quote:
Op woensdag 22 februari 2012 21:22 schreef Bram_van_Loon het volgende:[..]
Eh, hoe spreek ik jou tegen?

Ik ben het volledig met je eens dat je een taal pas echt goed beheerst als je helemaal niet meer hoeft te vertalen. Dat was voor mijn gevoel ook het moment waarop ik het Engels echt goed beheerste, ik vertaal nooit meer ofdat ik nu naar het Engels luister of dat ik Engels spreek.
Je bereikt echter niet zomaar dat niveau. Iemand die talent heeft kan misschien goed een vreemde taal leren door gewoon in zo'n land te gaan wonen maar zolang jij in Nederland woont dan leer je het meest efficiënt een vreemde taal door woordjes te stampen, grammatica te drillen en zinnen te vertalen (combinatie van woordjes en grammatica). Dat stelt je in staat om soepel teksten te lezen in die vreemde taal en dat stelt je weer in staat om soepel die taal te verstaan en op een gegeven moment in die taal te gaan denken.
Een taal bestaat uit niets anders dan woorden en grammatica, dat is dan ook hetgeen wat je moet oefenen alvorens je een taal kan verinnelijken.
Dat taal uit woorden en grammatica bestaat betekent niet automatisch dat het het beste werkt om die dingen losstaand te oefenen dmv. vertaling van en naar het Nederlands. Context speelt een cruciale rol. Het is zelfs zo dat de hersenen geschreven teksten niet woord voor woord lezen, maar in brokstukken die woordgrenzen overschrijden. Maar niet alleen dat: ook de keuze voor bepaalde woorden en grammaticale constructies hangt van de context af.
Daarmee is het opknippen van een taal tot losse woorden en losse zinnetjes per definitie niet voldoende om de schriftelijke taal onder de knie te krijgen. Laat staan de mondelinge. Er zijn veel talen waarbij de klemtoon onregelmatig is maar niet schriftelijk wordt weergegeven. Zoals het Engels. Een correcte mondelinge taalbeheersing vereist dan gewoon veel (mondelinge) oefening.
Daarnaast had ik het over de leermethode van veel vertalen. Woorden en grammaticale constructies zijn niet een-op-een tussen talen overdraagbaar. Door veel te vertalen leer je dus haast per definitie alleen om de grammaticale constructies van de ene taal over te dragen op de andere taal, ipv. dat je het volledige register van de constructies van de vreemde taal leert beheersen.
Bij Engels of Duits valt dat misschien niet zo op, omdat de grammatica grotendeels vergelijkbaar is. Maar bijvoorbeeld bij het Japans zie je waar het toe leidt. In het Japans hoeft een zin geen onderwerp te hebben en worden werkwoorden niet verbogen naar persoon. Anderzijds zijn er vier verschillende grammaticale beleefdheidsniveau's. Context is dus levensnoodzakelijk zowel om een zin te kunnen begrijpen alsook om een correcte zin te kunnen schrijven.
Maar doordat veel lesmethoden op vertaling beheersen, gaat het grandioos fout. Engelstalige leerlingen leren maar één beleefdheidsniveau (want het Engels heeft er niet meer) en aan de andere kant durven ze ook nooit het onderwerp in de zin weg te laten omdat je bij het vertalen van één zin geen context hebt. Gevolg: een nogal onnatuurlijk taalgebruik.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-02-2012 11:45:40 ]