F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Het is een uiteindelijk besluit dat ik zelf moet noemen en ik neig al naar een kant maar wellicht zijn er mensen met diezelfde ervaring of die wat vragen kunnen beantwoorden.
Woon samen met mijn moeder en we hadden 1 hond en 2 katten ( katten hebben we nog steeds ). Gisterochtend kreeg ik te horen dat mijn moeder had besloten om wegens psysichische redenen de hond ( die we 3 jaar hadden ) weg te doen. En hij zou diezelfde ochtend nog worden opgehaald.
Verder geen overleg o.i.d. en ik moest me er maar bij neerleggen.
Ik was / ben enorm dol op hem en ik heb gewoon enorm met hem te doen. Toen hij hier kwam kostte het hem super veel moeite om ons te leren vertrouwen. Na een paar weken stelde hij zich helemaal open. En ik ben bang dat hij zich nu in de steek gelaten voelt door mij, terwijl ik hem graag had willen behouden. Hij is al op leeftijd ( 13 ) en hij zal niet snel een nieuw adres vinden. Toen wij hem uit het asiel haalden was hij daar ook al voor 1 jaar en ze dachten er toen zelfs over om hem in te laten slapen. Ik weet dat de asiels van tegenwoordig erg goed zijn en dat het hem aan niks ontbreekt maar ik ben een groot dierenliefhebber en ik denk nu echt elk moment van de dag aan hem, en hoe het gaat met hem. Omdat hij hier altijd zo gelukkig was, warmte had, en zijn oude dag kon uitzitten. Bang voor vuurwerk en voor andere honden dus een asiel is dan verre van optimaal..ik maak me dus zorgen. En zit ermee in mijn maag en weet even niet wat ik moet doen om mijn leven weer op te pakken.
Ik heb vanochtend het asiel gebeld waar hij nu zit. Situatie uitgelegd. Ze stonden er helemaal voor open om mij af en toe een update te doen hoe het met hem gaat en dat ik zelf ook altijd mocht bellen. Ze zouden ook informeren zodra hij een ander adres kreeg ( alleen niet waar natuurlijk ) en ik mocht zelfs best afscheid komen nemen of in de toekomst langs komen om wat te spelen met hem zolang hij geen ander adres had. Als hij toch een spuitje krijgt mag ik daar ook bij zijn, zodat hij iemand die hij kent bij zich heeft. De nacht heeft hij voor zover hen weten aardig overleefd al was het wennen. Maar 's nachts is het koud en rustig en ik vraag me af of hij wel goed eet, en dergelijke. En vuurwerk...
Helaas sta ik een beetje in dubio over het opzoeken gedeelte. Gister ging heel snel, alles in een ochtend tijd en ik heb me er niet op in kunnen stellen. Dat gedeelte zegt dus dat het goed is voor mij om hem op te zoeken om toch afscheid te nemen. En daarna, paar dagen later, het asiel te bellen hoe hij is geweest nadat ik ben langsgeweest. En dan lijkt het me sowieso handiger om het daar verder bij te laten omdat nog meer opzoeken dan niet goed is voor hem. Totdat hij misschien ingeslapen moet worden dan, waar ik dan wel bij wil zijn mits hij geen ander baasje heeft. Maar is het sowieso verstandig om hem dan op te zoeken om definitief afscheid? Of is het beter voor hem dat ik hem niet meer op zoek? Voor mezelf zou het goed zijn maar egoistisch zijn en dat hij er dan onder lijd als ik weer weg moet is ook niks. Dus heeft iemand ongeveer een zelfde ervaring? En hoe ik hier verder mee om moet gaan?
Want zal hij nu in staat zijn om letterlijk te denken : ''de baasjes hebben me in de steek gelaten'', of is hij ons ( totdat hij ons weer ziet ) alweer vergeten? En het huis etc. Het gaat me er vooral om dat HIJ gelukkig is, en ik weet dus niet wat het verstandigste is.
Dit is een serieuze vraag, en zit er echt mee, dus hopelijk kan iemand me helpen met advies.
Bedankt alvast
Woon samen met mijn moeder en we hadden 1 hond en 2 katten ( katten hebben we nog steeds ). Gisterochtend kreeg ik te horen dat mijn moeder had besloten om wegens psysichische redenen de hond ( die we 3 jaar hadden ) weg te doen. En hij zou diezelfde ochtend nog worden opgehaald.
Verder geen overleg o.i.d. en ik moest me er maar bij neerleggen.
Ik was / ben enorm dol op hem en ik heb gewoon enorm met hem te doen. Toen hij hier kwam kostte het hem super veel moeite om ons te leren vertrouwen. Na een paar weken stelde hij zich helemaal open. En ik ben bang dat hij zich nu in de steek gelaten voelt door mij, terwijl ik hem graag had willen behouden. Hij is al op leeftijd ( 13 ) en hij zal niet snel een nieuw adres vinden. Toen wij hem uit het asiel haalden was hij daar ook al voor 1 jaar en ze dachten er toen zelfs over om hem in te laten slapen. Ik weet dat de asiels van tegenwoordig erg goed zijn en dat het hem aan niks ontbreekt maar ik ben een groot dierenliefhebber en ik denk nu echt elk moment van de dag aan hem, en hoe het gaat met hem. Omdat hij hier altijd zo gelukkig was, warmte had, en zijn oude dag kon uitzitten. Bang voor vuurwerk en voor andere honden dus een asiel is dan verre van optimaal..ik maak me dus zorgen. En zit ermee in mijn maag en weet even niet wat ik moet doen om mijn leven weer op te pakken.
Ik heb vanochtend het asiel gebeld waar hij nu zit. Situatie uitgelegd. Ze stonden er helemaal voor open om mij af en toe een update te doen hoe het met hem gaat en dat ik zelf ook altijd mocht bellen. Ze zouden ook informeren zodra hij een ander adres kreeg ( alleen niet waar natuurlijk ) en ik mocht zelfs best afscheid komen nemen of in de toekomst langs komen om wat te spelen met hem zolang hij geen ander adres had. Als hij toch een spuitje krijgt mag ik daar ook bij zijn, zodat hij iemand die hij kent bij zich heeft. De nacht heeft hij voor zover hen weten aardig overleefd al was het wennen. Maar 's nachts is het koud en rustig en ik vraag me af of hij wel goed eet, en dergelijke. En vuurwerk...
Helaas sta ik een beetje in dubio over het opzoeken gedeelte. Gister ging heel snel, alles in een ochtend tijd en ik heb me er niet op in kunnen stellen. Dat gedeelte zegt dus dat het goed is voor mij om hem op te zoeken om toch afscheid te nemen. En daarna, paar dagen later, het asiel te bellen hoe hij is geweest nadat ik ben langsgeweest. En dan lijkt het me sowieso handiger om het daar verder bij te laten omdat nog meer opzoeken dan niet goed is voor hem. Totdat hij misschien ingeslapen moet worden dan, waar ik dan wel bij wil zijn mits hij geen ander baasje heeft. Maar is het sowieso verstandig om hem dan op te zoeken om definitief afscheid? Of is het beter voor hem dat ik hem niet meer op zoek? Voor mezelf zou het goed zijn maar egoistisch zijn en dat hij er dan onder lijd als ik weer weg moet is ook niks. Dus heeft iemand ongeveer een zelfde ervaring? En hoe ik hier verder mee om moet gaan?
Want zal hij nu in staat zijn om letterlijk te denken : ''de baasjes hebben me in de steek gelaten'', of is hij ons ( totdat hij ons weer ziet ) alweer vergeten? En het huis etc. Het gaat me er vooral om dat HIJ gelukkig is, en ik weet dus niet wat het verstandigste is.
Dit is een serieuze vraag, en zit er echt mee, dus hopelijk kan iemand me helpen met advies.
Bedankt alvast
@David19779
Ik ook! Desnoods bij familie of mensen die ik goed ken! Ik zou voor onze hond uit huis gaan (woon momenteel nog thuis) om zelf voor em te kunnen zorgen.
Het is ook zo kut dat het al zo'n oude hond is... dat maakt de kans dat ze een geschikt baasje voor em vinden al kleiner. Wat voor hond is het?
Ik ook! Desnoods bij familie of mensen die ik goed ken! Ik zou voor onze hond uit huis gaan (woon momenteel nog thuis) om zelf voor em te kunnen zorgen.
Het is ook zo kut dat het al zo'n oude hond is... dat maakt de kans dat ze een geschikt baasje voor em vinden al kleiner. Wat voor hond is het?
En als jij nou eens aan je moeder beloofd de zorg van de hond totaal op je te nemen, voor die paar jaar dat het beest er nog is, zodat zij er geen "psychische" last van heeft? (Wat ik me daar bij voor moet stellen weet ik eerlijk gezegd niet)
Hoe psychisch is jouw moeder er aan toe zeg 
, hoe kan ze dit het beestje aandoen. 
Ik zou hem terughalen!
, hoe kan ze dit het beestje aandoen. Ik zou hem terughalen!
De familie met wie we nog contact hebben willen geen honden, en directe vrienden ook niet echt. Heb echt alles geprobeerd om hem hier te kunnen houden, want zelf kon ik het ook niet over mijn hart verkrijgen. En ik heb de middelen gewoon niet om alleen te gaan wonen, anders had ik dat wel gedaan uiteraard.
@Opa.Bakkebaard : Die psychische redenen zijn iets te persoonlijks om hier neer te zetten, maar je kan aannemen dat het heel ernstig is. Ik heb ook voorgesteld om hem gewoon helemaal te verzorgen ( al deed ik dat al eigenlijk, behalve het in de ochtend uitlaten ), maar het was gister al besloten en mijn mening deed er verder dus niet toe. Volgens haar is het veiliger voor hem om een ander adresje te vinden ( waarvan de kans zeer minimaal is gezien zijn leeftijd ).
Ben er zelf ook kapot van, en ook vrij boos op haar omdat ze dit in haar eentje en haar zorgverlener besloten heeft zonder mij raad te plegen. Maar ik kan niets anders. Ben helaas niet de baas in huis.
En nu wil ik er het beste van maken voor HEM, maar ik weet dus niet hoe ik dat het beste kan doen.
@Opa.Bakkebaard : Die psychische redenen zijn iets te persoonlijks om hier neer te zetten, maar je kan aannemen dat het heel ernstig is. Ik heb ook voorgesteld om hem gewoon helemaal te verzorgen ( al deed ik dat al eigenlijk, behalve het in de ochtend uitlaten ), maar het was gister al besloten en mijn mening deed er verder dus niet toe. Volgens haar is het veiliger voor hem om een ander adresje te vinden ( waarvan de kans zeer minimaal is gezien zijn leeftijd ).
Ben er zelf ook kapot van, en ook vrij boos op haar omdat ze dit in haar eentje en haar zorgverlener besloten heeft zonder mij raad te plegen. Maar ik kan niets anders. Ben helaas niet de baas in huis.
En nu wil ik er het beste van maken voor HEM, maar ik weet dus niet hoe ik dat het beste kan doen.
Ho ho een beetje rustig zeg...quote:Op dinsdag 29 november 2011 15:03 schreef -moppie- het volgende:
Hoe psychisch is jouw moeder er aan toe zeg
Ik zou hem terughalen!
Bij sommige psyichisch problemen is het goed mogelijk dat je niet meer voor een hond kan zorgen zeg. Niet meteen zo oordelen als je de situatie niet kent.
En ja ook ik vind het vreselijk voor de hond en als ik ts was zou ik de hond uit het asiel halen en zelf voor hem gaan zorgen.
Is het niet mogelijk de hond bij een opvang te plaatsen voor moeilijk plaatsbare dieren, er zijn er verscheidene in het land die dieren die eigenlijk weinig kans hebben op een nieuw tehuis via een asiel opvangen en die dieren kunnen daar gewoon hun leven leven zonder kans te maken om afgemaakt te worden omdat ze te lang zitten. Weet jij zeker dat jullie hond het de rest van zijn tijd nog goed al hebben en de hond zal er zeker wel aarden tussen al die soortgenoten.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Ik ben dol op dieren, echt enorm, en het breekt mijn hart dat hij weg moest, maar mijn moeder had haar beslissing al klaar en voor de veiligheid van de hond was dat beter. Als ik het kon dan zou ik hem in huis nemen maar ik heb geen eigen huis en die middelen heb ik ook gewoon niet. En als ik hem opnieuw zou meenemen uit het asiel...dan stuurt ze hem gewoon terug. En ik kan hem moeilijk 24/7 op mijn kamer houden. Het is voor mijn moeder belangrijk dat ze niet geconfronteerd word met de hond ( ik zelf opperde al het idee om het in eider geval nog een poosje te proberen dat hij snachts bij mij op de kamer slaapt, en ik hem sochtends ook gewoon uitlaat. En doordeweeks ben ik toch vrij vaak thuis ), maar die kans heb ik dus niet gekregen omdat ze bang was dat ik haar zou overhalen. MAar voor de veiligheid van de hond was dit de beste optie. Ik wou dat ik een eigen woning had en hem in huis kon nemen maar helaas dus.quote:Op dinsdag 29 november 2011 15:08 schreef Oognip het volgende:
[..]
Ho ho een beetje rustig zeg...
Bij sommige psyichisch problemen is het goed mogelijk dat je niet meer voor een hond kan zorgen zeg. Niet meteen zo oordelen als je de situatie niet kent.
En ja ook ik vind het vreselijk voor de hond en als ik ts was zou ik de hond uit het asiel halen en zelf voor hem gaan zorgen.
Sorry Oognip maar daar moet je over nadenken voordat je zo'n beestje in huis haalt. Ik heb hier geen woorden voor! Ga er ook niet over in discussie maar ik kan geen begrip voor dit soort mensen opbrengen. Natuurlijk kan je ziek worden maar hoe ziek moet je worden als je ineens je hond niet meer in huis kan verdragen......quote:
[..]
Ho ho een beetje rustig zeg...
Bij sommige psyichisch problemen is het goed mogelijk dat je niet meer voor een hond kan zorgen zeg. Niet meteen zo oordelen als je de situatie niet kent.
En ja ook ik vind het vreselijk voor de hond en als ik ts was zou ik de hond uit het asiel halen en zelf voor hem gaan zorgen.
Voor de veiligheid van de hond?! Zou ze hem wat aandoen dan?quote:Op dinsdag 29 november 2011 15:19 schreef AlwaysHappy het volgende:
[..]
Ik ben dol op dieren, echt enorm, en het breekt mijn hart dat hij weg moest, maar mijn moeder had haar beslissing al klaar en voor de veiligheid van de hond was dat beter. Als ik het kon dan zou ik hem in huis nemen maar ik heb geen eigen huis en die middelen heb ik ook gewoon niet. En als ik hem opnieuw zou meenemen uit het asiel...dan stuurt ze hem gewoon terug. En ik kan hem moeilijk 24/7 op mijn kamer houden. Het is voor mijn moeder belangrijk dat ze niet geconfronteerd word met de hond ( ik zelf opperde al het idee om het in eider geval nog een poosje te proberen dat hij snachts bij mij op de kamer slaapt, en ik hem sochtends ook gewoon uitlaat. En doordeweeks ben ik toch vrij vaak thuis ), maar die kans heb ik dus niet gekregen omdat ze bang was dat ik haar zou overhalen. MAar voor de veiligheid van de hond was dit de beste optie. Ik wou dat ik een eigen woning had en hem in huis kon nemen maar helaas dus.
Nou, aan jou heeft het in ieder geval niet gelegen moet je maar denken, AlwaysHappy.
Maar om op je vraag te reageren; Nee, ik denk niet dat het verstandig is om te gaan. Weer opnieuw afscheid nemen van het beest is voor jou en de hond niet leuk. Het zal jou ook geen goed doen om de hond in die omgeving te zien denk ik.
Maar om op je vraag te reageren; Nee, ik denk niet dat het verstandig is om te gaan. Weer opnieuw afscheid nemen van het beest is voor jou en de hond niet leuk. Het zal jou ook geen goed doen om de hond in die omgeving te zien denk ik.
Ik moet Opa gelijk geven. Het is voor de hond beter dat je niet langskomt. De hond zal dan toch altijd hoop houden dat het iets tijdelijks is en dat hij binnenkort weer naar huis kan terwijl je weet dat dat er niet meer in zal zitten. Het zal even moeilijk zijn voor het beestje maar honden kunnen zich over het algemeen goed aanpassen aan nieuwe situaties, ook nog op die leeftijd.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Geloof het of niet maar mijn moeder is in feite een heel goed mens. Ze is in haar verleden echter flink mishandeld door vrij veel mensen en dat is nog maar de zeer lichte versie. Dus met zulke ziektes spotten vind ik niet netjes. Ik keur haar beslissing om hem weg te doen zonder overleg of alternatieven niet goed...verre van, maar ze is wel verantwoordelijk genoeg om te behoeden dat ze hem inderdaad wat aan zou doen door haar verleden. Dit topic ging er vooral om, wat IK nog zou kunnen doen. Als het kon nam ik hem direct in mijn eigen huis maar ik heb de middelen niet om op mezelf te gaan wonen hoe kut ik dat ook wel niet vind. En de reden dat ze hond in huis nam had te maken met een ander trauma..uit bescherming voor haarzelf en ze dacht dat ze er mee om zou kunnen gaan. Voor 3 jaar is dat dus gelukt. En het laatste jaar is ze al heel erg aan het knokken geweest omdat ze hem niet weg wou doen, maar uiteindelijk lukte het gewoon niet meer.quote:
[..]
Sorry Oognip maar daar moet je over nadenken voordat je zo'n beestje in huis haalt. Ik heb hier geen woorden voor! Ga er ook niet over in discussie maar ik kan geen begrip voor dit soort mensen opbrengen. Natuurlijk kan je ziek worden maar hoe ziek moet je worden als je ineens je hond niet meer in huis kan verdragen......
@ Opa & trovey : Dankje voor de tips. Misschien is het dan inderdaad beter om het gewoon bij informeren te houden, hoe het met hem gaat, en misschien erbij zijn als hij toch ingeslapen moet worden ( maar ik hoop dat hij een ander leuk adresje weet te vinden! uiteraard ). Ik heb zo met hem te doen in ieder geval
Dit breekt mijn hartje. Wat voor hond is het, TS? En waar zit hij in het asiel?
Eenmalig langsgaan lijkt me niet verstandig. Het dier mist zijn thuis nu, maar hij zal zich idd snel aanpassen. Als je nu langsgaat, blijft ie jullie missen en duurt het verdriet voor hem langer. Voor jezelf trouwens ook.
Veel sterkte in ieder geval.
Eenmalig langsgaan lijkt me niet verstandig. Het dier mist zijn thuis nu, maar hij zal zich idd snel aanpassen. Als je nu langsgaat, blijft ie jullie missen en duurt het verdriet voor hem langer. Voor jezelf trouwens ook.
Veel sterkte in ieder geval.
think for yourself, question authority
while it is always possible to wake a person who's sleeping, no amount of noise will wake a person who is pretending to be asleep
while it is always possible to wake a person who's sleeping, no amount of noise will wake a person who is pretending to be asleep
Hou even mijn tip voor de opvangadressen voor moeilijk plaatsbare dieren in het achterhoofd. Mocht het asiel de hond alsnog willen laten inslapen is het wellicht een idee om hem daar naartoe te verplaatsen Geen idee waar je precies woont maar er zijn allerlei opvangcentra door het hele land heen die dit soort dieren dan opvangen zodat ze niet voortijdig een spuitje hoeven te krijgen.quote:
[..]
Geloof het of niet maar mijn moeder is in feite een heel goed mens. Ze is in haar verleden echter flink mishandeld door vrij veel mensen en dat is nog maar de zeer lichte versie. Dus met zulke ziektes spotten vind ik niet netjes. Ik keur haar beslissing om hem weg te doen zonder overleg of alternatieven niet goed...verre van, maar ze is wel verantwoordelijk genoeg om te behoeden dat ze hem inderdaad wat aan zou doen door haar verleden. Dit topic ging er vooral om, wat IK nog zou kunnen doen. Als het kon nam ik hem direct in mijn eigen huis maar ik heb de middelen niet om op mezelf te gaan wonen hoe kut ik dat ook wel niet vind. En de reden dat ze hond in huis nam had te maken met een ander trauma..uit bescherming voor haarzelf en ze dacht dat ze er mee om zou kunnen gaan. Voor 3 jaar is dat dus gelukt. En het laatste jaar is ze al heel erg aan het knokken geweest omdat ze hem niet weg wou doen, maar uiteindelijk lukte het gewoon niet meer.
@ Opa & trovey : Dankje voor de tips. Misschien is het dan inderdaad beter om het gewoon bij informeren te houden, hoe het met hem gaat, en misschien erbij zijn als hij toch ingeslapen moet worden ( maar ik hoop dat hij een ander leuk adresje weet te vinden! uiteraard ). Ik heb zo met hem te doen in ieder geval
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Een zwarte herder van 13 jaar dus. Hij zit in het hof van Ede. Daar hebben we hem ook vandaag oorspronkelijk. Hele aardige mensen verder en het ziet er goed uit, het asiel, al is het asiel natuurlijk nooit een pretje.quote:
Dit breekt mijn hartje. Wat voor hond is het, TS? En waar zit hij in het asiel?
Eenmalig langsgaan lijkt me niet verstandig. Het dier mist zijn thuis nu, maar hij zal zich idd snel aanpassen. Als je nu langsgaat, blijft ie jullie missen en duurt het verdriet voor hem langer. Voor jezelf trouwens ook.
Veel sterkte in ieder geval.
@ trovey : Ik zal inderdaad even rondkijken en vragen of zoiets dan mogelijk is ja!
EDIT: dat soort opmerkingen laat je maar achterwegequote:
[..]
Een zwarte herder van 13 jaar dus. Hij zit in het hof van Ede. Daar hebben we hem ook vandaag oorspronkelijk. Hele aardige mensen verder en het ziet er goed uit, het asiel, al is het asiel natuurlijk nooit een pretje.
@ trovey : Ik zal inderdaad even rondkijken en vragen of zoiets dan mogelijk is ja!
Jezus ,een herder .
Wat sneu!
Die zit al in zijn reservetijd .
Hier heb je uitlaatdiensten door vrijwilligers bij het asiel
Kan je je niet aanmelden en met hem gaan lopen,en de verblijfskosten betalen tot er een goede oplossing is ?
of is hij ons ( totdat hij ons weer ziet ) alweer vergeten?
Nee, ik heb ooit een herder geadopteerd die na vier jaar feilloos de ouders van zijn vorige eigenaar
tijdens een braderie uit de menigte herkende .
Je blijft je verbazen over het geheugen van een (D)H
[ Bericht 3% gewijzigd door Greys op 01-12-2011 18:30:38 ]
I want to depart this world the same way I arrived; screaming and covered in someone else's blood.
Bedoelde meer of hij, nu, op dit moment of de komende dagen, nu hij ons dus niet ziet, echt nadenkt over ons en ons huis of dat hij pas weer over ons denkt zodra hij ons weer daadwerkelijk ziet.
Bah, ik heb zon hekel aan de situatie
Ik kan altijd vragen naar uitlaatdiensten ja, maar dan zou ik elke keer hem weer moeten verlaten en dat is voor hem misschien niet goed.
Bah, ik heb zon hekel aan de situatie
Ik kan altijd vragen naar uitlaatdiensten ja, maar dan zou ik elke keer hem weer moeten verlaten en dat is voor hem misschien niet goed.
Binnen "de Hof van Ede" wordt een non-euthanasie beleid gevoerd. Dit houdt in, dat geen enkel dier vanwege leeftijd, dierenartskosten, onzindelijkheid, moeilijk gedrag of lange verblijfsduur inslaapt.quote:
Bedoelde meer of hij, nu, op dit moment of de komende dagen, nu hij ons dus niet ziet, echt nadenkt over ons en ons huis of dat hij pas weer over ons denkt zodra hij ons weer daadwerkelijk ziet.
Bah, ik heb zon hekel aan de situatie
Ik kan altijd vragen naar uitlaatdiensten ja, maar dan zou ik elke keer hem weer moeten verlaten en dat is voor hem misschien niet goed.
Tuurlijk niet leuk ,maar beter een half ei
Hij zit droog,krijgt te eten als er nu nog iemand aandacht voor hem/haar heeft
moeilijke vraag maar ik weet wel dat dieren rouwen.
Wanneer er hier een hond sterft of verdwijnt om een reden (verhuizing) word er een periode binnen niet gespeeld .
Ik heb zelf een hond die een jaar lang bij de deur zat van de vorige eigenaar tot ik hem kwam uitlaten .
Ze bleef hopen dat ik kwam
I want to depart this world the same way I arrived; screaming and covered in someone else's blood.
Asiel is hier een half uurtje vandaan dus af en toe uitlaten zal best fijn zijn, dat hij ook aandacht krijgt. Maar dan zal het wel elke keer moeilijk zijn voor hem als ik weer vertrek en daar hebben de mensen die al gereageerd hebben gewoon gelijk in. Maar ik denk er gewoon nog iets langer over na.
Wat heeft hij in het asiel buiten jou behalve voeding en onderdak (wat al is genoemd )quote:
Asiel is hier een half uurtje vandaan dus af en toe uitlaten zal best fijn zijn, dat hij ook aandacht krijgt. Maar dan zal het wel elke keer moeilijk zijn voor hem als ik weer vertrek en daar hebben de mensen die al gereageerd hebben gewoon gelijk in. Maar ik denk er gewoon nog iets langer over na.
Ik was / ben enorm dol op hem en ik heb gewoon enorm met hem te doen
Volg je hart ,....
P.S Af en toe ? Wie deed hem nu dan dagelijks ?
[ Bericht 2% gewijzigd door JerryLee op 29-11-2011 16:09:53 ]
I want to depart this world the same way I arrived; screaming and covered in someone else's blood.
Moeilijke situatie zeg, ik heb zelf een rottweiler die de eerste 7 jaar van z'n leven bij een ander heeft gewoond.
Zijn ex-baasje komt nu ongeveer 1x p jaar op visite, de hond is dan dolblij en kent zelfs alle griekse en spaanse commando's nog terwijl wij die nooit gebruiken (hond heeft oa in spanje en griekenland gewoond)
Dat geeft wel aan dat een hond je absoluut niet vergeet (onze hond is nu 12). Aan de andere kant, hij is zo thuis bij ons dat hij nooit verdrietig is als zijn baasje weer weggaat (5 minuten later is ie alweer vrolijk aan t spelen)
Ik denk als je en ritme aanhoud en hem bv iedere middag uitlaat of bij het asiel met hem speelt hij hier vrij snel aan went. Structuur is hierbij wel erg belangrijk, met als overleg met het asiel over hoe de hond is als jij met weg bent.
Maar ik zou het zeker proberen, een hond vergeet z'n baasje nooit maar andersom ook niet.
Zijn ex-baasje komt nu ongeveer 1x p jaar op visite, de hond is dan dolblij en kent zelfs alle griekse en spaanse commando's nog terwijl wij die nooit gebruiken (hond heeft oa in spanje en griekenland gewoond)
Dat geeft wel aan dat een hond je absoluut niet vergeet (onze hond is nu 12). Aan de andere kant, hij is zo thuis bij ons dat hij nooit verdrietig is als zijn baasje weer weggaat (5 minuten later is ie alweer vrolijk aan t spelen)
Ik denk als je en ritme aanhoud en hem bv iedere middag uitlaat of bij het asiel met hem speelt hij hier vrij snel aan went. Structuur is hierbij wel erg belangrijk, met als overleg met het asiel over hoe de hond is als jij met weg bent.
Maar ik zou het zeker proberen, een hond vergeet z'n baasje nooit maar andersom ook niet.
Heel ziek, maar zo te horen is haar moeder dat ook. En dat is alleen maar heel erg sneu.quote:
[..]
Sorry Oognip maar daar moet je over nadenken voordat je zo'n beestje in huis haalt. Ik heb hier geen woorden voor! Ga er ook niet over in discussie maar ik kan geen begrip voor dit soort mensen opbrengen. Natuurlijk kan je ziek worden maar hoe ziek moet je worden als je ineens je hond niet meer in huis kan verdragen......
Dus dat onderwerp laten we hier voor wat het is verder en zo te horen zit TS er enórm mee, dus ze is er absoluut niet mee geholpen als haar moeder hier afgefikt wordt
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
|
|
