Oeganda

Ik kan bij Oeganda alleen nog maar aan dit filmpje denken:

Nog niet geweest, ik ga begin juni zo'n beetje dezelfde reis als in de openingspost met Habari travel. Bij Habari travel gaven ze aan dat ze vrij veel boekingen hebben dit jaar, Oeganda begint dus redelijk populair te worden.

Inmiddels terug uit Oeganda na een trip van bijna 3 weken. Geweldig vakantieland voor de natuurliefhebber met een overwegend zeer vriendelijke bevolking. De wegen tussen de steden zijn redelijk goed, de wegen daar buiten vooral van het type 'African massage' waarbij een 4x4 onontbeerlijk is.

Meerdere gamedrives gedaan in de nationale parken, Murchison het meest indrukwekkend en afgeladen met diersoorten. Andere parken zijn ook interessant maar minder vol met diersoorten. Roofdieren buiten Ishasa eigenlijk amper gezien maar andere groepen hebben wel kills gezien en o.a. leeuwen en hyena's gespot.

1 van de grootste attracties is natuurlijk een bezoek aan de berggorilla's en ondanks de kosten van inmiddels $500 is het zeer de moeite waard om zo'n permit te kopen. We hadden enigszins geluk dat we de gorilla familie direct naast de weg aantroffen, verstopt in een stukje dicht oerwoud. Normaal gesproken moet je uren lopen en tref je de dieren aan op een tijdstip dat het licht vrij hard is. In de ochtend waren de omstandigheden een stuk beter, voor fotografie en aanschouwen van de gorillla's bijna perfect zelfs.

De chimpwalk in Kibale is ook onvergetelijk en wat mij betreft op het niveau van het aanschouwen van de berggorilla's. Je moet wel geluk hebben dat de chimps zich op de grond begeven, dan heb je de kans om die chimps op enkele meters te benaderen en te aanschouwen.

Dan zijn we nu natuurlijk wel benieuwd naar die foto's. Leuk trouwens om iets over Oeganda te lezen hier in TRV.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 13:03 schreef UIO_AMS het volgende:
Dan zijn we nu natuurlijk wel benieuwd naar die foto's. Leuk trouwens om iets over Oeganda te lezen hier in TRV.

Eerste serie staat online :

http://s692.photobucket.c(...)?albumview=slideshow

http://s692.photobucket.c(...)i/Nshongi/?start=all

Heb nog tig foto's door te nemen, van de gorilla tracking heb ik alvast een selectie gemaakt.

Heel bekend verhaal Eric, heb namelijk vorig jaar zomer exact dezelfde reis gemaakt, een reis om nooit meer te vergeten! Wij hebben wel leeuwen en hyena's gezien gelukkig. Alleen luipaarden jammer genoeg niet. Zelf ook met Habari gereisd en is ons zeer goed bevallen, we hadden een geweldig leuke gids/ chauffeur wat natuurlijk de reis ook erg leuk maakt. Oeganda is in elk geval een aanrader wat mij betreft!

In de jungle van Oeganda

Nog wat galleries van mijn vakantie :

Chimpwalk Kibale :

http://s692.photobucket.com/albums/vv288/porntani/Kibale/

Boom klimmende leeuwen Ishasha :

http://s692.photobucket.com/albums/vv288/porntani/Ishasa/

Aanvliegende visarend op Lake Mburo :

http://s692.photobucket.com/albums/vv288/porntani/Mburo/

Het watergeweld van Murchison Falls :

http://s692.photobucket.c(...)i/Murchison%20Falls/

Oegandese portretten :

http://s692.photobucket.c(...)/Uganda%20portraits/

Heb nog veel meer foto's die ik nog door Lightroom moet halen, gamedrives, vogels, boottochten en nog wat ander werk ben ik nog amper aan begonnen.

zo he ericr, ontzettend gaaf! Mooie foto's heb je gemaakt.

Heb bij Uganda eigenlijk nooit stilgestaan in het kader van vakantieland, jou posts brengen daar best wel verandering in...

Alleen om hun anti homoseksualiteitsstandpunt en het vermoorden van homo's wil ik daar al nooit gezien worden. Wat een backwards gedoe zeg.

quote:

Op maandag 30 januari 2012 21:55 schreef Quyxz_ het volgende:
Ik kan bij Oeganda alleen nog maar aan dit filmpje denken:

EAT DA POO POO

quote:

Op vrijdag 29 juni 2012 07:08 schreef polariteit het volgende:
zo he ericr, ontzettend gaaf! Mooie foto's heb je gemaakt.

Heb bij Uganda eigenlijk nooit stilgestaan in het kader van vakantieland, jou posts brengen daar best wel verandering in...

Zeker doen als je de berggorilla's nog ooit wil bezoeken. Het is momenteel al geen goedkope activiteit maar gelet op de prijzen in Rwanda en de bijna zekerheid dat Oeganda die prijzen op den duur ook gaat
handhaven kan je er maar beter zo snel mogelijk bij zijn.
Het land is zoals gezegd vrij goed bereisbaar en veel highlights liggen redelijk dicht bij elkaar. Alleen Murchison NP en de andere NP's liggen redelijk ver uit elkaar.
Een opsomming van de activiteiten die ik zelf gedaan heb :

Ziwa Rhino Sanctuary. Misschien dat het boeiender is als de neushoorns actief zijn maar kijken naar wat uitgetelde neushoorns in een afgesloten stuk park kon mij niet heel erg boeien. Het doel van de
sanctuary is verder wel goed, op een gegeven moment zullen er weer wilde neushoorns rondlopen in Oeganda

Murchison NP nijl-boottocht. Bijzonder mooie tocht en voor mij de eerste kennismaking met de vele diersoorten in Oeganda. Nijlpaarden in overvloed en we hadden het geluk dat we de zeldzame schoenbekooievaar
(shoebill stork) konden zien. Ook nog een kort uitstapje aan de oevers van de Nijl waarbij je diverse apensoorten kan aanschouwen en op de vlakte een overdaad aan vogelsoorten. Voor vogelliefhebbers is zo'n
boottocht toch al een feest, overvliegende bonte ijsvogels, visarenden en diverse ibis en reigersoorten waaronder de reuzenreiger zijn van dichtbij te zien.

Murchison NP avond gamedrive. Wat mede door Idi Amin een bijna uitgestorven NP was geworden is inmiddels verworden tot 1 van de belangrijkste NP's in Oeganda. Een overdaad aan olifanten, Rothschild giraffen,
antilope soorten, diverse soorten bokken en zo nu en dan een hyena. Leeuwen zelf niet gezien maar zijn wel in het park aanwezig. De gamedrive was tegen de avond aan, veel dieren zijn dus in beweging om bij
hun slaapplaats te komen. Imposant om te zien hoe hele kuddes olifanten zich in beweging zetten en ook de buffels en giraffen zie je in grote getale bewegen

Murchison NP, ochtend gamedrive. Minder activiteit dan in de avond maar wel veel vogelsoorten die je overdag amper tot niet te zien krijgt. Diverse arendsoorten gezien, diverse soorten ijsvogels en het is
ook fraai om alleen maar net landschap te kijken. De heuvels en bergen van Congo (DRC) kan je in de verte zien en gepaard met het zicht op de Nijl en de activiteit van de vissers is dat een zeer mooi
schouwspel. We misten zelf net de activiteit van een groep leeuwen, toen wij aan kwamen bij de leeuwen lagen ze al verscholen in wat struiken.

Nijlboottocht richting Murchison Falls. Mede dankzij reisgidsen wist ik al dat je vooral aan de linkerkant van de boot moest zijn, ik kon gelukkig een plekje vinden bovenop de boot met een vrij uitzicht over
de Nijl en de linkeroever. Bij de eerste boottocht zagen we al een overdaad aan diersoorten, deze tocht was het aantal nijlpaarden nog een stuk hoger en het aantal vogelsoorten nog veel talrijker. De bonte
ijsvogels scheren bijna rakelings langs je hoofd op zoek naar wat visjes in het water. Heb meerdere malen zo'n ijsvogel kunnen fotograferen terwijl deze in de lucht hing, klaar om te duiken. Blijft dan wel
verdomd lastig om overigens de duik er goed op te krijgen, zo'n klein vogeltje ben je vrij snel kwijt als deze eenmaal nog amper contrast heeft met het donkere water van de Nijl. Aan het einde een mooi
uitzicht op Murchison Falls waarna onze groep de boot verliet om Murchison Falls via de zijkant te beklimmen.

Murchison Falls. Je wordt echt gedropt aan de oevers van de Nijl met de eerste meters wat klauteren over rotspartijen waarna een redelijk goed pad is aangelegd richting de top van Murchison Falls. Het pad
omhoog kent meerdere uitzichtpunten en er zijn stukken bij waarbij trappen zijn uitgehouwen zodat iedereen met een redelijke conditie ook de top van de waterval kan halen. Aan het einde loop je nog even door
een verkwikkende nevel van de waterval waarna je van boven goed het geweld van de waterval kan zien. De Nijl wordt bij de watervallen door een smalle kloof geperst wat een machtig gezicht is.
Bigodi Swampwalk in Kibale Forest. 1 van de mindere activiteiten maar dat lag mede aan de gids die niet echt veel motivatie leek te hebben. Wel een mooi moeras met diverse apensoorten en redelijk veel
toerako's. De tocht kwam voor ons pas tot leven aan het einde toen we een groep kinderen tegen kwamen en nog wat roofvogels zagen overvliegen. De andere groep had in tegengestelde richting vele malen meer
gezien, een goede gids is dus onontbeerlijk.

Kibale forest Chimp walk. 1 grote rush als je het geluk hebt dat de chimps zich op de grond begeven en niet alleen hoog in de bomen. Dat is mede afhankelijk van het weer, bij vochtig weer zal je de chimps
amper van dichtbij kunnen zien. Een dag voordat wij de chimpwalk deden had 1 medereiziger tjdens het habituation program maar 1 chimp gezien terwijl ze de rest van de dag vooral voor de regen moest schuilen.
We hadden zelf dit keer het geluk dat onze ranger wel gemotiveerd was en ons vrij snel naar een solitaire chimp leidde terwijl zo'n 20 anderen stonden te kijken (en zich te verdringen) bij enkele andere
chimps. Achteraf gezien een goede keuze om redelijk veel foto's te schieten van deze chimp omdat we daarna regelmatig met andere groepjes naar de chimps keken en je dan niet altijd ruimte hebt om alles van
dichtbij te aanschouwen. Nog een redelijk lange tijd een 'border patrol' van de chimps kunnen bekijken, zonder dat ze zich veel aantrekken van de mensen om hun heen waren de chimps op zoek naar andere
groepen die ze verjagen mochten ze in hun territorium komen. Voordat we die 'border patrol' volgden hadden we al bijna rennend door het bos andere chimps gezien waarbij je regelmatig vast kwam te zitten aan
doornen en vaak genoeg tegen een tak op liep als je even de verkeerde kant uit keek.

Na het bekijken van de 'border patrol' leek het er op dat de walk voorbij was. We waren al op weg naar de auto om terug te rijden naar de rangerpost toen onze ranger nog een groepje hoorde. Ze vroeg ons of
we deze groep ook nog wilde zien. Alle vier stemden we gelijk in om op zoek te gaan naar het groepje dat redelijk dichtbij leek te zijn. Dat dichtbij was toch nog zeker 20 minuten doornen, takken en
boomstronken ontwijken maar meer dan de moeite waard. Voor de tweede keer tijdens de walk hadden we vrij zicht op de chimps zonder dat andere groepjes ons in de weg liepen. Na het aanschouwen van de laatste
groep chimps nog een snelle debriefing en de terugkeer naar de rangerpost.

Queen Elizabeth NP. Ochtend gamedrive. Duidelijk een NP met minder leven dan Murchison NP maar nog steeds een overdaad aan vogelsoorten te zien en diverse kudden buffels. Olifanten, antilopen en bokken zijn
er ook genoeg te vinden. Roofdieren hebben we zelf niet gespot maar andere groepen hadden meer geluk. Ook nog een uitstapje naar een vissersdorpje waar we van zeer dichtbij nijlpaarden konden bekijken. Een
aantal medereizigers wilde lollies en snoepjes uitdelen aan de kinderen in het dorp, dat liep meer uit op een belegering dan op uitdelen. Zelf amper meegedaan aan het uitdelen onderweg omdat je kinderen er
duidelijk mee conditioneert en op den duur staan ze niet te zwaaien langs de weg maar vooral 'give me my money' of 'give me my candy' te roepen.

Queen Elizabeth NP. Kazinga Channel boottocht. Wederom een plek gevonden op het bovendek en wederom aan de goede kant. Vanaf het begin gelijk een overdaad aan diersoorten met o.a. spelende olifanten in het
water. De boot kwam mij wat te dicht bij de olifanten. De olifanten hadden hetzelfde idee en gingen dan ook het water uit. In de bomen langs de kant vele visarenden, ijsvogels en andere soorten te zien. Na
25 minuten begon het wat te regenen wat al snel overging in een tropische regenbui. Zelf had ik mijn poncho bij me en aangezien mijn camera wel bestendig is tegen een regenbui heb ik in de regen ook nog
foto's kunnen maken. Ook wel lekker rustig op het bovendek omdat bijna iedereen benedendeks ging schuilen. De regen verhevigde meerdere malen, mijn objectief is niet zo bestendig tegen de regen en zelf heb
ik dan ook enkele malen benedendeks gewacht tot het water van mijn objectief gedruipt was. Na de regenbui komt alles aan de wal en in het water weer tot leven. Heb een hele reeks aalscholvers gezien waarbij
het net leek alsof je op Schiphol was. Iedere aalscholver taxiet eerst naar een geschikte baan om daarna via het water op te stijgen. Echt 1 voor 1 wat mij de kans gaf om meerdere aalscholvers al klapwiekend
op de foto te zetten

Queen Elizabeth NP, Ishasha sector. De dag zelf was in principe in twee delen opgesplitst maar we hoorden de avond te voren dat de weg naar Ishasha omgeleid was wegens een ingestorte brug. Veel van het
verkeer uit Congo (DRC) gaat over deze weg en 1 van de te zwaar beladen vrachtwagens heeft onderweg meerdere bruggen volledig aan gort gereden. Een geplande gamedrive kwam daarmee te vervallen, aangezien
echter de helft van de groep (waaronder ik) toch graag de grootste kans wilde hebben om de boomklimmende leeuwen te zien werd ons door de gids aangeraden om reeds om 5 uur in de ochtend te vertrekken. De rit
via de alternatieve zou meer dan 5 uur kunnen duren. Voor zover we al vroeg moesten opstaan gedurende de reis werd het nu dus nog wat vroeger.
De rit naar de Ishasha sector gaat over vrij slechte wegen en alhoewel we 's ochtends nog even het idee hadden dat we toch nog een stuk asfaltweg zouden overbruggen was er al snel de ontnuchtering toen we na
10 minuten al de afslag namen naar een weg die duidelijk zijn beste tijd wel gehad heeft. Kapotgereden door al het vrachtverkeer. Het eerste stuk ging nog over de originele route maar bij het tweede dorp
werd het al vragen naar de weg omdat onze chauffeur deze weg ook nog nooit had gereden. Een GPS heeft ook verder geen nut omdat veel van die wegen amper tot niet beschreven zijn op kaarten. Gelukkig werden
we constant de juiste kant op geleid en in de meeste dorpen werden we uitbundig begroet door de vele kinderen langs de weg. In dit geval vooral 'how are you' of een simpele begroeting en nog niet het
geconditioneerde 'give me my money'. Na zo'n 5 uur rijden eindelijk aangekomen in de Ishasha sector waar we een UWA ranger moest oppikken om ons naar de boomklimmende leeuwen te leiden. De leeuwen bevinden
zich vooral in acaciabomen, iedere boom die we dan ook spotten werd omheen gereden maar meer dan een uur later was er nog geen spoor te vinden van welke leeuw ook. Het zou toch niet dat we totaal meer dan 10
uur moeten rijden voor wat lege acaciabomen? Na een korte pauze langs de weg door het park een nieuwe poging in een andere gedeelte van het park, bij de vierde of vijfde boom ziet 1 van mijn reisgenoten iets
wat van ver af lijkt op een leeuw. Gelijk met de auto richting die boom gereden en daar ligt prins(es)heerlijk een vrouwtjesleeuw in de boom. De camera's klikken als nooit te voren en we zien nog wat
staarten uitsteken aan de andere kant van de boom, snel dus om de boom heen gereden maar de leeuwen waren al weg voordat we ze goed konden zien. De vrouwtjesleeuw aan de andere kant lag er echter nog, zo'n
10 minuten vanuit meerdere hoeken haar dan maar aanschouwd. Vlak voordat we wegreden nog een glimps van een welpje dat zich op een lagere tak bevond. Zelf net te laat met mijn camera maar een reisgenoot kan
nog net klikken voordat het welpje weer verdwenen is.

Vlak voordat ik naar Oeganda ging had ik op de BBC 'Last chance to see' gezien met Stephen Fry. Toevallig was onze ranger degene die de BBC begeleidde op de dag dat Stephen Fry daar was. Hem dus even
gevraagd of Fry ook reisde zoals voorheen Michael Palin op weg ging. Maar gelukkig was Fry daar maar met 4 personen totaal, Palin ging vaak met een hele entourage op stap. De lunch nog even snel naar binnen
gewerkt vlakbij de Congolese grens, een campsite die ik direct herkende omdat Stephen Fry daar ook nog even er op wijst dat hij vlakbij Congo staat. Even een uitstapje maken is er overigens niet bij, het
water is vergeven van de krokodillen en nijlpaarden. Maar toch wel fascinerend om op enkele meters te staan van een land waar nog steeds een oorlog woedt en waarschijnlijk op enkele kilometers ver weg ook al
strijd wordt geleverd. Iets wat we later tijdens de reis van nog wat dichterbij konden meemaken.

De reis terug over dezelfde hobbelweg. Op de weg heen hadden we reeds de kasten van huizen gezien langs de weg, de meeste van die huizen in handen van de elite van Oeganda. Museveni en andere
hoogwaardigheidbekleders hebben hun 'stulpje' laten bouwen in dit gebied. De lokale bevolking profiteert overigens zo goed als niet van deze instroom van rijkere Oegandezen. Bij het huis van Museveni hadden
we het safaridak nog openstaan. Zonder camera in de aanslag (die ben je anders kwijt) zijn we dan ook nog even in safarimode langs het huis van Museveni gereden. De bewaker bij de poort keek ons wel zeer
meewarrig aan. Ook hij zal niet gewend zijn aan toeristen omdat de gebruikte weg vooral voor lokaal verkeer is.

Lake Bunyonyi. Duidelijk een ander soort bevolking dan we tot nu toe in Oeganda hadden meegemaakt. Wat stugger maar nog steeds vriendelijk. Waarschijnlijk speelt mee dat Lake Bunyonyi nog een stuk hoger ligt
dan de rest van Oeganda. Het meer zelf is 1 van de weinige meren waar je zonder problemen in kan zwemmen wat ik zelf dan ook maar gedaan heb. De watertemperatuur is zeer aangenaam maar je moet in het meer
wel enigszins bedacht zijn op kramp, het bordje dat aangeeft dat het meer 2.000 meter diep is maakt in ieder geval wel indruk. De diepte zal overigens wel minder zijn en schattingen komen uit op zo'n 1000
meter. Heb 's avonds ook nog een duik genomen, dat ik meer dan een halve fles Amarula had weggetikt zal ook wel een rol hebben gespeeld.

Boottocht Lake Bunyonyi. 1 van de weinige dagen waarbij we zelf een activiteit konden boeken. De hele ochtend hadden we een motorbootje en gids tot onze beschikking voor 40.000 Oegandese shilling. Omgerekend
nog geen 14 euro. Vanaf het meer heb je uitzicht op de diverse eilandjes in het meer en de heuvels van Rwanda. Op het meer uitgestapt op 1 van de grotere eilanden in het meer waar een resort is gevestigd.
Het eiland is vergeven van diverse inheemse en uitheemse bloemensoorten en kent ook een overdadigheid aan vogelsoorten. Na een welkome pauze op het eiland de terugtocht naar de lodge waarbij de gids vertelt
over het leven op de eilandjes en de historie van sommige eilandjes zoals 'punishment island' waar ooit zwangere ongetrouwde meisjes werden achtergelaten als straf. De kans dat ze het overleefden was nihil
omdat de zwemkunsten ontbraken.

Kisoro, beklimming Magahinga vulkaan. In de buurt van Kisoro liggen enkele slapende vulkanen die beklommen kunnen worden. De hoogste net boven de 4.100 meter en de laagste net onder de 3.500 meter. Zelf geen
behoefde om hoogterecords te verbreken, ben toch al bijna op 6.000 meter geweest. Een wat relaxtere wandeling naar de laagst gelegen vulkaan trekt me dus ook meer. Met 3.471 nog steeds een behoorlijke
beklimming waarbij je meer dan 1.100 hoogtemeters moet maken. Wederom vroeg opstaan, iets waar ik zelf al meer dan aan gewend ben. Iedere dag ga ik als 1 van de laatsten naar bed en sta zo goed als iedere
keer als eerste weer op. Tegen de tijd dat een activiteit begint ben ik dan klaarwakker en heb ik er ook de volledige beleving bij. De uurtjes slaap die ik eventueel zou missen hebben zich ook nog niet
gewreeekt in de derde week van de vakantie. De activiteiten op zich brengen meer energie dan ze kosten.
Ondanks wat verzet van mijn reisgenoten dus toch ontbijten om half zes zodat we om zes uur onderweg kunnen naar de rangerpost bij de vulkaan. De weg er naar toe gaat bijna gelijk over in iets wat de naam weg
nog amper mag dragen en het laatste stuk is meer berg dan weg. Vlak voor half acht aangekomen bij de rangerpost voor een korte briefing. De mogelijkheid bestaat om daar ook een porter te huren, iets waar ik
later nog spijt van krijg omdat ik het niet heb gedaan. Het gaat in eerste instantie zeer gestaag omhoog, na een uurtje wandelen hebben we dus ook redelijk wat hoogtemeters gemaakt. Daarna volgt echter een
vrij lange wandeling door een bamboebos waar we ook nog wat glimpsen opvangen van de zeldzame 'golden monkey'. Toch weer $ 50 bespaard voor een losse tocht naar die apensoort die zich over het algemeen
begeeft aan de topppen van het bamboe en amper zichtbaar is. We zien wel enkele malen wat apen overspringen en 1 aap plast net boven onze hoofden, we missen gelukkig de golden shower van de golden monkey op
een haar na.

Na een kwartiertje weer verder met de beklimming, direct na het bamboebos ook een stuk steiler terrein. Bijna direct ook de eerste trappen, die niet allemaal in goede staat meer zijn. Klauteren
dus i.p.v. wandelen. Mijn hoogtemeter staat net onder de 3.000 meter, de gids geeft echter aan dat we boven de 3.000 moeten zijn omdat het bamboebos daar ophoudt. De eerste pauze houden we bij 3.000 meter op
mijn hoogtemeter, iets wat afgaande op de hoogtemeters van de gids rond de 3200 moet zijn. Aangezien je de top niet kan zien is echter niet duidelijk hoe ver we nog omhoog moeten. Een gedeelte van de packed
lunch wordt weggewerkt, zelf neem ik een energiereep die ik uit Nederland had meegenomen. Ik voel toch wel dat ik redelijk wat verbrand en heb behoefte aan wat snelle en langzame suikers. Ik geef ook gelijk
mijn rugtas aan de meegekomen gids in opleiding. Hij had het al eerder aangeboden en nu begint mijn camerarugzak toch wel irritant te worden omdat ik meerdere malen uit balans raak door die rugtas. Zo'n
rugtas is prima voor vlak terrein maar voor bergwandelingen toch wat minder omdat het zwaartepunt te ver naar achteren ligt.

Het klauteren over de trappen zorgt er voor dat het tempo omlaag gaat, zo'n 200 meter hoger volgt dus nog een korte pauze. Inmiddels zijn we dan alweer een uurtje verder, zelf denk ik dan nog steeds dat we
minimaal nog 200 meter omhoog moeten. Na een kwartiertje geeft onze gids echter aan dat we toch wel redelijk dichtbij de top zijn, mijn hoogtemeter loopt dus zo'n 175 meter achter de feiten aan. De volgende
keer maar eerst calibreren voordat ik op stap ga. Na nog wat laatste steile trappen komt de top in zicht, op de top ook direct te merken dat je boven al uitkomt in de omgeving, tijd voor mijn fleecejas omdat
je ook niet helemaal bezweet te lang onbeschermd stil wil staan bij een graad of 12. Vanaf de top uitzicht op een mooi kratermeer, een groot gedeelte ligt in Rwanda en in feite stap je ook met 1 voet Rwanda
binnen als je iets afdaalt richting dat meer. De begroeing rond het meer en de top nodigt echter niet uit om ook even Rwanda te gaan staan. Om dat wel te kunnen doen hadden het drielandenpunt op de
naastgelegen en lastigere Sabinyo moeten beklimmen. Met de volgende dag een mogelijk zware trekking naar de gorilla's in het achterhoofd was dat echter geen alternatief.
De rest van de packed lunch wordt weggewerkt en op de top maakt iedereen een foto om te bewijzen dat de top is gehaald. Na 3 kwartier de weg terug en het voor mij vervloekte afdalen. Op paden ben ik net zo
snel als anderen maar op wat technischer terrein heb ik het nadeel van het niet beschikken over dieptezicht. Het afdalen van trappen en steil terrein is dus een kwestie van bijna op de tast je voet goed
neerzetten en dan maar hopen dat je de afstand goed hebt ingeschat. Ik daal toch nog redelijks snel af en voordat we het weten zijn we door het bamboebos afgedaald. Het laatste stuk is mijn water op en we
delen onderling nog de laatste restanten van de flesjes water die we nog bij ons hebben. Eenmaal beneden aangekomen blijkt dat we inderdaad 6 uur nodig hebben gehad om de beklimming en afdaling te
volbrengen, veel sneller zou ook niet lukken omdat een groot gedeelte van de wandeling omhoog en omlaag over redelijk technisch terrein gaat.
Bij de rangerpost de fooien uitgedeeld aan de gids, bewapende ranger en de gids in opleiding. Ik geef de gids in opleiding als extra nog $ 10 voor het dragen mijn rugtas. Hij reageert verrast en wil daarna
ons allemaal nog een omhelzing geven. Wat voor mij een juiste vergoeding is voor de geboden service is voor hem waarschijnlijk enkele daglonen en aangezien hij nog in opleiding is ook een mooie aanvulling op
zijn studiepotje.
Gelukkig komen we allemaal heel aan in Kisoro, de volgende dag staat 1 van de hoofdactiviteiten op het programma. De tracking naar berggorilla's.

Bwindi, gorillatracking. De avond voor de tracking wat gesteggel over de permits. Het blijkt dat de permits zijn uitgedeeld voor twee groepen gorilla families. Logisch ook omdat 11 van de 12 van onze groep
een bezoek gaan brengen aan de gorilla's. Per gorillafamilie mogen er echter maar 8 toeristen per dag mee. Het probleem is nu alleen dat 3 mensen in ons gezelschap worden opgesplitst terwijl ze wel samen
reizen. Een oplossing die wij aandragen om tussen 2 personen de permit te ruilen wordt echter verworpen door enkelen anderen in de groep en zorgt voor wat onenigheid. Jammer omdat nu dus enkelen van de groep
niet iets samen kunnen beleven waar ze wel naar toe hebben geleefd.

Bij het ontbijt blijkt degene die zou kunnen ruilen van permit toch tot inkeer zijn gekomen. Hij doet echter wel een voorstel waarbij de singles (waaronder ik omdat ik alleen reis) dan maar als gezelschap
van drie op pad moeten gaan. Een korte blik waarbij de drie singles elkaar direct begrijpen doet ons besluiten om inderdaad dan maar ons permit te ruilen met enkele andere in ons groep. I.p.v. naar de
Nkuringofamilie wordt het voor ons de Nshongifamilie. Op dat moment weet ik nog niet welke groep dat is omdat ik zelf vooral onderzocht heb welke groep de Nkuringofamilie is. Snel ruilen we de permits, de
naam er op is minder van belang dan de vermelding van welke familie je bezoekt. Iedereen moet dus wel op pad met een permit voor de juiste familie. Daarna nog wat onduidelijkheid over wie in welke auto mag
stappen, omdat wij als gezelschap van 3 op pad gaan mogen wij in 1 auto. De andere groep moet met 8 personen zich proppen in de Landcruiser die normaal gesproken bedoeld is voor 6 personen.
Onderweg naar Bwindi splitsen de paden tussen de twee groepen, wij moeten naar een andere rangerpost voor onze briefing. De rangerpost is al omgeven door porters en enkele bewapende rangers (met AK-47's). We
laten onze permit zien zodat we bij de juiste groep terecht komen. Na een korte briefing waarin do's en dont's worden uitgelegd wordt ons ook duidelijk dat een gedeeltelijke refund aleen plaats vindt als je
helemaal geen gorilla's te zien krijgt. Als je niet fit genoeg bent heb je pech, de ranger geeft dan ook aan dat je dan maar beter had moeten trainen. Er is nog wel een mogelijkheid om op stretcher naar de
gorilla's gebracht te worden maar dat is nog duurder dan de permit zelf.

Voor ons allemaal niet nodig, we nemen echter wel een porter vooral omdat je daarmee ook de lokale economie een boost geeft. Die $ 15 is niks als je de $ 500 van de permit in aanschouw neemt. Na de briefing
is het verzamelen bij de gids die is bedoeld voor de Nshongi groep. Daar treffen we nog twee toeristen aan, toevalligerwijs twee Nederlanders wat het voor ons weer makkelijker maakt met de communicatie
onderling. Aangezien iedere groep gorilla's een eigen gebied heeft is het nog een korte rit voordat we kunnen beginnen aan de tracking. Uitgestapt staan we voor wat lodges in aanbouw aan de rand van Bwindi,
zelf zouden we ook in zo'n lodge geslapen hebben de nacht er voor maar ook onze lodge was niet op tijd klaar wegens de heftige regenval in het voorjaar.
De gids communiceeert direct met zijn rangers in het veld, de rangers die aangeven waar de gorilla's zich bevinden. Het verbaast me enigszins dat hij zo'n groot bereik lijkt te hebben in zo'n dicht begroeid
oerwoud. Er wordt echter al snel duidelijk dat de rangers ook zeer dichtbij zijn. De gids vertelt ons dan ook bijna direct 'we have gorilla viewing but no tracking'. Nu is zo'n tracking waarschijnlijk ook
een onvergetelijke ervaring maar na wandeling van gisteren ben ik er niet rouwig om dat we niet eerst nog uren ons een weg moeten banen door een oerwoud.
Direct naast de lodge banen we ons een weg naar beneden richting het oerwoud. Na wat kappen van takken zien we al vrij snel de eerste gorilla op enkele meters vanaf ons vandaan zitten. De gorilla slaat
totaal geen acht op ons. We kunnen direct beginnen om wat goede foto's te maken van 1 van de berggorilla's.

We komen natuurlijk voor de hele familie en na enkele minuten kijken en fotograferen wijzen de gids en rangers er ons op dat dichtbij ook andere gorilla's te zien zijn. Na wederom wat kappen van takken zien
we dan ook meerdere gorilla's tussen de struiken lopen en zitten. Op niet al te grote afstand ook het aanzicht van een imposante silverback. We hebben al direct een mooi plekje gevonden om meerdere gorilla's
te fotograferen. Na het schieten van enkele foto's kom ik tot de conclusie dat ik beter mijn camera op hi-speed kan zetten. Dan schiet ik tot 7 opnamen per seconden, waarvan natuurlijk redelijk veel van
hetzelfde. Ik hoef dan echter niet constant bezig te zijn met fotograferen, het uurtje dat je hebt wil ik ook gewoon de gedragingen van de gorilla's bekijken zonder dat ik door een zoeker kijk.
Op een gegeven moment sta ik naast de rangers met machete en kapmes, terwijl ik een foto wil maken van een gorilla die vlakbij zit zie ik opeens een machete langs mijn oor vliegen. Toch iets te ver naar
links uitgeweken, ook al is de afstand nog wel veilig genoeg doe ik toch maar een stap naar rechts. Een oor minder deed het goed aan het einde van de 19de eeuw maar zou nu toch wel wat uit de toon vallen.
Na wat gehak kunnen we weer wat naar voren maar al snel is het weer wat stappen naar achteren doen omdat een 1 van de kolossen van de groep er langs wil. Op minder dan 2 meter komt 1 van de silverbacks langs
en laat een cadeautje achter. Ik let even niet op en sta dan ook gelijk met mijn schoen in de uitwerpselen van die silverback. Voor ons gebeurt direct van alles, ik laat me dus maar niet afleiden door die
vuile schoen. 1 van de silverbacks heeft een takje op zijn hoofd wat het idee geeft van een kroon op zijn hoofd. Volgens de gids is het de alfamale en naamgever (Nshongi) van de groep, het kroontje is dus op
zijn plaats. Ik schiet enkele salvo's in hi-speed waarna ik weer rustig om me heen keek en verwonder om die machtige beesten die zonder ons zich te bekommeren doorgaan met hun dagelijkse bezigheden. Daarbij
het vallen uit bomen, erg elegant zijn die gorilla's in ieder geval niet. Om ons heen horen en zien we meerdere malen gorilla's die met een harde klap zich uit de boom laten vallen en daarna doorgaan op zoek
naar een nieuw plekje om te eten.

Na wederom een mooi plekje gevonden te hebben op een open stuk sta ik opeens op iets wat op een pad lijkt. Ik draai me even om, om te controleren of mijn camera nog goed ingesteld en zie op minder dan 3
meter een toch wel grote gorilla die mij recht in de ogen aankijkt. Ik sta zo op zijn pad bedenk ik me gelijk, tegelijk bedenk ik ook dat in de ogen kijk niet heel erg handig is. Ik doe dus een stap opzij en
keer mijn rug naar de gorilla toe. De silverback passeert me op minder dan 50 centimeter en blijft daarna op minder dan 2 meter demonstratief op het pad staan. Het lijkt er op dat hij wil aangeven dat het
pad toch echt van hem is, wat natuurlijk ook zo is.

De gids geeft inmiddels aan dat we nog zo'n 10 minuten hebben, kijkend op mijn horloge hebben dan toch wat meer dan een uur ruimte gekregen. We trekken nog wat verder het oerwoud in om nog wat andere
gorilla's van de groep te zien. Tussen gebladerte en bomen ontwaren we meerdere gorilla's en op een gegeven kom je ogen tekort om alle bewegingen in je op te nemen. Ik laat mijn camera maar even voor wat het
is, ik heb op dat moment toch al meer dan 450 foto's.

Aan het einde van het uur komt er nog 1 jonge gorilla als verrassing op het toneel. We waren zelf al klaar om terug te gaan naar de weg. Deze jonge gorilla wil zich toch nog even laten zien en komt in eerste
instantie aarzelend aanlopen over een boomstam die wat hoger ligt. Nadat we allemaal een stap terug gedaan hebben komt de gorilla alsof het modeshow is op de catwalk nog als toegift langsgelopen en we zien
het dier op minder dan 2 meter in de ogen. De jonge gorilla's zien dat minder als bedreiging en de gids geeft ook aan dat we alleen afstand moeten houden.
De sessie is na 1 uur en 10 minuten dan toch echt ten einde en ik geef mijn meegekomen drager gelijk maar mijn camera terug om in de rugtas te stoppen.
Omdat we toch wel erg vroeg klaar zijn neemt de gids ons nog mee voor een soort van swampwalk. Aangezien ik mijn jungleschoenen (canvas) aan heb en geen waterdichte schoenen is dat gelijk soppen, maar
gelukkig drogen dat soort schoenen ook vrij snel. Na wat gesop ook maar gelijk de packed lunch wegwerken, een gedeelte delen we met de bewapende ranger en porters

Na het bereiken van de weg is het tijd om de porters hun fee te betalen en de gids en rangers hun fooi te betalen. We zijn er vrij snel uit en geven ieder een mooie fooi. We krijgen nog een diploma mee om de tracking mee af te sluiten, mijn naam wordt volledig verbasterd maar veel boeit het me allemaal niet.

Aangekomen bij onze auto voor de weg terug is onze chauffeur in geen velden of wegen te bekennen. Hij blijkt dus op terreinverkenning te zijn gegaan denkende dat we pas laat in de middag zouden terug zijn. Na drie kwartier komt onze chauffeur toch terug en reizen we af naar Kisoro waar we genieten van het weer en bijkomen van alle belevenissen. De andere groep komt pas laat in de middag terug en heeft ook een fantastische dag gehad. Een baby gorilla probeert zelfs in het been te bijten van 1 van mijn reisgenoten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ericr op 29-06-2012 15:00:49 ]

Lake Mburo NP middag gamedrive. Het park is vooral bekend om zijn zebra's, het enige NP in Oeganda waar je deze diersoort zeker aantreft. Gelijk bij de poort al een stel zebra's bij elkaar en na het inrijden van het park nog veel meer. Daarna nog amper zebra's gezien, wel hamerkop vogels in overvloed. Dit keer ook minder schuw dan in andere parken.

Wel een park dat regelmatig getroffen wordt door zware regen en dat was te merken aan sommige tracks. 1 van onze auto's kwam vast te zitten en pas na een half uur hadden we door dat de auto ons niet meer volgde. Een groot gedeelte van onze tijd daarna kwijt geweest om de auto weer uit de modder te krijgen en met behulp van ervaren rangers zijn we daar uiteindelijk in geslaagd.

Aan het einde van de dag omhoog naar onze lodge, het in aanbouw zijnde Mburo's Eagle Nest. Aangekocht stuk grond van Habari zelf met een zeer steile weg omhoog naar de lodge. Wat mij betreft een te gevaarlijke weg waar maar 1 slippartij hoeft te gebeuren of een stilvallende motor en een auto rijdt zo de helling de weer af. De chauffeurs waren ook niet te spreken over die weg omhoog

Lake Mburo, ochtend gamedrive en wandeling. Iets te laat op pad, hard licht dus en ook nog eens weinig actieve dieren omdat het te laat op de dag was. De wandeling op zich is wel leuk omdat je tussen de dieren kan lopen. Een kudde buffels vond ons wel interessant en buffels zijn op zich de gevaarlijkste dieren in zo'n park. Een chargende buffel kan veel schade aanrichten, een kudde nog veel meer. De restanten van een buffel lagen dan ook vlakbij het punt waar wij begonnen. Het gebeurt niet vaak maar soms wil een losse buffel wel eens volledig losgaan en dan wordt er ingegrepen door de ranger die bewapend is met een AK-47.

Buiten de buffels zie je ook nog elanden (zeer schuw), antilopen en diverse bokkensoorten. De bijna onvermijdelijke zebra's ook nog gezien en het deed me op een gegeven moment een beetje denken aan de Amsterdamse Waterleiding Duinen waar je dichtbij de herten kan komen. De zebra's zijn redelijk goed benaderbaar ook al houden ze wel een constante afstand.

Lake Mburo, boottocht. Het kleinste bootje dat we gebruikt hebben voor de boottochten en dat was soms bij het fotograferen redelijk onhanding omdat het dak in de weg zat of omdat je geen ruimte had om naar de andere kant te gaan. Veel visarenden gezien en langs de kant nijlpaarden, kleine krokodillen en diverse soorten ijsvogels. Het meer kan met gerust hart het visarenmeer genoemd worden, bijna iedere boom zie je wel 1 of 2 arenden zitten. Jammer genoeg geen aanvliegende arend op het water meer gezien, wel enkele vissende arenden gezien voordat we met de boottocht begonnen maar daar was ik net te laat met het gereed maken van mijn camera.

's avonds een korte discussie of we in de nog niet afgebouwde lodge blijven, een gedeelte van onze groep waaronder ik hebben echter al besloten om ons onder te laten brengen in een andere lodge. Het is toch wel handig dat er iets van voorzieningen aanwezig is. Zelf heb ik de eerste week in een tent geslapen en heb nu wel behoefte aan wat comfort. Op dat moment weten we nog niet welke lodge we voorgeschoteld krijgen maar eenmaal daar aangekomen overtreft het onze stoutste verwachtingen. Mooie huisjes uitkijkend over het National Park en een goed voorzien restaurant waar je de laatste avonduren kan doorbrengen. Als afsluiter van de actieve reis zeker niet verkeerd te meer daar deze lodge normaal gesproken waarschijnlijk alleen bij de luxe reis in het programma is opgenomen.


Nog wel meer zaken gedaan tijdens mijn vakantie zoals tweemaal een bezoek aan de Wildlife Sanctuary in Entebbe en 1 keer de Botanische tuin. Leuke uitstapjes maar het haalt het niet bij de gamedrives en boottochten natuurlijk. Aan het Victoriameer wel genoeg mooie plekken om diverse vogelsoorten te spotten en een goede kans om roofvogels in volle vlucht op de plaat te zetten. Laatste dag dan ook nog een dagje aan de rand van het meer vertoeft, beetje ontspannen en zo nu en dan wat overvliegende vogels gefotografeerd.

Ericr, leuk je verslag en ervaring te lezen!
Een paar korte vraagjes, waarom is het bij bij de Nijlboottocht richting Murchison Falls belangrijk om aan de linkerkant te zitten?
Wat voor lens raad je aan bij de berggorilla's? Of misschien beter, wat heb je gebruikt?

quote:

Op dinsdag 10 juli 2012 20:24 schreef TsiisSkaaf het volgende:
Ericr, leuk je verslag en ervaring te lezen!
Een paar korte vraagjes, waarom is het bij bij de Nijlboottocht richting Murchison Falls belangrijk om aan de linkerkant te zitten?
Wat voor lens raad je aan bij de berggorilla's? Of misschien beter, wat heb je gebruikt?

Aan de linkeroever gebeurt het meeste en de boot vaart ook dichter langs de linkeroever dus daar zie je meer. Op het Kazingakanaal eigenlijk hetzelfde, ook daar wil je vooral aan de linkerkant staan of zitten op de boot.

Ik gebruikte mijn Sigma 70-200mm f2.8 bij de berggorilla's, langer is alleen maar onhandig in dat toch wel krappe oerwoud en je hebt die lichtsterkte ook wel nodig. Korter zou wel kunnen, heb zelf mijn 55mm niet gebruikt maar zou zeker bruikbaar zijn geweest.

Dankje! Wij gaan binnenkort ook die kant op. Ik heb er na het lezen van jouw verhaal nog veel meer zin in! Mooie gorilla foto's!
Heb je nog veel last van regen gehad? Kortom, moet de regenbroek mee?

quote:

Op dinsdag 10 juli 2012 21:59 schreef TsiisSkaaf het volgende:
Dankje! Wij gaan binnenkort ook die kant op. Ik heb er na het lezen van jouw verhaal nog veel meer zin in! Mooie gorilla foto's!
Heb je nog veel last van regen gehad? Kortom, moet de regenbroek mee?

Zou een poncho meenemen, heb je meer aan. Kon op het Kazingakanaal doorgaan met fotograferen tijdens een fikse regenbui. Met een regenbroek en jas was ik meer tijd kwijt geweest om alles aan en uit te trekken en je kan je uitrusting ook niet beschermen. Poncho is een stuk handiger en heb je altijd wel nodig, ook al hebben wij maar enkele malen regen meegemaakt tijdens de hele trip. Het blijven de tropen en een bui kan ook in het droge(re) seizoen best heftig zijn.