even een berichtje van mij, in een leuke allias.
ik ben een jongen, 19 jaar en ben er eigenlijk wel achter dat ik bi/homo ben. Niemand weet dit nog echter, en ik ben ook bang om dit bekend te maken, hoe mensen reageren, en ik stel het dan ook al een tijdje uit.
nu heb ik alleen nog maar vriendinnen gehad en iedereen gat er opzich dus van uit dat ik zo "mainstream" ben. Maar eigenlijk wil ik dus wel een keer met jongens wat experimenteren en kijken hoe dat bevalt en of het echt is wat ik wil.
nu woon ik ergens in een klein dorpje waar je dus moeilijk in contact kom met andere jongens die dit dus ook hebben. ook in mijn baan gaat eigenlijk iedereen er wel van uit dat ik hetero zou zijn omdat mensen in deze functie dat meestal wel zijn/uitstralen (imago job).
Zijn er meer jongens die dit hebben meegemaakt en hoe hebben jullie dit aangepakt?
maargoed
ik weet niet hoe mensen in dat dorp erover denken
maar hier in Amsterdam wordt er nooit moeilijk over gedaan
"hijs bi/homo"
nou mooizo
no biggie
je bent 19, wellicht een idee om op kamers te gaan in een grote're' stad. daar wordt homo zijn wellicht dus makkelijker geaccepteerd.
anders, als je er zelf zeker van bent, ff doorbijten (niet bij je vriend 
), en er gewoon voor uitkomen.
Succes
A: Andere mensen komen er op den duur toch wel achter
B: Als je er niet voor uitkomt heb je niet het leven dat jij wilt leiden.
Als jouw vrienden echte vrienden zijn hebben ze het wellicht toch al in de gaten en zullen ze na de coming out je nog net zo respecteren. Dat geldt ook voor je familie.
Wat de buren van je vinden zou je worst moeten wezen! Het is jouw leven en dat moet je niet door anderen laten verkloten!
quote:Ga een keer in je eentje stappen in een grotere stad, en dan met name de homo-gelegenheden. Zorg dat je in contact komt met homo's en probeer eens wat uit zou ik zeggen. Zeker als je zegt dat je er nog niet uit bent wat je precies wil, zullen ze (denk ik) begripvol reageren.
Op maandag 22 juli 2002 16:31 schreef Driftwood het volgende:
dag luitjes,even een berichtje van mij, in een leuke allias.
ik ben een jongen, 19 jaar en ben er eigenlijk wel achter dat ik bi/homo ben. Niemand weet dit nog echter, en ik ben ook bang om dit bekend te maken, hoe mensen reageren, en ik stel het dan ook al een tijdje uit.nu heb ik alleen nog maar vriendinnen gehad en iedereen gat er opzich dus van uit dat ik zo "mainstream" ben. Maar eigenlijk wil ik dus wel een keer met jongens wat experimenteren en kijken hoe dat bevalt en of het echt is wat ik wil.
nu woon ik ergens in een klein dorpje waar je dus moeilijk in contact kom met andere jongens die dit dus ook hebben. ook in mijn baan gaat eigenlijk iedereen er wel van uit dat ik hetero zou zijn omdat mensen in deze functie dat meestal wel zijn/uitstralen (imago job).
Zijn er meer jongens die dit hebben meegemaakt en hoe hebben jullie dit aangepakt?
Je hoeft niet meteen te verhuizen. Je hoeft het niet meteen bekend te maken. Je kunt toch eerst een keer iets proberen, voordat je ervoor kiest. Waarom moet je vertellen dat je homo/bi gevoelens hebt als je er zelf nog niet uit bent?
quote:en dan gasten van 50 achter je aan hebben?
Op maandag 22 juli 2002 16:43 schreef Atreidez het volgende:
Probeer met cu2 (daar kan je makkelijk zoeken op geaardheid) eens contact te krijgen via mail met jongens van jou leeftijd en hoe ze dit aangepakt hebben.. Zij kunnen je als geen ander vertellen wat de invloed is op de buitenwereld en je familie en vrienden.
das lekker
cu2night dan nog altijd he, anders raken de breazahchicks over hun toeren
quote:Denk dat ie toch echt eerst even moet babbelen en experimenteren.. Niets is erger dan er voor uitkomen dat je homo bent om er naderhand achter te komen dat je het misschien niet bent omdat je nog nooit ervaring hebt gehad met een man.
Op maandag 22 juli 2002 16:44 schreef LeefbaarFok het volgende:
Ik denk dat je het beter kunt bekendmaken, want:A: Andere mensen komen er op den duur toch wel achter
B: Als je er niet voor uitkomt heb je niet het leven dat jij wilt leiden.Als jouw vrienden echte vrienden zijn hebben ze het wellicht toch al in de gaten en zullen ze na de coming out je nog net zo respecteren. Dat geldt ook voor je familie.
Wat de buren van je vinden zou je worst moeten wezen! Het is jouw leven en dat moet je niet door anderen laten verkloten!
Probeer jij het maar is terug te draaien bij de hele wereld als je al gezegd hebt dat je homo bent...
quote:Weet ik veel? Ik ben geen homo.
Op maandag 22 juli 2002 16:51 schreef Atreidez het volgende:[..]
Denk dat ie toch echt eerst even moet babbelen en experimenteren.. Niets is erger dan er voor uitkomen dat je homo bent om er naderhand achter te komen dat je het misschien niet bent omdat je nog nooit ervaring hebt gehad met een man.
Probeer jij het maar is terug te draaien bij de hele wereld als je al gezegd hebt dat je homo bent...
hetero zijn is veel makkelijker...
naar grote stad gaan is moeilijk, ik zit hier nog minstens 2 jaar vast vanwege studie.
een keer naar een homotent gaan, okay dat zou ik kunnen proberen, maar het blijft eng in je 1tje....
quote:Combo van 2 oplossingen: probeer op internet iemand te vinden die het ook eng vindt om in z'n eentje naar zo'n kroeg te gaan, mail een tijdje heen en weer, en ga dan samen naar een homo tent.
Op maandag 22 juli 2002 17:05 schreef Driftwood het volgende:
idd, als ik nu ga roepen dat ik homo ben, dan gaat iedereen daar ook meteen van uit.
hetero zijn is veel makkelijker...naar grote stad gaan is moeilijk, ik zit hier nog minstens 2 jaar vast vanwege studie.
een keer naar een homotent gaan, okay dat zou ik kunnen proberen, maar het blijft eng in je 1tje....
Veel plezier 
Ik had het geluk dat ik per toeval iemand tegenkwam die me, zeg maar, over de streep heeft getrokken en prompt een van mijn beste vrienden werd (zo niet mijn beste). Daarmee had ik dus meteen iemand om mee te praten, en iemand die me een beetje mee op stap kon nemen. Met hem zette ik mijn eerste schreden in een heuse homokroeg!
In je eentje een homokroeg in gaan is lastig, zeker omdat je niet weet hoe je je op moet stellen. Zeker als je jong bent, lijkt me, aangezien je dan meteen als nieuw vlees aan alle kanten gekeurd wordt. Dat lijkt enger dan het is, maar de aandacht kan wat overweldigend zijn. Kwestie van jezelf blijven en niet gillend wegrennen.
Internet is een handig medium om met homojongeren in contact te komen, al moet je wel uitkijken dat je met de juiste lui in contact komt. Het risico van fakers is aanwezig. De stamgasten in het homotopic zijn goeie gasten en betrouwbaar.
Ook een goede mogelijkheid is op IRCnet chatten in bijvoorbeeld #gay.jongeren.Maar goed, veel enger is het om naar de buitenwereld te bekennen dat je (ook) op jongens valt. Heeft mij ook jaren gekost, sowieso om de eerste stap (het zelf accepteren) een tijd duurde. Na die eerste stap echter, was ik binnen een 3 maanden "out". En het viel me reuze mee. De eerste negatieve reactie van mensen om me heen moet nog komen. Meestal ben je bang of mensen het wel of niet zullen accepteren, terwijl je van binnen weet dat ze het eigenlijk geen probleem vinden. Hooguit dat ze in het begin schrikken. Bang zijn om je vrienden te verliezen hoeft niet, aangezien het eigenlijk meteen een test is wie je echte vrienden zijn. Net zoals het bij liefdesrelaties om de persoon gaat en niet om het geslacht (toch de basis van het homo/bi-zijn) hoort ook voor vriendschappen te gelden dat het gaat om de persoon en niet om zijn/haar geaardheid.
Nog wat tips:
1: accepteer jezelf
2: verken de homowereld door met mensen te praten, oom te gaan, uit te gaan. Dat kan ook een hulp zijn voor tip 1
3: vertel het de mensen die je het wil vertellen. misschien eerst voorzichtig aan mensen die je honderd procent vertrouwt, dan aan anderen.
4: Ben je er een beetje uit, maak er dan verder geen geheim van. Dat houdt niet in dat je het van de daken moet schreeuwen, maar maak er geen probleem van. Als ze je het vragen, en je voelt je veilig (en je verwacht dus geen al te negatieve reacties), geef het dan gewoon toe. Ontkennen ga je je alleen maar rot door voelen.
5: Blijf jezelf!
6: Denk niet "ik ben out, ik ben er". Je blijft als mens voortdurend in ontwikkeling. Een coming out is het begin, niet het eindpunt van je zelfontdekking. Zie het als een afschudden van overbodige baggage.
Tot zover deze wijze les.