OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hallo allemaal, ik ben Sylvana, 25 jaar en bijna 5 jaar samen met mijn vriend, waarvan 2 jaar samenwonend. Helaas is er onlangs een recidiverende ernstige depressie bij mij vastgesteld. De laatste 7 jaar ben ik zo'n 4 keer ernstig depressief geweest. De laatste depressie is van september 2011 tot nu. In oktober ben ik in een deeltijdcrisisgroep gestart, van half november tot half januari ben ik zelfs opgenomen geweest en nu volg ik 6 dagdelen in de week een structurerende deeltijdbehandeling.
Elke week krijgen we psycho-educatie, met elke week weer een ander thema. Vandaag ging het over ouderschap en psychische problemen. We kregen te horen wat voor gevolgen psychische problemen kunnen hebben voor de opvoeding van je kind. Ook kregen we te horen wat je als ouder kunt doen om zo goed mogelijk op te voeden en kregen we informatie over speciale KOPP-groepen.
Deze voorlichting heeft me erg aan het denken gezet. We willen namelijk heel graag kinderen, maar ik ben na deze voorlichting erg gaan twijfelen of dat in mijn geval wel zo verstandig is. Als ik depressief ben lig ik bijvoorbeeld de hele dag op bed. Hoe kan ik dan een baby/kind wel structuur bieden? En zo zijn er nog wel meer dingen waar ik me van af vraag hoe dat zou moeten als ik depressief ben. Maar aan de andere kant kan een baby/kind ook weer voor positieve gevoelens zorgen natuurlijk.
Ik zou graag ervaringen van ouders willen horen die zelf psychische klachten hebben (gehad) of andere meningen hierover
Elke week krijgen we psycho-educatie, met elke week weer een ander thema. Vandaag ging het over ouderschap en psychische problemen. We kregen te horen wat voor gevolgen psychische problemen kunnen hebben voor de opvoeding van je kind. Ook kregen we te horen wat je als ouder kunt doen om zo goed mogelijk op te voeden en kregen we informatie over speciale KOPP-groepen.
Deze voorlichting heeft me erg aan het denken gezet. We willen namelijk heel graag kinderen, maar ik ben na deze voorlichting erg gaan twijfelen of dat in mijn geval wel zo verstandig is. Als ik depressief ben lig ik bijvoorbeeld de hele dag op bed. Hoe kan ik dan een baby/kind wel structuur bieden? En zo zijn er nog wel meer dingen waar ik me van af vraag hoe dat zou moeten als ik depressief ben. Maar aan de andere kant kan een baby/kind ook weer voor positieve gevoelens zorgen natuurlijk.
Ik zou graag ervaringen van ouders willen horen die zelf psychische klachten hebben (gehad) of andere meningen hierover
Ik wil geen kind om van mijn depressie af te komen hoor. Maar ik zal mijn verdere leven dus nog wel vaker depressief zijn aangezien ik dus een recidiverende depressie heb. Maar het is niet van te voren bekend hoe vaak, hoe lang en hoe ernstig die depressies zullen zijn. Het kan ook een aantal jaren goed gaan.quote:Op woensdag 7 maart 2012 21:37 schreef kikoooooo het volgende:
Los eerst je problemen op. Een kind gaat je niet helpen.
Ik ben het met kikoooooo eens. Zeer onverstandig om aan kinderen te beginnen als je depressief bent, aangezien je dan ook het kind ermee opzadelt. Je zegt zelf dat je soms hele dagen in bed ligt. Dat kan gewoon niet als je een baby hebt.
Misschien kun je een hond nemen, dan word je toch enigszins gedwongen tot een dagstructuur en verplicht naar buiten gaan, maar daar hoef je niet 24/7 mee bezig te zijn.
Misschien kun je een hond nemen, dan word je toch enigszins gedwongen tot een dagstructuur en verplicht naar buiten gaan, maar daar hoef je niet 24/7 mee bezig te zijn.
"If you don't stop lying about me, I'll start telling the truth about you."
Het ligt er ook aan hoe je met je depressie omgaat natuurlijk Als jij depressief bent en de hele dag op bed ligt als je een kind hebt ben je dom bezig. Je kan ook depressief zijn, maar nog wel de verantwoording nemen voor je kind en dus op een andere manier met je depressies omgaan. Als je nu al denkt dat je niet op een andere manier met je depressies om kan gaan en dus de hele dag in bed blijft liggen terwijl je een kindje hebt, zou ik het niet doen. Hoe moeilijk ook.
Als jij depressief bent en de hele dag op bed ligt als je een kind hebt ben je dom bezig. Je kan ook depressief zijn, maar nog wel de verantwoording nemen voor je kind en dus op een andere manier met je depressies omgaan. Als je nu al denkt dat je niet op een andere manier met je depressies om kan gaan en dus de hele dag in bed blijft liggen terwijl je een kindje hebt, zou ik het niet doen. Hoe moeilijk ook.
Nouja, ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken. Ik weet niet hoe het zal gaan als ik een baby heb, kan best zijn dat ik dan wel de verantwoording kan nemen. En kan sowieso ondersteuning krijgen als het moet zeiden ze.quote:Op woensdag 7 maart 2012 21:58 schreef Oognip het volgende:
Het ligt er ook aan hoe je met je depressie omgaat natuurlijk
Dat je er uberhaupt over na bent gaan of het in jouw geval wel goed zal zijn vind ik erg goed.
Je zal tijdens de voorlichting al veel gehoord hebben neem ik aan, maar het lijkt mij goed om na te gaan denken over de periode dat je depressief bent. Zoals je zelf al aan geeft, hoe ga je dan bijv. een baby verzorgen, hoe is je vangnet e.d.
Aangezien je op dit moment nog een deeltijdbehandeling volgt weet je natuurlijk nog niet helemaal hoe je daar uit gaat komen. Wie weet sta je versteld van hoe stabiel je over een paar jaar bent.
Zelf werk ik in de ambulante psychiatrie. Er zijn ook veel cliënten bij met kinderen, enkele met thuiswonende kinderen, maar ook kinderen die in een pleeggezin zitten of die uit huis geplaatst kunnen worden.
Laat het eerst even bezinken en denk er vooral goed over na, niet alleen als je je stabiel voelt maar ook in sombere periodes.
Je zal tijdens de voorlichting al veel gehoord hebben neem ik aan, maar het lijkt mij goed om na te gaan denken over de periode dat je depressief bent. Zoals je zelf al aan geeft, hoe ga je dan bijv. een baby verzorgen, hoe is je vangnet e.d.
Aangezien je op dit moment nog een deeltijdbehandeling volgt weet je natuurlijk nog niet helemaal hoe je daar uit gaat komen. Wie weet sta je versteld van hoe stabiel je over een paar jaar bent.
Zelf werk ik in de ambulante psychiatrie. Er zijn ook veel cliënten bij met kinderen, enkele met thuiswonende kinderen, maar ook kinderen die in een pleeggezin zitten of die uit huis geplaatst kunnen worden.
Laat het eerst even bezinken en denk er vooral goed over na, niet alleen als je je stabiel voelt maar ook in sombere periodes.
Je kan ook niet in de toekomst kijken, maar je kan wel een inschatting maken van jezelf natuurlijkquote:
[..]
Nouja, ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken. Ik weet niet hoe het zal gaan als ik een baby heb, kan best zijn dat ik dan wel de verantwoording kan nemen. En kan sowieso ondersteuning krijgen als het moet zeiden ze.
Dankjewel voor je reactie en dat zal ik zeker doenquote:
Dat je er uberhaupt over na bent gaan of het in jouw geval wel goed zal zijn vind ik erg goed.
Je zal tijdens de voorlichting al veel gehoord hebben neem ik aan, maar het lijkt mij goed om na te gaan denken over de periode dat je depressief bent. Zoals je zelf al aan geeft, hoe ga je dan bijv. een baby verzorgen, hoe is je vangnet e.d.
Aangezien je op dit moment nog een deeltijdbehandeling volgt weet je natuurlijk nog niet helemaal hoe je daar uit gaat komen. Wie weet sta je versteld van hoe stabiel je over een paar jaar bent.
Zelf werk ik in de ambulante psychiatrie. Er zijn ook veel cliënten bij met kinderen, enkele met thuiswonende kinderen, maar ook kinderen die in een pleeggezin zitten of die uit huis geplaatst kunnen worden.
Laat het eerst even bezinken en denk er vooral goed over na, niet alleen als je je stabiel voelt maar ook in sombere periodes.
"Een kind kan ook voor positieve gevoelens zorgen" lijkt me niet het juiste uitgangspunt..je legt een veel te zware verantwoordelijkheid bij je evt. kind.
Ik heb zelf geen last van depressies en heb een lief en makkelijk kind en een partner, en ik vind het zelfs al pittig af en toe, besef dat een kind een impact heeft die je NOOIT van tevoren kan inschatten.
.
Ik heb zelf geen last van depressies en heb een lief en makkelijk kind en een partner, en ik vind het zelfs al pittig af en toe, besef dat een kind een impact heeft die je NOOIT van tevoren kan inschatten.
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat zette ik erbij om het verhaal te nuanceren. Een baby krijgen hoeft niet per definitie slecht te zijn, maar kan ook positieve gevolgen hebben. Ik laat mijn geluk er echter niet volledig van afhangenquote:
"Een kind kan ook voor positieve gevoelens zorgen" lijkt me niet het juiste uitgangspunt..je legt een veel te zware verantwoordelijkheid bij je evt. kind.
Ik heb zelf geen last van depressies en heb een lief en makkelijk kind en een partner, en ik vind het zelfs al pittig af en toe, besef dat een kind een impact heeft die je NOOIT van tevoren kan inschatten.
.
Naast of je het zelf aankunt of niet: Vlak ook het effect van een depressieve ouder op een kind niet uit, ik heb het daar als kind erg moeilijk mee gehad.
Als je niet zo lekker in je vel zit, kan een kind er inderdaad voor zorgen dat je wel uit je bed komt, maar zeker weten doe je dat nooit. Het is goed dat je daarom van te voren goed nadenkt, maar overleg ook met je begeleiding EN met je partner
En ook wat hierboven gezegd wordt: bedenk ook wat het met het kind doet en vooral: is het een erfelijke kwestie? Want dan zadel je je kind wellicht dubbel ermee op?
En ook wat hierboven gezegd wordt: bedenk ook wat het met het kind doet en vooral: is het een erfelijke kwestie? Want dan zadel je je kind wellicht dubbel ermee op?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
En daarvoor hoeft het niet genetisch gezien erfelijk te zijn, ook door aangeleerd gedrag kun je het overbrengen.quote:Op donderdag 8 maart 2012 07:38 schreef Troel het volgende:
En ook wat hierboven gezegd wordt: bedenk ook wat het met het kind doet en vooral: is het een erfelijke kwestie? Want dan zadel je je kind wellicht dubbel ermee op?
Daar heb ik geen verstand van, dus goed dat je het noemt, want het is zeker iets om voor uit te kijken!quote:
[..]
En daarvoor hoeft het niet genetisch gezien erfelijk te zijn, ook door aangeleerd gedrag kun je het overbrengen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Niet doen...
Serieus, ik vind dat dus gewoon zielig voor een kindje... Als je weet dat je geestelijk ziek bent en dat je daar de rest van je leven in mindere of meerdere mate last van hebt, dan kun je net zo goed verstandig het besluit nemen om daar geen kind bij te betrekken.
Serieus, ik vind dat dus gewoon zielig voor een kindje... Als je weet dat je geestelijk ziek bent en dat je daar de rest van je leven in mindere of meerdere mate last van hebt, dan kun je net zo goed verstandig het besluit nemen om daar geen kind bij te betrekken.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Daar neig ook wel een beetje naar, maar ik vind dat wel snoeihard ergens, want een kinderwens kan wel heel sterk zijn.quote:Op donderdag 8 maart 2012 08:33 schreef Ticootje het volgende:
Niet doen...
Serieus, ik vind dat dus gewoon zielig voor een kindje... Als je weet dat je geestelijk ziek bent en dat je daar de rest van je leven in mindere of meerdere mate last van hebt, dan kun je net zo goed verstandig het besluit nemen om daar geen kind bij te betrekken.
Ik zou in het geval van TS toch wel idioot hard aan mezelf gaan werken en het uberhaupt pas overwegen als ik een half jaar tot een jaar helemaal geen klachten meer had en alleen minimale ondersteuning nodig had.
Vergeet niet dat je lijf door de hormonen totaal op zijn kop gezet wordt. Is er ook gesproken over de evt. risico's van een postnatale depressie? Zou die groter zijn, als in 'ben je er vatbaarder voor'?
***
ja.quote:
[..]
Daar neig ook wel een beetje naar, maar ik vind dat wel snoeihard ergens, want een kinderwens kan wel heel sterk zijn.
Ik zou in het geval van TS toch wel idioot hard aan mezelf gaan werken en het uberhaupt pas overwegen als ik een half jaar tot een jaar helemaal geen klachten meer had en alleen minimale ondersteuning nodig had.
Vergeet niet dat je lijf door de hormonen totaal op zijn kop gezet wordt. Is er ook gesproken over de evt. risico's van een postnatale depressie? Zou die groter zijn, als in 'ben je er vatbaarder voor'?
:)
Waar heb je het dan precies moeilijk mee gehad als ik vragen mag?quote:
Naast of je het zelf aankunt of niet: Vlak ook het effect van een depressieve ouder op een kind niet uit, ik heb het daar als kind erg moeilijk mee gehad.
Verder bedankt voor de reacties. Had wel verwacht dat de meesten het niet verstandig zouden vinden. Maar het is gewoon erg moeilijk omdat we wel een kinderwens hebben.
Ik ken iemand die opgegroeid is met een depressieve moeder. Ze lag in bed weken lang...het heeft een grote impact op hem gehad..op een gegeven moment nam ze ook veel pillen en liet ze een brief achter dat hij en zijn zusjes hebben gevonden, kort daarna werd ze opgenomen in een psychiatrische kliniek.
Ik zou zeggen denk er echt erg goed over na want de impact op je kinderen zal wel erg groot zijn.
Ik zou zeggen denk er echt erg goed over na want de impact op je kinderen zal wel erg groot zijn.
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Depressies op zich hoeven geen probleem te zijn als je samen met je partner een stabiele en liefdevolle thuisbasis kan bieden. En mits jij op een normale en gezonde manier met je depressies om kan gaan, verder volwassen genoeg bent, weet hoe je een opkomende depressie tegen kunt houden, liefde, structuur en regelmaat kunt bieden etc.
Een kind dwingt je tot rust en regelmaat, wat een postieve uitwerking op een depressie kan hebben. Maar, tegelijkertijd is het heel lastig om "ziek" te zijn en om heel eerlijk te zijn gaan een depressie en een liefdevolle en stabiele omgang met je kind niet goed samen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Tinkepink op 08-03-2012 09:50:36 ]
Een kind dwingt je tot rust en regelmaat, wat een postieve uitwerking op een depressie kan hebben. Maar, tegelijkertijd is het heel lastig om "ziek" te zijn en om heel eerlijk te zijn gaan een depressie en een liefdevolle en stabiele omgang met je kind niet goed samen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Tinkepink op 08-03-2012 09:50:36 ]
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Wat een dilemma. Mijn eerste gevoel zegt: doe het een kind niet aan! Maar dat is natuurlijk erg rigoureus. Ik zou in elk geval alleen toegeven aan de kinderwens als je een partner hebt die de volledige zorg over kan/wil nemen. Het is gewoonweg niet mogelijk om voor een kind te zorgen als je periodes hebt waarin je zo depressief bent dat je je bed niet kunt uitkomen. Nogmaals, mijn gevoel zegt dat je dat niet zou moeten willen voor je kind, maar ik snap dat die keuze weleens te pijnlijk kan zijn.
Ik verbaas me over sommige redelijk harde reacties. Dat komt waarschijnljik ook omdat ik zelf last heb gehad van depressies en nu wel moeder ben geworden in januari. 
). Daarbij waren er bepaalde omstandigheden die maakten dat ik depressief werd, deze omstandigheden heb ik verwerkt, aangepakt en/ of veranderd. Daarnaast heb ik heel veel gehad aan cognitieve therapie. Dat alles maakt dat ik wel het vertrouwen heb dat ik een goede moeder zal zijn voor ons kindje.
En mocht er iets gebeuren, waardoor ik een terugval krijg, dan weet ik dat m'n omgeving eventueel in kan springen. En de 'gevaren' zijn me bekend, waardoor ik er rekening mee kan houden (bijvoorbeeld dat depressieve moeders minder reageren met hun gezichtsuitdrukking en stem en dus minder die sociale interactie hebben met hun kindje, waardoor er problemen kunnen ontstaan. Zulke dingen kun je dan jezelf dwingen wel te doen.).
Zelf zou ik dus adviseren om eerst die depressie aan te pakken en de rest van je leven zo vorm te geven dat je of niet snel terug valt of zo dat je omgeving in kan springen. En mocht je dan wel depressief worden, dan kun je daar hopelijk rekening mee houden.
Hier ben ik het mee eens, maar daarbij moet ik dus wel opmerken dat ik het idee heb dat ik niet zo snel meer terug zal vallen. Zelf heb ik tijdens depressieve perioden mezelf ook altijd gedwongen hulp te zoeken, uit bed te komen en elke dag op te schrijven waar ik die dag blij mee was (al was het maar: op tijd uit bed gekomenquote:
Depressies op zich hoeven geen probleem te zijn als je samen met je partner een stabiele en liefdevolle thuisbasis kan bieden. En mits jij op een normale en gezonde manier met je depressies om kan gaan, verder volwassen genoeg bent, weet hoe je een opkomende depressie tegen kunt houden, liefde, structuur en regelmaat kunt bieden etc.
). Daarbij waren er bepaalde omstandigheden die maakten dat ik depressief werd, deze omstandigheden heb ik verwerkt, aangepakt en/ of veranderd. Daarnaast heb ik heel veel gehad aan cognitieve therapie. Dat alles maakt dat ik wel het vertrouwen heb dat ik een goede moeder zal zijn voor ons kindje. En mocht er iets gebeuren, waardoor ik een terugval krijg, dan weet ik dat m'n omgeving eventueel in kan springen. En de 'gevaren' zijn me bekend, waardoor ik er rekening mee kan houden (bijvoorbeeld dat depressieve moeders minder reageren met hun gezichtsuitdrukking en stem en dus minder die sociale interactie hebben met hun kindje, waardoor er problemen kunnen ontstaan. Zulke dingen kun je dan jezelf dwingen wel te doen.).
Zelf zou ik dus adviseren om eerst die depressie aan te pakken en de rest van je leven zo vorm te geven dat je of niet snel terug valt of zo dat je omgeving in kan springen. En mocht je dan wel depressief worden, dan kun je daar hopelijk rekening mee houden.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Dat een partner kan inspringen of je omgeving is niet dezelfde als elke dag je moeder in bed zien liggen lijden aan haar depressie.
Sommige depressies zijn niet te "genezen" die zitten in je hersenen en zelfs met medicijnen zijn ze niet te behandelen. De symptomen kunnen worden onderdrukt maar de gevaren voor terugval zullen altijd blijven.
Sommige depressies zijn niet te "genezen" die zitten in je hersenen en zelfs met medicijnen zijn ze niet te behandelen. De symptomen kunnen worden onderdrukt maar de gevaren voor terugval zullen altijd blijven.
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
|
|
