Werd wel tijd, ze willen ook met mijn reumatoloog en dermatoloog aan tafel. Eindelijk, dat werd zo erg tijd, wacht ik al de hele tijd opquote:Op vrijdag 6 januari 2012 19:23 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Er wordt iig druk voor je gewerkt Demon...mooi zo. Het laatste gesprek is echt goed geweest.
Eerlijk gezegd kan ik extreem slecht tegen lachende mensen ik denk altijd (zelfs op tv) dat er om mij word gelachen en ik vind lachen ook vaak gewoon eng. Dus weer iets anders zoeken. lolquote:[..]
Vanaf nu enkel comedy's voor jou Demon
Welkom Messina. Hoop dat het topic iets voor je toevoegd Vast wel. (En andersom hopenlijk ook)quote:Op vrijdag 6 januari 2012 19:48 schreef Messina het volgende:
Nou, laat ik me dan ook maar melden.
Paranoïde schizofrenie, diagnose gehad in 2002, vier jaar na de geboorte van onze zoon.
Twee keer opgenomen geweest, sinds nieuwe medicatie (Zyprexa 20mg) gaat het beter.
En nu ga ik het topic eens op m'n gemak doorlezen.
Thanks! Ik had dit topic stiekem al vaker langs zien komen, maar tot anderhalve week geleden ging alles redelijk... stabiel.quote:Op vrijdag 6 januari 2012 19:51 schreef Demon_from_heaven het volgende:
Welkom Messina. Hoop dat het topic iets voor je toevoegd Vast wel. (En andersom hopenlijk ook)
Wauw dat is wel heel erg vervelend.quote:Op vrijdag 6 januari 2012 19:51 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Eerlijk gezegd kan ik extreem slecht tegen lachende mensen ik denk altijd (zelfs op tv) dat er om mij word gelachen en ik vind lachen ook vaak gewoon eng. Dus weer iets anders zoeken. lol
Welkom ook namens mijquote:[..]
Welkom Messina. Hoop dat het topic iets voor je toevoegd Vast wel. (En andersom hopenlijk ook)
Is denk ik ook gewoon een vorm van achterdocht.quote:Op vrijdag 6 januari 2012 20:05 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Wauw dat is wel heel erg vervelend.
Nou ja er is genoeg op dvd uitgekomen zal vast wel iets tussen zitten.
Het is wel vrijblijvend maar ik heb besloten om geen anti psychoticum meer in te nemen aangezien ik er al 4 gehad heb en geen enkele is aangeslagen.quote:Op woensdag 4 januari 2012 21:22 schreef Maanvis het volgende:
[..]
je kunt ze altijd ophalen en kijken of je ze gaat gebruiken, toch? Als het iig vrijblijvend is dat je ze gaat gebruiken.
Jep, maar niet echt een positieve ....quote:Op vrijdag 6 januari 2012 21:46 schreef Quisho het volgende:
En ik kom niet zo vaak in dit topic dus ik weet het niet, maar heeft er iemand ervaring met RIBW?
Oh, dat is helemaal niet leuk om te horen natuurlijk. Deden de begeleiders er niks aan?quote:Op vrijdag 6 januari 2012 23:02 schreef Madame_Paon het volgende:
Welkom Messina.
[..]
Jep, maar niet echt een positieve ....
Ik heb op zo'n locatie gewoond, maar ben daar serieus weggepest en toch durven ze het een beschermde woonvorm te noemen. En dan durven ze ook nog eens mij daar gedeeltelijk de schuld van te geven.
Maar dat is maar één locatie natuurlijk. Misschien zijn andere locaties wel goed.
Welkom, Messina!quote:Op vrijdag 6 januari 2012 19:48 schreef Messina het volgende:
Nou, laat ik me dan ook maar melden.
Paranoïde schizofrenie, diagnose gehad in 2002, vier jaar na de geboorte van onze zoon.
Twee keer opgenomen geweest, sinds nieuwe medicatie (Zyprexa 20mg) gaat het beter.
En nu ga ik het topic eens op m'n gemak doorlezen.
Wat, ik heb precies hetzelfde dat ik denk dat mensen over mij lachen. Denk altijd dat ze om videobeelden van mij lachen.quote:Op vrijdag 6 januari 2012 19:51 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Werd wel tijd, ze willen ook met mijn reumatoloog en dermatoloog aan tafel. Eindelijk, dat werd zo erg tijd, wacht ik al de hele tijd op
[..]
Eerlijk gezegd kan ik extreem slecht tegen lachende mensen ik denk altijd (zelfs op tv) dat er om mij word gelachen en ik vind lachen ook vaak gewoon eng. Dus weer iets anders zoeken. lol
[..]
Welkom Messina. Hoop dat het topic iets voor je toevoegd Vast wel. (En andersom hopenlijk ook)
Ik durf niet echt ja of nee te schrijven daar ik het niet zeker weet, maar dat het zou moeten kunnenquote:Op zaterdag 7 januari 2012 01:19 schreef Quisho het volgende:
[..]
Oh, dat is helemaal niet leuk om te horen natuurlijk. Deden de begeleiders er niks aan?
Nou ja ik vroeg me af of het ook mogelijk is om je in het hele land in te schrijven? Ik woon in den haag maar zou ik ook een kans hebben als ik mij bijvoorbeeld in Gelderland zou inschrijven? Ik heb een CIZ indicatie voor begeleid wonen.
Maar wat is dan de beleving wanneer er horror gekeken wordt? Geeft dit dan niet een verkeerde voorstellingen? Of is die spanning/griezeligheid minder naar dan het horen/kijken van lachende mensen?quote:Op zaterdag 7 januari 2012 08:32 schreef Gewas het volgende:
Wat, ik heb precies hetzelfde dat ik denk dat mensen over mij lachen. Denk altijd dat ze om videobeelden van mij lachen.
Horror is op zich geen probleem, alleen een tijd lang een paar hallucinaties gehad die leken op personages uit the Grudge, qua uiterlijk en die zich gedroeg als een personage uit een game.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 10:43 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Maar wat is dan de beleving wanneer er horror gekeken wordt? Geeft dit dan niet een verkeerde voorstellingen? Of is die spanning/griezeligheid minder naar dan het horen/kijken van lachende mensen?
Ik doe zelf, wanneer ik een horror of een hele griezelige film heb gezien en naar bed ga: ........Even in de kast en onder het bed kijken anders geen rustige nachtrust.
Als ik het zo lees.... ...slaat natuurlijk nergens op....maarja. Het kijken van spannende zaken op tv is niet mijn ding, b.v. de film SAW heb ik maar voor de helft gezien, daar ik voortdurend mijn hoofd wegdraai van het beeld of mijn ogen gewoon dicht doe.
Ik kijk dan ook het liefst naar comedy's en Engelse detectives.
Plat gezegd is het eigenlijk herkenning/inleving. Met dat wat je beleeft in je omgeving..damnn soms is het moeilijk om uit te drukken in schrift wat ik bedoel.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 11:29 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Horror is op zich geen probleem, alleen een tijd lang een paar hallucinaties gehad die leken op personages uit the Grudge, qua uiterlijk en die zich gedroeg als een personage uit een game.
Over het algemeen vind ik het normaal helemaal geen probleem om horror te kijken. Heb zelfs een keer een week achter elkaar zombie-dromen gehad die zich afspeelde op een zelfde locatie, maar werd daar juist vrij blij uit wakker.
Horror is in vergelijking met mijn hallucinaties heel onrealistisch, dus is het juist wel weer afleiding. Mijn hallucinaties zijn nogal horrorachtig, ja.
Ik hoor het vaker en ook in de kliniek is dit een onderwerp wat nogal eens ter sprake komt, het begrip ervoor is er wel en probeert men hier ook zeker rekening mee te houden, maar lachen is een emotie die hoort bij mensen en het gebeurt spontaan, het is een uitlaatklep.quote:Lachen is niet alleen op tv, ook als ik bij andere mensen ben die lachen denk ik dat er iets raars aan mij is of dat ze een grap hebben uitgehaald waar ik nog achter moet komen (of zelfs dat ze me vergiftigd hebben). Ik kijk ook wel graag comedy, maar dan bijvoorbeeld Family Guy en geen sitcom.
Uhh, niet helemaal, zo voel het totaal niet alsof dat mijn wereld zou zijn, nee, dat niet. Al kan ik me wel bij sommige horror scenario verwant voelen aan het angstgevoel, dus eigenlijk ook weer wel ja.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 12:17 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Plat gezegd is het eigenlijk herkenning/inleving. Met dat wat je beleeft in je omgeving..damnn soms is het moeilijk om uit te drukken in schrift wat ik bedoel.
Zo normaal als jou wereld voor jou is zo normaal is die van mij voor mij......
Heeft er niet alleen mee te maken dat het dan totaal niet meer een emotie is die je zelf hebt het is eigenlijk echt achterdocht, voor mij dan. Anders was het een gevoel geweest van "Stop eens met lachen, er is hier niets leuks" ipv "Wat hebben jullie tegen me gedaan!?".quote:Ik hoor het vaker en ook in de kliniek is dit een onderwerp wat nogal eens ter sprake komt, het begrip ervoor is er wel en probeert men hier ook zeker rekening mee te houden, maar lachen is een emotie die hoort bij mensen en het gebeurt spontaan, het is een uitlaatklep.
Die emotie is zoek bij de zieke, wat het dan voor hen ook zo ongelooflijk moeilijk maakt deze gedachte om te buigen.
Ik heb ook wel wat hoop, alleen pakt voor mijn gevoel de GGZ het verkeerd met mij aan.quote:Wat nu allemaal al wel mogelijk is, was 30 jaar geleden ondenkbaar en nog steeds is men niet tevreden wat maximaal haalbaar is. Er is nog een hoop te verbeteren van/bij deze ziekte Demon daar geloof ik in en daar hoop ik op.
Het lijkt steeds echter voor mij te worden. Ik snap de angst van toen ook weer. Dit is misschien fictie, maar het lijkt wel heel erg op hoe het was voor mij. Het geeft ook weer eens weer voor mij waarom ik zo bang ben voor een terugval. Het gaat een beetje die richting in, dus nu moet ik erger zien te voorkomen.quote:Er zit een wezen in mijn kamer. Ik heb het al eerder gezien, maar deze keer is anders, ik ben bang. Ik sluit de deur achter mij, doe het licht uit en laat mijzelf op de grond zakken. Het staart mij aan. Het lijkt wel wat op een mens, maar ik weet niet wat het is. “Waarom volg je mij?” vraag ik. Het zegt niets terug, het kijkt alleen in mijn richting. Ik probeer het aan te kijken, maar dat gaat niet, de ogen zijn grote zwarte gaten in een wit gezicht. Het doet pijn als ik er naar kijk, die ogen. Of beter gezegd, de gaten waar de ogen horen te zitten. Ik kijk weg, richting het raam en wacht af.
Mijn hard klopt sneller het zit er alweer, stil. Ik wil gillen maar het gaat niet, iets houd mij tegen. Er zou niemand zijn die mij hoort ik ben alleen thuis. Mijn ouders zijn weg. Schreeuwen heeft geen zin. Ik probeer het weer in de ogen te kijken. Mijn hart gaat sneller kloppen, het beweegt. Heel even komt het langzaam overeind, daarna springt het in een keer door de kamer, bovenop mij. “Ik ben een Gosuto, vanaf nu leef je naar mijn regels, anders ga je er aan!” Schreeuwt ze. Ze staat op en verdwijnt.
Ze komt terug dat weet ik nu wel, maar ze leeft dus ook. Ze heeft nooit iets gedaan, of is dit een ander. “Ze is niet echt, ze kan niet echt zijn!” Fluister ik. Ik hou mijn benen vast en wieg mijzelf een beetje. Ik hoor de voordeur open gaan, ik sta rustig op en probeer weer kalm te worden. Ik veeg mijn gezicht droog met mijn mauw en loop naar beneden. “Dag schat” zegt mijn moeder. “He, gaat alles goed met je, je ogen zijn helemaal rood. Heb je gehuild” zegt ze terwijl ze mijn gezicht vast pakt. “uhh, nee hoor, alles is goed.” Antwoordt ik.
Ik trek mijn jas snel van de kapstok en loop naar de deur.“Sjors kom” roep ik naar de hond. Hij volgt mij en we gaan naar buiten. Lopen, het bos in. Het is koud, het vriest een paar graden en ik heb geen handschoenen. Ik moet daar nu even weg, weg uit huis, weg van de Gosuto. Ik loop achter de school langs en steek een sigaret op, ik rook vrij snel. Ik zie iets blauws in het school lokaal gloeien, het lijkt wel een mens. Het is zo goed als donker, maar ik loop toch het bos in. De hond rent vooruit in de richting van een open plek waar we wel eens spelen. “Sjors, deze kant op” roep ik, maar hij komt niet. Ik loop ook richting de open plek om de hond te vinden.
Ik loop de openplek op, maar zie de hond nergens. Ineens staat de Gosuto voor mij.. “Wat wil je van me?” zeg ik al huilend. Ze reageert niet. Ik laat me op mijn knieën voor haar vallen en kijk naar de grond. Als ik weer in haar richting kijk is ze weg. Er loopt een klein jongetje. “He, wacht.” Roep ik. Ik spring omhoog en ren achter het jongetje aan. Ik ren het bos in, achter het jongetje aan. “Wacht, wat doe je hier alleen!” Roep ik. Het begint te waaien en ik ren het pad af. Vlak bij een splitsing zie ik het jongetje, het hangt in een boom, aan een strop. Het jongetje is verhangen. Ik kijk naar hem en barst in tranen uit.
Nee, dat kan niet. Waarom zou hij, wie zou zoiets doen. Dit moet het werk zijn van, van de Gosuto. Dat kan niet anders, maar waarom? Waarom doet het dit? “Kom tevoorschijn!” Roep ik. “Ik kan je aan!” Ik pak een mes uit mijn zak en hou het omhoog. “Kom hier, dan maak ik je af!” Ineens gaat de wind liggen en wordt het stil. Tranen lopen over mijn wangen, ik tril en mijn hart gaat tekeer. Dan opeens hoor ik vanuit de verte een lach, maar niet van 1 kant, van alle kanten. Het wordt steeds luider en luider, totdat het vanuit mijn hoofd klinkt. Dan wordt het stil. Dood stil.
Ik kijk het pad af en zie iets van licht in de verte. Het lijkt wel wat op een mens, alleen zie ik geen hoofd. De rest is wit, een witte jurk, zo lijkt het. Het komt deze kant langzaam op. Hoe kan dat, het geeft wit licht. Ineens herken ik het, het is de Gosuto, mijn grootste nachtmerrie, maar het is echt. Het rent mijn kant op steeds harder. “Ik kan je aan!” Schreeuw ik terwijl ik het mes die richting in hou. “Ik kan je aan.” Het komt steeds dichterbij met de seconden gaat het steeds sneller. Dan is het hier.
Ik wordt wakker op de grond in het bos, het is donker. Geen idee hoe ik hier kom of wat ik hier doe. Het is koud en nat. Het is compleet duister, zelfs de maan schijnt niet. In de verte zie ik wel wat licht in de lucht van de wolken weerkaatsen, daar zal dan wel de stad zijn. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en schijn wat in het rond. Ik sta op een kruising en ik weet waar. Ik zie de boom waarin het jongetje verhangen was en de weg naar het open veld, naar huis. Ik draai mij om, want ik hoor iets, ondertussen laat ik per ongeluk mijn telefoon op de grond vallen.
Ik buk om hem op te rapen, maar als ik weer omhoog kijk zie ik een wezen, een zwart duister wezen in een wit gewaad. Ik ga sneller adem halen en kan wel gillen, het grijnst. Ik begin keihard te rennen richting het open veldje zonder om te kijken. Ik val bijna over een boomstammetje en weet maar net overeind te blijven. Achter mij hoor ik gegil en gegrom. Naast mij lijken overal duisteren wezens te verschijnen en ik ren harder en harder richting de open plek. Ik voel iets bij mijn been als ik bij de open plek kom. Een hand, die mij vast pakt. Ik val neer op de open plek, omdat ik aan mijn been leek te worden vastgegrepen.
De grond is koud en ik kom neer op het natte gras.
Ja dat kan ik begrijpen. Niet helemaal wat je voelt maar wat je bedoelt. Ik denk dat het zo voelt als wanneer ik ergens een kamer binnenloop en het lachen verstomd....het mij een gevoel geeft wtf ging het over mij? Dat is idd een @%$&^gevoel ja. Alleen heb jij continue, in ieders ogen over de normaalste zaken, argwaan...?quote:Op zaterdag 7 januari 2012 12:37 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Uhh, niet helemaal, zo voel het totaal niet alsof dat mijn wereld zou zijn, nee, dat niet. Al kan ik me wel bij sommige horror scenario verwant voelen aan het angstgevoel, dus eigenlijk ook weer wel ja.
[..]
Heeft er niet alleen mee te maken dat het dan totaal niet meer een emotie is die je zelf hebt het is eigenlijk echt achterdocht, voor mij dan. Anders was het een gevoel geweest van "Stop eens met lachen, er is hier niets leuks" ipv "Wat hebben jullie tegen me gedaan!?".
Ik kan me wel herinneren dat ik in het ziekenhuis nooit at als mijn medepatiënte aan het lachen of grijnzen waren. Dan dacht ik dat eten mijn dood zou worden en ging ook mijn kamerdeur op slot.
Snap dat behandelingen volgens protocollen gaan, die gevolgd moeten worden door de behandelaren, individueel zou onbetaalbaar worden/zijn. Jammer genoeg.... dat wel.quote:[..]
Ik heb ook wel wat hoop, alleen pakt voor mijn gevoel de GGZ het verkeerd met mij aan.
Heftig verhaal Demon, maar waar was Sjors gebleven?quote:Op zaterdag 7 januari 2012 12:44 schreef Demon_from_heaven het volgende:
Nog even het vervolg op mijn verhaal, met het vorige deel schuingedrukt er in:
[..]
Je weet iig nu wel beter wat je valkuilen zijn Demon, ga daar je winst uithalen.quote:Het lijkt steeds echter voor mij te worden. Ik snap de angst van toen ook weer. Dit is misschien fictie, maar het lijkt wel heel erg op hoe het was voor mij. Het geeft ook weer eens weer voor mij waarom ik zo bang ben voor een terugval. Het gaat een beetje die richting in, dus nu moet ik erger zien te voorkomen.
Toch vind ik het vervelend als je met iemand zit te praten en die persoon gaat (na een opmerking) lachen. Dat zal de achterdocht wel wezen. Zelfde heb ik als er visite is, en mensen gaan met z'n allen lachen. Heel vreemd maar ik hou daar niet van.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 12:17 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Plat gezegd is het eigenlijk herkenning/inleving. Met dat wat je beleeft in je omgeving..damnn soms is het moeilijk om uit te drukken in schrift wat ik bedoel.
Zo normaal als jou wereld voor jou is zo normaal is die van mij voor mij......
[..]
Ik hoor het vaker en ook in de kliniek is dit een onderwerp wat nogal eens ter sprake komt, het begrip ervoor is er wel en probeert men hier ook zeker rekening mee te houden, maar lachen is een emotie die hoort bij mensen en het gebeurt spontaan, het is een uitlaatklep.
Die emotie is zoek bij de zieke, wat het dan voor hen ook zo ongelooflijk moeilijk maakt deze gedachte om te buigen.
Wat nu allemaal al wel mogelijk is, was 30 jaar geleden ondenkbaar en nog steeds is men niet tevreden wat maximaal haalbaar is. Er is nog een hoop te verbeteren van/bij deze ziekte Demon daar geloof ik in en daar hoop ik op.
Even een tip in het algemeen:
Neem contact op met je behandelaar over hoe het met je eigen bijdrage zit dit jaar en kijk wat
er mogelijk is om hier compensatie voor te krijgen....blijf niet weg, maar neem contact op, dan kan/zal de behandelaar zonodig stappen kunnen ondernemen, of je kunnen uitleggen wat je moet doen.
Naarmate je ouder wordt en ook meer ziektebesef zal het leven veel rustiger worden Gewas.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 13:26 schreef Gewas het volgende:
[..]
Toch vind ik het vervelend als je met iemand zit te praten en die persoon gaat (na een opmerking) lachen. Dat zal de achterdocht wel wezen. Zelfde heb ik als er visite is, en mensen gaan met z'n allen lachen. Heel vreemd maar ik hou daar niet van.
Mijn emoties zijn de afgelopen maanden steeds meer afgestompt. Eerst kon ik nog wel verdrietig zijn als ik nadacht hoe verpest en mislukt alles was. Nu blijft dat gevoel hooguit 10 seconden hangen en daarna verdwijnt het en interesseert het me niet meer.
Enige gevoel wat nog sterk aanwezig is is angst. En het gevoel dat het leven tijdelijk is. Moet zeggen dat ik kwa denken en doen een stuk rustiger ben geworden.
Dat zei de baas van het vorige werk ook een keer tegen mij. Op een moment wordt alles rustig.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 13:35 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Naarmate je ouder wordt en ook meer ziektebesef zal het leven veel rustiger worden Gewas.
Maar die nare angst.... is daar niets tegen te doen? Het belemmerd je zo enorm.
Achterdocht zuigt
Daar kan ik mij wel in vinden snap wat je bedoelt.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 14:24 schreef Gewas het volgende:
Net het vijfde pianoconcert van Beethoven geluisterd. Wat bijzonder is aan de muziek van Beethoven is dat het tegen je praat. Er komt een melodie, deze wordt beantwoord door een andere, enz enz. Als ik zou willen zou ik er teksten bij kunnen schrijven. Ik denk dat in zijn muziek elke menselijke emotie zit.
Ik weet het....het is een schrale troost.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 14:24 schreef Gewas het volgende:
[..]
Dat zei de baas van het vorige werk ook een keer tegen mij. Op een moment wordt alles rustig.
Mag het zo snel mogelijk zeggen idd.quote:Wat er tegen die angst te doen is, wie het weet...
Vrijwel niks, nee. Door het gedoe daar zijn eigenlijk al mijn klachten nog veel erger geworden en dat was helaas niet tijdelijk ... Nu ben ik daar al meer dan 2 jaar weg, maar mijn klachten zijn niet verminderd.quote:Op zaterdag 7 januari 2012 01:19 schreef Quisho het volgende:
[..]
Oh, dat is helemaal niet leuk om te horen natuurlijk. Deden de begeleiders er niks aan?
Je hebt het toch niet over mij, hoop ik?quote:Op zaterdag 7 januari 2012 16:31 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Vrijwel niks, nee. Door het gedoe daar zijn eigenlijk al mijn klachten nog veel erger geworden en dat was helaas niet tijdelijk ... Nu ben ik daar al meer dan 2 jaar weg, maar mijn klachten zijn niet verminderd.
Als ik die verhalen hier lees, hoop ik echt dat het bij mij nooit zo ver zal komen.Ik heb nooit drugs gebruikt en ga het ook niet gebruiken en slaap genoeg, dus ik hoop dat dat genoeg is om het te voorkomen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |