En dan heb je er twee! (Of drie, of vier, of...) deel 3

quote:

Op vrijdag 2 februari 2018 21:26 schreef Unihipili het volgende:
Komt wel bij dat jullie veel achter de rug hebben met de jongste gm. Dat is ook niet niks.
Kan je natuurlijk enigszins rekening mee houden (nooit helemaal want niet meegemaakt) maar er is ook een kans dat dat niet gebeurt.

quote:

Op vrijdag 2 februari 2018 17:48 schreef Budabuddumbam het volgende:
Nou ja ik ben ook van dat komt wel goed en zo niet dan toch omdat je gewoon niet weet wat het gaat worden, het is allemaal koffiedik kijken en als dat een te grote gok is dan dus niet doen.

Ja het kost meer energie met twee, voor mij is het nu ik niet zo lekker zit allemaal mentaal erg zwaar.
Dan denk ik wel eens what did i dooooooo wat moet ik met 4!! maar tegelijkertijd heb ik nu veel meer rust dan ik met 1 had, als dingen niet gaan dan gaan ze niet ik kan mijn tijd maar 1 keer verdelen en ik kies zoveel mogelijk voor mijn gezin en de rest kan blijven liggen of jammer dan als je er niet mee kan leven.

Wat geld betreft ook dit is allemaal zo lastig beslissen.
Ik heb kasten vol met speelgoed en mijn kind speelt met de wafelijzer en de stofzuiger van ons.
Ik vind dat we als mensen enorm overconsumeren, ik denk dat er niets mis is met geen bergen speelgoed en geen dure reisjes en shirts van 2,90 van de c&a zijn super!

hetgeen wat ik onderschat had is ruimte, ruimte in huis is zooooooo veel belangrijker dan ik dacht.
ik dacht joh klein appartement kan wel, leuk balkonnetje is ook al wel speelruimte.
ik ben dus niet het type dat naar het strand gaat met tassen vol eten en een lading kinderen.
Ik begon steeds meer behoefte te krijgen aan een tuin, aan het scheiden van kinderen in eigen slaapkamers en ze allemaal in andere hoeken van het huis kunnen parkeren.
De ruimte om de was gewoon te laten staan en te negeren, opbergruimte.

Ik zou met je man praten over welke oplossingen hij ziet voor jouw beren op de weg.

quote:

Op vrijdag 2 februari 2018 17:52 schreef AwayTL het volgende:
Heel eerlijk gezegd denk ik dat je het krijgen van kinderen op een goed moment kapot kan beredeneren, maar als er genoeg liefde is en enigszins perspectief op een normaal leven, dat de rest zn weg wel vindt.

Er zijn ook genoeg mensen die alles voor elkaar hadden en door omstandigheden alles weer kwijt zijn.

Als jij bereid bent altijd door te vechten dan heb je de helft al in de pocket. Wat wellicht wel handig is is in kaart te hebben wat jou te doen staat mocht hij weg vallen. Dat klinkt heel zakelijk, maar volgensmij is het grootste risico dat als hij weg zou vallen jouw depressie op een hoogtepunt komt en jij niet weet wat je concreet moet doen. Als je daar sterke hulplijnen voor hebt zou ik ook dat niet uitstippelen.

quote:

Op vrijdag 2 februari 2018 20:33 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik denk dat wij onmogelijk kunnen voorspellen of het voor jou te zwaar zou zijn. Dat is zo ontzettend persoonlijk, en ik weet niet hoe het is om depressief te zijn.

Ik vond het hebben van twee kinderen de eerste +/- 1,5 a 2 jaar veel zwaarder dan 1 kind. Niet dubbel zo zwaar/druk, maar nog meer dan dat. Inmiddels vind ik het veel rustiger en makkelijker als ze er allebei zijn dan wanneer alleen de jongste er is. Dus het antwoord op die vraag blijft, in mijn geval, ook niet gelijk.

Wat ook in mij opkomt, maar of dat een goede reden is om voor een tweede te gaan valt denk ik te betwisten, is dat het voor je kind in de toekomst best fijn kan zijn om een broertje of zusje te hebben om zorgen te delen of om afleiding te hebben wanneer haar moeder in een depressie zit.

Maar ik vind bovenstaand tegelijk heel lastig want alles is zo afhankelijk van hoe jou het psychisch vergaat en dat is voor ons totaal niet te voorspellen. Misschien is je dochter er meer bij gebaat om alleen te blijven omdat je het met de jaren als minder zwaar gaat ervaren en dat jou psychisch goed doet.