R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
Ben nu 22, woon nog bij m'n ouders en zit in het masterjaar van de uni. Ik zit al een tijd niet echt lekker in mijn vel en ben dat gevoel helemaal zat. Ik mis een groep vrienden met wie ik soms wat kan gaan drinken of iets leuks kan doen. Ik had wel een goede vriend met wie ik als kind en ook tot zeg maar m'n 20e veel mee heb gedaan, maar onze vriendschap is verwaterd. Elke keer als ik iets met hem afspreek heeft hij ineens geen geld of blijft hij het uitstellen. Ik snap dat vriendschappen verwateren maar vind het wel jammer, vooral vanwege alle leuke herinneringen. Op de universiteit zijn er wel studiegenoten met wie ik soms een praatje maak, maar dat is iets anders dan een vriendschap. Ik ga daarom ook niet vaak uit. Wel ga ik vaak naar de film met m'n neefje, we hebben allebei een pas waarmee we ongelimiteerd naar de film kunnen, maar daar houdt mijn uitgaansleven op.
Daarnaast heb ik veel moeite met het uit de kast komen. Ik weet dat mijn ouders en mijn zus er geen problemen mee zullen hebben, maar eigenlijk praat ik nooit met ze over persoonlijke dingen, dus ik vindt het moeilijk om naar ze toe te stappen en te zeggen dat ik homo ben. Kan er verder ook met niemand over praten. Ook naar de reactie van mijn neefje en mijn oom kijk ik niet uit. Zoals ik al zei doe ik veel met mijn neefje, en onze families vieren Sinterklaas en Kerst met elkaar en we gaan vaak met elkaar op vakantie. M'n oom laat zich echter niet altijd even positief uit over homo's en ook mijn neefje doet dat niet. Als het over homo's gaat hoor je vaak dingen zoals 'gatver' of 'ewww'. Ik zou er erg mee zitten als ik uit de kast zou komen en de relatie met mijn oom en vooral met m'n neefje zou verslechteren, bijv. als m'n neefje niks meer met me zou willen doen of dat er bij de volgende feestdag/vakantie altijd een ongemakkelijke sfeer hangt.
Ik heb dan ook nog nooit een relatie gehad, dat gaat een beetje moeilijk als je niet jezelf durft te zijn. (Kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik niet eerder uit de kast ben gekomen, dan waren de afgelopen jaren heel wat leuker geweest.) Had vooral op de middelbare school een slecht zelfbeeld, nu nog, maar het is wel beter geworden.
Mijn studieresultaten beginnen er nu echter onder te leiden. Kan me niet meer concentreren op het studeren en zit elke dag ongemotiveerd achter de computer met het idee dat ik de ballen niet heb om iets aan mijn problemen te doen. Ben dat gevoel nu helemaal zat. Ik heb in m'n hoofd ook al bedacht hoe ik iets aan m'n problemen zou willen doen. Ik doe nu helemaal niets meer aan beweging, denk dat het goed voor me zal zijn om wat meer te bewegen, door bijv. naar de sportschool te gaan. Wat kilo's eraf en er beter uitzien geven je zelfvertrouwen altijd een boost, en dat heb ik wel nodig. Ook heb ik een jongerenvereniging voor homo's in de buurt gevonden die soms kennismakingsgesprekken organiseert, waar je met andere jongeren kan praten en met elkaar uitgaat. Denk dat dat een goede manier is om wat nieuwe mensen te ontmoeten en uit m'n schulp te kruipen. Daarnaast heeft de uni een studentenpsycholoog waarbij de eerste 5 gesprekken gratis zijn, het zal denk ik wel lekker zijn om eindelijk met iemand in persoon over m'n problemen te praten.
Ik heb in mijn hoofd wel allerlei ideeën over wat ik wil doen om ervoor te zorgen dat ik wat lekkerder in m'n vel kom te zitten, maar het daadwerkelijk doen is moeilijk. Elke ochtend denk ik 'vandaag ga ik het doen', maar voordat ik het weet is er weer een dag voorbij en is er niks verandert. Heeft er iemand nog tips naast 'gewoon doen' over hoe je van het denken naar het daadwerkelijk doen moet gaan?
Ben nu 22, woon nog bij m'n ouders en zit in het masterjaar van de uni. Ik zit al een tijd niet echt lekker in mijn vel en ben dat gevoel helemaal zat. Ik mis een groep vrienden met wie ik soms wat kan gaan drinken of iets leuks kan doen. Ik had wel een goede vriend met wie ik als kind en ook tot zeg maar m'n 20e veel mee heb gedaan, maar onze vriendschap is verwaterd. Elke keer als ik iets met hem afspreek heeft hij ineens geen geld of blijft hij het uitstellen. Ik snap dat vriendschappen verwateren maar vind het wel jammer, vooral vanwege alle leuke herinneringen. Op de universiteit zijn er wel studiegenoten met wie ik soms een praatje maak, maar dat is iets anders dan een vriendschap. Ik ga daarom ook niet vaak uit. Wel ga ik vaak naar de film met m'n neefje, we hebben allebei een pas waarmee we ongelimiteerd naar de film kunnen, maar daar houdt mijn uitgaansleven op.
Daarnaast heb ik veel moeite met het uit de kast komen. Ik weet dat mijn ouders en mijn zus er geen problemen mee zullen hebben, maar eigenlijk praat ik nooit met ze over persoonlijke dingen, dus ik vindt het moeilijk om naar ze toe te stappen en te zeggen dat ik homo ben. Kan er verder ook met niemand over praten. Ook naar de reactie van mijn neefje en mijn oom kijk ik niet uit. Zoals ik al zei doe ik veel met mijn neefje, en onze families vieren Sinterklaas en Kerst met elkaar en we gaan vaak met elkaar op vakantie. M'n oom laat zich echter niet altijd even positief uit over homo's en ook mijn neefje doet dat niet. Als het over homo's gaat hoor je vaak dingen zoals 'gatver' of 'ewww'. Ik zou er erg mee zitten als ik uit de kast zou komen en de relatie met mijn oom en vooral met m'n neefje zou verslechteren, bijv. als m'n neefje niks meer met me zou willen doen of dat er bij de volgende feestdag/vakantie altijd een ongemakkelijke sfeer hangt.
Ik heb dan ook nog nooit een relatie gehad, dat gaat een beetje moeilijk als je niet jezelf durft te zijn. (Kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik niet eerder uit de kast ben gekomen, dan waren de afgelopen jaren heel wat leuker geweest.) Had vooral op de middelbare school een slecht zelfbeeld, nu nog, maar het is wel beter geworden.
Mijn studieresultaten beginnen er nu echter onder te leiden. Kan me niet meer concentreren op het studeren en zit elke dag ongemotiveerd achter de computer met het idee dat ik de ballen niet heb om iets aan mijn problemen te doen. Ben dat gevoel nu helemaal zat. Ik heb in m'n hoofd ook al bedacht hoe ik iets aan m'n problemen zou willen doen. Ik doe nu helemaal niets meer aan beweging, denk dat het goed voor me zal zijn om wat meer te bewegen, door bijv. naar de sportschool te gaan. Wat kilo's eraf en er beter uitzien geven je zelfvertrouwen altijd een boost, en dat heb ik wel nodig. Ook heb ik een jongerenvereniging voor homo's in de buurt gevonden die soms kennismakingsgesprekken organiseert, waar je met andere jongeren kan praten en met elkaar uitgaat. Denk dat dat een goede manier is om wat nieuwe mensen te ontmoeten en uit m'n schulp te kruipen. Daarnaast heeft de uni een studentenpsycholoog waarbij de eerste 5 gesprekken gratis zijn, het zal denk ik wel lekker zijn om eindelijk met iemand in persoon over m'n problemen te praten.
Ik heb in mijn hoofd wel allerlei ideeën over wat ik wil doen om ervoor te zorgen dat ik wat lekkerder in m'n vel kom te zitten, maar het daadwerkelijk doen is moeilijk. Elke ochtend denk ik 'vandaag ga ik het doen', maar voordat ik het weet is er weer een dag voorbij en is er niks verandert. Heeft er iemand nog tips naast 'gewoon doen' over hoe je van het denken naar het daadwerkelijk doen moet gaan?
Je lijkt in ieder geval op de goede weg! Wat mij helpt is een lijstje met 3 taken maken en daarvan doe je er elke week 1. En een taak kan in jou geval zijn om een afspraak te maken met de psycholoog, of met de jongerenvereniging. Dat is de eerste stap en de tweede stap is dat je er daadwerkelijk heen gaat, maar dat kan best volgend jaar zijn. Je zult zien dat je na het maken van de afspraak al opgelucht bent en dat je dan ook makkelijker naar de afspraak heen gaat.
Maar 'gewoon doen' is vaak wel het beste. Dat kun je bevorderen door als je eenmaal iets gedaan hebt jezelf te belonen. Huur een goede film bijvoorbeeld als beloning. In je onderbewustzijn zal het doen van een taak dan automatisch geassocieerd worden met beloning en dus een blijer gevoel.
Maar 'gewoon doen' is vaak wel het beste. Dat kun je bevorderen door als je eenmaal iets gedaan hebt jezelf te belonen. Huur een goede film bijvoorbeeld als beloning. In je onderbewustzijn zal het doen van een taak dan automatisch geassocieerd worden met beloning en dus een blijer gevoel.
Ik ben een Tukker
Misschien kun je is op http://www.comingout.nl/forum/ kijken, daar kun je praten met mensen die in dezelfde situatie zitten als jij.
'ik can not be held responsible for the things that come out of my mouth' (Jackie Burkhart)
Als ik dit zo lees ben je een jongen die precies weet wat hij mist en wat hij wil. De belangrijkste stap is echt om uit de kast te komen voor je ouders en je zusje. Als je in ieder geval thuis al kunt zijn wie je werkelijk bent, zal je ook beter in je vel gaan zitten. Dat is de eerste stap die JIJ kunt maken om zelf al een deel van het probleem op te gaan lossen.
Als deze last van je schouders is zul je ook merken dat je met meer vertrouwen vooruit kijkt en met meer vertrouwen bepaalde situaties aan gaat, m.a.w., niet meer uit de weg gaat. Dan zal ook de tijd rijp zijn om eens echte hulp te gaan zoeken. Een psychologe is iemand die je zonder dwang goede tips kan geven om aan jezelf te werken, voornamelijk aan jezelf t.o.v. andere mensen.
En hoe simpel het ook klinkt, die stappen kun alleen jij maar maken, iemand anders kan dit niet voor jou doen. Ga desnoods de eerste paar keer met tegenzin naar die sportschool, je zult merken dat wanneer je jezelf tot dit soort acties kunt zetten dat je veel meer in je mars hebt dan dat je nu voor mogelijk houdt. Bouw zo aan je zelfverzekerdheid en je zult merken dat je ook makkelijker contacten kunt gaan leggen !
Succes
Als deze last van je schouders is zul je ook merken dat je met meer vertrouwen vooruit kijkt en met meer vertrouwen bepaalde situaties aan gaat, m.a.w., niet meer uit de weg gaat. Dan zal ook de tijd rijp zijn om eens echte hulp te gaan zoeken. Een psychologe is iemand die je zonder dwang goede tips kan geven om aan jezelf te werken, voornamelijk aan jezelf t.o.v. andere mensen.
En hoe simpel het ook klinkt, die stappen kun alleen jij maar maken, iemand anders kan dit niet voor jou doen. Ga desnoods de eerste paar keer met tegenzin naar die sportschool, je zult merken dat wanneer je jezelf tot dit soort acties kunt zetten dat je veel meer in je mars hebt dan dat je nu voor mogelijk houdt. Bouw zo aan je zelfverzekerdheid en je zult merken dat je ook makkelijker contacten kunt gaan leggen !
Succes
Ik ben inmiddels sinds januari uit de kast, m'n ouders, zus en neefje weten het en heb niks dan goede reacties gekregen, dus dat is mooi. Ben ook begonnen met de kennismakingsgroep en heb een leuke groep mensen ontmoet met wie ik het goed kan vinden. Ga binnenkort ook beginnen bij de sportschool. Heb nog wel een medisch probleem waarvoor ik binnenkort onder het mes moet en waar ik me ook wel voor schaam, maar voor de rest gaat alles langzamerhand de goede kant op. Ik wilde jullie bedanken voor jullie reacties en het was lekker om hier mijn hart te kunnen luchten.
Nogmaals bedankt
Nogmaals bedankt
Mooi zo. Vertel je het al aan je studie genoten enz?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
jippie!
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
mooi man! keep up the good work !
|
|
