Hey, ik heb een kloon aangemaakt aangezien sommige fok!kers mij kennen en ik nog niet wil dat mensen dit weten.
Ik ben 20 jaar en heb nog maar een poosje een vriendin (zij is net 19). Ik ben blij met haar al twijfelde ik nog over van alles binnen onze relatie en ik twijfelde ook aan mezelf. Ik wil namelijk vrij zijn, met meerdere meiden bezig zijn en vooral veel uitgaan, reizen, veel met vrienden zijn en ondertussen studeren. Gewoon een leuke tijd hebben zoals ik altijd al had. Mijn vriendin is juist niet zo en staat redelijk serieus in het leven. Binnen onze relatie ben ik ook al een paar keer vreemdgegaan wat de nodige drama met zich meebracht. Kortom: ik ben niet geschikt voor een relatie, ben een klootzak en kan beter vrijgezel zijn op dit moment, dat is beter voor mij maar ook voor haar.
Nu zijn we d'r deze week achtergekomen dat zij ongepland zwanger is van mij. Ik twijfel sowieso niet. Ik wil absoluut geen kinderen, bij het idee alleen al word ik kotsmisselijk en krijg ik paniekaanvallen. Van mij mag het dus weggehaald worden. Nu dacht ik dat het voor mijn vriendin ook zo'n makkelijke beslissing was, zij zit namelijk in het tweede jaar van haar wo-studie, haar carrière in de modellen wereld gaat steeds beter (waar ze altijd al mee bezig was), altijd druk én zij geniet ook gewoon van het leven.
Helaas twijfelt zij wel. Ik kan niet begrijpen waarom ze twijfelt en ik kan alleen maar benadrukken hoe onnozel en onverstandig ik het vind. Ze weet dat ze op die manier alles kapot maakt (althans zo zie ik het) voor haar en voor mij. Haar studie gaat stuklopen, haar carrière wat juist haar grote droom was kan ze wel vergeten op dit moment en onze vrije tijd wordt veel minder. Ik probeer haar dat duidelijk te maken maar het voelt voor mij alsof ze de beslissing al heeft genomen, zonder mij.
We hebben het onze ouders nog niet verteld (terwijl ik mijn ouders altijd alles vertel), dit gaan we morgenavond doen. Ik ben bang voor de reacties van mijn ouders aangezien ik weet dat ik ze hiermee teleurstel, al weet ik ook dat ze er voor mij zullen zijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, ik word gek/raak in paniek als ik eraan denk dat mijn vriendin in staat is om het serieus te houden. Ik wil nog teveel dingen doen en ben met teveel dingen bezig in mijn leven. Ik ben niet van plan om dat door een kind waar ik niet op zit te wachten in de soep te laten lopen. Ik wil gewoon leven en genieten, maar ik wil mijn vriendin ook zeker niet in de steek laten, al maakt zij die domme beslissing.
Ook heb ik het kind niks te bieden. Ik heb niks met kinderen en al helemaal niet met baby's. Ik ben niet in staat om voor een kind te zorgen. Financieel komt het wel goed aangezien ik weet dat ik op mijn ouders kan rekenen en zij op die van haar, maar verder? Nee.
Ten eerste moest ik het verhaal gewoon kwijt, verder tips/ervaringen?