 
		 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Wat is er nu niet eerlijk aan? Defineer eerlijkheid.quote:Op zondag 6 november 2011 16:16 schreef michaelmoore het volgende:
China verkoopt haar grondstof ( arbeid) voor een veel te lage prijs.
China moet de prijs van haar Yuan vrij geven die kan makkelijk met 100% per jaar omhoog , dan krijgen we eerlijke concurrentie
 
			 
			
			
			Ze hebben vakbonden nodig. Kunnen we die knowhow niet exporteren?quote:Op zondag 6 november 2011 16:16 schreef michaelmoore het volgende:
China verkoopt haar grondstof ( arbeid) voor een veel te lage prijs.
China moet de prijs van haar Yuan vrij geven die kan makkelijk met 25% per jaar omhoog , dan krijgen we eerlijke concurrentie
En de Euro en de dollar moet fors omlaag
 
			 
			
			
			Lekkere knowhow.quote:Op zondag 6 november 2011 16:26 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Ze hebben vakbonden nodig. Kunnen we die knowhow niet exporteren?
 
			 
			
			
			Eerlijk is vrije valutahandel, dus geen koersbeïnvloedingquote:Op zondag 6 november 2011 16:25 schreef miro86 het volgende:
[..]
Wat is er nu niet eerlijk aan? Defineer eerlijkheid.
Door de yuan laag te houden hebben de mensen in China veel minder koopkracht en dat is nadelig voor ze. We kunnen net zo goed onze lonen halveren, maar wedden dat je dat niet pikt. Het is een keuze (van de politici).
 
			 
			
			
			1. Of het binnen 5, 10 of 20 jaar zal gebeuren kan niemand voorspellen, maar dat het op termijn zal gebeuren staat vast.quote:Op zaterdag 5 november 2011 22:53 schreef SeLang het volgende:
De vragen die ik mezelf nu stel:
• Is het heel raar als ik er vanuit ga dat de GDP groei in China over een paar jaar in de lage single digits terecht gaat komen? (voor China zal dat voelen als een diepe recessie).
• En hoeveel beleggers en analysten houden nu rekening met dat scenario?
Klinkt logisch op het eerste gezicht, maar in werkelijkheid is deze relatie juist precies andersom. Immers meer consumptie = minder sparen, minder sparen = minder investeren!quote:Op zondag 6 november 2011 15:57 schreef piepeloi55 het volgende:
En de vraag rest natuurlijk of een toenemende consumptie niet nog meer investeringen uitlokt en zodoende de toekomstige overcapaciteit alleen vergroot.
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Ik ben hierin geïnteresseerd omdat ik uit verschillende bronnen weet dat Westerse bedrijven vele miljarden euro's van hun geld hebben geïnvesteerd in fabrieken en R&D in China en opleiden van mensen daar. Maar de vraag hoeveel precies is mij ook onbekend, maar het schijnt giga veel te zijn.quote:Op zondag 6 november 2011 12:03 schreef SeLang het volgende:
[..]
Wij hadden zowel eigen fabrieken als subcontractors. Vaak waren die twee nauwelijks van elkaar te onderscheiden want ze hadden dezelfde productielijnen, door onszelf daar geinstalleerd. Ook was een deel van de engineers de helft van de tijd in de eigen fabriek en een deel van de tijd bij de subcon.
[..]
Daar heb ik geen zicht op. Het lijkt me nogal complex omdat er zoveel verschillende redenen zijn om iets in China te doen (kosten, flexibiliteit, logistiek, omzeilen import beperkingen, etc).
 
			 
			
			
			Waarom is dat eerlijk?quote:Op zondag 6 november 2011 16:33 schreef michaelmoore het volgende:
[..]
Eerlijk is vrije valutahandel, dus geen koersbeïnvloeding
Als de yuan verdubbelt, kunnen ze 2x zo veel non-Chinese goederen kopen. Dat maakt best veel uit.quote:Nee door de Yuan laag te houden verdienen mensen nog steeds 100 Yuan ook al verdubbelt de Yuan, maakt niet uit voor hen
 
			 
			
			
			Omdat andere landen dan ook vrije handel kunne doen met chinaquote:
Ja daar zou Europa wel mee geholpen zijn, 1.300.000.000 kopersquote:Als de yuan verdubbelt, kunnen ze 2x zo veel non-Chinese goederen kopen. Dat maakt best veel uit.
 
			 
			
			
			Het probleem is dat maatregelen om die consumptie aan te jagen direct slecht uitpakken voor de gedane investeringen. Zo wordt momenteel het bedrijfsleven feitelijk zwaar gesubsidieerd ten koste van burgers met behulp van een kunstmatig lage wisselkoers en negatieve reële rente (die laatste is negatief voor burgers in een samenleving met veel spaargeld en weinig schulden). Tegelijkertijd is een groot deel van het meer welgestelde deel van de bevolking inmiddels blootgesteld aan dingen zoals de huizenbubbel. Als je nu de munt laat stijgen en de reële rente verhoogt, dan drukt dat de winst van bedrijven en tegelijkertijd zullen de onroerendgoed en grondstoffen bubble dan waarschijnlijk ook klappen waarbij een deel van de "rijkdom" van de Chinese burgers verdwijnt.quote:Op zondag 6 november 2011 15:39 schreef piepeloi55 het volgende:
Als de overheid de consumptie zou kunnen aanjagen zouden een heleboel van die investeringen rendabel kunnen blijken. Of in ieder geval niet zo verliesgevend als fundamentele modellen voorzien.
 
			 
			
			
			Zo moet je er niet tegenaan kijken want zo werkt het niet. Die "Investment" component betekent niets anders dan dat een Chinees bedrijf bijvoorbeeld voor $100.000 een machine laat maken bij een ander Chinees bedrijf. Het zijn bedrijfsuitgaven. Zou dat bedrijf die machine uit Duitsland halen dan is dat import, dus dan daalt de "Net Export" component met $100.000 en daalt dus ook het totale GDP met $100.000.quote:Op zondag 6 november 2011 17:16 schreef SemperSenseo het volgende:
Ik heb drie vragen:
• Dat geld had ook in Europa geïnvesteerd kunnen worden. Hoeveel welvaart heeft dat ons gekost?
In de eerste instantie zal dat misschien negatief zijn, maar het hangt er vanaf of dat kapitaal wel goed gealloceerd wordt. Als de toestroom van geld leidt tot serieuze misallocatie zoals bubbles die een paar jaar later klappen dan kan het per saldo weleens negatief zijn.quote:• Met de recessie wordt er waarschijnlijk minder westers geld in China geïnvesteerd. Wat voor gevolg zal deze verminderde investeringen hebben op de groei van China?
In de huidige situatie niet. Er is hier al een overschot aan kapitaal en een tekort aan rendabele investeringsmogelijkheden (zie excess reserves in de banken). Maar in een normale situatie zou je verwachten van wel, mits de allocatie goed is (zie vorige punt)quote:• Wordt dit geld nu weer meer in het westen geïnvesteerd? Zal dit weer groei opleveren in het westen?
 
			 
			
			
			En ik denk dat het nog moeilijker gaat worden nu we steeds meer op protectionisme afkoersen. Zie het politieke klimaat in de USA. China zal dat natuurlijk vergelden.quote:Op zondag 6 november 2011 15:58 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Tenzij China grote slagen in hun juridische omgeving gaat maken, denk ik dat dat zuur gaat aflopen....
 
			 
			
			
			Ze kunnen ook hun Yuan vrijgevenquote:Op zondag 6 november 2011 19:01 schreef SeLang het volgende:
[..]
En ik denk dat het nog moeilijker gaat worden nu we steeds meer op protectionisme afkoersen. Zie het politieke klimaat in de USA. China zal dat natuurlijk vergelden.
 
			 
			
			
			En hun klanten (het westen) nog verder in het dal sturen?quote:Op zondag 6 november 2011 19:01 schreef SeLang het volgende:
[..]
En ik denk dat het nog moeilijker gaat worden nu we steeds meer op protectionisme afkoersen. Zie het politieke klimaat in de USA. China zal dat natuurlijk vergelden.
 
			 
			
			
			quote:De eeuw van de grote uitdagingen
Jonathan Holslag is onderzoeksdirecteur van het Brussels Institute of Contemporary China Studies en de auteur vanTrapped Giant, over machtspolitiek in Azië. De voorbije maanden ontrafelde hij voor ons het Chinese groeimirakel. Dit is zijn laatste bijdrage. (een beetje lang maar wat ik het interessants vond is in het vet)
De Chinese groei wordt in Europa steeds meer bekeken als een zekerheid, maar de voorbije twintig weken leerden we de Chinese economie kennen als een factor van onzekerheid, waarbij zich tal van binnen- en buitenlandse obstakels bevinden tussen het enorme potentieel, de verlangens van vandaag en de welvaart van morgen. In dit slotstuk zetten we de belangrijkste economische uitdagingen op een rij.
"En toch groeit zij!" De Chinese economie werd de voorbije jaren vanuit alle hoeken op de korrel genomen. De Chinese groei is niet duurzaam, onevenwichtig, ongelijk, onhoudbaar. En toch blijft het land aan een razend tempo vooruit denderen. Na een aarzelende start waaiert de industriële activiteit geleidelijk uit naar de binnenlandse provincies, Chinese bedrijven klimmen op naar de wereldtop en de Volksrepubliek lijkt als geen ander land vooruitgang te maken in de ontwikkeling van spitstechnologie. Bovenal: telkens als het fataal mis dreigt te gaan, stuurt de overheid bij. Het is echter vooral bij die daadkracht van de overheid dat we ons vragen moeten stellen. De sturing door de Chinese overheid toont minstens evenveel tekortkomingen als de bestuurlijke daadkracht in Europa.
Laat ons beginnen bij infrastructuur. Meer dan de helft van de Chinese groei wordt gegenereerd door investeringen in infrastructuur: wegen, telecommunicatie, fabrieken, appartementen. Te grootschalige investeringen leiden tot overcapaciteit, wat zich doet opmerken door lege woonblokken, onbenutte wegen en een industriële productiecapaciteit die sneller groeit dan de vraag. Overcapaciteit is eigen aan ontwikkelingslanden omdat investeringen meer bepaald worden door verwachtingen over de toekomstige vraag dan door de huidige welvaart.
Als men er bijvoorbeeld van uitgaat dat de komende twintig jaar meer dan 200 miljoen mensen naar de steden zullen verhuizen en daardoor meer nood aan nieuwe woningen, producten en diensten ontstaat, dan zijn al die lege torenblokken misschien toch niet zo dramatisch. Dat is zeker zo, maar het probleem in China is dat de kloof tussen reële en verwachte vraag zo groot is geworden, dat bij een groeivertraging of een daling van de prijzen, investeerders en dus ook de banken in grote problemen kunnen komen. Ik zie thans geen aanwijzingen dat de overheid die onevenwichten succesvol aanpakt.
Tussen september dit en vorig jaar groeide de industriële productiecapaciteit in China nog steeds bijna dubbel zo snel als de verkoop van consumptiegoederen en werden er 1,5 miljoen meer appartementen gebouwd dan de verstedelijking vereist. Veel heeft te maken met het financiële en macro-economische beleid. De Chinese overheid schreeuwt al jaren dat het een financieel beleid wil voeren dat gericht is op het versterken van de binnenlandse consumptie. Afgezien van wat subsidies voor boerengezinnen en een bescheiden experiment met sociale zekerheid in enkele steden is daar in de praktijk te weinig van terechtgekomen.
Het Chinese financiële beleid is ook in periodes van bezorgdheid over inflatie nog steeds gericht op het stimuleren van investeringen. Lokale overheden worden aangemoedigd om door infrastructuurwerkzaamheden en industriële capaciteit, weliswaar in meer geavanceerde sectoren, voldoende groei te boeken om mensen aan de slag te houden. Grote Chinese bedrijven hebben quasi onbegrensde toegang tot kredieten van de beleidsbanken. Het resultaat daarvan is bijzonder goed zichtbaar in de balansen van Chinese banken: Chinese gezinnen hebben daar voor ongeveer 3.000 miljard dollar meer aan spaartegoeden dan leningen uitstaan, terwijl de balans bij bedrijven 1.500 miljard in het rood duikt en bij de overheid voor nog eens minstens evenveel.
Gezinnen sparen dus om investeringen mogelijk te maken die veelal riskant of onrendabel zijn of, minstens even belangrijk, de centrale bank toe te laten de koers van de yuan laag te houden en zo export te bevorderen.
De logica voor de overheid is dat investeringen en het stimuleren van hoogwaardige exportgerichte industrie de beste manieren zijn om banen te scheppen. Vraag is echter of deze formule duurzaam is. China heeft vandaag acht keer meer productie nodig om in de industrie hetzelfde aantal banen te creëren als twintig jaar geleden. Ook in de Volksrepubliek neemt de productiviteit snel toe. In de bouwsector zijn er de afgelopen vijf jaar drie miljoen banen bijgekomen, vooral migrantarbeiders, maar met de zeepbellen in de vastgoedsector en problemen met overheidsschulden vreest men nieuwe sociale spanningen.
Nu al horen we steeds meer over constructiearbeiders met oplopende achterstallige lonen bij bouwpromotoren of bedrijven in opdracht van lokale overheden. De grenzen aan de tewerkstellingsmachine in de industrie en de bouw lijken dus stilaan bereikt.
Harde landing
Het grote probleem voor China is niet zozeer de aankomende groeivertraging, maar het feit dat die groeivertraging het land wellicht zal opzadelen met kredietproblemen en afvloeiingen in sectoren die de voorbije jaren kunstmatig werden opgepompt. Minstens even belangrijk is dat een groeivertraging door vele Chinezen daardoor gepercipieerd kan worden als een harde landing, met paniek als gevolg.
Meer nog: waar de uitdijende ongelijkheid tussen arm en rijk werd gecompenseerd door een snelle toename van de totale welvaart, zou een groeivertraging de sociale spanningen gevoelig opdrijven. Dat zou dan weer leiden tot een legitimiteitscrisis van de Communistische Partij, die haar aanzien verbonden heeft aan het creëren van een 'harmonieuze samenleving', alsook bijdragen tot politieke fragmentatie binnen de Partij, wat doortastende hervormingen verder zal bemoeilijken. Eerder dan de eeuw van de grote kansen, die oud-president Jiang Zemin had aangekondigd, wordt dit voor China de eeuw van de grote uitdagingen.
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			quote:Op woensdag 16 november 2011 16:24 schreef Blandigan het volgende:
http://www.theepochtimes.(...)bankrupt-141214.html
au au au, daar gaat de europese redder in nood.....
 
   
 quote:Larry Lang, chair professor of Finance at the Chinese University of Hong Kong, said in a lecture that he didn’t think was being recorded that the Chinese regime is in a serious economic crisis—on the brink of bankruptcy. In his memorable formulation: every province in China is Greece.
 
			 
			
			
			quote:Op woensdag 16 november 2011 16:24 schreef Blandigan het volgende:
http://www.theepochtimes.(...)bankrupt-141214.html
au au au, daar gaat de europese redder in nood.....
 
			 
			
			
			Hoe kan dat nou? Zo'n fantastisch land.quote:Op woensdag 16 november 2011 16:24 schreef Blandigan het volgende:
http://www.theepochtimes.(...)bankrupt-141214.html
au au au, daar gaat de europese redder in nood.....
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Bedankt Hans.
 
			 
			
			
			Bekijk op deze link ook even de reportage, echt van de gekken... hoelang gaat dat volk het pikken vraag je je af.... 64 miljoen appartementen die leeg staan zijn terwijl de mensen even verderop in hutjes verpozenquote:China wil Europa te hulp schieten om de economische crisis het hoofd te bieden en dus rijst de vraag hoe het Aziatische land er zelf voor staat. De Chinese economie groeit als kool, maar hoe lang gaat dit nog door? Complete nieuwe steden worden uit de grond gestampt, die vervolgens transformeren in spooksteden. Er wordt al gesproken over een vastgoedbubbel.
Niet minder dan 64 miljoen appartementen staan inmiddels leeg, claimt analist Gillem Tulloch. Enorme winkelcentra zien het levenslicht, waar niemand op af komt. Hoe lang gaat dat goed?
 
   
 |  | 

| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |