To Kill the Ego or Not Kill the Ego, That is the Question.

Dat is de vraag die iedereen bezighoudt De één zegt het goddelijke, een ander kan het de werkelijkheid noemen of het stoffelijke ? Spirit hebbende, etc..

Van vele kanten kan het bekekeken worden. De vraag blijft hetzelfde, waar komt alles vandaan, of wat het allemaal is, of omvat. Dat is de vraag.

De volgende vraag is of het een intelligentie is, of een God, of maker ? Wat je objectief kunt waarnemen en bevestigen is, dat het er is, en dat het intelligentie heeft of heeft gekregen.

Zou het zo allesomvattend kunnen zijn dat alles één geweest is, en in wording? van wat alles is.

Welke het is weet ik niet. Misschien wel allemaal tegelijk, maar anders benaderd.

[ Bericht 7% gewijzigd door Gertje-Plongers op 22-01-2012 13:24:45 ]

Of dan deze:

Igor Morski

Mooi

quote:

Op woensdag 18 januari 2012 22:34 schreef sientelo het volgende:
deze komt beetje in de buurt van wat ik bedoel...

Freedom From Separation

Net een boek (dansende leegte) van m besteld, hij is inspirerend.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 00:15 schreef Boswachtertje het volgende:

Cesar Millan with Eckhart Tolle - Part 1 of 3

Cesar Millan with Eckhart Tolle - Part 2 of 3

Cesar Millan with Eckhart Tolle - Part 2 of 3

Heerlijk dit, erg leuk gesprek

en...

'read' between the lines

Ja dieren (en jongekinderen )zijn in een state of being

dieren reageren alleen op de energie die je uitstraalt op dat moment

niet wat je iets eerder deed, hoe je eruit ziet, welke kleren je aan hebt, ect...

ik zou graag een kat hebben, helaas mag dat niet van mn huurbaas, dus wachten totdat ik een andere woonruimte heb..

zal veel helpen denk ik..

Dieren helpen mij heel erg bij mijn pad. Vroeger heel veel honden en katten, nu de eigen honden en kat en de paarden.
Dat is altijd heel verhelderend, je kan niets voor ze verbergen, ze spiegelen je onmiddelijk.

En het leven in het hier en nu, dat is een hele mooie les die je van dieren kan leren.
Heb veel dieren gezien die veel hadden meegemaakt en je kan niet anders dan een diep respect hebben voor ze als je ziet waar ze overheen kunnen komen. Waar wij mensen echt neer zouden gaan zetten hun de schouders er nog een keer onder en zeggen, vandaag is vandaag, we geven het een nieuwe kans.

Ik denk dat dieren voor mijn spirituele pad en persoonlijke groei meer hebben gedaan dan welk boek, welke meester of welke menselijke methode dan ook.
Ze hebben de kracht om en je geest aan te spreken en je met beide voetjes stevig op deze aarde te zetten.

Kom nu net uit een weekendclinick nh en het was weer heerlijk leerzaam, het mooie daarvan is dat je niet zozeer leert hoe je je paard kunstjes aan kan leren, maar hoe je jezelf kan beheersen op een positieve manier, hoe je jezelf beter kan leren kennen en dat toe kan passen in de praktijk.
Want de sleutel van werken met dieren ligt niet bij kunstjes aanleren of wat dan ook, maar bij jezelf in balans hebben.

Mooi opgemerkt Ero. Dieren

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 09:50 schreef erodome het volgende:
Dieren helpen mij heel erg bij mijn pad. Vroeger heel veel honden en katten, nu de eigen honden en kat en de paarden.
Dat is altijd heel verhelderend, je kan niets voor ze verbergen, ze spiegelen je onmiddelijk.

En het leven in het hier en nu, dat is een hele mooie les die je van dieren kan leren.
Heb veel dieren gezien die veel hadden meegemaakt en je kan niet anders dan een diep respect hebben voor ze als je ziet waar ze overheen kunnen komen. Waar wij mensen echt neer zouden gaan zetten hun de schouders er nog een keer onder en zeggen, vandaag is vandaag, we geven het een nieuwe kans.

Ik denk dat dieren voor mijn spirituele pad en persoonlijke groei meer hebben gedaan dan welk boek, welke meester of welke menselijke methode dan ook.
Ze hebben de kracht om en je geest aan te spreken en je met beide voetjes stevig op deze aarde te zetten.

Kom nu net uit een weekendclinick nh en het was weer heerlijk leerzaam, het mooie daarvan is dat je niet zozeer leert hoe je je paard kunstjes aan kan leren, maar hoe je jezelf kan beheersen op een positieve manier, hoe je jezelf beter kan leren kennen en dat toe kan passen in de praktijk.
Want de sleutel van werken met dieren ligt niet bij kunstjes aanleren of wat dan ook, maar bij jezelf in balans hebben.

Paarden .. een goede vriendin van mij is paardengek en ik ben een paar keer meegeweest naar stal. Geweldige dieren zijn het. Ik had onmiddellijk goed contact met ze en idd. ze voelen je stemming feilloos aan.
En ze hebben geen hoofd vol overbodige gedachten over de toekomst of het verleden. Dat is zo ja.

Paarden zijn fantastisch, het ultieme prooidier dat bereid is om met het ultieme roofdier om te gaan en ze wat te leren Ik vind het nogsteeds erg bijzonder.

Grappig, zelf heb ik dan weer niet zoveel met dieren. Nou okay, aquariumvissen dan misschien, met name de betta splendens. Maar honden en katten... blergh. Niet dat ik rot tegen ze ben, want waarom zou ik, maar heb er ook niets mee.

Geen dierenvriend dus, meer een dierenkennis.

Tolle zei volgens mij tijdens een lezing op de Findhorn retreat dat mensen dieren als makkelijke weg naar de rust in henzelf te gebruiken. Dat niet dieren spiegelen aan mensen, maar mensen aan dieren. Wat dus betekent dat je zelf niet de rust creëert, maar die slurpt uit een ander wezen. Parasiteren dus eigenlijk.

Rust haal ik juist uit andere kleine dingen, zoals het ruisen van de wind door de bomen, het geluid van kabbelend water of getik van de regen op de ramen.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 12:42 schreef Gray het volgende:
Grappig, zelf heb ik dan weer niet zoveel met dieren. Nou okay, aquariumvissen dan misschien, met name de betta splendens. Maar honden en katten... blergh. Niet dat ik rot tegen ze ben, want waarom zou ik, maar heb er ook niets mee.

Geen dierenvriend dus, meer een dierenkennis.

Tolle zei volgens mij tijdens een lezing op de Findhorn retreat dat mensen dieren als makkelijke weg naar de rust in henzelf te gebruiken. Dat niet dieren spiegelen aan mensen, maar mensen aan dieren. Wat dus betekent dat je zelf niet de rust creëert, maar die slurpt uit een ander wezen. Parasiteren dus eigenlijk.

Rust haal ik juist uit andere kleine dingen, zoals het ruisen van de wind door de bomen, het geluid van kabbelend water of getik van de regen op de ramen.

Ik denk niet dat parasiteren het juiste woord is, maar mensen spiegelen zich zeer zeker ook aan dieren. Naar mijn idee.

Rust heb je als je geen zorgen hebt of als je alles naast je neer kunt leggen door te relativeren.
Rust externaliseren is dan ook parasiteren ? En dus geen echte rust. Rust is niet te bereiken door te gaan mediteren of wandelen of andere middelen te gaan gebruiken, dat is meer vluchten ?

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 12:51 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Ik denk niet dat parasiteren het juiste woord is, maar mensen spiegelen zich zeer zeker ook aan dieren. Naar mijn idee.

Het is de juiste omschrijving van de situatie. Of je dat als een slecht of goed ding ziet is afhankelijk van je ego.

Boo-ya!

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 12:53 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Rust heb je als je geen zorgen hebt of als je alles naast je neer kunt leggen door te relativeren.
Rust externaliseren is dan ook parasiteren ? En dus geen echte rust. Rust is niet te bereiken door te gaan mediteren of wandelen of andere middelen te gaan gebruiken, dat is meer vluchten ?

Ik denk van wel ja. Als je alleen maar rust kan vinden door je in een rustige omgeving te begeven, dan komt je rust van buiten, niet van binnen. Wees de stilte in de storm, zeg ik soms. Toegegeven, het is handig om eerst te leren hoe jij je rust ervaart door deze te ontlenen aan je omgeving. Later kan je die dan naar wens terugvinden, waar je ook bent.

Klinkt paradoxaal, maar zo werkt het, denk ik. Boeddhisten stellen ook regelmatig dat tradities niet thuishoren in het vrije denken benodigd voor verlichting te bereiken. En toch doen ze het. Waarom? Omdat het helpt de hersenen te conditioneren, ofwel trainen.

[ Bericht 46% gewijzigd door Gray op 31-01-2012 13:00:08 ]

met dieren en kinderen kun je een binding maken... makkelijker dan met mensen die erg in hun hoofd zitten bv..

is niet parasiteren... dat kan je ook doen, net als je dat met mensen kan doen

the battle for energie... ja als we die eens helemaal zouden doorzien en loslaten dan leven we in het paradijs

Wat is een binding maken dan volgens jouw ?

Komen we bij de volgende vraag: hebben dieren een ego?

quote:

quote:
Op dinsdag 31 januari 2012 12:53 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Rust heb je als je geen zorgen hebt of als je alles naast je neer kunt leggen door te relativeren.
Rust externaliseren is dan ook parasiteren ? En dus geen echte rust. Rust is niet te bereiken door te gaan mediteren of wandelen of andere middelen te gaan gebruiken, dat is meer vluchten ?

quote:

quote:
Ik denk van wel ja. Als je alleen maar rust kan vinden door je in een rustige omgeving te begeven, dan komt je rust van buiten, niet van binnen. Wees de stilte in de storm, zeg ik soms. Toegegeven, het is handig om eerst te leren hoe jij je rust ervaart door deze te ontlenen aan je omgeving. Later kan je die dan naar wens terugvinden, waar je ook bent.

Klinkt paradoxaal, maar zo werkt het, denk ik. Boeddhisten stellen ook regelmatig dat tradities niet thuishoren in het vrije denken benodigd voor verlichting te bereiken. En toch doen ze het. Waarom? Omdat het helpt de hersenen te conditioneren, ofwel trainen.

Mooi uitgelegd Gray

Maar dat paradoxale is geen garantie dan voor verlichting ? ondanks het gedragen predikaat voor de eigen stroming.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 12:42 schreef Gray het volgende:
Grappig, zelf heb ik dan weer niet zoveel met dieren. Nou okay, aquariumvissen dan misschien, met name de betta splendens. Maar honden en katten... blergh. Niet dat ik rot tegen ze ben, want waarom zou ik, maar heb er ook niets mee.

Geen dierenvriend dus, meer een dierenkennis.

Tolle zei volgens mij tijdens een lezing op de Findhorn retreat dat mensen dieren als makkelijke weg naar de rust in henzelf te gebruiken. Dat niet dieren spiegelen aan mensen, maar mensen aan dieren. Wat dus betekent dat je zelf niet de rust creëert, maar die slurpt uit een ander wezen. Parasiteren dus eigenlijk.

Rust haal ik juist uit andere kleine dingen, zoals het ruisen van de wind door de bomen, het geluid van kabbelend water of getik van de regen op de ramen.

Met spiegelen doel ik niet op rust opslurpen, meer dat wat jij uitstraalt direct terugkomt bij je via het dier.
Probeer jij maar eens een dier wat te leren terwijl je gefrustreerd bent in jezelf, terwijl je dat probeerd te verbergen. Dat gaat erg lastig worden.

Je ziet het dan ook heel goed, zet een mens bij een hond, kat of paard en je ziet het dier zich aanpassen aan dat mens, je ziet het spiegelen vrij letterlijk.
Mens bang voor andere honden, dat er gevechten komen, hond is gelijk of ook onzeker, of juist feller. Mens zenuwachtig dat het paard er misschien vandoor gaat, paard gaat ervandoor, dik in de stress omdat het mens aangeeft dat er wat aan de hand is.
Maar ook dat je bv een paard kan blokken met puur je eigen energie, of zelfs door een heup in de richting van het paard te houden het paard kan wegduwen.

Vb, als ik een paard achteruit stuur dan breng ik mijn energie omhoog, van neutraal naar we gaan wat doen, daarmee vraag ik aandacht. Dan breng ik mijn energie naar voren zonder te bewegen, ik beweeg met mijn wijsvinger, wat samen met die energie die ik inzet een suggestie oplevert.
Mijn paarden reageren alleen daar al op, maar dat is ze geleerd, door daarna de oren plat te leggen figuurlijk en van suggestie naar een vraag te gaan, wordt er dan op de vraag niet gereageerd dan ondersteun ik het met een handeling, in deze vanuit de pols licht bewegen met het touw, wat door kan gaan tot stevig bewegen.

Bij rijden ook, als ik als een zoutzak op dat paard zit en niet meedoe, niet mijn energie omhooghaal dan zegt het paard, waarom zou ik lopen(ik heb een paard met meer whoa dan go ) en als ik wil stoppen dan haal ik mijn energie omlaag en dat is genoeg om het paard terug te halen in gang.
Is dat niet genoeg dan adem ik er een keer goed bij uit, maak mijn zit zwaarder en ondersteun evt met de teugels.

Maar daar kom je op ten duur niet meer, dat maakt dat het er voor een buitenstaander uitziet alsof er niets gebeurd, maar er gebeurd heel veel, alleen niet in letterlijkere bewegingen e.d.
Zoek maar eens op Klaus Ferdinand Hempfling, daar zijn wel filmpjes waarbij hij ogenschijnlijk niets doet, maar waar heel veel gebeurd in het innerlijk van zowel mens als paard.
Wat je dan kan zien door een paard dat echt uit zijn plaat gaat en zo ineens tot rust komt en netjes luisterd.

Dat komt denk ik omdat zij veel meer via lichaamstaal werken, nu doen wij dat ook wel, maar hun nog veel meer.
Ze halen ongelovelijk veel uit je.

[ Bericht 33% gewijzigd door erodome op 31-01-2012 13:32:04 ]

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 13:01 schreef Lavenderr het volgende:
Komen we bij de volgende vraag: hebben dieren een ego?

Ik denk van wel, ieder dier heeft zijn eigen karakter, zijn eigen talenten en zwaktes.
Dat is niet heel anders dan bij mensen, alleen dan wel specifiek voor de soort zeg maar, maar binnen de soort is elk dier weer anders.

Hoe zei parelli dat ook alweer, paarden zijn net sneeuwvlokjes, ze lijken allemaal op elkaar, maar zijn ook allemaal uniek.
Net als mensen dus, menselijk gedrag werkt hetzelfde, we zijn allemaal mensen en lijken dus op elkaar, maar ieder is ook zijn eigen individu, opgebouwd uit nature en nurture dus.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 13:10 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

[..]

Mooi uitgelegd Gray

Maar dat paradoxale is geen garantie dan voor verlichting ? ondanks het gedragen predikaat voor de eigen stroming.

Wat veel goeroes stellen is dat verlichting een tijdelijk iets is, zoals Satori. Wat een verlicht persoon is, is iemand die deze staat van wezen in zijn dagelijks leven kan verwerken. Dat als onderliggende staat, iets dat aan de bron ligt van alles wat je doet. En dat alles wat je doet, ook op dezelfde manier zijn weerslag op je heeft. Goede intentie, goede handeling, goede ervaring. Zelfs al gaat het tussen intentie en ervaring mis, de ervaring is goed, omdat de intentie goed was (en alles relatief is enzo ). Dat is volgens mij het ontsnappen aan karma.

Maar voordat je jezelf voldoende los kan maken van het ego, zal je alles moeten afleren wat je ooit hebt aangeleerd. Wat dus eigenlijk betekent dat je leert niet meer te denken en handelen naar wat je ooit geleerd hebt. En leren, daarvoor is herhaling nodig, ofwel rituelen en tradities. Je gebruikt dus conditionering om los te komen van conditionering. Best verwarrend, en daarom zeer uitdagend.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 13:19 schreef erodome het volgende:

[..]

Met spiegelen doel ik niet op rust opslurpen, meer dat wat jij uitstraalt direct terugkomt bij je via het dier.
Probeer jij maar eens een dier wat te leren terwijl je gefrustreerd bent in jezelf, terwijl je dat probeerd te verbergen. Dat gaat erg lastig worden.

Je ziet het dan ook heel goed, zet een mens bij een hond, kat of paard en je ziet het dier zich aanpassen aan dat mens, je ziet het spiegelen vrij letterlijk.
Mens bang voor andere honden, dat er gevechten komen, hond is gelijk of ook onzeker, of juist feller. Mens zenuwachtig dat het paard er misschien vandoor gaat, paard gaat ervandoor, dik in de stress omdat het mens aangeeft dat er wat aan de hand is.

Oh, dat is ook zeker het geval. Ik zie het bij de honden van m'n moeder. Altijd onrustig als m'n moeder of zus ze uit gaan laten, blaffen, springen, keten met elkaar. Doe ik het, dan staan ze braaf naast elkaar in stilte te wachten tot ik klaar ben om naar buiten te gaan.

Overigens kan je ook gespiegeld krijgen wat je wil, en niet zozeer hoe je je voelt op dat moment. Dat je heel onrustig en gefrustreerd bent, en je dier heel kalm bij je komt liggen, waardoor je ook kalmeert. Dat is de reden waarom veel mensen een dier nemen.
Kinderen doen dit ook voor hun ouders, een rol vervullen waardoor de ouders hen meer aandacht en liefde geven. Punt is, dat dit juist het ego creëert, en die liefde dus niet onvoorwaardelijk is. Het begaafde kind van Alice Miller gaat daar goed op in, heerlijk boek om te lezen ook.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 13:01 schreef Lavenderr het volgende:
Komen we bij de volgende vraag: hebben dieren een ego?

Denk van niet. Net toen ik die vraag las, kwam ik dit tegen op internet:

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 13:23 schreef erodome het volgende:

[..]

Ik denk van wel, ieder dier heeft zijn eigen karakter, zijn eigen talenten en zwaktes.
Dat is niet heel anders dan bij mensen, alleen dan wel specifiek voor de soort zeg maar, maar binnen de soort is elk dier weer anders.

Hoe zei parelli dat ook alweer, paarden zijn net sneeuwvlokjes, ze lijken allemaal op elkaar, maar zijn ook allemaal uniek.
Net als mensen dus, menselijk gedrag werkt hetzelfde, we zijn allemaal mensen en lijken dus op elkaar, maar ieder is ook zijn eigen individu, opgebouwd uit nature en nurture dus.

Mooi uitgelegd, en wat je zegt over paarden ben ik het zo mee eens.

Misschien kun je me nog wat uitleggen. Wat maakt dat honden soms ineens iemand aanvliegen? De honden waarvan het baasje of vrouwtje zegt: dat doet ie anders nooit!!

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 13:28 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Mooi uitgelegd, en wat je zegt over paarden ben ik het zo mee eens.

Misschien kun je me nog wat uitleggen. Wat maakt dat honden soms ineens iemand aanvliegen? De honden waarvan het baasje of vrouwtje zegt: dat doet ie anders nooit!!

Dat kan ik niet zo zeggen, dat hangt af van het moment. Maar in de meeste gevallen is het al vrij duidelijk dat dat gaat gebeuren of ervan gaat komen, dat uit het niets komt eigenlijk niet voor, behalve dan bij medische redenen, dat er een grote pijnprikkel is(hersentumor, zware rugpijn e.d.) ofzo waardoor het dier even doordraait.

Dat doet "ie anders nooit is vaak meer, ik begrijp hondengedrag niet en kan mijn hond niet lezen