Dus nu heb ik al weer 24 sessies van 1 1/2 uur gehad, met z'n vijven (we begonnen met 7) en dan leer je die mensen wel een beetje kennen. We hebben allemaal serieuze issues en gaan hier totaal anders mee om. De begeleidsters denken dat ik geen fuck uitvoer, maar dat komt vooral, omdat zij niets nieuws aanleveren.
Ik zit dus nu in therapie met iemand die er wat meer moeite me heeft. Hij is langzaam, kan totaal niet opletten, smakt op kauwgom, drinkt z'n koffie met extreem veel geluid en elke keer dat hem iets word gevraagd geeft hij een antwoord dat helemaal nergens op slaat.
Die man, werd vorige week gewoon keihard uitgelachen door 1 van de mede-cursisten en een 2de deed gewoon lekker mee, vervolgens gingen ook nog eens de cursus begeleidsters mee grinniken, terwijl die jongen gewoon keihard werd uitgelachen.
Soort van de meest wijze van de groep, probeerde gewoon de jongen te helpen naar de antwoorden op de vragen, maar ik sloeg helemaal dicht en kon eigenlijk alleen nog met een chagrijnige kut kop naar de gast kijken die hem eigenlijk het ergst aan het uitlachen was.
Vervolgens zegt even later 1 van de begeleidsters tegen die knaap "We lachen niet om je, maar het is gewoon grappig wat je zegt."
Om het maar duidelijk te maken, het is een soort van cognitieve gedrag therapie, voor mensen die toch allemaal in een vrij lastige en zware situatie hebben gezeten.
Die jongen die werd uitgelachen heeft er volgens mij echt helemaal niets van mee gekregen, maar het irriteerde me en irriteert me nog steeds. Het is iets wat ik moeilijk van me af kan zetten en de sfeer is voor mij flink verziekt, ik kan mijn verhaal nu daar niet meer kwijt. Ik wil er eigenlijk wel alsnog wat van zeggen, ook al is het nu al weer een week geleden, maar vind het eigenlijk wel een lastig punt, omdat die jongen er weinig tot niets van lijkt te hebben mee gekregen en het misschien totaal niet voelt.
Ik vind het echt gewoon zwaar kut dat iemand in zo'n groep, terwijl hij het gewoon duidelijk ook niet makkelijk heeft, gewoon keihard word uitgelachen, omdat hij misschien niet al te slim is.
Ik had op zich al moeite met er heen te gaan, omdat ik me er niet zo prettig bij voelde, maar dat gevoel is nu nog veel erger geworden.
Alleen is het wel zo dat ik vind dat op het moment dat dat gebeurde ik meteen wat had moeten zeggen, wat ik gewoon niet heb gedaan en het is misschien best wel vreemd als ik er 4 sessies later nog op terug ga komen.
Mijn probleem is dus nu; Moet ik het nog een keer ophalen en het misschien daar wel mee erger maken of moet ik met het slechte gevoel waar ik nu mee zit blijven?
[ Bericht 0% gewijzigd door Demon_from_heaven op 10-11-2011 17:02:46 (Spell Check) ]
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
Ik heb echt het gevoel, dat je aan het zoeken bent naar dingen om er mee te kappen. Volgens mij zijn jouw bijdragen tot nu toe erg laag geweest, en had je veel meer profijt van de groepstherapie kunnen hebben.
Als je er mee wilt kappen, kap er dan lekker mee en blijf met je issues zitten.
Als ik er volledig naast zit, stop dan met de groep en ga individueel met een therapeut gesprekken voeren. Maar doe het wel met volle inzet, want zo heeft niemand er iets aan.
Ik ben geloof ik gewoon niet echt iemand die alleen met zich zelf bezig is, andere intresseren me ook. Ik vind de therapie ook inderdaad niet makkelijk vol te houden, maar ik geloof niet dat dat te maken heeft met mijn inzet, ik ben, tot dit eigenlijk de enige geweest die dingen deelde, wat me dan ook mateloos irriteerde, omdat ik de training/therapie zelf niet zo interesant vond, omdat ik het nogal simplistisch vond.quote:Op donderdag 10 november 2011 16:26 schreef Heinlein het volgende:
Ik snap niet waarom je je nou eigenlijk zo irriteert. Het heeft geen zak met jou te maken, maar je gaat wel effe lekker chagerijnig zitten doen.
Ik heb echt het gevoel, dat je aan het zoeken bent naar dingen om er mee te kappen. Volgens mij zijn jouw bijdragen tot nu toe erg laag geweest, en had je veel meer profijt van de groepstherapie kunnen hebben.
Als je er mee wilt kappen, kap er dan lekker mee en blijf met je issues zitten.
Als ik er volledig naast zit, stop dan met de groep en ga individueel met een therapeut gesprekken voeren. Maar doe het wel met volle inzet, want zo heeft niemand er iets aan.
Daar heb ik het toen ook met mijn persoonlijkbegleider/hulpverlener over gehad, die vond dat de keuze me vrij stond (dat is inmiddels 10 weken geleden, bij sessie 4 dus), maar toen heb ik gezegd dat ik niet wilde stoppen, omdat ik bang was dat dan de groep helemaal niets meer ging zeggen, ipv het weinige dat er toen werd gezegd.
Basically heb je drie opties:quote:
[..]
maar toen heb ik gezegd dat ik niet wilde stoppen, omdat ik bang was dat dan de groep helemaal niets meer ging zeggen, ipv het weinige dat er toen werd gezegd.
- bij huidige groep er alles uithalen wat er in zit
- nieuwe groep zoeken
- individueel gaan
Dit is therapie, het is van belang dat je je op jezelf concentreert. Jijzelf moet er iets mee opschieten. Als dit irritatie oplevert, dan zou ik het nog eens met je hulpverlener bespreken.
Zo beter? x3quote:Op donderdag 10 november 2011 16:49 schreef Deetch het volgende:
Gooi het in de groep en doe daarna wat aan je taalbeheersing want je OP leest kut met al die taalfouten.
Ja, dat deel vat ik ook wel, maar mijn vraag is meer of ik nog iets met het incident moet doen.quote:
[..]
Basically heb je drie opties:
- bij huidige groep er alles uithalen wat er in zit
- nieuwe groep zoeken
- individueel gaan
Dit is therapie, het is van belang dat je je op jezelf concentreert. Jijzelf moet er iets mee opschieten. Als dit irritatie oplevert, dan zou ik het nog eens met je hulpverlener bespreken.
Gelukkig is volgende sessie pas over een week, want heb er eigenlijk niet echt zin in XD
SPOILERMaar als je er echt zo aan stoort gooi het in de groep
Ik denk dat er nog wel wat winst in je instelling te halen is, als je zelf aangeeft dat je het "niveau" te laag vindt en dat de begeleiding je niks nieuws leert, dan moet je duidelijk nog leren kijken naar je eigen houding,
Je zal vast wel uitstralen dat jij het niveau te min vindt, de begeleiders merken niet voor niets op dat ze vinden dat je niks uitvoert.
Lol, ach, waarom ook niet. Er werd hem gevraagd of hij ergens last van had. Vervolgens ging hij vertellen dat hij thuis de afwas deed.quote:
Als je nou kan vertellen waarom hij werd uit gelachen kunnen we ook beoordelen of het terecht wasSPOILERMaar als je er echt zo aan stoort gooi het in de groep
Niet echt bepaald iets super grappigs o.o
Ach, die begeleiding zegt er ook niets van, ik krijg gewoon elke keer aan het eind van een sessie te horen "Bedankt voor je inbreng" en that's it.quote:
Praat erover in de groep!
Ik denk dat er nog wel wat winst in je instelling te halen is, als je zelf aangeeft dat je het "niveau" te laag vindt en dat de begeleiding je niks nieuws leert, dan moet je duidelijk nog leren kijken naar je eigen houding,
Je zal vast wel uitstralen dat jij het niveau te min vindt, de begeleiders merken niet voor niets op dat ze vinden dat je niks uitvoert.
Als je in een therapiegroep zit moet je mensen gewoon niet uitlachen, of diegene het er nou naar maakt of niet. Zeker niet als je de sessie begeleidt.quote:
Als je nou kan vertellen waarom hij werd uit gelachen kunnen we ook beoordelen of het terecht wasSPOILERMaar als je er echt zo aan stoort gooi het in de groep
Groepstherapie is er om samen beter te worden van de gesprekken. Als het je niet ligt, zoals de meeste mensen hier, dan moet je het niet doen.
Ik zou het incident met het uitlachen gewoon even laten zitten als het allemaal al een beetje is over gewaaid. Mocht er weer zoiets gebeuren dan zou ik er meteen op inspringen en dit incident er weer bij pakken. Die begeleiders mogen dan best even te horen krijgen dat ze, afgaande op dit ene momentje, niet geschikt zijn voor hun beroep. Als je gaat zitten lachen om dingen die mensen serieus menen dan moet je geen therapeut zijn.
Over het niveau van de groep zou ik praten met de begeleiders, maar niet met de hele groep. Vraag of ze jou aandacht kunnen geven op de manier die jij nodig hebt. Volgens mij kun je aan hen heel goed uitleggen waar je mee zit wat betreft de sessies, en een beetje therapeut met op zijn minst een HBO-diplomaatje moet dat kunnen begrijpen en er iets mee kunnen doen.
Ja natuurlijk. Wat dacht je dan, dat zij gedachten lezen en jouw mening op nummer 1 zetten, ook al zeg je niets?quote:
[..]
Ach, die begeleiding zegt er ook niets van, ik krijg gewoon elke keer aan het eind van een sessie te horen "Bedankt voor je inbreng" en that's it.
Ik bedoel het volgende op de best mogelijke manier: je gedraagt je een tikkeltje als iemand van 18, die vindt dat er slecht voor hem gezorgd wordt.
Maar dat is niet productief, jouw doel is er veel meer bij gediend, als je zo goed mogelijk meedoet met de groep, en feedback vraagt (en geeft!) aan de begeleiding.
By the way, die begeleiding, dat zijn jouw equals. Door jouw bezoekjes brengt de verzekering geld naar die instelling, en worden de begeleiders betaald. Het is dus een klant-dienstverlener relatie. Zeuren en mokken (dat doe je namelijk met de klacht over uitlachen, naar mijn mening) past niet in die relatie, omdat het niet over jouw inbreng en hun reactie gaat. Het gaat over iemand anders zijn inbreng, en dat is echt lagere prioriteit voor jou.
Het helpt volgens mij, om je als een "professionele" klant te gedragen, die weet wat hij wil, honderd procent zich inzet, en daarna aangeeft wanneer een sessie goed was, en wanneer niet (en ook waarom niet).
[ Bericht 2% gewijzigd door Heinlein op 11-11-2011 11:48:36 ]
Behalve dan een enkeling die chagerijnig voor zich uit blijft kijken
Ik zou het gewoon zeggen en zeker die leidinggevende eens goed aanpakken.
Overleg wel eerst met die persoon die uitgelachen werd of hij er weer over wil beginnen.
De jongen die laatst dus werd uitgelachen is voor mij ook weer wat meer inzicht gekomen in zijn voortraject. Zoals ik al had verwacht, heeft hij het ook wel het ergst/zwaarst van de groep gehad.
Hij heeft onder andere 4 maanden in een isolatiecel gezeten voor zijn "klachten". Ik heb in totaal 6 weken vrijwillig in opnamen gezeten. 3 weken gesloten en 3 maanden om weer rustig mijn leven op te kunnen pakken. Mijn situatie is niet echt te vergelijken met die van de andere, omdat de klachten toch een andere oorzaak hebben. Dat is ook wel iets lastig aan de therapie. Ik heb een compleet andere diagnose dan hun. Mijn situatie is gewoon zo uniek dat er eigenlijk gewoon geen "lotgenoten" zijn en ik eigenlijk word behandeld alsof ik een andere diagnose heb dan dat ik daadwerkelijk heb.
Mijn symptomen zijn goed te vergelijken, maar de last die het met zich mee brengt ligt toch anders. Ik kan in principe iets gematigd doorleven. Voor de rest ligt dit niet zo makkelijk.
Ik denk dat zelfs dat heel erg tegen zal vallen. Ik ben in 1 van de 5 grote universitaire ziekenhuizen met een grote psychiatrische afdeling geweest en zelfs het psychiater dat er al ruim 30 jaar werkte had het nog nooit eerder "gezien". Terwijl het een gespecialiseerde afdeling was voor de specifieke symptomen.quote:
Je kan misschien op internetfora zoeken naar lotgenoten.
Maar het feit dat TS hierdoor geirriteerd raakt zegt toch ook iets over TS? Juist daarom wel in de groep gooien.quote:
[..]
Basically heb je drie opties:
- bij huidige groep er alles uithalen wat er in zit
- nieuwe groep zoeken
- individueel gaan
Dit is therapie, het is van belang dat je je op jezelf concentreert. Jijzelf moet er iets mee opschieten. Als dit irritatie oplevert, dan zou ik het nog eens met je hulpverlener bespreken.