Meisje leuk vinden > mee uit vragen?

Beste Fokkurts,

Ik zit ergens mee. Ik ben namelijk al zo'n 1,5 jaar verliefd op een meisje. Ik ben zelf 17 en zij is 18.

Ik keek een keer in het fotoboek (website) van de lokale discotheek en toen kwam ik een foto tegen van een geweldig uitziende meisje. Echt gewoon the perfect one voor mij. Ik heb nog nooit een relatie gehad omdat ik 'vrij' anders ben dan de rest. Geen enkele subcultuur past bij mij. Ik ben daar trots op, maar daarmee word het wel moeilijker om een relatie te vinden. Ik heb namelijk wel vele vrienden.

In het begin dat ik verliefd op haar was, was ik nog erg kinderlijk en een stuk minder volwassen dan nu. Zij was al redelijk volwassen dus ik zag er weinig kans in. Ik probeerde toch contact te zoeken met haar. Dit deed ik d.m.v. twitter waar ik haar toevallig gevonden had. Ik heb alles heel rustig aangepakt, niet overhaast. Ik begon gewoon een beetje oppervlakkige berichtjes te sturen, en te reageren op normale dingen die zij tweette. Toen ik dit een flinke tijd deed, had ik de stap genomen om naar msn te vragen. Ik had haar inmiddels nog steeds niet ontmoet. Op msn merkte ik dat het redelijk stroef verliep. En ik wist wel waarom, want ze dacht natuurlijk van, waarom vind die jongen mij leuk terwijl hij mij niet kent? Ik had haar wel al eens gezien maar zij mij niet en ik wist/weet gewoon zeker dat ze perfect bij mij past, ik ben dan ook echt puur verliefd op haar.

Vervolgens werd het contact minder. Nadat ik al 10-15 keer gesprekken met haar gevoerd had, waarbij ik eerst alle mogelijke onderwerpen op een papiertje geschreven had, om maar goed over te komen en elke vorige gesprek 10 keer door te lezen viel het stil. Dit kwam omdat het erg uitzichtloos leek. Ze was veel bezig met school en het leek erop alsof ik haar niet verder kon bereiken.

Toen kwam er een ander meisje in me leven, zomaar vanuit het niets. Zij vond mij leuk, ook naar aanleiding van een foto, ze had mij nog nooit gezien. Dus eigenlijk stond ik nu in de schoenen van het meisje waar ik verkocht aan was. Toen dacht ik, of mijn mannelijke hormonen, waarom niet? Ik had al een tijdje geen vriendin gehad en de kans op dat ene meisje leek me ver beneden het niveau. Ik sprak af met dit meisje en ik was niet verliefd, maar dat terzijde. Ik had een paar weken met haar, en ik merkte gelijk dat ze totaal niet mijn type was. Terwijl ik dit vond, was het nog steeds aan en deden we dingen samen. Toen we eenmaal langs het desbetreffende meisje liepen waar ik dus al een hele tijd verliefd op was, begon mijn hart even heel hard te kloppen. Mijn tijdelijke 'cooldown' hervatte weer op volle toeren. Ik was verkocht, alweer. Met mijn huidige vriendin naast me, begon het meisje tegen me te praten. Het leek wel alsof ze flirtte met mij, het was echt geweldig. Het contact klikte zo erg, onbeschrijfelijk. Eenmaal na die confrontatie zat ik helemaal te glunderen van geluk, met mijn huidige vriendin naast me. Tjonge.. wat moet dat rot voor haar geweest zijn. Maar goed, gevoelens kun je niet sturen, zeg ik dan maar.

Nu is het dus uit met dat meisje die toekeek bij de veel betekende confrontatie. Ik heb het uitgemaakt omdat ik dus weer helemaal weg was van het meisje. Ik koos voor de moeilijke weg, een weg die waarschijnlijk nooit ergens naartoe zou leiden, zeiden mijn hersens. Maar ja, gevoel is moeilijk te weigeren dus ik koos ervoor. Ik zocht weer een beetje contact met haar via msn, alleen het werkte niet echt. Ze was weer erg druk met school.

Nu lijkt het dus alsof ze zich via internet heel anders gedraagt dan in het echt. Want in het echt was het toch echt overduidelijk dat ze aan het flirten was. Maar de kloof tussen vragen om af te spreken voelt nu erg groot. Helemaal omdat ik weinig gespreksstof heb met haar via internet, vanwege haar afwijkende houding dan dat van toen. Nu twijfel ik om haar te vragen om een keer af te spreken. Of om te wachten of ze weer naar die discotheek komt en daar een gesprek aan te knopen, hoewel ik in discotheken niet op mijn sterkst ben. En dan nog wat. Stel ik overtuig haar niet van de klik die ik met haar heb, of ze ziet me gewoon niet zitten om wat voor reden dan ook. Dan baal ik als een stekker. Eigenlijk simpel samengevat, langer doorgaan met uitstellen tot de vraag om af te spreken voor meer kans op een goede eerste voorkomen, of het risico nemen om te vragen, met minder kans van succes doordat ze me nog niet goed genoeg kent.

Hopelijk weten jullie hier wat raad mee!