Bestaat de Oermoeder nog?

quote:

Op donderdag 15 december 2011 12:38 schreef Sjeen het volgende:
^^ wat zij zegt is

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:37 schreef TheTalker12 het volgende:
Ik blijf me verbazen over mensen die hier komen om vervolgens geen serieus of naar ik denk geen serieus antwoord te geven.
Met het antwoord:''Ja die bestaat nog." schiet de TS toch niets op ?

Ik heb verder geen antwoord op je vraag vanwege het feit dat ik niet over de kennis beschik over de ''oermoeder''. Misschien kom ik hier later op terug.

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:37 schreef TheTalker12 het volgende:
Ik blijf me verbazen over mensen die hier komen om vervolgens geen serieus of naar ik denk geen serieus antwoord te geven.
Met het antwoord:''Ja die bestaat nog." schiet de TS toch niets op ?

Ik heb verder geen antwoord op je vraag vanwege het feit dat ik niet over de kennis beschik over de ''oermoeder''. Misschien kom ik hier later op terug.

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:39 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Yvonne is de oermoeder van FOK!

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:37 schreef TheTalker12 het volgende:
Ik blijf me verbazen over mensen die hier komen om vervolgens geen serieus of naar ik denk geen serieus antwoord te geven.
Met het antwoord:''Ja die bestaat nog." schiet de TS toch niets op ?

Ik heb verder geen antwoord op je vraag vanwege het feit dat ik niet over de kennis beschik over de ''oermoeder''. Misschien kom ik hier later op terug.

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:46 schreef error_404 het volgende:

[..]

Nieuw op FOK!?
Het is wel een goed antwoord op de vraag van TS.

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:56 schreef TheTalker12 het volgende:

[..]

Oh en waar is dat antwoord op gebaseerd dan, waar haalt hij dat antwoord vandaan? Bronnen & argumenten, het niveau mag toch wel wat hoger hoor.

Je kan op zijn minst wel wat argumenten geven voor je antwoord of is dat te veel gevraagd ?

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:57 schreef BrandX het volgende:

[..]

Bron: geheel FOK! met als hoofdtak het forum, en dat nagenoeg vanaf de dag dat FOK! ontstond ruim 11 jaar geleden.

quote:

Op donderdag 15 december 2011 12:22 schreef zoekenofvinden het volgende:
De Oermoeder. Of je haar nu ziet als goddelijke entiteit, als kracht in jezelf of als wetenschappelijke moeder der moeders. Elke cultuur, elke religie heeft zijn eigen versie van de oermoeder. Of ze Maria (Magdalena), Gaia, Venus, Terra, Freya, Aphrodite, Guadelupe, La que sabe, of moeder natuur wordt genoemd.

Ik vraag me af of deze oermoeder ook nog 'leeft' in Nederland anno 21e eeuw. Of zij nog zichtbaar, hoorbaar en voelbaar is in moderne verhalen, gebeurtenissen, personen, beelden, films, foto's schilderijen, boeken, gedichten, muziek enz. Wat is jullie ervaring?

quote:

Op donderdag 15 december 2011 13:56 schreef TheTalker12 het volgende:

[..]

Oh en waar is dat antwoord op gebaseerd dan, waar haalt hij dat antwoord vandaan? Bronnen & argumenten, het niveau mag toch wel wat hoger hoor.

Je kan op zijn minst wel wat argumenten geven voor je antwoord of is dat te veel gevraagd ?

quote:

Op donderdag 15 december 2011 14:12 schreef error_404 het volgende:

[..]

Mijn antwoord was serieus [ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 15 december 2011 12:22 schreef zoekenofvinden het volgende:
De Oermoeder. Of je haar nu ziet als goddelijke entiteit, als kracht in jezelf of als wetenschappelijke moeder der moeders. Elke cultuur, elke religie heeft zijn eigen versie van de oermoeder. Of ze Maria (Magdalena), Gaia, Venus, Terra, Freya, Aphrodite, Guadelupe, La que sabe, of moeder natuur wordt genoemd.

Ik vraag me af of deze oermoeder ook nog 'leeft' in Nederland anno 21e eeuw. Of zij nog zichtbaar, hoorbaar en voelbaar is in moderne verhalen, gebeurtenissen, personen, beelden, films, foto's schilderijen, boeken, gedichten, muziek enz. Wat is jullie ervaring?

quote:

Op donderdag 15 december 2011 12:22 schreef zoekenofvinden het volgende:
. Elke cultuur, elke religie heeft zijn eigen versie van de oermoeder. Of ze Maria (Magdalena), Gaia, Venus, Terra, Freya, Aphrodite, Guadelupe, La que sabe, of moeder natuur wordt genoemd.

quote:

Op vrijdag 16 december 2011 22:35 schreef Boswachtertje het volgende:
Nou ja.. als je het iets breder zou bekijken.. onze planeet vormt een geheel, waarop wij leven en een onderdeel van zijn. En de planeet is weer afhankelijk van de zon etc etc. Dus wat dat betreft kun je dat als Oermoeder zien. Ik zie mezelf in ieder geval wel als onderdeel van de planeet en het geheel, zonder daarbij specifiek aan een Oermoeder oid te denken..

quote:

Op vrijdag 16 december 2011 22:35 schreef Boswachtertje het volgende:
Nou ja.. als je het iets breder zou bekijken.. onze planeet vormt een geheel, waarop wij leven en een onderdeel van zijn. En de planeet is weer afhankelijk van de zon etc etc. Dus wat dat betreft kun je dat als Oermoeder zien. Ik zie mezelf in ieder geval wel als onderdeel van de planeet en het geheel, zonder daarbij specifiek aan een Oermoeder oid te denken..

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 11:19 schreef pinine het volgende:

[..]

de aarde is inderdaad onze oermoeder, ze wordt niet voor niets moeder aarde genoemd en onze lichamen bestaan volledig uit wat uit de aarde komt, we zijn dus een stukje aarde net zoals een plant of een steen

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 11:57 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Lekker arbitraire grens om te trekken. De materie waar we uit bestaan komt van de vele verschillende supernovae die nodig waren om ons zonnestelsel te vormen. En die komen op hun beurt weer van materie uit gaswolken en die zijn weer uiteindelijk een resultaat van de oerknal. Als er iets in westerse samenleving als 'oermoeder' kan worden aangemerkt is het wel de oerknal.

quote:

Maar ik gok dat de TS naar iets persoonlijkers zoekt.

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 11:57 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Lekker arbitraire grens om te trekken. De materie waar we uit bestaan komt van de vele verschillende supernovae die nodig waren om ons zonnestelsel te vormen. En die komen op hun beurt weer van materie uit gaswolken en die zijn weer uiteindelijk een resultaat van de oerknal.

Als er iets in westerse samenleving als 'oermoeder' kan worden aangemerkt is het wel de oerknal. Maar ik gok dat de TS naar iets persoonlijkers zoekt.

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 11:57 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Lekker arbitraire grens om te trekken. De materie waar we uit bestaan komt van de vele verschillende supernovae die nodig waren om ons zonnestelsel te vormen. En die komen op hun beurt weer van materie uit gaswolken en die zijn weer uiteindelijk een resultaat van de oerknal.

Als er iets in westerse samenleving als 'oermoeder' kan worden aangemerkt is het wel de oerknal. Maar ik gok dat de TS naar iets persoonlijkers zoekt.

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 13:17 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De zon heeft de planeten als zijn harum. Supernovae zijn de voorouders van ons zonnestelsel en de oerknal is de stamvader

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 13:43 schreef pinine het volgende:

[..]

zo kun je wel bezig blijven, je kunt je eigen moeder ook wel het produkt van de oerknal/supernova noemen, een moeder is een moeder

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 13:17 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De zon heeft de planeten als zijn harum. Supernovae zijn de voorouders van ons zonnestelsel en de oerknal is de stamvader

[..]

De bovenstaande interpretatie kan het thuisgevoel in het universum bevorderen.

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 15:14 schreef erodome het volgende:
Koningin!
Koninginnendag, wordt hier in nederland gehouden op 30 april, beter gezegd, koninginnennacht, wordt gehouden van 30 april op 1 mei.
Dat is van oudsher het moment waar winter overgaat in zomer(oude systeem, alleen winter en zomer), een vruchtbaarheidsfeest waar en de grote godin geeerd wordt en de god(zon) geboren wordt.

Pasen is er nog zo een trouwens, iets voor die 1 mei, ook een vruchtbaarheidsfeest, waar de haas staat voor de vrouwelijke hazen die dan "gek" worden eventjes, die zie je dan dansen door de wei en "boksen". Het ei is ook al een vrouwelijk vruchtbaaheidssymbool.

quote:

Utu of Oetoe[1] was in de Sumerische mythologie de god van de Zon en Gerechtigheid.

Utu was de zoon van de maangod Nanna (of Nana Sin) en de godin Ningal, die eveneens een lunair aspect bezat. Zijn zus was Inanna, de godin van de liefde.

Met de godin Aja verwekte hij de zonen Enmerkar, Gud en Meskiaggasa.

In de Gilgamesj-epos brengt de held Gilgamesj aan Utu een offer, en vraagt hem om ondersteuning bij zijn reis naar het "Land van de Levenden". Uiteindelijk helpt Utu hem, door zeven slechte demonen, verantwoordelijk voor slecht weer, te verlammen.

Utu komt overeen met de Babylonische god ¦amaØ.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Utu

quote:

Nanna (god)
Een gewicht met het symbool van de wassende maan, het werd gebruikt in de tempel van de maangod in Ur in het begin van de 21e eeuw v.Chr., LouvreNanna (Akkadisch Suen, Assyrisch en Babylonisch Sin, ook Utukku in archaļsch Mesopotamiė) is de Sumerische maangod, patroongod van Ur, zoon van de luchtgod Enlil en Ninlil, de graangodin. Zijn gezellin is Ningal, "De grote Dame", zijn kinderen zijn onder andere de zonnegod Utu, Inanna (of Ishtar) en de dondergod Adad. Hij is ook de vader van Shamash, de zonnegod, en van Nusku de god van het vuur.

Zijn residentie is de goedbewaarde Ziggurat van Ur (de tempel van Ikinugul of Ekishnugal) uit het 21e eeuw v.Chr. Ook in Harran in Opper-Mesopotamiė was hij de patroongod. Als Sin werd hij in Assur vereerd. Voor hem en zijn zoon Shamash werd hier in de 15e eeuw v.Chr. een gemeenschappelijke tempel opgericht, de Sin-Shamash tempel.

Hij wordt altijd weergegeven als godheid met een gehoornde kroon (hemelstier), terwijl hij in een boot in de vorm van een liggende maansikkel zit. De maansikkel was sinds de 25e eeuw v.Chr. het symbool van Nanna. Door de positie aan de zuidelijke hemel had men een voorstelling van een "vrachtschip aan de hemel": Nanna drijft in een sikkelvormige boot over de nachtelijke hemel. Sin werd als heel wijs beschouwd. Hij kon ook de tijd meten door zijn wassen en weer afnemen. Bovendien deed hij het water in de moerassen van Ur wassen, waar de tempel stond, en verzekerde daarmee het welzijn van het vee dat erdoor volop aan voedsel kwam.

Sin ziet eruit als een oude man met een blauwe baard. Over zijn geboorte gaat de Sumerische mythe Enlil en Ninlil. Als Sin wordt hij al sinds de 26e eeuw v.Chr. in inscripties gedocumenteerd. Sin en Nanna overlapten bijna volkomen, alleen werd Sin net als Shamash bovendien als orakelgodheid gezien. Opperpriesteres van Nanna was in de regel de dochter van de Sumerische vorst van Ur.

Een laat-Akkadische mythe poogt middels de figuur van Sin een maansverduistering te verklaren: de godheden Sin, Ishtar en Shamash proberen een deel van de macht van de god Anu te verwerven. Deze stuurt vervolgens zijn kinderen, de Zevengodheid omsingelen en blokkeren Sin. Pas na interventie door Enki wordt hij bevrijd.

De godheid corresponderend met Nanna/Sin heette bij de Hurrieten Kushuh, de proto-Hattische maangod Kaskuh, bij de Ugarieten Jarich. Bij de Hettieten en Luwiėrs heette hij Arma (tenminste, zo heet het teken van zijn naam). In het spijkerschrift wordt hij, op basis van de 30 dagen van een maanmaand, met het teken voor 30 weergegeven.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nanna_(god)

quote:

Anu (Babylon)

Anu of An was de oudste Mesopotamische godheid van het firmament. Zijn functie was Eerste onder de scheppers. Anu zou de afstammeling zijn van het eerste paar goden: Anshar en Kisar. Samen met Enlil, god van de lucht en Enki, god van het water, vormde deze een oorspronkelijk onafscheidelijke triade.

Het zou een Akkadische naam zijn. Als epitheta had hij Hemelstier en de vruchtbare fokstier.

In de Sumerische kosmologie was er eerst en vooral de oeroceaan, waaruit de kosmische berg of wereldberg ontstond, bestaande uit 'An', hemel, en 'Ki', aarde. Ze werden gescheiden door Enlil. Daarop nam Anu de hemel voor zich en Enlil de aarde.

Anu' verbleef in de hoogste hemel en was de koning en vader van de Anunnaki, de goden met wie hij beraad hield. Hij kon oordelen over wie zich had misdragen. Hij lag aan de oorsprong van de sterren die zoals soldaten de boosaardigen vernietigden.

In de kunstvoorstellingen werd hij soms als een jakhals afgebeeld, en vaak met een koninklijke tiara, meestal versierd met twee paar stierenhoorns.

Zijn cultus is prominent verbonden met Uruk, het bijbelse Erech, maar raakte op de achtergrond in de Babylonisch- Assyrische tijd, waar de cultus van Marduk en Assur overheersen. Toch zou er in de 3e eeuw v.Chr. een tijdelijke heropleving van de Anucultus hebben plaatsgevonden. Tempels van Anu zijn te vinden in Uruk en ook in Assur. Inanna wordt als zijn dochter beschouwd. Later werd Ishtar als zijn echtgenote beschouwd.

Anu trok zich later meer en meer terug in de hogere sferen, het bestuur van het universum overlatend aan een jongere generatie goden: Marduk (Bel) voor de aarde en Ea voor de wateren. Zijn metgezellin was Antu (Anatum), een creatiegodin, die later vervangen zou worden door Ishtar.

In de Hurritische en Hettitische mythologie was Anu respectievelijk de opvolger en hoveling van Alalu.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Anu_(Babylon)

quote:

IØtar (godin) is een van de godinnen uit het antieke Mesopotamiė. Ze is de Akkadische tegenhanger van de Sumerische godin Inanna en de in gangbare Nederlandse vertalingen van de Bijbel genoemde noord-west-Semitische naamgenote Astarte. Zij is ook bekend als Anunit, Ashtoreth, Athtirat of Athtarat en Atarsamain.

Inhoud [verbergen]
1 Karakteristieken
2 Cultus
3 Associatie met Venus
4 Mythologie
5 Afbeelding
6 Drieėenheid
7 Zie ook
8 Literatuur
9 Noten


Karakteristieken
IØtar werd boven al geassocieerd met seksualiteit: haar cultus hield heilige seksgebruiken in; haar heilige stad Uruk werd "Stad van de Heilige Vrouwen" genoemd en zelf was zij de "courtisane van de goden".[2] IØtar had veel minnaars.

Cultus
Als Sumerische Inanna werd zij voor het eerst rond 3000 v.Chr. vereerd in Uruk (Unug in het Sumerisch, bekend als Erech in de bijbel) in de vroege periode van Mesopotamische geschiedenis. Istar was de Akkadische naam, die de Sumerische (Inanna) in de 18e eeuw v.Chr. begon te verdringen.

In bezweringen, gebeden, mythen, inscripties etc. werd Inanna/IØtar vereerd en aangeroepen als de brenger van levenskracht. Maar er was ook een donkere kant aan deze godin van leven. Als godin van vruchtbaarheid en seksualiteit had zij tevens de kracht landbouwgrond te vernietigen en dieren onvruchtbaar te maken. Ze werd aangeroepen als godin van de oorlog, tijdens veldslagen en achtervolgingen, in het bijzonder door de oorlogszuchtige Assyriėrs, Volgens de overlevering verscheen IØtar voor een veldslag voor het Assyrische leger, gehuld in krijgstenue en gewapend met pijl en boog. (Mogelijk was zij de voorloper van de Griekse godin Athene, die ook meestal zo afgebeeld werd.) Als echtgenote van de oorlogsgod Shalman werd de IØtar van Jeruzalem (Ashtoreth) Salmanitu genoemd. Sommigen brengen de namen Esther en Mordekai uit het Bijbelboek Esther in verband met respectievelijk IØtar en Marduk (god).

In alle grote centra had Inanna, later IØtar, haar tempels: E-anna, "huis van An", in Uruk; E-makh, "groot huis", in Babylon; E-mash-mash, "huis van offers", en in Nineveh. Inanna was de beschermheilige van prostituees en werd waarschijnlijk verzorgd door priesteres-prostitutees. (Zowel mannen als vrouwen). De (latere) toegewijden van IØtar waren maagden, die zolang als zij in haar dienst waren, niet mochten trouwen.

Zij werd vaak afgebeeld op de troon van de Hemel zittend en stond onder andere in voor het Hiėros gamos. Tegen de Babylonische tijd werd IØtar nog altijd beschreven als degene die de koning aanstelde: "Zij die de koning met gezag begiftigde". Ze werd in een bepaalde inscriptie ook aangeduid als "Zij die aan alle koningen de scepter, de troon, het jaar van regeren geeft", en ook "Raadgeefster van alle heersers, zij die de regeerperiodes van de koningen in handen houdt".
Een van de eerste koningen, Sargon van Akkad schreef ca 2300 v.Chr. dat zijn moeder hogepriesteres was en zijn vader onbekend. Later ging hij "houden van IØtar" en "ik oefende toen jaren het koningschap uit". Er is een parallel verhaal bij de Nubiėrs.

Associatie met Venus
IØtar van Babylon, opvolgster van Inanna, wordt geassocieerd met de planeet Venus (een continent op Venus wordt tegenwoordig IØtar Terra genoemd door astronomen). Het dubbele aspect van de godin (scheppend en vernietigend) komt mogelijk overeen met de enorme verschillen in de fasen van Venus tijdens de winter- en zomermaanden. In de Sumerische taal heet de planeet "MUL.DILI.PAT", wat "unieke ster" betekent. In sommige latere Babylonische teksten werd deze planeet Masat genoemd, hetgeen letterlijk 'profetes' betekent.

Inanna (soms gespeld als Inana) betekent "Grote vrouwe van An" (An is de god van de hemel). De exacte betekenis van IØtar is onbekend, al is het mogelijk dat de naam dezelfde stam heeft als Assur, wat haar "de leidende" of "baas" zou maken. De naam is in ieder geval Semitisch van origine.

Mythologie
In een van de meest opvallende Sumerische mythes reist Inanna door zeven hellepoorten naar de onderwereld. Bij het passeren van elke poort verliest zij kledingstukken en attributen, totdat zij de laatste poort volkomen naakt doorgaat. De koningin van de onderwereld vermoordt haar, en hangt haar dode lichaam aan een haak aan de muur. Wanneer Inanna uit de onderwereld terugkeert door tussenkomst van haar oom, de slimme god Enki, moet zij volgens de regels van de onderwereld iemand vinden om haar plaats in te nemen. Op weg naar huis komt zij haar vrienden tegen in diepe rouw, maar in de stad van haar cultus, Kulaba, zit haar minnaar Dumuzi, (een zoon van Enki), pontificaal op een troon. Zij laat hem arresteren en hij wordt van de troon gesleept om als haar vervanger te dienen in de onderwereld. Later mist zij hem, en regelt het zo dat zijn zuster hem 6 maanden van het jaar vervangt. (Dit verhaal ligt waarschijnlijk aan de oorsprong van het Griekse verhaal van Persephone)

Op een zegel uit Babylon toont IØtar die een door slangen omwonden scepter vasthoudt. Het draagt de inscriptie "Vrouwe van Visie van Kisurru". Elders werd zij ook 'Zij die de Orakels leidt' genoemd en 'Profetes van Kua'. Babylonische tabletten vermelden talloze gelegenheden van berichten waarmee priesteressen profetisch advies geven in de heiligdommen van IØtar. Sommige daarvan waren heel belangrijk voor het politieke gebeuren.

Op monumenten en zegelrollen wordt Inanna/IØtar vaak afgebeeld zittend op de koninklijke troon van de hemel, een staf waarlangs twee slangen kronkelen vasthoudend, of met pijl en boog, maar ook wel in eenvoudige lange gewaden met een kroon op haar hoofd en een achtpuntige ster als haar symbool. Ook zijn er grote hoeveelheden beeldjes gevonden die de godin naakt voorstellen met haar armen gekruist over haar borst, of met een kind in haar armen.

Zij is de "Ster van Babylon", de "Grote Godin". In de Bijbel wordt ze Ashtoreth, Anath, Asherah, Esther en Koningin van de Hemel genoemd (Jer. 44:19), maar ook "De Grote Hoer" of de "Hoer van Babylon" (Openbaring 17:5), Moeder van Harlots, Godin Har, de medelevende prostitué. Veel liturgische prijsgezangen in de tenach zijn overigens geplagieerd van Babylonische gebeden aan IØtar, aldus B.Warner. In de tempel van Jeruzalem werd de Moedermaagd Mari genoemd, ook Mari-Anna of Myriam. Haar heilige vrouwen rouwden jaarlijks in een ritueel voor de offerdood van Tammuz (Ezekiel 8:14).

Drieėenheid
Inanna/IØtar vormt een drie-eenheid samen met de maangod Nanna of Suen (Sin in het Akkadisch) en de zonnegod Utu (Akkadisch: ¦amaØ). Ze zijn personificaties van de aarde, de maan en de zon. Deze drie-eenheid overlapt een andere: An voor de hemel, Enlil voor de aarde en Enki (Ea in het Akkadisch) voor diepe wateren.

IØtar figureert veelvuldig in het Gilgamesj-epos.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ishtar_(godin)

quote:

Een andere etymologie gaat in de richting van een oorspronkelijke naam "Eluy-anka" (de slang van El), bewaker van de Elohim, het pantheon van alle West-Semitische godheden. In de mythologie van Kanaän wordt hij Lotan genoemd.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Illuyankas

De Leviathan is een bijbels monster stammend uit de oertijd. De Leviathan is reeds bekend in de Fenicische mythologie van het oude Kanaän onder de benaming Lotan met de functie van oerslang, afgeleid van Lawtan. In de Griekse mythologie zou daar de naam Ladon van zijn afgeleid. Lat of Elat betekende godin in het Ugaritisch.

Betekenis
In de Fenicische mythologie wordt zij voorgesteld als een grote, kronkelende zeeslang. De naam zou ook kronkelend betekenen. Bij de voorstelling van dit monster werd zowel de Kanaänitische Lotan gebruikt, een zevenkoppig monster dat door Anat werd vernietigd, als Tiamat, de oerslang uit de Mesopotamische mythologie[1]. Zodra de teksten ontdekt werden die naar de oude Kanaänitische scheppingsmythe verwijzen, waarin Baäl de Lothan, Lotan of Lawtan (Lat betekent godin in het Kanaänitisch[2]) versloeg, zoals Marduk de slang Tiamat versloeg, werd de oorsprong van de Leviathanmythe duidelijk. In het Hebreeuws dialect van het Oude Testament wordt naar de Lotan of Lawtan verwezen als 'Leviathan'.[2][3] Leviathan is een variant van eenzelfde naam, en stelt de chaos voor die bestond voor de schepping, en die werd onderworpen toen er orde was gevestigd door een mannelijke god. Het blijft intussen echter aanwezig in de primordiale energie, onaangepast aan de stabiele orde.[2]

Mythologie
Vernietiging van LeviathanIn Ugaritische teksten uit de 14e eeuw v.Chr. staat de Leviathan beschreven als de vijand van de stormgod Baäl. Het woord baäl betekende in het Kanaänitisch machtige heerser (mogelijk verwant met het Sanskriet bala, 'sterk') een titel vergelijkbaar met de term 'farao'.

Leviathan zou de koning der vissen zijn, zoals Ziz de koning der vogels is en Behemoth de koning der zoogdieren.

In andere religies echter wordt het fabeldier voorgesteld als een onverwoestbare, zevenkoppige walvis-demon en tevens koning van leugens.

De Hebreeuwen hielden slechts een vage herinnering over van de mythische strijd tussen Jaweh en de Oerslang Leviathan, aangezien dit grotendeels uit de schriften werd verwijderd, zeker uit het scheppingsverhaal.[2] In de Tenach werd de Leviathan later door religieuze opponenten gebruikt als het symbool voor chaos en van anti-goddelijke machten (Psalm 74:14, 104:26, Jesaja 27:1 en in de Lutherse vertaling Job 40:25 - 41:26). In het boek Job wordt hij aldus beschreven: "Zijn kern is zo hard als een stuk van de onderste molensteen... Het zwiepen van zijn staart doet de diepte koken als een ketel... Op aarde is geen een zijns gelijke, die zonder angst is gemaakt. Hij aanschouwt alle dingen: hij is koning over alle kinderen van trots." De Hebreeuwse herinnering aan de mythe van een strijd tussen Jahwe en de slang Leviathan komt in deze teksten tot uiting: (Job 26:13[4] en Psalm 104 en 74).

In Psalm 104 lezen we dat Jahwe de oerslang vernietigde. In Psalm 74 luidt het: "Gij zijt het, die de zee hebt gekliefd door uw macht, de koppen der draken in het water verbrijzeld, de koppen van de Leviathan hebt vermorzeld". Volgens sommige auteurs was Leviathan ooit een andere vorm van Jahwe zelf, ook al werd deze door latere generaties gedemoniseerd. De priesternaam 'Levi' zou aanvankelijk voor 'een zoon van Leviathan' hebben gestaan[5]. Een andere benaming is "De grote slang Nehushtan".

In apocalyptische geschriften, evenals in het latere christendom, wordt de duivel als een voorstelling van de Leviathan gezien. In het apocalyptisch boek Henoch komt hij voor als het onmetelijk grote schepsel dat 'de afgrond over de bronnen van de wateren overspant'. Zijn kaken worden soms de poorten van de hel genoemd. Aan het einde der tijden zal hij de laatste grote slag voeren met de aartsengel Gabriėl.

De mythe van Hercules en Ladon zou op dezelfde oerstrijd geļnspireerd zijn.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Leviathan_(mythisch_wezen)

quote:

Religion and mythology

Nana (Greek mythology), a Phrygian goddess
In Greek mythology, Nana (Greek : Νάνα) was a daughter of the Phrygian river-god Sangarius, the river Sakarya is located in present-day Turkey.

She became pregnant when an almond from an almond tree fell on her lap. The almond tree had sprung from the spot where the hermaphroditic Agdistis was castrated, becoming Cybele, the Mother of the Gods.

Nana abandoned the baby boy, who was tended by a he-goat. The baby, Attis, grew up to become Cybele's consort and lover.

Nana (goddess), a mythological figure of Afghanistan
Nana was a goddess in the ancient area corresponding to Afghanistan, Turkmenistan, and Northwest India.[1] She can already be seen on seals of the Bactria-Margiana Archaeological Complex, dating to 2500-1500 BCE.[1]

She was typically depicted as a seated martial women god, escorted by a lion.[1] She was apparently brought from the Near East, where she is known under her Sumerian name of Nanaya.[1]

She was depicted on some of the coins of the Kushans. Depictions of her are known from Afghanistan as late as the 5-6th century CE.[2]

She is even worshipped today in Afghanistan under the name "Bibi Nanni" ("Lady Nana").[1]

Nana (naiad), a naiad, a type of nymph
geen beschrijving zie ook: http://en.wikipedia.org/wiki/Nymph

Nanē (goddess), a mythological figure of Armenia
Nanē, Nana (Georgian: ნანა) or Nanaia was a pagan mother goddess worshipped in Armenia and close to Georgia.

The Georgian song Iavnana is purportedly derived from the word Nana.

Nana Buluku, a mythological figure in African and South American mythology
Nana Buluku (or Nanan-bouclou) is the Supreme Deity of the Fon from Dahomey.

In Dahomey mythology, Nana Buluku is an androgynous deity creator of the Universe and all that exists in it. Twins were born to Nana Buluku: the moon god Mawu and the sun god Lisa.

Nana Buluku was also incorporated into the Yorłbį religion as Yemaja, the female thought of the male creator Ashe and the effective cause of all further creation.

Nanaya, a goddess worshipped by the Sumerians and Akkadians, associated with the sky and earth
Nanaya (Sumerian 𒀭𒈾𒈾𒀀, DNA.NA.A; also transcibed as Nanā, Nanćy or Nanćya; in Greek: Nαναια or Νανα; Aramaic: ננױננאױ) is the canonical name for a goddess worshipped by the Sumerians and Akkadians, a deity who personified "voluptuousness and sensuality".[1] Her cult was large and was spread as far as Syria and Iran. She later became syncretised with the Babylonian Tashmetum.

Inanna or Nana, the Sumerian goddess of sexual love, fertility, and warfare (of Istar)
Inanna, also spelled Inana (Sumerian sign form DINANNA; Akkadian sign form DINANNA ) is the Sumerian goddess of sexual love, fertility, and warfare. Alternative Sumerian names include Innin, Ennin, Ninnin, Ninni, Ninanna, Ninnar, Innina, Ennina, Irnina, Innini, Nana and Nin. These names are commonly derived from an earlier Nin-ana "lady of the sky", although Gelb (1960) presented the suggestion that the oldest form is Innin (DINNIN) and that Ninni, Nin-anna and Irnina are independent goddesses in origin.[1] Her Akkadian counterpart is Ishtar.

Origins
Inanna can be considered the most prominent female deity in ancient Mesopotamia.[2] As early as the Uruk period (ca. 4000 to 3100 BC), Inanna was associated with the city of Uruk. The famous Uruk Vase (found in a deposit of cult objects of the Uruk III period) depicts a row of naked men carrying various objects, bowls, vessels, and baskets of farm produce, and bringing sheep and goats, to a female figure facing the ruler. This figure was ornately dressed for a divine marriage, and attended by a servant. The female figure holds the symbol of the two twisted reeds of the doorpost, signifying Inanna behind her, while the male figure holds a box and stack of bowls, the later cuneiform sign signifying En, or high priest of the temple. Especially in the Uruk period, the symbol of a ring-headed doorpost is associated with Inanna.[2]

Seal impressions from the Jemdet Nasr period (ca. 3100-2900 BC) show a fixed sequence of city symbols including those of Ur, Larsa, Zabalam, Urum, Arina, and probably Kesh. It is likely that this list reflects the report of contributions to Inanna at Uruk from cities supporting her cult. A large number of similar sealings were found from the slightly later Early Dynastic I phase at Ur, in a slightly different order, combined with the rosette symbol of Inanna, that were definitely used for this purpose. They had been used to lock storerooms to preserve materials set aside for her cult.[3] Inanna's primary temple of worship was the Eanna, located in Uruk (c.f. Worship).

Inanna's name is commonly taken from Nin-anna "Queen of Heaven" (from Sumerian NIN "lady", AN "sky"),[4] although the cuneiform sign for her name (Borger 2003 nr. 153, U+12239 𒈹) is not historically a ligature of the two. These difficulties have led some early Assyriologists to suggest that Inanna may have been originally a Proto-Euphratean goddess, possibly related to the Hurrian mother goddess Hannahannah, accepted only latterly into the Sumerian pantheon, an idea supported by her youthfulness, and that, unlike the other Sumerian divinities, she at first had no sphere of responsibilities[5] The view that there was a Proto-Euphratean substrate language in Southern Iraq before Sumerian is not widely accepted by modern Assyriologists.

Worship
Along the Tigris and Euphrates rivers were many shrines and temples dedicated to Inanna. The temple of Eanna, meaning "house of heaven" or "house of An"[7] in Uruk[8] was the greatest of these, where sacred prostitution was a common practice. In addition, according to Leick (1994) persons of asexual or hermaphroditic bodies and feminine men were particularly involved in the worship and ritual practices of Inanna's temples. The god of this fourth-millennium city was probably originally An. After its dedication to Inanna the temple seems to have housed priestesses of the goddess. The high priestess would choose for her bed a young man who represented the shepherd Dumuzid, consort of Inanna, in a hieros gamos or sacred marriage, celebrated during the annual Akitu (New Year) ceremony, at the spring Equinox. According to Samuel Noah Kramer in The Sacred Marriage Rite, in late Sumerian history (end of the third millennium) kings established their legitimacy by taking the place of Dumuzi in the temple for one night on the tenth day of the New Year festival.[9]
......

Jnana or ńana, "knowledge" in Buddhism (beetje off, geen godin)
In Buddhism, it refers to pure awareness that is free of conceptual encumbrances, and is contrasted with vijnana, which is a moment of 'divided knowing'. Entrance to, and progression through the ten stages of Jnana, will lead one to complete enlightenment and nibbana.
Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Nana

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 18:34 schreef heartz het volgende:

[..]

Hebben we dan het kip- ei raadsel meteen opgelost hiermee?

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 23:32 schreef erodome het volgende:

[..]

Nee, want in het ei verhaal komt het ei voor uit een godin, na de vereniging van de godin met een god, maar dat is een verhaal uit india, heeft niets te maken met het ei bij pasen

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 16:04 schreef SpecialK het volgende:

Leuk . 8 wijven hebben (scheiden van de 9e) en er maar eentje zwanger krijgen.

quote:

Op zaterdag 17 december 2011 23:36 schreef heartz het volgende:

[..]

Huh? In welk verhaal?
Ik doelde meer op het vruchtbaarheidsgedeelte.

quote:

Op zondag 18 december 2011 20:31 schreef erodome het volgende:

[..]

Iets verkeerd gezegd, niet uit de vereniging van 2 goden, maar het gaat om Hiranyagarbha.

quote:

Op zondag 18 december 2011 20:37 schreef heartz het volgende:

[..]

Ik ken dat verhaal niet. Je maakt me nieuwsgierig. Valt het te googlen of wil je het aanvullen?

Ik bedoelde eigenlijk dat je net zo goed kan vragen: wat was er eerst een vrouw of een baby?
Of niet dan?

quote:

Op zondag 18 december 2011 20:47 schreef erodome het volgende:

[..]

Tja, dan is de vraag, was degene die dat ei voortbracht met die kip erin ook een kip, of was dat de voorganger van de kip en dus een andere soort?
Die vraag blijft dus staan, het is maar net hoe je hem bekijkt welk antwoord erop volgt