Ik liep vanmiddag in de stad toen L. belde. of we schaatsen konden kopen want ze gaan morgen schaatsen. We spraken af in de stad en dronken ons eerst moed in bij de hema met choco met slag.
daarna begon de grote zoektocht die uiteindelijk stopte bij de sportzaak. De verkoopster deed echt haar best hoor, maar het werd één grote babylonische spraakverwarring tussen haar en L.
zij vroeg waar vooraan zijn tenen zaten en L. begreep dat zijn voet naar voren moest in de schaats, zodat zijn tenen tegen de voorkant kwamen. De verkoopster dacht vervolgens dat de schaatsen te krap waren en wilde die dingen al in standje 39 laten zetten.
En L. maar doorkletsen over van alles en nog wat, en zij maar blijven vragen of de schaats goed zat bij de tenen, waar hij maar constant omheen bleef kleppen.
Ik heb het een tijdje aangekeken en toen maar uitgelegd dat L. autistisch is en daarom anders dan anders reageerde en dat nam ze goed op.
maar goed. de schaatsen staan nu nog op maat 38 waar hij met twee paar dikke sokken prima in past.
alleen dat schaatsen wil maar niet echt. het blijft houterig gekrabbel, maar L. denkt dat hij zo de elfstedentocht uitrijdt volgens mij, want hij gaat meedoen met de schaatstocht van school. 25 km
ik zie t hem niet direkt doen eerlijk gezegd.