Genderdysforie - deel 26

Naar aanleiding van de publicatie van het CBS (Transseksuelen in Nederland Is er sprake van ongelijkheid?)nu ook een stukje op NU.nl:

Transgenders hekelen positie op arbeidsmarkt

Die rare pruik met paarse tinten is inmiddels vervangen door een gewone normale bruinharige pruik. Ik las van de week nog een interview met haar (ben haar naam even kwijt) waar een recente foto bij stond. Ze zag er meteen al een stuk beter uit.

quote:

Op woensdag 30 november 2011 15:41 schreef Meike26 het volgende:
Woooow, Joanne, kon je ons niet even waarschuwen ? Wat een lekker ding zeg

Ja, hallo! Het moet natuurlijk wel een verrassing blijven

Dus, vorige week viel een collega al op dat ik geen jongetjesjas aan had. Toen vroeg ze al een beetje door, maar ik was niet echt in de mood en gelegenheid om even all out te vertellen wat er nu gaande is. Vandaag aan het einde van de middag viste ze er weer een beetje naar en sloeg ze de spijker op de kop:

"Wil je soms een meisje worden?"
"Ja."
"leuk! Dus je word een van ons? Welkom!"

We zijn na sluitingstijd nog even een hapje gaan eten en hebben over een en ander gesproken. Wat er gaat gebeuren. Ze vroeg naar wat voor kledingstijl ik leuk vind. Hoever ik al was met het hele proces. Nou ja gewoon de belangrijkste basics over wat er gaande is.

Volgende doelwit voor coming out is de bedrijfsleidster.

Fijn dat je zo'n luchtige en positieve reactie hebt gekregen, Fixers!

Ik wil ook zo'n collega's Niet dat mijne vervelend reageeden ofzo, maar ik zie mijn collega's me niet vragen over kledingstijl enzo. Scheelt natuurlijk ook enorm dat ik met bijna alleen mannen hier zit - de paar vrouwelijke collega's die ik had zijn al geruime tijd vertrokken

Collega in kwestie is ook wel van het leukere type. Heeft zelf ook een uitgesproken kledingstijl, en vroeger gewerkt in het lokale alternatieve kledingwinkeltje. Wist ze nog te vertellen dat ze daar regelmatig jongens over de vloer kreeg, vlak na openingstijd, om jurken te komen passen.

Was bijna vergeten dat het een bijzondere dag is vandaag, leef nu 2 jaar fulltime als mezelf

Das een mooie mijlpaal Joanne! Gefelicitaart!

Ik heb afgelopen weekend doorgebracht met vrienden in een huis in de Ardennen. Heb de gelegenheid aangegrepen om lekker een weekendje mezelf te zijn. Klein beetje over de top, gewoon omdat het kan. Wel veel complimenten mee geoogst dat wel, ben ik heul niet gewend.

quote:

Op donderdag 1 december 2011 20:55 schreef Joanne35 het volgende:
Was bijna vergeten dat het een bijzondere dag is vandaag, leef nu 2 jaar fulltime als mezelf

Hoe kom je bij de datum? Wat is voor jou de overgang geweest?

quote:

Op donderdag 1 december 2011 23:22 schreef wonderer het volgende:

[..]

Hoe kom je bij de datum? Wat is voor jou de overgang geweest?

Grappig genoeg heeft dit draadje daarin ook een rol gespeeld

Ergens in oktober 2009 of zo hadden we een Fok!meet in Utrecht (was jij ook bij) en dat was de eerste dag dat ik echt serieus als mezelf naar buiten ben geweest (daarvoor was ik nooit verder gekomen dan wat uitstapjes laat in de avond). Ik wou namelijk absoluut niet als man naar die meet gaan, en dat gaf me de moed om als vrouw de deur uit te stappen. Dat viel 100% mee (geen rare reacties op straat).

Diezelfde maand ben ik ook voor het eerst als mezelf naar een verjaardag van een vriend geweest, ook daar weer geen rare reacties, eigenlijk alleen maar positieve reactie's.

Eind oktober ben ik toen op mijn werk tegenover mijn directeur op mijn werk uit de kast gekomen (de rest van mijn omgeving wist het allemaal al). Die pakte het heel goed op en vroeg meteen of dat betekende of ik vanaf dat moment als vrouw naar mijn werk wou komen.

Toen was er dus niets meer dat me tegenhield. Dankzij de Fok!meet had ik mijn angst om naar buiten te gaan volledig overwonnen, en dankzij mijn directeur wist ik dat het op mijn werk geen problemen op zou leveren. Ik heb dus in de eerste week van November een coming out brief naar al mijn collega's gestuurd, en omdat ik ze een paar weken tijd wou geven om aan het idee te wennen en ze de kans wou geven om me vragen te kunnen stellen terwijl ik nog in mijn oude rol verkeerde heb ik 1 december maar gekozen als dag om om te gaan.

Begin oktober had ik nog geen flauw idee of ik het allemaal aan zou kunnen en hoe lang het allemaal zou gaan duren, en in december was ik al fulltime. In het begin lijkt die hele transitie soms een onoverkomelijke berg, maar toch kan je onverwacht over die top schieten, en dan kan het opeens heel snel gaan

Oh joh, wat gaaf Dat dit topic daar zo'n assistent in is geweest ...

Even terugzwaaien...

Ik vind die documentaire eigenlijk wel mooi. Vond het leuk om naar te kijken...

quote:

Op dinsdag 29 november 2011 20:30 schreef Maisnon het volgende:
Het gaat harstikke goed volgens mij ze was er voor de halfjaarlijkse checkup denk ik. Binnenkort gaat ze wel terug naar Thailand omdat er iets nog niet goed was met haar borsten.

Voorlopig mijn laatste halfjaarlijkse check-up... Ik kwam een nieuw menoimplant laten plaatsen, maar die wordt misschien voortaan bij de huisarts ingebracht. Ze willen me eigenlijk niet meer zien bij het VUmc als ik dat zelf niet nodig vind. Dat maakt me ergens alleen maar weer patient terwijl ik dat niet meer ben... en daar ben ik het wel mee eens

Over anderhalve maand ga ik inderdaad terug naar Thailand. Ik heb last van 'milde' complicaties en heb eigenlijk grotere borsten gekregen dan ik had gevraagd Dus doet de chirurg het voor niets over... moet ik er alleen nog 'ff' heenvliegen...

Zo af en toe lees ik hier nog wel eens een stukje mee... Maar van typen komt het vaak niet echt.

Maareuh, die meet van twee jaar terug, daar was ik toch ook bij?

Yep, klopt, was net aan het begin van je RLE toch?

Maaruh, ben je afgezien van die milde complicaties nog steeds tevreden over Suporn? Want ik had net toevallig een week geleden de knoop doorgehakt en besloten om me ook door hem te laten opereren

ik wilde vroeger een jongen zijn maar ben nu blij met m'n vrouwenlichaam.

ik vind jullie echt moedig

Ja klopt... dat dacht ik al. Dat was toen inderdaad. Toen was ik nog best onzeker en wiebelig... haha.

Maar ik ben met de resultaten van de operatie daar beneden best heel blij ja. Ik kan er echt alles mee behalve ongesteld worden en zwanger worden... Maar ook daaraan laat ik januari nog een paar kleine dingetje mooier maken... als ik tóch weer onder narcose moet!

Wanneer ga jij er heen dan? Wie weet komen we elkaar daar nog wel tegen

Nou, dat duurt nog wel wat langer helaas. Mijn RLE zit er pas eind februari op. En daarna moet ik nog wat extra tijd inplannen om de verzekeringen te regelen. Mijn zussen willen ook graag mee (alhoewel ik daar zelf nog mijn twijfels over heb), dus daar hangt het ook een beetje van af. Ik denk dat het niet voor juni/juli of zo zal zijn.

Nu je d'r toch bent, hoe gaat dat bij de VU aan het eind van je RLE? Ik wil eigenlijk het liefst zo snel mogelijk die SRS papieren van ze hebben, maar ik neem aan dat er na het aflopen van je RLE eerst nog een gesprek met je psych volgt en dat het vervolgens nog in het team besproken moet worden? Want in dat geval is het misschien slim als ik die afspraak met die psych alvast vast laat leggen.

Mijn collega, die het dus nu inmiddels weer, vroeg er nog naar vandaag. Of ik ook een nieuwe verjaardag ga vieren.

Ah zo... naja van de verzekering krijg je ook maar een stukje terug he. Ik kreeg maar iets van 6300 terwijl de operatie me zon 12000 kostte. Maar goed, het is toch wat Dus vooraf een akkoordverklaring regelen is wel zo handig.

Maar bij het VUmc is het idd zo dat jij eerst nog afsluitend aan je RLE een gesprek krijg om je traject nog een door te nemen en je toestemming te vragen je voor te dragen aan het teamoverleg. Die wordt meestal tweewekelijks gehouden en gaat alleen door als van alle disciplines de juiste mensen aanwezig zijn. En daarna moeten ze nog de brieven maken enzo... dus tussen het moment van je laatste gesprek en het moment dat je je verwijsbrief hebt voor de chirurg zit ongeveer ook een maand.

quote:

Op vrijdag 2 december 2011 21:09 schreef Fixers het volgende:
Mijn collega, die het dus nu inmiddels weer, vroeg er nog naar vandaag. Of ik ook een nieuwe verjaardag ga vieren.

LOL! Moet je doen... Ik heb in middels ook al een paar keer een verjaardag gevierd terwijl ik niet jarig was. Een feestje is altijd goed toch?

Heb indertijd mijn fulltime gaan ook gevierd met een feestje. Was ook tevens het eerste feest dat ik ooit in mijn leven georganiseerd had

@sararaat:
Er is idd wel wat moed voor nodig maar als het nodig is doe je wat je moet doen... Voor mij, en ik denk voor vele anderen, geldt in ieder geval dat ik het nog veel eerder had moeten doen.

Maar als je vroeger een jongetje had willen zijn he, doet die documentaire je dan ook echt wat als je het kijkt? Als ik het vragen mag hoor...