quote:
Daarnaast is het verhaal van Yellowcard wel herkenbaar, iedereen die gepest wordt denkt altijd dat hun leven later wel beter wordt maar de pesters komen meestal ook wel goed terecht, het stereotype dat pesters later niks worden klopt sowieso meestal niet. Wel raar dat je tot je 27e (gewoon als volwassen man) nog gepest wordt, waarom heb je er niks aan gedaan? Waarom was het die collega die wat zei en niet jij? Heb je toen je fucking 25 was niet een keer gedacht "wacht eens, ik ben nu 25, laat ik er wat aan doen"? Natuurlijk kan collega's in elkaar slaan niet, maar waar heb je anders een HR-afdeling/persoon voor?
Tsja na 3 basisscholen, 4 middelbare scholen, 2 universiteiten en diverse werkgevers waar ik gepest werd wilde ik graag ergens een vast contract afdwingen. Niet alweer met de staart tussen de benen zelf ontslag nemen omdat ik de pesterijen niet aan zou kunnen. 1 Van die pesters was een 36 jarige directe collega en de ander was mijn direct leidinggevende (44 jaar, getrouwd, 2 kinderen). In mijn jaar als uitzendkracht had ik hem wel nodig om mijn werkbriefjes te laten ondertekenen voor mijn centen. Ik weet vrijwel zeker dat het bedrijf voor de makkelijke weg had gekozen en mij als uitzendkracht weggestuurd zou hebben. Ik heb nu wel een vast contract. Verder ben ik een Asperger autist en dus erg in mezelf gekeerd. Het pesten van die collega's was niet fysiek maar meer kinderachtig gedoe zoals onder mijn bureau kruipen en de stekker uit mijn pc trekken terwijl ik aan het programmeren was. Het verstoppen van mijn muis door in te graven in een plantenbak. Verbaal kleineren en afkraken op uiterlijk etc.
Even terug over dat schoolgebeuren. Als autist kunnen veel mensen het gewoon niet laten om je te pesten. Ook klasgenoten die de reputatie hadden heel sociaal te zijn hadden de pik op me en veel docenten ook. Gelukkig leven we niet in Amerika dus kon ik niet snel aan een pistool komen maar toen ik 16 was had ik wel een mes op zak genomen. Toen 6 jongens voor de zoveelste keer in een cirkel om me heen stonden om me af te tuigen had ik er genoeg van en heb er 1 in zijn wang gestoken. Het vechten ging niet door maar ze schrokken wel en zeiden dat ze de volgende dag gewapend terug zouden komen om wraak te nemen en mij neer te steken. 1 van de meisjes had bij de rector gemeld wat er gebeurd was en toen moesten we beiden 1 voor 1 naar een ingehuurde psycholoog van school. Van mij zei ze dat ik een persoon was die normaal niemand kwaad zou doen maar zo erg gepest is dat de bekende druppel over de emmer is gelopen. Van hem zei ze ik ben bang voor die jongen. Het is een overbeterlijk, asociaal persoon en tot alles in staat. Dus als hij heeft gezegd dat hij je zusje (destijds brugpieper) zou verkrachten en mij doodmaken dan is dat geen grote bek hebben maar dat meent hij serieus. Toen vond de rector dat het voor mijn eigen veiligheid beter was (alweer) naar een andere school te gaan. De school kon mijn veiligheid niet garanderen. Ik voelde me al niet veilig na talloze incidenten. Gemiddelde acties waren zomaar een trap in mijn rug geven terwijl in in de kantine woordenlijsten aan het instuderen was. Dit zou alleen maar erger worden. De pesters konden gewoon verder hun gang gaan. Ik vermoed dat ze na mijn vertrek gewoon een ander als zondebok hebben gekozen.
Vandaar mijn schok dat deze als "onverbeterlijk asociaal persoon" bestempelde oud klasgenoot 14 jaar later mijn nieuwe collega werd. 120 sollicitanten voor 1 vacture en na een "zeer strenge selectieprocedure" kozen ze uitgerekend hem. We waren inmiddels 30 en hij heeft me niet meer aangeraakt maar keek me wel aan met een grens van herkenning. Ik heb het er wel met een andere collega over gehad en die zei vergeet wat er gebeurd was zet het van je af. Zoiets is makkelijker gezegd dan gedaan.....
[ Bericht 0% gewijzigd door Yellowcard op 24-03-2012 10:07:15 ]