Opvoeding niet naar leeftijd

Hallo,

Ten eerste wil ik even sorry zeggen als ik deze topic bij het verkeerde onderwerp heb gezet, maar dit is dus het probleem.

Ik ben een 17 jarige jongen en woon alleen samen met mijn moeder. Sinds kleins af aan is me moeder een beetje te beschermend geweest wat ik ook wel begrijp hoor. Maar daarmee bedoel ik dingen als: niet te ver van het huis, tot op late leeftijd niet naar het winkelcentrum mogen, niet naar de speeltuin 2 flats verder, niet naar de voetbalkooi 1 straat verder, niet naar het park die 5 minute van ons huis vandaan is en zo nog meer dingen. Na een tijd mocht ik deze dingen wel, maar het was een beetje laat voor me leeftijd als jullie snappen wat ik bedoel?
Ik bedoel dus dat ik ongeveer pas rond eind brugklas alleen naar de stad mocht terwijl de meeste leeftijdsgenoten en vrienden al op de basisschool mochten. Ik mocht pas naar de winkelcentrum in de buurt toen ik in groep 7 of 6 zat terwijl me buurmeisje van 6 of jonger zelfs er al heen mocht of naar de speeltuin waar ik zelf al laat heen mocht.
Ook mocht ik heel de basisschool lang niet naar buiten als me moeder aan het werk was(wat ik ook wel snap) ze werkte elke dag tot half 5 en ik moest in de zomer 6/7 uur thuis zijn terwijl me vrienden in de zomer om 10 soms zelf 11 uur kwamen aanbellen. In de brugklas, de 2e en het jaar daarop veranderde dit in 8 uur in de zomer, maar in de winter was het nog steeds voor het donker werd. Mijn moeder zegt dat het mijn eigen schuld en keuze was omdat ik niet meer naar de dagopvang wou en wou stoppen met Judo en Karate, maarja dat kwam omdat ik het niet meer leuk vond.
Ik heb ook nooit een ruime keuze gehad met sport. Ik wou graag op voetbal aangezien ik toch een redelijk talentje was op straat op die leeftijd, maar omdat mijn moeder me niet kon brengen en me ook niet wou laten meefietsen met vrienden is dat niet door gegaan.. pas vorig jaar en groep 8 mocht ik erop, maar je begrijpt dat je dan ver achterloop op je leeftijdsgenoten en een beetje word gepest.

Ook is mijn moeder niet zo gastvrij. Ik mocht vroeger bijvoorbeeld nooit me buurjongens binnenlaten of andere vrienden. Er zijn maar twee vrienden die ooit bij me binnen konden komen en dat was altijd na een afspraak van een week van tevoren. Vorig jaar mocht wel een van die jongens soms binnen komen als die aanbelde. Mijn moeder gaf altijd aan dat ik te jong was voor dingen en dat ik niet laat thuis kon komen, Elk jaar als ik jarig werd veranderde er niks aan de regels. Na een tijdje kwam bijna niemand meer aanbellen om te vragen of ik buiten kwam omdat ze toch wiste dat ik niet kwam of dat ik over een half uurtje toch al binnen moest zijn.
Ik was dus best vriendloos en eenzaam tot anderhalf jaar geleden.
Ik heb hier eerlijk gezegd vaak om gehuild etc. omdat ik mijn jeugd niet leuk vind. Dus besloot ik maar in overleg met me moeder om naar een andere stad te verhuizen om een nieuwe start te krijgen met nieuwe mensen. Het viel zwaar tegen en hier werden me emotionele problemen steeds erger. Vaak ruzie met mijn moeder en nog steeds mag ik door de weeks niet naar buiten, alleen als ik ga trainen, stage of ff snel iets moet doen. Vrijdag en zaterdag 11 uur thuis.
Ik mag niet uitgaan in Rotterdam of iets anders terwijl al mijn vrienden dat doen.
Ik heb mijn moeder vaak gezegd dat ze nog in der eigen tijd leeft, maar dat wilt ze niet toegeven. Ik krijg veel aandacht van de meisjes en er zijn ook jongens die bevriend met me willen raken, maar door mijn moeder heb ik het idee dat ik niet van mijn jeugd kan genieten.. Ik begin een terugtrekkende haarlijn te krijgen (Ja vroeg ik weet het) en ik denk dat het over 2 jaar echt duidelijk te zien is. Door dit vind ik echt dat ik geen jeugd heb gehad omdat ik over 2 jaar zelfs me looks kwijt ben terwijl dat het enige is waar ik eigenlijk echt blij mee ben terwijl ik er niks mee heb kunnen doen. En ik zal dan ook flink gepest worden, want andere jongens die dat hebben worden echt veel gepest op social dingen als twitter en hyves, maar ook in het echt.


Ik ben naar de psycholoog geweest omdat het erg slecht ging met mij. Zij dacht dat ik te bang ben om dingen aan me moeder te vragen omdat ik der reactie al weer. Dat klopt ook. Als ik der iets wil vragen weet ik al dat het nee is met een hele boze preek erachter aan. Onze band is ook niet meer als vroeger wat ik heel jammer vind, maar heb er zelf voor gekozen want van praten komt ruzie dus sluit ik mezelf vaak verdrietig op in mijn kamer. Laatst vroeg ik der of ik mee met me vrienden mocht om uit te gaan waarop ze boos reageerde met "ik kan me niet voorstellen dat hun ouder hun laat uitgaan tot laat blijf gewoon thuis of ga even naar buiten tot 11 als andere mensen op je leeftijd"

Heel me leven lang moet ik ookal doordeweeks 8 uur in bed liggen alleen is dat sinds dat we zijn verhuist 1 jaar geleden een afwijkende regel.Soms geld die wel en soms weer niet..Als ik ga trainen bijvoorbeeld moet ik 9 uur wel thuis zijn. Als ik stage heb kan ik pas om 11 thuis zijn maar daar kan ze niks tegen doen omdat het moet.

Ik zit vaak saai binnen of ik ben gaan fitnessen (of ik rij leveloos rondjes in de bus met mijn busabbonement) Door al deze dingen bij elkaar huil ik vaak, maar mijn moeder weet het niet. Ik heb echt een klote jeugd gehad vind ik, maar als ik erover praat word mijn moeder emotioneel en zegt ze dat ik der haat wat HELEMAAL NIET zo is.
Ik wil nog van mijn jeugd kunnen genieten nu ik nog haar heb en er goed uitzie.
Ik heb mijn leven maar even samengevat en ik wou vragen wat jullie nou terecht vinden/vonden of dat jullie vinden dat mijn moeder toch in der eigen tijd leef en een beetje te streng.
Maar voor mijn gevoel heb ik niet eens een jeugd gehad!

[ Bericht 0% gewijzigd door chadson95 op 20-02-2012 15:58:23 ]

veel getyped.. ik weet het, maar ik wou ook gewoon het hele verhaal vertellen

quote:

Op zondag 19 februari 2012 22:52 schreef maffemuts het volgende:
Persoonlijk denk ik dat je moeder daar een goede reden voor heeft, al eens naar gevraagd ?
Natuurlijk kan ik me voorstellen dat ze wil weten waar je uithangt, ik bedoel we leven simpelweg niet meer in de tijd dat iedereen elkaar kent en dat iedereen maar goede bedoelingen heeft.
Probeer desnoods eens een afspraak bij de Psycholoog samen met je moeder te maken ?en praat er daar over onder begeleiding.

Tuurlijk, dat is normaal als je wilt weten waar je kind is. En ja de eerste afspraak was met mijn moeder daar, maar ik heb gelijk gezegd dat ik liever alleen wilde komen omdat mijn moeder de hele tijd aan het woord bleef en emotioneel werd terwijl het eigenlijk allemaal om mij draaide en voor mij was...

quote:

Op zondag 19 februari 2012 22:56 schreef maffemuts het volgende:

[..]

Iets moet jouw moeder bewegen tot deze (radicale) beslissing/regels, als haar bijvoorbeeld iets ergs is overkomen vroeger, zal ze jou daarvoor willen beschermen, dat is moeder eigen. Maar dat zal dan eerst wel naar boven moeten komen voor jouw probleem opgelost kan worden.
Kortom, er speelt vaak meer mee dan jij

Nee er is niks met mijn moeder gebeurt vroeger, maar wel door dingen op het nieuws en allerlei dingen als verkrachting in een park op opsporingsverzocht hebben der wel zo laten denken denk ik

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:05 schreef Jellereppe het volgende:
Wat moet ik hierop zeggen. We kunnen moeilijk zien wat er meespeelt bij je moeder dat ze jou zo beperkt in je doen en laten.

Maar op een gegeven moment moet ze je wel vrijlaten. Je bent niet haar bezit. Ouders voeden hun kind(eren) op en op een gegeven moment moet je ze beetje bij beetje loslaten.

Probeer er met haar over te praten; of anderzins een oplossing te zoeken. Misschien familie erbij betrekken.

Ik denk dat ze me pas loslaat als ik uit huis woon... En familie erbij halen is wel vaker gebeurt alleen ze weten niet dat ik ongelukkig ben en ik wil ook niet dat ze weten dat ik dat ben dus dat word lastig..

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:23 schreef Jellereppe het volgende:

[..]

Misschien aan je opa en oma vertellen dat je je ongelukkig voelt. Misschien kunnen zij iets voor je doen.

Mijn oma is lange tijd geleden overleden.. En mijn opa woont in het buitenland. Ik denk zelf ook wel dat het beter was geweest als mijn oma er nog was want dan had ik waarschijnlijk daar gewoont

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:23 schreef Nemephis het volgende:

[..]

Misschien toch eens laten merken dat je er ongelukkig van wordt.

Als ik je OP lees ben ik het met je eens dat je moeder veeeeel te beschermend is.

Ja ik heb het al een keer tegen mijn tantes gezegd, maar ze zijn wel eerlijk en willen het van twee kanten horen. En als ik kritiek heb op mijn moeder zegt ze dat ik der haat en dat ik der een slechte moeder vind en gaat ze erdoor huilen en dat zeggen tegen de familie terwijl ik het niet negatief bedoel.

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:29 schreef Jellereppe het volgende:

[..]

Dat maakt het er niet makkelijker op. Een andere familielid die je echt vertrouwt. Een tante misschien.

Mijn broer, maar die koos niet echt een kant toen ik het hem vertelde. Hij begrijpt me wel, maar hij gaat niet tegen me moeder in als je snap wat ik bedoel

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:37 schreef CafeRoker het volgende:
Moeder meenemen naar die psycholoog lijkt me wel een goede. Ik heb in m'n omgeving wel van meer mensen met problemen die voortkomen uit de opvoeding gehoord dat dat goed gewerkt heeft.

Al gedaan, maar ik vond dat echt niet goed omdat ik bijna niet aan het woord kwam.

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:43 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Wie wel? Je moeder? En wat zei de psycholoog?

Ja mijn moeder nam de hele tijd het woord.

Ze luisterde vooral.. Na een tijdje dat ze zag dat ik me irriteerde vroeg ze of ik voortaan alleen wilde komen. Ik zei gelijk ja!

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:47 schreef Jellereppe het volgende:

[..]

Dan houd je weinig opties over. Je moet je moeder misschien duidelijk proberen te maken dat je wat vrijer wil zijn. Hoe moeilijk ook.

En probeer aan de psycholoog duidelijk te maken dat je je ongelukkig voelt. En dat je graag vrijer wilt zijn in je doen en laten.

Met mijn moeder valt niet te praten ze gebruikt als argumenten dat andere kinderen ook zo worden opgevoed. Wanneer ik zeg maar, "naam" "naam" "naam""naam en oojaa "naam" worde niet zo opgevoed antwoord ze met "je moet niet letten op anderen"

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:50 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

en hoe liep het verder dan, buiten dat je bang zou zijn voor haar reactie?

Niet echt een resultaat, want die vrouw bleef alleen maar vragen stellen en geen echte conclusies.