Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 18:51 |
Zijn er mensen die ervaring hebben met deze persoonlijkheidsstoornis? Een goede vriend van mij gaat aanstaande maandag in behandeling voor deze stoornis. Is het goed behandelbaar? Wat is de prognose voor mensen met deze stoornis? Wat voor ervaring hebben jullie voor mensen met deze stoornis? | |
Lotrus | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:44 |
Het is voor zo'n persoon heel moeilijk om de therapeut te vertrouwen en zich open te stellen. Als dat niet lukt is de prognose niet echt gunstig. Als het wel lukt is het wel goed te behandelen. Vaak ligt de oorzaak bij traumatische ervaringen in de jeugd (mishandeling, of gepest worden bijvoorbeeld). Als die ervaringen verwerkt worden is er heel veel mogelijk. Het lijkt trouwens veel op social anxiety disorder, daar is op internet echt ontzettend veel informatie over te vinden. | |
Wanderingwhy | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:47 |
Meestal staat deze stoornis niet alleen maar speelt er meer. Weet je daar iets meer over? | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:50 |
Kan jij er iets meer over vertellen? | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 19:56 |
Dus hoe wordt zo'n stoornis en ervaring behandeld? En als het eenmaal is behandeld, kan die persoon helemaal veranderen (dus veel vrienden, vriendin, goed voelen en presteren in sociale omgevingen zoals werk of school)? | |
brojo | zaterdag 4 februari 2012 @ 20:08 |
Mensen zullen er misschien steeds meer mee om kunnen gaan met de jaren, maar je moet niet vergeten dat het een persoonlijkheidsstoornis is. Hij zal er voor de rest van zijn leven moeite mee hebben. | |
brojo | zaterdag 4 februari 2012 @ 20:20 |
Het komt er dus op neer dat het een uit de hand gelopen minderwaardigheidscomplex isTherapie zal bestaan uit het graven in het verleden naar de bron van de angsten, bespreken hoe hij die angsten het beste onder ogen kan komen en ermee om kan gaan. Hij zal ook ongetwijfeld een kalmerende benzo voorgeschreven krijgen. | |
Lotrus | zaterdag 4 februari 2012 @ 20:34 |
Ik heb zelf behandeling altijd ontweken toen ik het heel erg had ![]() Probleem is alleen dat zo iemand er van overtuigd is minderwaardig te zijn en de oorzaken vaak (onbewust) zeer sterk onderdrukt (bij mij duurde het wel een jaar of 5 om dit in te zien). Het kan dan ook verergeren als je depressief wordt of zelfdestructief. Maar dat die vriend in therapie gaat is op zich wel een goed teken. | |
Pulzzar | zaterdag 4 februari 2012 @ 20:38 |
Niet iedereen met deze stoornis is hetzelfde. Sommige mensen lukt het met zo'n behandeling om hun angsten en remmingen te overwinnen, meer te gaan ondernemen en makkelijker in de sociale omgang te worden. Door die behandeling krijgen ze meer zelfvertrouwen, waardoor ze zichzelf minder isoleren. Anderen blijven teveel vasthouden op hun ontwijkend gedrag. Ze gebruiken het als excuus om hun problemen niet onder ogen te hoeven zien. Het verschil of iemand wel of niet behandeld kan worden, heeft voor een groot deel te maken of ze hun eigen gedrag op zichzelf kunnen terugkoppelen. Als ze zichzelf afzonderen, voelen ze zich alleen. De een begrijpt wel dat hij zo weinig vrienden heeft. De ander plaatst dat bij anderen, zo van: "niemand ziet me staan" En ze willen niet accepteren dat zij zelf actie moeten ondernemen als ze meer vrienden willen hebben. Het is in hun ogen de schuld van de boze buitenwereld. | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 20:56 |
Het heeft dus 5 jaar geduurd voordat je doorhad wat wat je probleem precies was of heeft het 5 jaar geduurd voordat je "genezen" was? Die vriend gaat naar een speciale kliniek voor mensen met zijn specifieke persoonlijkheidsstoornis (ik ga niet zeggen welke), waar hij 9 maanden lang bepaalde trainingen gaat krijgen. Ben jij nu gelukkiger? Heb jij minder last van somberheid en een lage zelfbeeld en ervaar jij meer plezier in het leven als ik vragen mag? ![]() | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 21:04 |
Mijn vriend is wel iemand die wel bij zichzelf begrijpt waarom hij soms mensen kan afstoten. En hij neemt telkens de moeite om meer inzicht te krijgen. Hij kan af en toe koppig zijn maar hij staat zeker open voor de meningen van andere mensen. Hij heeft ook een hele goede hart diep van binnen, alleen krijgen mensen dat niet snel te zien. Daarom ben ik ook benieuwd of hij over zijn diagnose heen kan groeien en toch succes, liefde en geluk kan vinden. | |
Keep_Walking | zaterdag 4 februari 2012 @ 21:08 |
Volgens mij begint er steeds meer hoop te komen voor mensen met persoonlijkheidsstoornis. Het kan worden genezen (soms dan). | |
b4kl4p | zaterdag 4 februari 2012 @ 23:26 |
Is bij mij gediagnosticeerd en ben in therapie. Toch twijfel ik altijd nog over de diagnose. | |
-Strawberry- | zaterdag 4 februari 2012 @ 23:42 |
Volgens mij hangt het erg samen met faalangst en een minderwaardigheidscomplex. Ik heb vroeger van mezelf vaak gedacht dat als ik doorging met dingen vermijden die voor mij moeilijk of vervelend waren, dat ik dan uiteindelijk ook zo'n stoornis zou ontwikkelen. | |
-Strawberry- | zaterdag 4 februari 2012 @ 23:43 |
Waarom twijfel je aan de diagnose? | |
Pulzzar | zaterdag 4 februari 2012 @ 23:56 |
Dat kan niemand van tevoren voorspellen of hij er helemaal overheen groeit. Maar hij klinkt wel gemotiveerd om aan zichzelf te werken. En als hij daarbij ook over enig zelfinzicht beschikt, is de kans groot dat hij zeker resultaat met zijn behandeling kan bereiken. Het zal alleen wel pittig voor hem worden, omdat hij met pijnlijke gevoelens zal worden geconfronteerd. | |
Pulzzar | zondag 5 februari 2012 @ 00:22 |
Dit vind ik wel een duidelijke omschrijving van wat het precies is. Je vriend is niet ernstig psychisch gestoord ofzo en je moet hem niet anders gaan behandelen. Maar de sociale angst en remmingen zitten heel diep en zitten verweven in zijn persoonlijkheid. Zodat het zich op allerlei manieren manifesteert. Daarom duurt zo'n behandeling lang en is het intensief, want het gaat niet zomaar weg. Het enige waar je wel een beetje rekening mee moet houden, is dat hij gevoeliger voor kritiek en afwijzing is dan de gemiddelde persoon. Stel dat iemand een domme opmerking naar jou maakt. Jij zou dan je schouders ophalen en er verder niet mee zitten. Hij zou zich zo'n opmerking wel aan kunnen trekken en dat heeft ook meteen een negatief effect op zijn gevoel voor eigenwaarde. Maar hij wil tegelijkertijd niet laten merken dat hij er toch mee zit. Hij kruipt dan liever in zijn veilige isolement. | |
minnemin | zondag 5 februari 2012 @ 02:49 |
ik ben hier ook mee gediastogniceerd. Als ie schematherapie gaat doen, gaat dat m zeker helpen. | |
Canillas | zondag 5 februari 2012 @ 08:51 |
De dwang/drang om te ontwijken is een logisch impuls bij iets wat angst oproept, en angst is weer iets wat ontstaat bij gebrek aan vertrouwen; daar waar vertrouwen is kan geen angst zijn. Heeft jij er misschien niet meer aan om het zien als een ''we gaan op een positieve manier jouw vertrouwen in jezelf opbouwen'' dan een zo klinische klinkende ''ontwijkende persoonlijkheid stoornis''? | |
Keep_Walking | zondag 5 februari 2012 @ 09:37 |
Schema therapie klinkt interessant. Heeft het bij jou ook goed geholpen? | |
Keep_Walking | zondag 5 februari 2012 @ 09:42 |
Zo zie iZo zie ik het ook. Maar ik gebruik de klinische term zodat andere posters weten waar ik het over heb. | |
Keep_Walking | zondag 5 februari 2012 @ 09:43 |
Jij bent er ook mee gediagnosticeerd? Hoe heeft schematherapie jou geholpen? ![]() | |
Canillas | zondag 5 februari 2012 @ 09:44 |
Ik vat em ![]() | |
Jaeger85 | zondag 5 februari 2012 @ 10:21 |
Dat kun je niet zomaar stellen. Je weet niet hoe erg hij last heeft van deze stoornis, of deze therapie bij hem past en hoe gemotiveerd hij is om er wat aan te doen. Dit zijn allemaal factoren die een rol kunnen spelen bij het wel of niet slagen van een therapie. | |
minnemin | zondag 5 februari 2012 @ 20:46 |
Ik heb veel meer inzicht in waarom ik bepaalde dingen denk die ik denk. Ik kan die destructieve gedachtes beter uitschakelen met technieken die ik geoefend heb. Ik zeg niet dat ik er van genezen ben, je leert er beter mee omgaan. Waar het voor mij nog vooral op vastloopt, is mijzelf en mijn gevoel tonen aan de wereld om me heen. Niet wegkruipen, niet denken 'ze vinden me een aansteller' maar voor mijn gevoel en mijn mening opkomen. | |
Keep_Walking | woensdag 22 februari 2012 @ 00:44 |
Hoe heeft het jouw sociale en financiele of academische leven verbeterd? ![]() Heb je meer vrienden en misschien een partner gekregen? Presteer je beter op je werk of op school? Ervaar je vaker geluk of ben je minder depressief/angstig dan eerst? Kan je beter voor jezelf en eventueel anderen zorgen en helpen? ![]() [ Bericht 2% gewijzigd door Keep_Walking op 22-02-2012 00:49:59 ] | |
nz1900 | vrijdag 31 augustus 2012 @ 14:36 |
Ik heb die diagnose ook en heb sinds een tijdje ook schematherapie. Hoe en op wat voor manier moet schematherapie dan bijdragen in het herstel ? | |
Sicstus | vrijdag 31 augustus 2012 @ 15:25 |
Wat iemand hier geschreven heeft over dat men in therapie gaat graven in je verleden om oorzaken te achterhalen, dat zal zeker niet gebeuren indien je bij een normale GGZ-instelling therapie gaat volgen. Misschien als je bij een ouderwetse particuliere psychotherapeut in behandeling gaat wel. Schematherapie wordt idd veel voorgeschreven. Ook medicatie kan helpen. Uiteindelijk is het met psychiatrische therapieen net zoals hypnose: het werkt alleen als je er zelf in gelooft. | |
Playerhater | woensdag 5 september 2012 @ 10:36 |
Wat voor stoornis is het? Soms heb ik het gevoel dat mijn hele leven fucked up is om het als een eufemisme te bestempelen. Dan besef ik dat ik nog tenminste handen en voeten heb en gewoon tevreden moet zijn, oftewel man the fuck up tegen mijzelf. | |
-Strawberry- | woensdag 5 september 2012 @ 10:50 |
Dus omdat je leven fucked up is, denk je dat je deze stoornis hebt? | |
Playerhater | woensdag 5 september 2012 @ 10:51 |
Geen idee, daarom vroeg ik het. |