Mijn schaatsanalyse.
We moeten, denk ik, gewoon accepteren dat het langebaanschaatsen geen wereldsport is, nooit is geweest en ook nooit zal worden. Er is nergens ter wereld een land waar het langebaanschaatsen zo benaderd wordt als hier. Voor ons is schaatsen niet alleen sport, maar ook vermaak. Kijk maar terug op de afgelopen weken. Wie heeft z'n kids de houten schaatsen of dubbele ijzers niet ondergebonden. Kunnen onze kids een beetje schaatsen, dan gaan we een tochtje met ze rijden. Het schaatsen van lange afstanden zit dus al bij ons in het bloed. Voor ons is een 10km daarom ook geen eindeloze zit. We zijn zelf al in staat om een paar uur lekker te rijden. Je ziet ook op oude schilderijen dat er al geschaatst wordt voor het plezier. Dit kom je gewoon zo goed als nergens tegen. Zelfs in België is schaatsen op natuurijs iets wat niet zomaar gebeurt.
Afgelopen winter zorgt er bijvoorbeeld ook weer voor dat er volgend jaar weer veel aanmeldingen bij ijsclubs zullen zijn.
Dit maakt al een enorm verschil in hoe er tegen schaatsen aan wordt gekeken bij ons tov de rest vd wereld.
Daarnaast, en dat hebben al wat mensen aangehaald, is het aantal landen waar topschaatsers vandaan komen of zijn gekomen altijd al beperkt geweest. Kijk de medaillespiegels van de verschillende toernooien er maar eens op na. Dat geldt ook voor de WK sprint.
Bij het allrounden heb je de Nederlanders, Noren en Rusland (Sovjet Unie) de rest teld eigenlijk, als je naar het aantal medailles kijkt, niet mee. Op de sprint is het iets breder, daar heb je de VS, Canada, Zuid Korea, Japan, Rusland (Sovjet Unie) en sinds een paar jaar Nederland.
Zo af en toe kwam en komt er natuurlijk wel eens wat tussendoor, maar dat is altijd marginaal en nooit structureel geweest. Gelukkig komen er tegenwoordig de nodig mensen uit de skeelersport over voor een olympische plak. Mocht het ooit eens gaan gebeuren dat skeeleren olympisch wordt, dan hebben we echt een probleem want dan vallen dat soort schaatsers misschien ook wel weer weg.
Een ander probleem op dit moment is, zoals ik al eerder heb aangehaald, gewoon het niveau van Sven tov van alle andere allrounders. Hij is eigenlijk te goed, waardoor het gewoon niet spannend is. Hij kan nu, net als voor z'n blessure, alleen maar van zichzelf verliezen. Kijk maar eens naar het WK van verleden jaar. De eerste 4 schaatsers in algemeen klassement stonden op 1 punt. Hoezo, niet spannend.
Daarnaast hebben we ook nog het "probleem" van de merkenteams. Nergens zijn de faciliteiten om topschaatser te zijn zo goed als in Nederland. Het zorgt ervoor dat schaatsers dus langer door blijven gaan en niet gelijk na 1 minder jaar worden afgeschreven, zoals vroeger wel gebeurde.
De kans was bijvoorbeeld groot geweest dat na de olympische spelen van Vancouver Sven Kramer was gestopt met schaatsen, als we nog te maken hadden met de ouderwetse kernploegen. Door zijn blessure was Sven waarschijnlijk terug naar het gewest gestuurd om daar te revalideren. Daar zijn de faciliteiten veel minder en dus is de kans veel groter dat iemand op zo'n moment z'n maatschappelijke carriere voor laat gaan.
Voor de merkenteams geldt wel dat er twee kanten aan een medaille zitten. Het is in het verleden ook wel gebeurt dat schaatsers te snel werden afgeschreven, omdat er weer een nieuwe lichting aan kwam. Mede door het grote aantal schaatsers in Nederland zijn er grote talenten te vroeg afgeschreven omdat ze niet gelijk presteerde. Deze schaatsers werden dan weer vervangen door nieuwe talenten die tegen dezelfde problematiek aanliepen. Dat probleem ben je nu kwijt. kijk maar naar de terukeer van Verweij en Leentra. Die waren in het verleden zo richting de vergetelheid geschaatst. Aan de andere kant zorgen de merkenteams ervoor dat de concurentiepositie van Nederland eigenlijk niet meer in verhouding staat met de schaatssport in z'n algemeenheid.
Heb ik een oplossing? Eigenlijk niet. Je zult moeten hopen op com. ploegen uit het buitenland. Of zoiets als de schaatsacademie in Inzell. Dat heeft misschien in andere landen ook wel potentie.