Ik weet het eigenlijk niet, en dat gevoel overheerst de laatste tijd, ik weet het allemaal niet meer en ik heb het gevoel "that I'm running out of time".
Zolang ik mezelf bezig houdt met werk of andere dingen heb ik hier geen last van maar op de momenten dat ik rust heb komt telkens mijn sombere levensinstelling weer naar boven. Het liefst wil ik het allemaal anders en dat wou ik vroeger ook wel en dat leek ook ergens goed voor te zijn maar nu heerst de gedachte"ach waarom ook eigenlijk?" "waar doe ik het voor?". Voor me 25e leek alles wat ik deed wel een soort "voorbereiding" voor later, het was in ieder geval een tijd dat niets echt uitmaakte want je was nog jong en daarmee vrij om te doen wat je maar wou.
Bij mij is die hele voorbereiding voor later nogal mis gegaan.
Vanaf me puberteitsjaren kreeg ik last van "sociale fobie" wat er min of meer voor gezorgd heeft dat ik geen leven voor mezelf heb opgebouwd. 0 vrienden dus..
Ik hoopte altijd wel dat dit ooit verbeteren zou, en nu ben ik bang te laat te zijn, de boot gemist te hebben. Jeugd is voorbij..25 plussers lijken zich al te settelen en ik ben daar nog lang niet klaar voor.
Ik voel me zoekende, bij wie moet ik me nou aansluiten, kan ik me nog ergens aansluiten. Zitten er nog wel mensen op mij te wachten.
Al zie ik dan het toekomst plaatje van andere 25 plussers "huisje, boompje, beestje" dan vraag ik me af of ik dat dan ook zou moeten nastreven? Ik voel er nu (nog) niks voor, maar ja wat ga ik dan doen? ik weet het niet..
Ik leef eigenlijk nog steeds alsof ik 20 ben alleen met wat meer knaken en een paar jaar meer levenservaring maar veel is er niet veranderd. En dat hoeft van mij ook niet direct eigenlijk.
Kortom snap ik wat je bedoeld maar je moet er gewoon schijt aan hebben en niet over nadenken i guess (tenzij het je echt problemen gaat opleveren en je niet "verder" kunt met je leven).
Waarom maak je voor een topic als dit trouwens een nieuw account aan?
[ Bericht 3% gewijzigd door DEVIEZEMAN. op 07-11-2011 21:51:06 ]
Ik zit nu in een klas met gemiddeld 18-20 jarigen en dat is echt wel wennen. Vanwege mijn uiterlijk wordt ik ook vaak jonger geschat, zo'n 22-24 vaak. Heel lang heb ik me ook 22 gevoeld. Dat was voor mij de perfecte leeftijd.
Maar het verschil wat ik zie is dat je juist weinig contacten legt en geen vrienden hebt en jezelf ook afvraagt of mensen wel op je zitten te wachten....
Ik heb een veel te groot ego en narcistische trekjes om die vraag relevant te vinden.
Ik hoop dat je echt je intrinsieke behoefte naar boven kan halen. Wat wil JIJ, wat vind JIJ belangrijk.
Je bent helemaal niet verplicht tot het nastreven van bepaalde levensactiviteiten in relatie tot je leeftijd.
Wat ik je wel kan adviseren is maak gewoon contact op wat voor manier dan ook. Ga sporten, uit, hobbie-clubs of weet ik het. Desnoods ga je studeren of ga je mensen op je werk lastig vallen. Trke je daar in eerste instantie ook niet veel van aan. Als je geen klik hebt of krijgt met een bepaalde groep, dan ga je naar de volgende.
Weekje goed ziek geweest, en daarna de schakelaar omgezet.
Nu bijna 50 steek ik nog steeds in de puberale fase
Kortom, je bent zo oud als je je voelt...
Ik zie dat je uit 1987 komt, denk je echt dat je het komende jaar niet gaat overleven?quote:Op maandag 7 november 2011 21:50 schreef ayumu het volgende:
Voor mij is 25 jaar een mijlpaal als ik dat red
Dat vindt ik een beetje je kop in het zand steken, je leeft maar 1 keer. Gewoon stug doorgaan tot je bejaard ben is zonde toch?quote:
Gewoon verder leven tot je de 30+ balk raakt en dan gaat het allemaal gemakkelijker worden en van 40+ lig je niet meer wakker.
Je leven anders invullen omdat er maatschappelijk een bepaald verwachtingspatroon aan is gekoppeld niet dan?quote:
[..]
Dat vindt ik een beetje je kop in het zand steken, je leeft maar 1 keer. Gewoon stug doorgaan tot je bejaard ben is zonde toch?
Wat wil je anders doen dan....elke 5 jaar je hele leven doornemen en je daar zorgen over gaan maken omdat je niet alles gaat bereiken wat je wilde of je zorgen maken omdat je leven ineens een hele andere wending gaat nemen dan die welke je 10 jaar geleden had uitgestippeld? Ik leef gewoon mijn leven en zie wel wat en wie er op mijn weg komen, dat heb ik door schade en schande wel geleerd.quote:
[..]
Dat vindt ik een beetje je kop in het zand steken, je leeft maar 1 keer. Gewoon stug doorgaan tot je bejaard ben is zonde toch?
Werkt heel goed hoor, scheelt heel wat kopzorgen.Daar zit ook wel wat in. Misschien komt het omdat ik over de afgelopen 5 jaar totaal niet tevreden ben. Ik ben bang dat dat over 5 jaar 10 jaren zijn geworden.quote:
[..]
Wat wil je anders doen dan....elke 5 jaar je hele leven doornemen en je daar zorgen over gaan maken omdat je niet alles gaat bereiken wat je wilde of je zorgen maken omdat je leven ineens een hele andere wending gaat nemen dan die welke je 10 jaar geleden had uitgestippeld? Ik leef gewoon mijn leven en zie wel wat en wie er op mijn weg komen, dat heb ik door schade en schande wel geleerd.
Je kunt dingen proberen in te plannen in je leven en daar aan werken om ze te bereiken maar het kan ook helemaal anders lopen zonder dat je daar enige schuld aan hebt. Dus als je dingen wil nastreven kun je dat doen maar hou er wel rekening mee dat sommige dingen niet voor je zijn weggelegd of dat je leven een heel andere wending gaat nemen zonder dat je daar wat aan kunt doen zodat je niet teleurgesteld gaat worden in het leven. Als je leven anders loopt zoals je ooit dacht heeft treuren in een hoekje geen zin, het leven aanvaarden zoals het is en de draad weer oppakken om met dat leven weer verder te gaan en er alles uit te halen wat je kan wel.quote:
[..]
Daar zit ook wel wat in. Misschien komt het omdat ik over de afgelopen 5 jaar totaal niet tevreden ben. Ik ben bang dat dat over 5 jaar 10 jaren zijn geworden.
Gelukkig ben ik niet van plan mijn instelling te veranderen en volgas door te gaan. Ik hoop in de toekomst ook alles met open armen te kunnen te ontvangen!
Een ding heb ik me al voorgenomen: niet structureel onder/op de maximum aangegeven snelheid rijden. Als ik dat blijf volhouden, zal het met de rest van mezelf ook goed komen!
Ps. voordat ik reacties krijg: ik heb niet de rijstijl waarbij ik iedereen onnodig in gevaar breng.
Wacht maar tot je 30 gaat worden....dan krijg je pas een klap voor je hoofd (ik ben oudquote:
Met dank aan TS ben ik nu depressief *voelt 25e verjaardag naderen*
)| ....vreemd genoeg is het daarna over en ben je blij als je de 40 weet te halen. 2 hart aanvallen binnen een jaar, en zeer zwaar auto ongeluk, Ik lach ieder dag de dood uit alleen voor hoe lang nogquote:
[..]
Ik zie dat je uit 1987 komt, denk je echt dat je het komende jaar niet gaat overleven?
Zit er ook niet zo heel erg mee zoals je kunt zien.Goede instelling....geniet van het leven...hoe lang of hoe kort dat ook mag duren.quote:
[..]
2 hart aanvallen binnen een jaar, en zeer zwaar auto ongeluk, Ik lach ieder dag de dood uit alleen voor hoe lang nog
Vandaag toevallig een heel open gesprek gehad met een aantal mensen om heen, Ze kennen mijn leven en gaven aan wij snappen niet hoe jij na dit alles wat jij meegemaakt hebt zo positief bent gewoon door gaat met je leven, En waarom je eigenlijk niet inmiddels uit het leven bent gestapt.quote:
[..]
Goede instelling....geniet van het leven...hoe lang of hoe kort dat ook mag duren.
Daar ben ik wel flink van geschrokken ze gaven zelf aan dat als ze in mijn schoenen stonden dat dus zeker wel zouden doen.
Zo blijkt dat een ieder een andere instelling in het leven heeft, zelf ben ik ook van de positieve en een kennis van me is gelukkig ook zo, die man heeft al zoveel meegemaakt dat een ander in de goot met een fles drank zou liggen. Ik ga er altijd van uit dat janken in een hoekje niets oplost maar leren van datgene wat je overkomt wel en dan maar weer verder met wat het leven je daarna te bieden heeft de oplossing is. Uiteraard heeft een ieder zijn eigen manier om met teleurstellingen in het leven om te gaan en daar is niets mis mee, jammer is het echter wel als je je leven er verder door laat vergallen.quote:
[..]
Vandaag toevallig een heel open gesprek gehad met een aantal mensen om heen, Ze kennen mijn leven en gaven aan wij snappen niet hoe jij na dit alles wat jij meegemaakt hebt zo positief bent gewoon door gaat met je leven, En waarom je eigenlijk niet inmiddels uit het leven bent gestapt.
Daar ben ik wel flink van geschrokken ze gaven zelf aan dat als ze in mijn schoenen stonden dat dus zeker wel zouden doen.
Vind ik ook, Gewoon door vechten al geef ik toe heb een tijd terug even moeilijk gehad en dat heb ik gewoon toe gelaten en daarna gewoon weer door gaanquote:
[..]
Zo blijkt dat een ieder een andere instelling in het leven heeft, zelf ben ik ook van de positieve en een kennis van me is gelukkig ook zo, die man heeft al zoveel meegemaakt dat een ander in de goot met een fles drank zou liggen. Ik ga er altijd van uit dat janken in een hoekje niets oplost maar leren van datgene wat je overkomt wel en dan maar weer verder met wat het leven je daarna te bieden heeft de oplossing is. Uiteraard heeft een ieder zijn eigen manier om met teleurstellingen in het leven om te gaan en daar is niets mis mee, jammer is het echter wel als je je leven er verder door laat vergallen.
Probleem is wel dat ik zelf iedere keer over me eigen grenzen stap, Laatste hart aanval is niet gek lang terug en na het hele gedoe, Stap ik na een paar uurtjes uit bed en ga weer door. Wil niet stoppen om de een of andere reden misschien daarom dat ik nog steeds rond loop hier zo
Even een tikje terugschroeven dusquote:
[..]
Vind ik ook, Gewoon door vechten al geef ik toe heb een tijd terug even moeilijk gehad en dat heb ik gewoon toe gelaten en daarna gewoon weer door gaan
Probleem is wel dat ik zelf iedere keer over me eigen grenzen stap, Laatste hart aanval is niet gek lang terug en na het hele gedoe, Stap ik na een paar uurtjes uit bed en ga weer door. Wil niet stoppen om de een of andere reden misschien daarom dat ik nog steeds rond loop hier zo
....blijft ook moeilijk maar wel beter, we willen je nog niet kwijt op FOK!. Misschien wil je wel gewoon jezelf zijn, de persoon die jij bent en een leuk leven wat daarbij past. Als jij met plezier jezelf bent kan je niet falen, en is vergelijken met anderen niet nodig; jij bent hen niet, zij zijn jou niet; jij bent gewoon jij.quote:
Ik kan niet stoppen met mezelf vergelijken met andere mensen en kom dan keer op keer tot de conclusie dat ik faal. Maar van de andere kant wil ik juist helemaal niet zo zijn als die mensen, maar ja wat wil ik dan wel zijn?
Ik weet het eigenlijk niet, en dat gevoel overheerst de laatste tijd, ik weet het allemaal niet meer en ik heb het gevoel "that I'm running out of time".
Dus misschien je meer richten op wie jij bent en wat jij wil om zo je blik van anderen weg te richten en op een positieve manier met jezelf aan de slag te gaan.
Div. vrienden en vriendinnen van mij hebben op zo'n moment ontslag genomen, hun relatie opgezegd, of gekapt met bepaalde vrienden. Het is een moment waarin je gaat denken: OK, op deze manier word ik niet gelukkig, er moet wat veranderen.
Voorbeeld: een vriendin van me zat jarenlang in het onderwijs, het was haar lust en haar leven. De klas werd echter steeds rumoeriger, ze had steeds minder zin, ze moest er steeds meer "de schouders onder zetten" enzovoort. Een andere vriend is gestopt met zijn zeer langlopende, maar slechte relatie, en neemt veel meer vrijheid in een nieuwe relatie. Nog weer een kennis heeft last gehad van een lange depressie, en is daar toen veel sterker uitgeklommen.
TL;DR versie: dit is normaal, wijzig je leven en/of je mindset en ga het anders doen.
Dus je ziet, het leven in hopeloos. Een gevecht dat je altijd verliest.
Maar één troost: als je 60+ bent, brul van het lachen om het feit dat je je als broekie van 25 al oud vond. Je was toen nog niet eens grijs, kaal, dikbuikig, je had nog geen onderkin en spillebeentjes en hangbillen en mannelijke borsten..Je was zelfs nog aantrekkelijk voor jonge vrouwen, tja...
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
Veel sterkte met je quarterlifecrisis..
Daarom zit ik ook de ganse dag op Fok! Gewoon als een stuk afleiding denk ik, Werken kan niet terwijl ik dat toch oh zo graag doe. Dat is het moeilijkste stuk van dit alles werken kan en mag nietquote:
[..]
Even een tikje terugschroeven dus
Daarnaast kun je misschien eens met een ouder iemand praten die goed naar je kan luisteren. Misschien hebben ze wel een wijze tip voor je welke richting je op kan gaan. De vraag: wat wil ik nu, wat ga ik doen? is toch vooral een vraag waar je zelf een antwoord op moet formuleren. Lees eens een leuk boek zoals 'dromen, durven, doen' en formuleer wat doelen tot je 30e.