken maar is het dan echt opeens allemaal helemaal goed of voel je alleen tijdelijk even dat negatieve oordeel over jezelf niet?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Mag ik je er aan herinneren dat de OP nogal eenzijdig is en alleen "haar" verhaal verteld. Zonder duidelijk gesprek kom je hier toch niet uit. Je zal het met hem aan moeten gaan 1 op 1 en geen simpele antwoorden aannemen maar doorvragen. Dan kom je er snel genoeg achter waar je echt aan toe bent.quote:
"Je 'vriend' is echt het probleem niet,
Nee.. die vriend is heilig en doet niks fout zeker? Vind wel dat hij in haar wat meer interesse mag tonen..
To doom or not to doom
Ik ben al gestopt met hem achterna te lopen. Heb geen zin meer om te bellen, smsen, vragen of we afspreken. Heb nu meer een instelling van: je doet maar meer moeite en anders niet. Graag of niet.quote:
[..]
Volgens mij ben je een beetje simpel door achter iemand aan te blijven lopen die je niet eens ziet staan. Ik zou hem de waarheid vertellen en zeggen dat ie het maar bekijkt. Je hebt toch een gevoel van eigenwaarde lijkt me? Bovendien weet jij veel wat ie in de tussentijd uitvreet.. wie weet gaat ie naar de hoeren of naait ie andere meiden tussendoor.
Terwijl ik eerder nog wel meer moeite zou doen. Nu al niet meer.
Maar het was meer nieuwsgierigheid om mezelf te begrijpen. Waarom ik merk dat ik hoop dat hij wel moeite gaat doen. En waarom ik om zo'n iemand kan geven uberhaupt. Vind het jammer dat ik niet makkelijk kan zeggen: adios! Veel plezier vriend. En dat ook echt zo meent en hem ook echt niet meer wil zien.
Als je het zo ervaart, verbreek het contact dan a.u.b. Veranderen doet zo iemand echt niet. Hij blijft vast op zichzelf, ongeïnteresseerd (en voor zijn doen is die één keer in de week bellen genoeg).
Ik zeg dit absoluut niet om bot te doen maar dit heeft niks te maken met liefde, het is willen dat iemand op een bepaalde manier is en doet zodat diegene een bepaalde functie in je leven kan vervullen.quote:
@canillas
Ik hou er aan vast omdat ik heel veel voor hem voel. Ondanks alles. En dat vind ik ook heel zwak van mezelf... Omdat ik me vasthoud misschien aan het beeld hoe het zou kunnen zijn met hem.
Omdat ik misschien bang ben dat ik heel lang niemand tegen kom tot wie ik me zo aangetrokken voel. Ik vind het moeilijk om echt tot de diepe kern te komen van het waarom.
Je houdt vast een hem en dat beeld van hoe het zogenaamd zou kunnen zijn zolang je dit in jezelf niet op lost, wanneer je dat doet hoef je niet meer in fantasieën te vluchten voor hoe je je voelt over jezelf.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je houdt vast aan wat je hebt (of denkt te hebben) omdat je bang bent om alleen te staan.
Of is dat te simpel?
Of is dat te simpel?
The love you take is equal to the love you make.
|
|
