Erg herkenbaar
Toen ik Chaniël’s artikel las over zijn ervaring met The Legend of Zelda: The Windwaker, kon ik niet ontkomen aan een gevoel van medelijden. Die game was zijn eerste ervaring met de Zelda-franchise in 3D. Daarom wil ik jullie dan ook graag vertellen over mijn ervaring met de Zelda-game die ik nog steeds het sterkste in de serie vind. Ik heb het natuurlijk over The Legend of Zelda: Ocarina of Time. En er zijn veel mensen die met mij eens stemmen. Vele gamers beschouwen deze klassieker uit 1998 nog steeds als de beste Zelda-titel uit de serie.
Ik weet nog goed dat ik op de basisschool zat en een van mijn vriendjes mij vertelde over een gloednieuwe game die hij in zijn bezit had. Toentertijd was ik nog niet zo bekend met de Zelda franchise, maar na het spelen van Ocarina of Time veranderde dit allemaal. Nog nooit voelde ik zo’n gevoel van angst en avontuur!
Hyrule is groot! The Legend of Zelda: Ocarina of Time gaf mij nog altijd een ervaring die ik tot de dag van vandaag erg dierbaar houd. Van begin tot eind bruist de game van content, te beginnen met een langdurige quest om Hyrule te redden van Ganon, die ook wel beschreven werd als “de kwaadaardige man uit de woestijn”. Wanneer je samen met Link het koninkrijk had bevrijd uit de klauwen van de kwaadaardige Ganon, waren er nog sidequests om te ondernemen en geheimen om te ontdekken. Zo kon je verschillende verzoeken van NPC’s vervullen om uiteindelijk de Longsword te bemachtigen. Grappig genoeg kon zelfs de Mastersword niet tippen aan de kracht van dit gigantisch krachtige zwaard. Ook kon je er voor kiezen om de vele Skulltulas te vinden en zo een portemonnee gevuld met rupees te bemachtigen. Tot slot kon je er ook nog voor kiezen het hele avontuur wat makkelijker voor je te maken. Verspreid over Hyrule zaten namelijk hart pieces, die je levensbalk verlengde. Ook Great Fairies boden hun hulp door je magische krachten te geven en je verdediging te boosten.
NachtmerriesOver het algemeen was Ocarina of Time een geweldige ervaring die mij een gevoel voldoening gaf na het verslaan van elke eindbaas en het bemachtigen van elk medailion. Maar dit gevoel van voldoening zonder een iets anders te moeten voelen: Angst. Sommige van jullie zullen het raar vinden, maar Ocarina of Time was voor mij de aller eerste game die mij daadwerkelijk nachtmerries wist te bezorgen. Ik weet nog goed dat ik op het kerkhof de tombe van de Zelda familie wist te betreden. Duistere muziek begon te spelen, terwijl ik wat simpele puzzels voltooide en mij een weg baande door de tombe. Ik bevond me in een kleine hal, maar ik was niet alleen. Verspreid over de gang stonden zogeheten ReDeads. Ze hadden veel weg van zombies en maakte een raar kreun geluid. Toen ik een van hen begon aan te vallen, sloeg de paniek toe. Er klonk een harde gil en Link bewoog opeens niet meer. Terwijl ik in paniek op elk mogelijke knop begon te drukken, zag ik de ReDead alsmaar dichterbij komen. Opeens maakte het wezen een sprong, wikkelde zijn ledematen om mijn nek en begon aan Link’s schedel te knagen. Na veel geschreeuw en spastisch geram op de controller brak ik vrij en begon ik hersenloos op het wezen in te meppen met mijn kleine zwaard. Eenmaal de ReDead omgebracht, sloeg ik mijn game op en schakelde de Nintendo 64 uit. Wat ik zojuist had ervaren, resulteerde in een lange, slapeloze avond vol onzekerheid en angst.
Ervaar het zelfWoorden zullen mijn affectie voor deze titel niet kunnen beschrijven, hoe hard ik het ook probeer. De beste manier om het te ervaren is natuurlijk door de game gewoon te spelen. Het komt dan ook mooi uit dat Nintendo deze geweldige game heeft geport naar de gloednieuwe 3DS. Niet alleen is de game grafisch opgepoetst, maar ook het beheren van je inventory is dusdanig verbeterd. Ook krijg je de kans om aan de gang te gaan met de Master Quest, waar dungeons een grotere uitdaging vormen dan in het origineel. Beschouw jij jezelf als een Zelda fan? Dan kan je maar beter zorgen dat Ocarina of Time niet in je collectie ontbreekt. Ik ben dan ook trots op het feit dat ik het origineel van vele jaren terug nog steeds in perfecte staat in mijn kast heb liggen.