De huidige politiek is holle retoriek.

Politiek was voor mij altijd een soort mix tussen idealen, de menselijke maat en eigen verantwoordelijkheid. Hoe langer ik echter de daadwerkelijke praktische uitwerking hiervan gade sla, des te misselijker word ik van “Den Haag”. Laat ik dit aan de hand van een drietal elementen toelichten:

- Individueel niveau: Laten we wel wezen, er loopt een hoop wrakhout rond. Begin ik eens met de PVV. Een bonte verzameling, soms zelfs crimineel, waarvan sommige vergrijpen hebben gepleegd waarvan het land op zijn achterste benen zou staan indien "Nieuwe Nederlanders" dergelijk gedrag hadden vertoond. Maar ook "mijn" partij, de VVD, heeft een aantal walgelijke figuren rondlopen, met name in de vorm van de supercommissarissen die waar ze komen, een enorme chaos creëren en vervolgens door de achterdeur verdwijnen. Zonder ook maar een greintje verantwoordelijkheid te nemen. Typerend vond ik ook het gedraai van Mariko Peters. Over dat ontvoeringgebeuren laat ik mij niet uit, maar dat gedonder met subsidieverstrekking door iemand die jarenlang de rest de maat nam als het ging over integriteit, komop zeg. En zo kan ik wel pagina's doorgaan. We maken allemaal fouten, maar momenteel lijkt het wel of men zich van incident naar incident sleept zonder enige vorm van zelfrespect

- Partijpolitiek niveau: Hier pak ik eens de kwestie Mauro erbij. Laat ik vooraf zeggen dat wat mij betreft de regels duidelijk zijn, en hij weg moet. Andere mening: prima. Hoe verliep dit spektakelstuk in de politiek? Het ontaardde in een soort profileringspelletje over de rug van deze jongen. Bij het CDA werd er weer dusdanig gedraaid dat ik er hoofdpijn van kreeg, de media-adoptatie bij GroenLinks was stuitend en het commentaarcircus met de usual suspects was een vertoning waarvan men zich af moet vragen of dit nou gewoon een regelrechte aanfluiting was. Kortom: men zwabbert maar wat rond, van dag tot dag, zonder zich te bezinnen of het nou allemaal wel zo nodig is. Zolang het nieuws maar gehaald wordt, is men tevreden. Walgelijk.

- Nationaal niveau: dit is nog het meest bezwaarlijke aspect van de huidige staat van de Nederlandse politiek. Typisch hiervoor vind ik het debat over Europa. Europa is een nuttig instituut en levert ons een hoop geld op. Europa is een onderneming, daar hoort bij tijd en wijle een slechtere periode bij. Doet dat afbreuk aan het netto resultaat? Nee. Sta er dan gewoon voor. Hier moet ik D66 een compliment maken. Idioot vind ik echter met name de houding van Rutte, de VVD en het CDA. Een beetje halfbakken de oren laten hangen naar wat ontevreden electoraat, wat stoere kreten en een soort "het moet maar gevoel creeren".

Dit laatste is wat mij betreft tekenend voor "de politiek". Men laat de oren hangen naar wat mensen willen. Laat ik duidelijk zijn: men zit er voor de burgers. Maar soms moet je de burger even uit zijn comfort zone trekken, over de schaduw heen laten springen en vermanend toespreken. Net zoals je een kind opvoedt.

Kennelijk is dat te hoog gegrepen voor een hoop mensen en onze premier. Slappe schouders, meewaaien met een geluid wat op dat moment goed ligt, zwaar leunend op een PR-apparaat wat zo ondoorzichtig is dat het lijkt alsof die de macht hebben.

Oplossing: durf te staan voor je idealen. Dit is wat anders dan schermen met een ideologie. Ideologieën verblinden. Maar wees eerlijk, en men komt wel naar jou toe. En als je naar jouw mening alles gedaan hebt om mensen te overtuigen, en men is nog steeds ontevreden: jammer dan. Dus met name Mark: stop eens met lachen in de weerspiegeling van de camera's en laat je scheve rug niet je nieuwe trademark worden.