Schizofrenie deel 7

Wat is schizofrenie?

Schizofrenie is een ziekte van (bepaalde delen van) de hersenen waarbij gebleken is dat iemand psychotisch (wat is psychose) kan worden en niet meer goed kan functioneren. Met 'niet goed meer functioneren' wordt bedoeld dat iemand minstens een half jaar minder goed functioneert dan men op grond van z'n talenten, opvoeding, opleiding en kansen zou mogen verwachten. Men spreekt van "een knik in de levenslijn".
Voor het functioneren geldt dat men de situatie moet kunnen vergelijken met vroeger.
Psychotisch is men als men, gedurende een maand, door verstoring van de waarneming (hallucinaties), het denken (verstoorde gedachtegang en wanen) en/of het gedrag (schokkerige bewegingen, zich terugtrekken, verwaarlozing), het contact met de realiteit (ten dele) verliest.
Hallucinaties zijn waarnemingen zonder dat de zintuigen geprikkeld worden en komen het meeste voor in de vorm van een stem of meerdere stemmen die vaak commentaar geven op wat degene die hallucineert net denkt of aan het doen is. Hallucinaties kunnen ook de andere zintuigen betreffen, zoals de reuk, de smaak, de tast-/aanrakingszin en het gezichtsvermogen. Vaak ziet men wel aan iemand of hij of zij hallucineert. Familieleden merken dat iemand zit te luisteren naar iets wat zij niet kunnen horen.

Verstoorde gedachtegang blijkt direct wanneer we iemand niet meer kunnen volgen omdat wat gezegd wordt onlogisch is, onsamenhangend of verward. Het is een heel nare ervaring om te merken dat op deze manier geen echt contact meer mogelijk is.
Wanen zijn denkbeelden of overtuigingen die onjuist zijn. Iemand is er bijvoorbeeld van overtuigd dat hij of zij afgeluisterd wordt door de televisie of dat de dingen die men op de televisie ziet een speciale boodschap voor betrokkene inhouden.

Verstoorde bewegingen worden vaak ervaren als bewegingen die door iemand anders gedaan worden. Soms is er verminderde beweging, tot volledige stilstand toe. De patiënt heeft er meestal geen verklaring voor en als als hij die wel heeft, dan zien we de verstoorde gedachten: "Buitenaardse krachten hebben chips in mijn hersenen geplaatst waardoor zij precies weten wat ik denk en waardoor zij mij kunnen bewegen."

Bij verstoord sociaal gedrag leeft de patiënt vaak teruggetrokken en dreigt men sociaal geïsoleerd te raken. Ook zelfverwaarlozing en vervuiling zou je hier onder kunnen rekenen. Zwerven over straat, in zichzelf lopen te praten of juist zomaar tegen iemand beginnen te schreeuwen is ook verstoord sociaal gedrag. Voor familieleden en vrienden is het meestal snel duidelijk of iemand "verstoord" gedrag heeft.

Om goed in kaart te brengen om welke ziekteverschijnselen (symptomen) het gaat onderscheidt men zgn. positieve en negatieve symptomen.

Positieve symptomen zijn verschijnselen die aanwezig zijn en er niet horen te zijn. Hieronder vallen:

• wanen
• hallucinaties
• vreemd gedrag

Negatieve symptomen zijn verschijnselen die ontbreken waar ze wel zouden moeten zijn. Hieronder vallen:

• geen of weinig gevoelsmatige betrokkenheid (afgevlakt affect, apathie)
• geen spontane deelname aan een gesprek (apathie)
• geen of weinig vermogen om initiatieven te nemen (avolitie, apathie)
• weinig wilskracht/doorzettingsvermogen (apathie)
• onvermogen om ergens plezier aan te beleven (anhedonie, apathie)
• geen of weinig deelname aan sociale interacties (apathie)
• weinig aandacht en concentratievermogen

Negatieve symptomen kunnen aan een eerste psychose vooraf gaan. Ze worden dan vaak niet herkend als symptomen van schizofrenie. De diagnose "schizofrenie" kan pas worden gesteld als er een psychotische episode van een maand (geweest) is en iemand minstens een half jaar minder goed kan functioneren.

Bron: http://www.e-psychiater.nl/html/psychiatrie/schizofrenie.php

Ik heb net de platenspeler maar eens gepakt en een LP van James Brown opgezet.
Had al lange tijd het idee om het allemaal weer eens onder het stof vandaan te halen.

@Zusterclivia: Ik had hem laatst ook al in "Boeken" gezien, dus ik ken het verhaal al wel een beetje, maar als ik zijn uitleg van psychose hoor, is voor mij wel duidelijk dat er met mij iets anders aan de hand is. Het is eigenlijk de duidelijkste uitleg die ik tot nu toe heb gehoord en het maakt me er een beetje onzeker over.
Het komt op die manier heel anders op mij over dan mijn eigen ervaring, maar aan de andere kant herken ik het ook compleet. Nogal vaag dus. Ik denk dat dat komt, omdat ik me eigenlijk 2 keer de zelfde periode herinner.
Ik herinner me het zo als het in mijn dossier staat en zoals ik het een beetje beschrijf in mijn verhaal. Wat 2 compleet verschillende werelden zijn, maar ik kan er niet achter komen welke echt is.

Mijn gedachte verder:
Ik denk dat er tijdens mijn psychose te veel naar maar drie aspecten van mijn ziektebeeld zijn gekeken. Namelijk: Hallucinaties, achterdocht en depressiviteit. Daardoor is niet gezien dat er op het moment ook spraken was van paranoia en waanideeën. Zo heb ik ook alleen antwoord gegeven op vragen die aan mij gesteld werden en niet vragen die aan mij gesteld hadden moeten worden.
Over het algemeen gaat het vaststellen van een hallucinatie in een bepaald verloop: Ik neem iets waar wat andere niet waar nemen, maar heb in eerste instantie niet door dat dit gene er niet daadwerkelijk is en zal op er op reageren alsof het echt is en ook denken dat het echt is. Daarna komt er een (korte) perioden waarin ik nadenk over wat ik heb meegemaakt. Daarbij beredeneer ik dan dat wat ik zag niet echt was, omdat andere het niet zagen of omdat het onlogisch was. Vervolgens deel ik mijn psychiater/hulpverlener mede dat ik een hallucinatie heb gehad, waarna hij denkt dat het een pseudohallucinatie is geweest.

Voor mij zijn nu een aantal dingen onduidelijk:
-Wat houd een pseudohallucinatie in?
-Is door verkeerde vraagstelling/beantwoording van vragen misschien wel de verkeerde diagnose gesteld?
-Past het beeld dat hallucinaties ontstaan op jonge leeftijd wel bij mijn huidige diagnose?
-Is mijn realiteitstoetsing wel daadwerkelijk in takt geweest of is dit slechts de waarneming van de hulpverlening geweest?

Ik kan mij herinneren dat ik tijdens mijn opnamen en de periode daarvoor ontzettend bang was voor mijn hallucinaties en dat ik ook bang was om dingen te doen als eten en slapen. Ik was bang voor mijn hallucinaties en om vermoord te worden door bijvoorbeeld vergiftiging.
Ook kan ik mij herinneren dat dingen daadwerkelijk waren zoals die in mijn dossier stonden, dat ik compleet helder was, geen last had van waanideeën en altijd hallucinaties kon onderscheiden van de werkelijkheid. Alleen ben ik bang dat deze herinnering niet correct is.

Het beeld wat ik van mezelf heb is dat er wel degelijk waanideeën zijn geweest, alleen dat ik deze niet opvallend heb geuit.

[ Bericht 56% gewijzigd door Demon_from_heaven op 27-02-2012 12:28:13 ]

@gewas: Het weten dat ik waanideeën had, is puur achteraf. Op het moment zelf was het ook mijn waarheid, maar probeerde ik het alleen maar te verbergen.

En zojuist heb ik bericht gehad van de school bij de deeltijd, deze hebben mij ook al niets te bieden. De wereld verteld me weer eens de pleuris te krijgen en maar weer eens normaal te worden. Nou, die kut wereld kan van mij de tyfus krijgen.

Ik heb mijn behandelaar en arts al weken niet meer gezien, alleen die cognitieve gedragstherapeut die denkt dat alles weer werkt met concentratieoefeningen, Ik ben geen zweverig typ.
Inmiddels is iedereen die ik mag het land uit, dus zit ik de komende week alleen. Volgens mij word dit de kutste week in een jaar tijd.

Somberheid omhoog, hallucinaties omhoog, concentratie omlaag. Mijn hersenen hebben er geen zin meer in. Zo meteen het er maar uit wandelen, misschien helpt dat.

Ohja, ook nog hallo Tgirl. Was even vergeten hallo te zeggen, was in een slechte bui, zoals je kan lezen.

Verder: Ik voel weer dat ik achteruit ga en snel nu. Ik kan totaal niet meer denken en schrijven gaat met moeite. School zit er totaal niet in en alles om mij heen begint heel chaotisch te voelen, terwijl ik in een grote leegte in m'n leven zit. Het voelt nogal beklemmend.
Ik kan geen 2 dingen te gelijk meer, ook niet als het puur iets onthouden is.

Verder voel ik me nogal eenzaam, ik zit de hele dag alleen en heb niets te doen.

Mijn behandelaar vraagt mij altijd het leven een cijfer te geven, ik geef het een 5. Ik kan er nog mee leven, maar leuk is anders.

@Quisho: Ik denk dat ik op het moment alleen nog maar de dingen zie die op mij gericht zijn/lijken. Dus het is moeilijk daar over te oordelen.
Ik kan nu bijvoorbeeld het nieuws niet meer kijken of nieuwe info binnen krijgen die niet over mij gaat, dat komt gewoon niet binnen. Het leven draait even puur en alleen om mij in mijn hoofd.