Paarden die de maatschappij verzieken.

Ja, hier ga ik even over raaskalten.

Lang geleden, in een land zonder besef van tijd waren er de oermensen. Deze hardwerkende mannen hadden nog nooit van gonorroe gehoord en incest was er aan de orde van de dag. Een prachtige tijd zult u begrijpen.


Een hele familie lekker aan het smullen van een zojuist gewurgde drachtige bizon.

Ja, alles was goed in die tijd.
Totdat de Duitsers paarden introduceerden. Daarmee is alle narigheid begonnen.
Paarden schuiven hun mening niet onder stoelen of banken en dat levert gegarandeerd niets meer dan ellende op.

Ze plunderden wat ze maar konden, en ze verkrachtte onze vrouwen. Zo is ook AIDS ontstaan.
Even terug naar onze tijd...

Om alleen maar een gebeurtenis van vorige week terug te halen. Ik was in Bunnik en kon het station niet meer vinden en vroeg het aan een paard wat naast mij stond. Deze vertelde mij vervolgens naar links te gaan. Blijkt achteraf dat het station gewoon naar rechts was! Ik word hier helemaal naar van.

Daar zij vroeger nog de ilusie hebben gewekt enkel de mens te dienen door het trekken van karren en werktuig, denken zij nu de wereld te kunnen heersen met hun stomme manen en hoeven.

Wat mij betreft worden van alle paarden gewoon frikandellen gedraaid en eten wij deze op terwijl wij naar de klanken luisteren van radio Bendeleider en uiteraard ook onder het genot van een goudgele vriend met schuimende kop.

Voortaan als er paarden op je weg komen, raad ik je aan om uit je tas een sterke magneet te pakken zodat je de hoeven op je magneet komen, dan kan je dat paard als een trofee door de stad slepen, dit zie ik graag gebeuren.


Zo kan het natuurlijk ook.

Het zijn gewoon smerige verkrachters. In Japan is er een ware verkrachtingsplaag door paarden gaande.

Ik hoop dat mensen nu gewoon ertegenin willen gaan. Ik hoef ze in ieder geval niet meer te zien.
Smerige nare beesten, bah!

Vooral die politiepaarden, gewoon een lul op de rug, bah.

Degene die dat bedacht heeft verdiend een openbare executie.

Ja, ik kan niet met droge ogen schrijven als ik zulke vervelende onderwerpen aan het licht moet brengen