Stel: je leert een leuke meid kennen, het klikt goed, jullie hebben het gezellig, maar....: ze woont zo'n 2 uur reizen verderop.
Beiden werken (zij 5 dagen, jij 4 dagen) de hele week, en hierdoor en door het sporten in de weekends zien jullie elkaar vaak 1x in het weekend (inclusief slapen). In het geval van een héél druk weekend kan het voorkomen dat je elkaar gewoon niet ziet.
Jij kan doordat je doordeweeks 1 dag vrij hebt wel naar haar toe, maar je hebt al ontdekt dat dit niet ideaal is: omdat ze de hele dag aan het werk is zit je je dan de hele dag te vervelen.
Uitzicht op samenwonen is er natuurlijk op de lange termijn, maar nog niet in het stadium van 3 maanden verkering. Dat gaat dus nog wel even duren.
Zouden jullie doorgaan met zo'n relatie?
En dan het feit meegenomen dat je - altijd heel erg moet plannen om elkaar te zien, - hogere verwachtingen hebt als je elkaar ziet omdat je elkaar maar weinig kán zien (het "moet" leuk zijn), - erg bewust en actief contact moet onderhouden als je niet bij elkaar bent (bellen, sms etc.).
Bij mij roept het namelijk twijfels op, hoe leuk hij ook is. Ergens voel ik nogal wat weerstand om hiermee door te gaan, en denk ik: waarom zoek ik geen jongen dichterbij..
Die weerstand heeft ook invloed op mijn spontane, verliefde gevoel (dat wordt er eigenlijk een beetje door onderdrukt). En ik merk dat het gewoon veel moeilijker is elkaar levens etc. te integreren, je blijft een beetje 2 levens leiden.
Deur-deur reistijd was altijd 3 tot 3.5 uur. Ik heb 8.5 jaar op kamers gewoond, zij iets korter.
Het ging prima en ik heb er absoluut geen spijt van het vol gehouden te hebben. Ik vond de reis afstand zelfs het leven wel iets makkelijker maken. Door de week is lekker voor jezelf, de weekenden voor samen. Als je samen woont moet je eigenlijk meer moeite doen om tijd voor elkaar te maken dan als je ver uit elkaar woont
Daar sluit ik me volledig bij aan. Heb nu ook een vriendin die met het OV 2 uur verderop woont, heb alleen eigen vervoer en als je zelf soepel bent in je tijden kan je best wel wat voor elkaar krijgenquote:Op woensdag 22 februari 2012 10:38 schreef motorbloempje het volgende:
2 uur reizen is geen 'lange afstandsrelatie' als je het mij vraagt. Zeker als je beide werkt (en dus prima kunt reizen mbt geld/auto/etc.) is het een kwestie van je prioriteiten bijstellen op het moment dat je besluit voor elkaar te gaan en elkaar meer wilt zien. Wil je dan allebei blijven sporten en niet meer tijd maken om elkaar vaker dan 1 keer in het weekend te zien dan moet je beslissen of je zo'n 'part-time' relatie ziet zitten voor langere tijd. Als je dat niet ziet zitten maar ook niet meer tijd vrij wilt maken, dan zou ik er een einde aan maken omdat het alleen maar tot frustraties gaat leiden.
. Allebei wat tijd inleveren en gewoon goed je agenda's erbij pakken.Het reizen vond ik zelfs wel heerlijk, eigenlijk. Al vind ik het ook niet erg dat we nu getrouwd zijn.
^^ Dat.quote:
[..]
Daar sluit ik me volledig bij aan. Heb nu ook een vriendin die met het OV 2 uur verderop woont, heb alleen eigen vervoer en als je zelf soepel bent in je tijden kan je best wel wat voor elkaar krijgen
2 uur is een schijntje!
Maar omdat TS daar blijkbaar anders over denkt, denk ik dat ze er beter aan doet hier niet aan te beginnen...
Maar de meesten zien volgens mij het probleem niet zo
Jullie kunnen je niet voorstellen dat het invloed kan hebben op het spontante "verliefd" zijn? Dat je er daardoor eerder een soort stress door ervaart, omdat het allemaal zo niet- spontaan (gepland) gaat? En dat je een beetje een rem op je verliefde gevoel krijgt?
Inmiddels wonen we al bijna 2 jaar samen
Waarom noem je het dan een 'lange afstandsrelatie'? Klinkt vooral alsof je 't moeilijker wilt maken dan dat 't is.quote:
Ik had er misschien "relatie op afstand" van kunnen maken ja..quote:
[..]
Waarom noem je het dan een 'lange afstandsrelatie'? Klinkt vooral alsof je 't moeilijker wilt maken dan dat 't is.
Van die wijven die hele dag voor je poten lopen heb je niks aan.
Hahaquote:
Zou het niet kunnen! kan het geld wel voor de leukere dingen verzinnen! en haat files! ze zijn altijd toevallig op de zelfde weg waar ik rij!)
Maar als je nou heel erg verliefd bent?Denken jullie dat het afhankelijk is van de mate waarin je verliefd bent, of je een relatie op afstand kunt hebben? Dus als ik er erg over twijfel en niet zo veel zin meer in heb, dat ik eigenlijk niet verliefd genoeg ben?
Of juist te verliefd, dat je de afstand en je eigen wegcijfert uit "liefde" ... Zo'n relatie kan je wel onderhouden, als je een celibate monnik bent.quote:
[..]
Haha
Denken jullie dat het afhankelijk is van de mate waarin je verliefd bent, of je een relatie op afstand kunt hebben? Dus als ik er erg over twijfel en niet zo veel zin meer in heb, dat ik eigenlijk niet verliefd genoeg ben?
Ik heb het geprobeerd met een duk uur ertussen int verleden en dat bleek al problematisch. Juist omdat je werkt moet je veel in het weekend plannen, als dat dan al standaard vol zit met elkaar moet je je afvragen of dat wel is wat je wilt.
Als je het niet kan zien als een uitdaging, een overkoombaar, tijdelijks iets of een goeie kans om interessant te blijven voor elkaar, zit het waarschijnlijk niet diep genoeg of wil je het niet graag genoeg.quote:
[..]
Haha
Denken jullie dat het afhankelijk is van de mate waarin je verliefd bent, of je een relatie op afstand kunt hebben? Dus als ik er erg over twijfel en niet zo veel zin meer in heb, dat ik eigenlijk niet verliefd genoeg ben?
Het zou iig zonde zijn om je blind te staren op eventuele beren op het pad, als dat is wat je doet. Als je er gevoelsmatig echter inmiddels al een beetje klaar mee bent en het je zelfs gaat tegenstaan, kun je er misschien beter mee stoppen.
Ik denk als iemand binnen half uur reizen woont het nog wel te doen is, daarbuiten wordt het heel wat plannen, en als er maar even dingen tegen zitten (ziekte, verhuizingen, auto kapot) heeft dat veel meer impact op zo'n relatie dan een korte afstandsrelatie.
Daarbij kan opeens samenwonen ook betekenen dat opeens op elkaars lip zitten toch wel anders is, dan zo'n weekendrelatie en is soms de relatie binnen enkele weken over (beruchte verhalen hierover gehoord
).Dit. Waar een wil is, is een weg. Het kan prima werken, als je allebei bereid bent je er voor in te zetten. Als je gek op elkaar bent, dan gaat dit vanzelf.quote:
Ik zou het zelf niet kunnen eigenlijk, je wil toch een beetje dat spontane houden in plaats van dat het elke zaterdag gepland is elkaar te zien. Maarja aan de andere kant, 2 uur reizen is niet enorm ver, dan kun je nog steeds op een avond langsrijden.
Wel simplistisch gesteld om reistijd als graadmeter voor "elkaar overhebben" te nemen. Op een gegeven moment wordt het gewoon vanzelfsprekend om naar elkaar toe te gaan, hoe groot de afstand ook is. Het is gewoon zo dat als de liefde groot genoeg is, ben je bij wijze van bereid om een dag in een veecontainer te reizen om elkaar te zien. Dergelijke grote afstanden van 2 uur of meer zijn voor mij in het begin van een relatie gelijk al de doodsteek. Als je al 3 jaar hebt en de ander verhuist een pleuriseind, ok dat kan gebeuren.quote:
No problemo! De tijd die je samen bent, benut je optimaal! En je weet meteen wat je voor elkaar over hebt als je elke week weer een paar uur aan het reizen bent om hem/haar te zien.
Als we nu praten over een afstand waardoor je elkaar niet meer iedere week kan zien, maar hoogstens 1x in de maand lijkt me dat een stuk moeilijker.
Maar alleen omdat ik zo ontzettend dol op hem ben, anders had ik het allang opgegeven waarschijnlijk.
Wow dat is best veel. Dat moet wel wat betekenen. Ik zou voor mijn vriendin ook een eind gaan op dit moment, ze woont nu op 10 minuten rijden met de autoquote:Op woensdag 22 februari 2012 22:03 schreef Lokasenna het volgende:
Mij lukt het wel met ongeveer drieënhalf uur reistijd.
Maar alleen omdat ik zo ontzettend dol op hem ben, anders had ik het allang opgegeven waarschijnlijk.
dus ik heb makkelijk praten. Maar als ik 3,1/2 uur moest reizen dan deed ik dat ook wel om bij haar te zijn 'S weekends.
(450 km afstand)
Als je van rust en regelmaat houdt, en spontane verrassingen niet per sé noodzakelijk vindt, prima.