Occupy Nederland #16: Waar Occupy in 2012 gaat....?

quote:

Dit zijn (waren?) de protestliederen van Occupy

De jaren zestig herleefden bij de protestbeweging van Occupy Wall Street. Niet alleen in de vorm van massaal protest, maar ook in de muziek. Zongen de demonstranten in oktober nog nummers van Bob Dylan en The Beatles, kreeg deze nieuwe protestgeneratie in de maanden daarna haar eigen protestliederen.
Hoewel de kampementen van Occupy over de hele wereld worden afgebroken en er steeds minder mensen lijken te demonstreren tegen de financiële wereld, armoede en het kapitalisme, leeft de beweging nog steeds. Kleine aantallen Occupiers zijn bijvoorbeeld nog steeds actief op de straten van New York en California, trekken zij de huizen in van families die door banken uitgezet worden, en natuurlijk is de beweging nu ook vereeuwigd in muzieknoten.

Op het Threat Level-blog zette Wired de nieuwe Occupy-muziek op een rijtje. Of het niveau van Dylan wordt geëvenaard, mag u zelf beslissen. Bekijk hieronder een kleine selectie.

Dear Mr President (This is Why We're Here)

Occupy Wall Street - MK-ULTRA "Who's The Man" (Official Music Video)

We Are The Many - Makana

Waar is de Heavy Metal?
Het is nieuwe protestmuziek maar niet vernieuwend, schrijft het blog Invisible Oranges. Wat Occupy wel kon gebruiken was Heavy Metal:

“People need stronger protest music; heavy metal is a good choice. Metal music, on an ideological level, seeks to destroy establishments and conventions (at least conventions outside the realm of metal) more often than not. Disobedience, civil or not, is a pillar of the faith. Metal and extreme music in general (as well as Hip-hop, though that’s been co-opted as well) is evidence of rock’s shortcomings. This may seem like an elementary thought, but: if people were totally satisfied with rock, then metal, punk and hardcore would not have diverged from it. This is music full of strong and ugly emotions during a time of strong and ugly emotions.”

Dus geen zachte Bob Dylan meer, maar snoeiharde gitaren. Op het blog worden een aantal voorbeelden gegeven van nummers die beter aansluiten bij demonstraties tegen “The Man”, zoals Metallica’s ‘… And Justice For All’ en Napalm Death’s ‘When All Is Said and Done’. Maar voorlopig moet Occupy het doen met bovenstaande nummers.
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)liederen-van-occupy/

quote:

Beatrix ageert tegen vraatzucht. Een kerstboodschap die iets te laat kwam.
door Steven de Jong

De eerste letters van de laatste vier alinea’s van Beatrix’ kerstrede vormen het woord ‘bami’. Een crisismaaltijd die in veel gezinnen vanavond ongewild het kerstmenu is. Een crisistoespraak, ook, waarmee de vorst zich schaart achter de intrinsieke waarden van Occupy.

Dit was immers het jaar waarin mensen de straat opgingen uit protest tegen multinationals, banken en regeringen die zich onvoldoende bekommerd hebben om de noden van de kleine luyden, hun leefomgeving en hen zelfs had aangespoord tot onverantwoord consumentisme. Een beweging die ageerde tegen La grande bouffe op Wall Street en de zorgeloze omgang met Moeder Aarde, maar in haar machteloosheid niet met concrete eisen wist te komen.

Toch nemen mensen nu reeds eigen initiatieven tot een meer bewuste manier van leven, benadrukte de koningin. “Dat biedt hoop op een nieuw toekomstperspectief. Het zijn juist de jongeren die ons vandaag daartoe aansporen. Met kracht van overtuiging, moed en zelfvertrouwen zoeken zij medestanders en inspireren zij hun omgeving met een positief elan.” Dat elan werd natuurlijk al decennia uitgedragen, maar begint nu pas gemeengoed te worden: in 2011, het moment van puinrapen en opbouwen.

Behoeften zijn eindig, hebzucht niet
De aarde heeft wel genoeg voor ieders behoefte, zo citeerde Beatrix Mahatma Gandhi, maar niet voor ieders begeerte. Een stelling die in de huidige economische crisis dag na dag bekrachtigd wordt: banken vallen, landen dreigen failliet te gaan, graaibestuurders worden aangeklaagd en lenende consumenten raken alles kwijt.

Gandhi’s spreuk sluit ook aan op Qualitative Growth (2009), een onderzoek dat het Wereldnatuurfonds in 2009 liet uitvoeren. “Het doel van de meeste nationale economieën is het bereiken van onbeperkte groei van hun Bruto Binnenlands Product, via voortdurende accumulatie van materiële goederen en uitbreiding van diensten”, schreef het Institute of Chartered Accountants in England and Wales. “Aangezien menselijke behoeften eindig zijn, maar menselijke hebzucht niet, kan de economische groei worden gehandhaafd met het kunstmatig creëren van behoeften door middel van reclame.” Goederen die hieruit voortvloeien zouden onnodig zijn. “Eigenlijk gaat het hier om afval. Bovendien worden natuurlijke hulpbronnen verder uitgeput door de productie ervan.”

De hoge prijs van het materialisme
Zo bezien maakt Beatrix met haar kerstrede een waterscheiding tussen ‘intrinsieke waardenhouders’ en ‘extrinsieke waardenhouders’. Een grijsgedraaid kerstplaatje, uiteraard, maar nu concreter dan ooit.

Mensen die hoog scoren op extrinsieke waarden zijn eerder geneigd tot vooroordelen, minder bezorgd over het milieu en maken zich nauwelijks druk om mensenrechten. Hun persoonlijk welzijn blijft sterk achter bij de mens met een meer intrinsiek waardenpakket: zij die boven zichzelf uitstijgen en zich druk maken om milieu en welzijn van het nageslacht.

In The High Price of Materialism (The MIT Press, 2003) volgde psycholoog Tim Kasser zowel intrinsieken als extrinsieken. Wat bleek: de materialistisch ingestelde personen zijn minder geneigd tot het uitschakelen van lampen in lege ruimtes, afvalscheiding, fietsen en het aanschaffen van tweedehands spullen. Gedrag dat tot uiting komt in hun milieubelasting, ook wel de ecologische voetafdruk genoemd.

Journalisten moeten oplossingen beschrijven
Het is alsof La grande bouffe, een Frans-Italiaanse film uit 1973 die het hedonistische leven van de rijke bourgeois persifleerde, nu pas zijn climax nadert: we eten ons letterlijk dood. Ten koste van onze menselijke waardigheid en ten koste van onze natuurlijke hulpbronnen.

Zo fatalistisch als La grande bouffe, is de kerstrede van Beatrix gelukkig niet. Ze haalt het Handvest voor de Aarde, een verklaring van de VN uit 1992, aan. Een lange lijst principes die de mensheid aansporen democratisch, geweldloos en duurzaam te leven. Principes die talloze stichtingen praktiseren, maar die – zoals Beatrix opmerkt – “in het nieuws minder aandacht krijgen dan de zorgen om geld en goed”.

Een stukje mediakritiek waarmee David Bornstein, journalist en specialist in sociale innovatie, deze maand in The New York Times al aan de slag ging. “Van onze crises en problemen wordt goed verslag gedaan”, betoogde hij. “maar oplossingen voor die problemen worden zelden geboden in de media. Dat kan veranderen.” Op zijn website Dowser.org voegt hij al langer de daad bij het woord. Niet de problemen staan centraal, maar de ondernemers, onderwijzers en uitvinders die ze aanpakken. “Wie wat nu oplost”, luidt de lijfspreuk van de site.

Er is genoeg voor iedereen
Ook Charles Kenny, journalist en specialist ontwikkelingshulp, werkt in de geest van Beatrix. Zijn rubriek in het tijdschrift Foreign Policy heet The Optimist. Dat is geen goed-nieuws-show, maar een journalistieke methode waarmee cynisme gemeden en succes bezongen wordt. Hij moet niets hebben van de misantropische leer van Thomas Malthus, de Britse econoom en demograaf die in 1798 al waarschuwde voor overbevolking. De rijkste 650 miljoen mensen verdienen honderd keer meer dan de armste 650 miljoen, rekende Kenny voor. Als zij 1 procent minder consumeren kunnen er weer 650 miljoen mensen bij.

“Wie de wereld wil veranderen, moet nu eenmaal beginnen bij zichzelf”, sprak Beatrix vanmiddag. Het is natuurlijk maar de vraag of er vanavond bami op het menu staat in Huis ten Bosch. Maar haar boodschap vat in ieder geval de tijdgeest samen en biedt een uitweg voor deze donkere periode. “Als schepselen begiftigd met verstand en geweten mag van ons worden gevraagd dat we dit vertalen in dagelijkse zorg voor de aarde en inzet voor een rechtvaardige samenleving.” Wie kan daar nu tegen zijn? Juist, de gedoogpartner van onze regering. “Mijn hemel, is de Majesteit stiekum lid geworden van GroenLinks?”, luidde de tweet van Geert Wilders.
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)t-iets-te-laat-kwam/

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 18:30 schreef Lightning_NL het volgende:
Doen die lui aan poetsen? Lijkt dat niet teveel op werk?

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 18:45 schreef Lightning_NL het volgende:
Jij bent er zeker ook zo'n eentje? Je komt namelijk als een idioot over.

quote:

Occupy-activisten kleumen in verregende tentjes
De storm die gisteren over Nederland raasde is voor niemand leuk, maar voor de Haagse demonstranten van de Occupy-beweging is het helemaal doorbijten. 'We zijn nu alleen maar bezig met overleven.'

Is er een treuriger beeld denkbaar dan de groep verwaaide en verregende tentjes in een uithoek op het Haagse Malieveld? Ze staan schots en scheef verspreid tussen gigantische plassen water. Met plastic pallets is een provisorische loopbrug door het water aangelegd.

Zo mistroostig als het geheel van buiten oogt, zo knus is het binnenin de grote legertent, die het centrum van het tenkamp vormt. Nee, van de warmte moeten Gerben, Gavin, Peter en Claudia het niet hebben. In de tent is het behoorlijk blauwbekken geblazen.

Verregend
Sinds 15 oktober maken de vier deel uit van de harde kern van Occupy Den Haag. Maar ook op deze compleet verregende dinsdag piekeren ze er niet over hun plekje te verlaten. 'We moeten de wereld laten zien hoe onrechtvaardig de maatschappij in elkaar zit,' zegt Peter aan het AD.

De actievoerders moeten het daarbij doen zonder verwarming, vuur of een comfortabeler bouwkeet. De gemeente Den Haag liet eerder al weten die extra 'luxe' niet toe te staan, omdat ze bang is dat het Malieveld zo verandert in een kampeerterrein.

Maar dat is het absoluut niet, betoogt Gerben. 'Alleen zijn we nu slechts bezig met overleven, terwijl we veel te weinig tijd hebben voor onze strijd voor een betere wereld.'
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)egende-tentjes.dhtml

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 22:23 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Ach gossie. Laten ze lekker naar huis gaan, dit heeft toch geen zin?

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 22:25 schreef Gray het volgende:

[..]

Niet erg handig van ze.

Gelukkig zijn anderen slim genoeg om via het netwerk dat ze opbouwden via Occupy en de aandacht vanuit de media, hoe gering ook, gebruiken om nieuwe uitingen van protest te realiseren. Hopelijk hebben ze daarmee meer succes.