R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vandaag op gesprek geweest bij UWV arts.
Hier brak ik letterlijk in tranen uit. Een soort rem schoot van mij af en emoties knalde er in 1 stort vloed uit.
Het ongeval was op Do. 1 September, alweer bijna 3 maanden geleden. Even in het kort *zover ik dat kan* :
Overvallers hebben een tankstation in Tiel overvallen, rond 03:30 in de nacht. Mijn werk was om van 04:00 tot 09:00 in de loods van UPS mee te helpen met de "pre-load" om de chauffeurs op tijd de weg op te krijgen. Elke dag ging ik rond 03:20 van huis, om om 03:55 op werk aan te komen, Utrecht Lage Weide.
De overvallers vluchtte met een dikke Audi (gestolen) van Tiel naar Utrecht en de grote klap was om 3:50 op het kruispunt bovenaan afslag 7 van de A2 bij Utrecht The Wall, Soestwetering heet het daar zover ik weet. Dit terwijl ik eigenlijk nooit via de A2 reed, maar gewoon via de Zuilense Ring en afslag Lage Weide + Atoomweg.
----
Dit ongeval dacht ik al een beetje achter me te hebben, maar vandaag klapte het er nogmaals uit.
Ik heb na het ongeval ook slachtoffer hulp gevraagd, omdat er in 1 keer erg veel op je af komt, zowel emoties als informatie, aandacht en administratie-zaken die geregeld moeten worden.
Slachtoffer hulp heb ik 1 keer gezien en 2 keer telefonisch gesproken, maar heb bedankt voor de hulp. Dit omdat ik niet veel steun had aan het "Ah gossie gossie" gedoe. Heel bemoederlijk en kinderlijk, wat mij op dat moment echt irriteerde. Ik vind dat ze het erg goed doen en had snel een afspraak met ze, maar de klik was er niet en ik had daar dus niets aan.
Mijn schade-consulent (als ik dat zo goed zeg) neemt van mij de zorg uit handen als het gaat om de schade-claim/ verzekeringswerk.
-----
Zijn er hier meer mensen die na een bepaalde periode alsnog diep in die slachtoffer rol leken te zitten ? Het idee dat je het ongeluk/voorval achter je hebt, maar er eigenlijk nog geen goede afsluiting heeft plaats gevonden ? Natuurlijk begrijp ik ook wel, dat dit ongeval mij nog jaren kan achtervolgen, maar er moet toch wel een soort van dikke deur zijn waar ik de meeste emoties al mee kan uitbannen ?
Die slachtoffer rol wil trouwens niet zeggen dat ik thuis niets doe en maar zit te janken ofzo...
Sinds een week of 3 weer lid van de sportschool en elke week naar fysiotherapie. Binnenkort wil ik eens gaan en misschien naar een speciaal rugklachten-instituut in Overvecht. Ondertussen probeer ik wat huishouden te doen, beetje gamen/racen op de ps3 en ben momenteel bezig met een eigen projectje, waarbij ik ook wel denk dat als ik er mee klaar ben, weer wat anders ga zoeken, het zelf maken van een krabpaal voor de katten ofzo.
Werken wil ik echt heel graag en dat heb ik ook aan UWV laten weten, en dat is misschien juist wel de reden waarom ik dat ongeluk niet verwerkt heb... ik heb te snel weer gesolliciteerd, zoeken naar werk enzo.
Als iemand ervaring *een rot woord in dit geval* of vergelijkingsmateriaal heeft, dan lees ik dat graag !
Hier brak ik letterlijk in tranen uit. Een soort rem schoot van mij af en emoties knalde er in 1 stort vloed uit.
Het ongeval was op Do. 1 September, alweer bijna 3 maanden geleden. Even in het kort *zover ik dat kan* :
Overvallers hebben een tankstation in Tiel overvallen, rond 03:30 in de nacht. Mijn werk was om van 04:00 tot 09:00 in de loods van UPS mee te helpen met de "pre-load" om de chauffeurs op tijd de weg op te krijgen. Elke dag ging ik rond 03:20 van huis, om om 03:55 op werk aan te komen, Utrecht Lage Weide.
De overvallers vluchtte met een dikke Audi (gestolen) van Tiel naar Utrecht en de grote klap was om 3:50 op het kruispunt bovenaan afslag 7 van de A2 bij Utrecht The Wall, Soestwetering heet het daar zover ik weet. Dit terwijl ik eigenlijk nooit via de A2 reed, maar gewoon via de Zuilense Ring en afslag Lage Weide + Atoomweg.
----
Dit ongeval dacht ik al een beetje achter me te hebben, maar vandaag klapte het er nogmaals uit.
Ik heb na het ongeval ook slachtoffer hulp gevraagd, omdat er in 1 keer erg veel op je af komt, zowel emoties als informatie, aandacht en administratie-zaken die geregeld moeten worden.
Slachtoffer hulp heb ik 1 keer gezien en 2 keer telefonisch gesproken, maar heb bedankt voor de hulp. Dit omdat ik niet veel steun had aan het "Ah gossie gossie" gedoe. Heel bemoederlijk en kinderlijk, wat mij op dat moment echt irriteerde. Ik vind dat ze het erg goed doen en had snel een afspraak met ze, maar de klik was er niet en ik had daar dus niets aan.
Mijn schade-consulent (als ik dat zo goed zeg) neemt van mij de zorg uit handen als het gaat om de schade-claim/ verzekeringswerk.
-----
Zijn er hier meer mensen die na een bepaalde periode alsnog diep in die slachtoffer rol leken te zitten ? Het idee dat je het ongeluk/voorval achter je hebt, maar er eigenlijk nog geen goede afsluiting heeft plaats gevonden ? Natuurlijk begrijp ik ook wel, dat dit ongeval mij nog jaren kan achtervolgen, maar er moet toch wel een soort van dikke deur zijn waar ik de meeste emoties al mee kan uitbannen ?
Die slachtoffer rol wil trouwens niet zeggen dat ik thuis niets doe en maar zit te janken ofzo...
Sinds een week of 3 weer lid van de sportschool en elke week naar fysiotherapie. Binnenkort wil ik eens gaan en misschien naar een speciaal rugklachten-instituut in Overvecht. Ondertussen probeer ik wat huishouden te doen, beetje gamen/racen op de ps3 en ben momenteel bezig met een eigen projectje, waarbij ik ook wel denk dat als ik er mee klaar ben, weer wat anders ga zoeken, het zelf maken van een krabpaal voor de katten ofzo.
Werken wil ik echt heel graag en dat heb ik ook aan UWV laten weten, en dat is misschien juist wel de reden waarom ik dat ongeluk niet verwerkt heb... ik heb te snel weer gesolliciteerd, zoeken naar werk enzo.
Als iemand ervaring *een rot woord in dit geval* of vergelijkingsmateriaal heeft, dan lees ik dat graag !
Ik heb 15 jaar geleden een auto ongeluk meegemaakt. Soms denk ik er nog wel en aan: dat als we één seconde eerder waren over gestoken dan had ik fok nooit leren kennen.
Verwerken doe je het eigenlijk nooit maar je ongeluk krijgt vanzelf een plaats in je herinnering.
Slachtoffer hulp is een goed instantie maar kan niet veel voor je doen.
Ik denk dat je het beste naar je huisarts kan stappen en je probleem aan hem voorleggen want die zijn daarvoor.
Verwerken doe je het eigenlijk nooit maar je ongeluk krijgt vanzelf een plaats in je herinnering.
Slachtoffer hulp is een goed instantie maar kan niet veel voor je doen.
Ik denk dat je het beste naar je huisarts kan stappen en je probleem aan hem voorleggen want die zijn daarvoor.
Op zaterdag 14 april 2012 23:50 schreef innepin het volgende: Rucky en Merlijn zijn tof.
Op donderdag 21 juni 2012 00:22 schreef Papabear het volgende: We kennen elkaar, daten elkaar, doen elkaar en helpen elkaar. FHF O+
Op vrijdag 17 december 2010 13:58 schreef smegmanus het volgende: FOK!kers, hard van buiten. Zacht van binnen 8-)
Op donderdag 21 juni 2012 00:22 schreef Papabear het volgende: We kennen elkaar, daten elkaar, doen elkaar en helpen elkaar. FHF O+
Op vrijdag 17 december 2010 13:58 schreef smegmanus het volgende: FOK!kers, hard van buiten. Zacht van binnen 8-)
Ik ben zelf wel eens beroofd toen ik 14 was, daarbij is geweld gebruikt. Ik durfde een week niet over het betreffende fietspad, toen ik een paar keer samen was gegaan met iemand durfde ik dat langzaam maar zeker weer wel. 2 weken later was het alsof er niets meer aan de hand was. Ik heb mezelf nooit iets kwalijk genomen, ik accepteerde alle gevoelens die ik erbij had en gaf mezelf de ruimte om er op mijn eigen manier mee om te gaan.
Slachtofferhulp heeft nooit gebeld terwijl ik daar wel om gevraagd had. Maar aangezien ik redelijk snel weer de normale routine kon oppakken heb ik hun ook niet gebeld.
Slachtofferhulp heeft nooit gebeld terwijl ik daar wel om gevraagd had. Maar aangezien ik redelijk snel weer de normale routine kon oppakken heb ik hun ook niet gebeld.
Ik mis even iets in de OP. Ik begrijp dat je een ongeluk hebt gehad waar je niets aan kon doen? Klopt dat?
Dat is volgens mij de grote klap om 03:50
Zelf in 2010 van de weg gereden op de A2 op weg naar vakantie,
maar buiten toen een angst voor het inhalen van kleine autootjes, met name Peugeots 205/206 jes, heb ik er niks aan overgehouden.
Zelf in 2010 van de weg gereden op de A2 op weg naar vakantie,
maar buiten toen een angst voor het inhalen van kleine autootjes, met name Peugeots 205/206 jes, heb ik er niks aan overgehouden.
Ja dat kloptquote:Op dinsdag 29 november 2011 21:44 schreef Sandertje23 het volgende:
Ik mis even iets in de OP. Ik begrijp dat je een ongeluk hebt gehad waar je niets aan kon doen? Klopt dat?
Ik reed van de Zuilense Ring (N230) de A2 op richting Den Boch, om er vervolgens weer gelijk af te gaan bij Lage Weide & The Wall, afslag 7 op de A2.
Hier wilde ik links af slaan. Doordat het op dit tijdstip erg rustig is, kreeg ik bij het aanrijden tot de stopstreep van het kruispunt al groen ! In plaats van de auto terug te moeten schakelen naar eerste versnelling, kon ik blijven rollen en trok ik weer op in zn 2 of 3, weet niet meer, reed een gangetje of 20/30 want stond al bijna stil.
Op het moment dat ik de 2 banen kruis vanuit de richting Utrecht, zie ik op ca 50 meter afstand 2 felle koplampen op me af komen, dan de klap en een soort fade-out. Ik heb die jongens nooit zien aan kunnen komen, zo hard reden ze, bovendien word het zicht je ontnomen door de hoge vangrail. De gemiddelde snelheid tussen Tiel en Utrecht moet dus ook zo'n 200km/u zijn geweest. De gestolen auto was een Audi S6 Avant.
@Soohr,
Ja dat wilde ik dus voorkomen, autorijden betekend veel voor me en ben krap een week later nog met blauwe plekken en zere voet achter het stuur gekropen, voordeel was/is dat mijn linker voet geblesseerd is, deze hoeft dus alleen te assisteren bij schakelen, anders rust deze gewoon.
Ik heb aan het ongeluk dan gelukkig ook geen angsten over gehouden tijdens het rijden.
Ja dat wilde ik dus voorkomen, autorijden betekend veel voor me en ben krap een week later nog met blauwe plekken en zere voet achter het stuur gekropen, voordeel was/is dat mijn linker voet geblesseerd is, deze hoeft dus alleen te assisteren bij schakelen, anders rust deze gewoon.
Ik heb aan het ongeluk dan gelukkig ook geen angsten over gehouden tijdens het rijden.
Ja mijn partner en ouders, plus een goede vriendin en ik heb van iemand anders een advies gekregen om te kijken of EMDR therapie iets voor mij is ?
Klinkt op zich ook wel goed !
Klinkt op zich ook wel goed !
Even een update:
Vroige week dus bij UWV geweest en gister bij huisarts. Afspraak bij het RPC Woerden gaat er komen om trauma te verwerken. Volgens huisarts zitten er goede EMDR therapeuten. Nee, ik heb er totaal geen zin in, maar sinds het gesprek met de UWV ben ik plotseling een zacht gekookt ei.
Juist dat gesprek heeft me voor het gevoel er nog dieper in getrokken. Morgen maar naar de sportschool even van me af fietsen/lopen/zweten.
Waarom deze update ?
Echt, Geen idee
Vroige week dus bij UWV geweest en gister bij huisarts. Afspraak bij het RPC Woerden gaat er komen om trauma te verwerken. Volgens huisarts zitten er goede EMDR therapeuten. Nee, ik heb er totaal geen zin in, maar sinds het gesprek met de UWV ben ik plotseling een zacht gekookt ei.
Juist dat gesprek heeft me voor het gevoel er nog dieper in getrokken. Morgen maar naar de sportschool even van me af fietsen/lopen/zweten.
Waarom deze update ?
Echt, Geen idee
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb welleens een kop-staart botsing gehad. Ik stond stil nadat er voor een file gestopt moest worden en haalde het "net". Met een meter ruimte tussen mij en mijn voorligger had ik het gehaald en dacht "zo, dat scheelde weinig". Ik kijk in mijn achteruitkijk spiegel en zie 2 koplampen keihard dichterbij komen. Voordat de realisatie er was hoorde ik een dof klap geluid en schoot ik met mijn knieen tegen het dashbord aan en zo tegen mijn voorligger. Airbags gingen niet uit en de auto had flinke schade, maar de auto's voor en achter mij meer ( echt super raar ). De man die mij van achter geraakt had kwam naar mij toe en ik had het gevoel dat ik mij niet kon bewegen. Hij opende mijn deur en vroeg meerdere malen, gaat het ? gaat het ? En toen keek ik hem wazig aan en zei dat ik niks heb. Direct kwam er politie aan die wat verder terug in de file stond. Het eerste wat ze zeiden: Jullie moeten van de weg ! Niet van: zijn jullie, oke ? Toen moest ik eigenlijk gewoon keihard janken.
Achteraf heb ik alleen twee blauwe knieen en een pijnlijke borstkas er aan overgehouden. 2 weken last van gehad en toen was het eigenlijk ook wel voorbij. De auto had voor 7000 euro schade. Toen waren er veel mensen die helemaal reageerden zoals: Oh mijn god, ben je wel oke ? of zo en hoe gaat het nu met je ? Daar voel je je bijna gedwongen in de rol van een slachtoffer.
Bovendien denkt iedereen ook dat je je aanstelt ofzo.
Gewoon doorgaan TS en je er overheen zetten.
Achteraf heb ik alleen twee blauwe knieen en een pijnlijke borstkas er aan overgehouden. 2 weken last van gehad en toen was het eigenlijk ook wel voorbij. De auto had voor 7000 euro schade. Toen waren er veel mensen die helemaal reageerden zoals: Oh mijn god, ben je wel oke ? of zo en hoe gaat het nu met je ? Daar voel je je bijna gedwongen in de rol van een slachtoffer.
Bovendien denkt iedereen ook dat je je aanstelt ofzo.
Gewoon doorgaan TS en je er overheen zetten.
Dat laatste herken ik ook wel ja. Dat gevoel heb ik heel sterk, bovenop het gevoel te moeten blijven praten hierover, om het te verwerken, maar volgens mij werkt het eerder averechts.
En wat de politie betreft, ze hebben mij goed te woord gestaan toen ik nog in de auto zat, maar werd er uit geknipt en ik weet me te herinneren dat er nog politie zou komen naar UMC om meer te vertellen. Dan lig je toch mooi voor niets te wachten. Gelukkig mocht ik de volgende dag naar huis en ben met mn vriend naar het autootje wezen kijken wat ze aan gort hebben gereden.
De berger die er die nacht bij was, was er toen ook...hij begreep echt niet waarom ik daar was en zo blij was, maar ik kon toen echt een gaatje in de lucht springen dat ze mij op voorwiel hadden geraakt en niet in mijn portier. Nu is dat besef wat weg en denk ik juist meer op de negatieve manier: Stel dit, Stel dat..... doemdenkerij dus !
En wat de politie betreft, ze hebben mij goed te woord gestaan toen ik nog in de auto zat, maar werd er uit geknipt en ik weet me te herinneren dat er nog politie zou komen naar UMC om meer te vertellen. Dan lig je toch mooi voor niets te wachten. Gelukkig mocht ik de volgende dag naar huis en ben met mn vriend naar het autootje wezen kijken wat ze aan gort hebben gereden.
De berger die er die nacht bij was, was er toen ook...hij begreep echt niet waarom ik daar was en zo blij was, maar ik kon toen echt een gaatje in de lucht springen dat ze mij op voorwiel hadden geraakt en niet in mijn portier. Nu is dat besef wat weg en denk ik juist meer op de negatieve manier: Stel dit, Stel dat..... doemdenkerij dus !
"knuffel" sterkte! 
Sorry, weet echt niets anders zinnigs te zeggen hierop. Hoop het goed komt. 
Sorry, weet echt niets anders zinnigs te zeggen hierop. Hoop het goed komt.
What can be seen from the outside is only a portion of the truth.
Even een update !!
Een tijdje geleden heb ik via een PM van iemand het advies gekregen om te kijken of EMDR therapie iets voor mij zou kunnen zijn ??
Bijdeze wil ik hem/haar ook wel bedanken want ben zojuist terug van de eerste sessie en het lijkt er zelfs op dat ik hiermee al erg ben geholpen. Een 2e sessie lijkt al overbodig en alleen nog evaluatie over 2 weken hoe het op lange termijn bevallen is.
Maar tot nu toe heb ik echt een enorm euforisch gevoel, alsof ik die 4 maanden aan spanning zo als een jas heb uitgedaan. Ik heb echt zitten huilen van blijdschap bij therapeute. Ik snapte er na de sessie ook helemaal niets van dat een simpele (in mijn ogen) techniek als EMDR zoveel kan beteken in het verwerken van spanningen / trauma's.
2012 begint hier dus goed !
Een tijdje geleden heb ik via een PM van iemand het advies gekregen om te kijken of EMDR therapie iets voor mij zou kunnen zijn ??
Bijdeze wil ik hem/haar ook wel bedanken want ben zojuist terug van de eerste sessie en het lijkt er zelfs op dat ik hiermee al erg ben geholpen. Een 2e sessie lijkt al overbodig en alleen nog evaluatie over 2 weken hoe het op lange termijn bevallen is.
Maar tot nu toe heb ik echt een enorm euforisch gevoel, alsof ik die 4 maanden aan spanning zo als een jas heb uitgedaan. Ik heb echt zitten huilen van blijdschap bij therapeute. Ik snapte er na de sessie ook helemaal niets van dat een simpele (in mijn ogen) techniek als EMDR zoveel kan beteken in het verwerken van spanningen / trauma's.
2012 begint hier dus goed !
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |