Vreemdgegaan.. Vertellen?

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:07 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ja, en als ik het hem wel vertel is hij verdrietig, ben ik mijn relatie kwijt, dus ook verdrietig. Maar volgens jou kies ik daar dan voor omdat ik niet met mijn schuldgevoel wil leven. Want dat is dan het grootste belang?

Tuurlijk, waarom vertel je het hem dan? Omdat dat verdriet zo lekker is? Omdat hij moet weten wie jij werkelijk bent, want door jouw ene slippertje ben jij opeens totaal iemand anders?

Het ligt er overigens ook aan hoe je naar seks kijkt, ik zie seks niet als iets wat ik alleen kan doen met iemand met wie ik een toekomst voorzie, of met wie ik 'speciale gevoelens' deel. Ik zou mijn 'fout' groter vinden als ik een affaire heb naast mijn partner, iemand die ik dingen vertel en gevoelens mee deel die alleen voor mijn partner bestemd zijn.
Maar een orgasme vind ik niet van die aard.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 13:50 schreef Heinlein het volgende:
Mijns inziens is deze maatschappij gebouwd op sprookjes. We weten uit de cijfers, dat er een grote kans is dat mensen vreemd gaan. Toch voeden we onze zonen en dochters op met het sprookje van eeuwige trouw. Dat moet stoppen, het wordt tijd voor realisme.

Realisme bestaat niet, jij hebt slechts je eigen kijk op iets, net als iedereen, geloven dat er iets bestaat als realisme want dan voor iedereen zou gelden is de grootste onrealiteit die er is. Jij bent de ander niet, jij bent alleen jij, en bepaalde dingen niet meer als normen en waarderen hanteren omdat een groter deel het anders doet is puur kuddegedrag, en verder niks realistisch aan, je laten anderen dan voor jou bepalen wat jij vind.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:15 schreef Taurus het volgende:

[..]

Tuurlijk, waarom vertel je het hem dan? Omdat dat verdriet zo lekker is? Omdat hij moet weten wie jij werkelijk bent, want door jouw ene slippertje ben jij opeens totaal iemand anders?

Het ligt er overigens ook aan hoe je naar seks kijkt, ik zie seks niet als iets wat ik alleen kan doen met iemand met wie ik een toekomst voorzie, of met wie ik 'speciale gevoelens' deel. Ik zou mijn 'fout' groter vinden als ik een affaire heb naast mijn partner, iemand die ik dingen vertel en gevoelens mee deel die alleen voor mijn partner bestemd zijn.
Maar een orgasme vind ik niet van die aard.

Omdat het éérlijk is om het te vertellen en oneerlijk om het te verzwijgen! Omdat ik vind dat hij het niet verdient om in een waan te leven.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 02:07 schreef mawtje het volgende:
De waarheid vertellen. Hopelijk vergeeft ze zo een ZAK zoals jij niet!

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:14 schreef Lienekien het volgende:
Ik snap echt niks van je identiteitverhaal!

Ken je het stanford gevangenis experiment?

Daar hebben studenten mee gedaan aan een project. De ene student moest maandenlang bewaker spelen de andere gevangene. Wat bleek ook al was het maar een spel, het ging er steeds brutaler aan toe. Gevangen voelden zich echt gevangen en dachten er zelfs nooit meer uit te komen. Bewakers gingen hun gedrag goed praten

Dat is de menselijke natuur op dit moment, identiteit. Als je die gegeven word en je krijgt de ruimte om je identiteit toe te passen.veranderen morele overwegingen ook meteen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_prison_experiment

Daarom zeg ik, het is hypocriet om mensen op een actie te straffen. Als de omgeving daar de ruimte toe gegeven heeft.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:06 schreef Taurus het volgende:
Dat TS daardoor óók ellende bespaard blijft is volgens jullie misschien niet wat hij verdient, maar is wel een prettigere situatie dan wanneer het uitkomt.

Ik denk dat dit het vooral is. Mensen vinden dat de vreemdganger gestraft moet worden voor zijn/haar fout.

Mijn vriendin weet al tijden dat ik het niet wil weten als ze een keer vreemdgaat. Fouten kunnen gebeuren, niemand is perfect.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:12 schreef picardmike het volgende:
Het probleem met vreemdgaan is natuurlijk meestal identiteit, soms oppertunisme. De vraag is kan je identiteit als iets slechts of iets goeds zien. Ik persoonlijk vind van wel. Maar de vraag is, is dit wel mogelijk of zit het gewoon in de menselijke natuur? Als je veel aandacht krijgt van vrouwen dan ga je er uiteraard naar leven, net zoals je gaat leven naar minder aandacht. Oppertunistisch gezien kan je ook identiteit maken, door de normen door de vingers te zien en het gewoon als geheim weg te moffelen. Je leeft dan naar een identiteit toe. Deze vorm keur ik zeker af.

Maar je kan bij afkeurende acties nooit aflezen of het nou identiteit is opportunisme. Iemand die het oppertuun doet zal altijd zeggen dat hij de identiteit heeft en iemand identiteit heeft zal altijd zeggen dat de kans zich voordeed.

Een extreem voorbeeld, kaddafi. Nooit tegengesproken altijd mensen om zich heen gehad die hem mochten, zijn vijanden zag hij nauwelijks.

Het rotte van identiteit is als we er niks tegen kunnen doen we heel hypocriet bezig zijn want inweze kan je elke actie dan ontlenen aan de omgeving van die persoon.Neem een simpel voorbeeld als zelfvertrouwen, want grotendeels door identiteit onleend word.

Volgens de psychologie zijn er op de wereld maar een handjevol mensen die enige weerstand kunnen bieden tegen een identiteit die andere hen opleggen.

Een identiteit kan alleen op je geforceerd worden als je jezelf niet volledig kent, als bepaalde stukken identiteit als het ware nog leeg zijn, en dat is iets wat je helemaal zelf in de hand kan hebben. Als jij weet wie jij bent, dan weet jij wie jij bent.

Je zegt ''volgens de psychologie'' maar vraag me oprecht af waar je wat je hier post op baseert want het klinkt een beetje als een ''ik kan er niks aan doen/slachofferrol''-stukje. Weten wie je bent begint met verantwoordelijkheid nemen voor wie je bent, dat is het tegenovergestelde van slachtoffergedrag.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:20 schreef picardmike het volgende:

[..]

Ken je het stanford gevanenis experiment?

Daar hebben studenten mee gedaan aan een project. De ene student moest maandenlang bewaker spelen de andere gevangene. Wat bleek ook al was het maar een spel, het ging er steeds brutaler aan toe. Gevangen voelden zich echt gevangen en dachten er zelfs nooit meer uit te komen. Bewakers gingen hun gedrag goed praten

Dat is de menselijke natuur op dit moment, identiteit. Als je die gegeven word en je krijgt de ruimte om je identiteit toe te passen.veranderen morele overwegingen ook meteen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_prison_experiment

Daarom zeg ik, het is hypocriet om mensen op een actie te straffen. Als de omgeving daar de ruimte toe gegeven heeft.

ja systematisch en dus voor langere tijd, niet na een avondje bezopen je piemel in een ander douwen, dat heeft hier geen ene reet mee te maken.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:24 schreef Re het volgende:

[..]

ja systematisch en dus voor langere tijd, niet na een avondje bezopen je piemel in een ander douwen, dat heeft hier geen ene reet mee te maken.

Haha inderdaad.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:19 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Omdat het éérlijk is om het te vertellen en oneerlijk om het te verzwijgen! Omdat ik vind dat hij het niet verdient om in een waan te leven.

maar wie ben jij om iemand die waan te onthouden? Misschien kan hij daar prima mee leven, misschien niet, maar dat is toch echt aan hem om te ondervinden

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:23 schreef Canillas het volgende:

[..]

Een identiteit kan alleen op je geforceerd worden als je jezelf niet volledig kent, als bepaalde stukken identiteit als het ware nog leeg zijn, en dat is iets wat je helemaal zelf in de hand kan hebben. Als jij weet wie jij bent, dan weet jij wie jij bent.

Je zegt ''volgens de psychologie'' maar vraag me oprecht af waar je wat je hier post op baseert want het klinkt een beetje als een ''ik kan er niks aan doen/slachofferrol''-stukje. Weten wie je bent begint met verantwoordelijkheid nemen voor wie je bent, dat is het tegenovergestelde van slachtoffergedrag.

Dat is niet waar bleek uit het experiment. De studenten kenden zichzelf goed. Maar ze hadden een rol aangenomen, een patroon. Waar ze niet meer uit konden.

quote:

ja systematisch en dus voor langere tijd, niet na een avondje bezopen je piemel in een ander douwen, dat heeft hier geen ene reet mee te maken.

Daar eindigd het, maar begint het niet. Je bestempeld nu de handeling zelf als fout, dat is juist het hypocriete. Tja over bezopen mensen kan je natuurlijk nooit iets zinnigs zeggen mensen verzinnen dan altijd de helft om iets goed te praten.

Ik zie alleen nog niet in waarom TS (of een willekeurige vreemdganger) de identiteit van vreemdganger opgelegd zou krijgen (voordat deze daadwerkelijk vreemd is gegaan)?

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:20 schreef picardmike het volgende:

Ken je het stanford gevangenis experiment?

Daar hebben studenten mee gedaan aan een project. De ene student moest maandenlang bewaker spelen de andere gevangene. Wat bleek ook al was het maar een spel, het ging er steeds brutaler aan toe. Gevangen voelden zich echt gevangen en dachten er zelfs nooit meer uit te komen. Bewakers gingen hun gedrag goed praten

Dat is de menselijke natuur op dit moment, identiteit. Als je die gegeven word en je krijgt de ruimte om je identiteit toe te passen.veranderen morele overwegingen ook meteen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_prison_experiment

Dit kan alleen als je je eigen identiteit niet stevig gevormd hebt, dan heb je logischerwijs ook geen vaste grond onder je voeten maar ook dat is je eigen verantwoordelijkheid. Neem je die niet, dan ben je slachtoffer. En durf jij echt een uitspraak als ''Dat is de menselijke natuur op dit moment, identiteit'' te doen? Kan jij zeggen wat de menselijk natuurlijk is? En dat in een notedop? Je doet een aanname dat morele overweging meteen zullen veranderen, is dat de waarheid? Of gelde dat voor deze personen? En hoe sterk hadden zij hun eigen identiteit gevormd? Zijn die dingen bekend?

quote:

Daarom zeg ik, het is hypocriet om mensen op een actie te straffen. Als de omgeving daar de ruimte toe gegeven heeft.

Elke omgeving biedt een boel mogelijkheden om fouten te begaan, of je dat doet of niet is je eigen verantwoordelijkheid, jij beslist je eigen acties. Je kan alleen zeggen dat dat niet het geval is wanneer je vind dat de meningen van een ander groter zijn dan die van jou, dan maak je jezelf automatisch klein. Jij bent namelijk jezelf, met je eigen mening, die 6 miljard anderen meningen zijn allemaal van een ander.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:27 schreef Re het volgende:

[..]

maar wie ben jij om iemand die waan te onthouden? Misschien kan hij daar prima mee leven, misschien niet, maar dat is toch echt aan hem om te ondervinden

Hij kan daar prima mee leven omdat hij het niet weet. Ik denk dat vertellen ergens ook egoistisch is. Als je het vreemdgaan verwerpelijk vind moet je het eigenlijk gelijk uitmaken.

Als je het wel besluit te vertellen, en diegene kan er niet mee leven, kan diegene wel altijd overal spoken zien. Bij bijv. een toekomstige vriendin. Of diegene daar gelukkiger mee is, is maar de vraag.

Zoals ik al eerder zei, persoonlijk zou ik het niet willen weten.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:15 schreef Taurus het volgende:

[..]

Tuurlijk, waarom vertel je het hem dan? Omdat dat verdriet zo lekker is? Omdat hij moet weten wie jij werkelijk bent, want door jouw ene slippertje ben jij opeens totaal iemand anders?

omdat je genoeg respect voor je partner hebt dat je hem of haar zelf de keuze laat en niet voor hem of haar in gaat vullen. ik zou niet samen willen zijn met iemand die me bedriegt of bedrogen heeft, maar als zij het niet zou vertellen wordt mij de keuze ontnomen om in alle transparantie de relatie te beeindigen, maar word ik gedwongen in een relatie welke vanaf dat moment eigenlijk op drijfzand gefundeerd is.

al die verhalen dat je de ander geen pijn wilt doen en weet ik wat nog meer doen daar niets aan af. ook niet het argument dat je niemand anders bent. nee inderdaad, alleen denkt je partner dus wel dat je iemand anders bent, iemand die eerlijk is en respect heeft voor je.

oh, en waar is janiesbrownie om jou bij te staan?

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:28 schreef picardmike het volgende:
Dat is niet waar bleek uit het experiment. De studenten kenden zichzelf goed. Maar ze hadden een rol aangenomen, een patroon. Waar ze niet meer uit konden.

Is het wijs om jouw complete visie over de menselijke natuur, hoe complex als die is, en zelfde geldt voor identiteit, te baseren op 1 experiment? Baseer je daar al je conclusies op? Voor jezelf denken misschien een idee?

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:30 schreef Canillas het volgende:

[..]

Dit kan alleen als je je eigen identiteit niet stevig gevormd hebt, dan heb je logischerwijs ook geen vaste grond onder je voeten maar ook dat is je eigen verantwoordelijkheid. Neem je die niet, dan ben je slachtoffer. En durf jij echt een uitspraak als ''Dat is de menselijke natuur op dit moment, identiteit'' te doen? Kan jij zeggen wat de menselijk natuurlijk is? En dat in een notedop? Je doet een aanname dat morele overweging meteen zullen veranderen, is dat de waarheid? Of gelde dat voor deze personen? En hoe sterk hadden zij hun eigen identiteit gevormd? Zijn die dingen bekend?

[..]

Elke omgeving biedt een boel mogelijkheden om fouten te begaan, of je dat doet of niet is je eigen verantwoordelijkheid, jij beslist je eigen acties. Je kan alleen zeggen dat dat niet het geval is wanneer je vind dat de meningen van een ander groter zijn dan die van jou, dan maak je jezelf automatisch klein. Jij bent namelijk jezelf, met je eigen mening, die 6 miljard anderen meningen zijn allemaal van een ander.

Bij niemand is die sterk omdat een eigen identiteit niet bestaat, die heb je altijd van iemand anders. En als je het gevoel heb dat die sterk is, dan ben je een onderdrukker en voel je macht waar je verslaafd aan raakt. Zoals met bijv kaddafi.

Er zijn trouwens wel meer experimenten zoals het beroemde milgram experiment en groupthink

[ Bericht 0% gewijzigd door picardmike op 27-10-2011 14:40:22 ]

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:28 schreef picardmike het volgende:
Daar eindigd het, maar begint het niet. Je bestempeld nu de handeling zelf als fout, dat is juist het hypocriete.

Nee, dat is juist het morele punt; er werd een beslissing genomen. Daar is de omgeving niet verantwoordelijk voor, dat is de persoon. Je gedrag hangt af van je besluiten, niet de omstandigheden. Als jij de omstandigheden groter maakt dan je eigen mening dan is dat ook een besluit, hoe snel en onbewust dat ook gaat. Maar dan blijft het je eigen keus en veranderingen daar in kunnen ook alleen plaatsvinden in jezelf.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:27 schreef Re het volgende:

[..]

maar wie ben jij om iemand die waan te onthouden? Misschien kan hij daar prima mee leven, misschien niet, maar dat is toch echt aan hem om te ondervinden

Wie ben jij om te bepalen wat beter is voor je partner ? Het wel of niet laten weten van het vreemdgaan ? Misschien kan hij/zij prima leven met het feit dat je een of meerdere keren bent vreemdgegaan, misschien niet, maar dat is toch echt aan hem/haar om te ondervinden.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:31 schreef dawg het volgende:

[..]

omdat je genoeg respect voor je partner hebt dat je hem of haar zelf de keuze laat en niet voor hem of haar in gaat vullen. ik zou niet samen willen zijn met iemand die me bedriegt of bedrogen heeft, maar als zij het niet zou vertellen wordt mij de keuze ontnomen om in alle transparantie de relatie te beeindigen, maar word ik gedwongen in een relatie welke vanaf dat moment eigenlijk op drijfzand gefundeerd is.

Die laatste zin begrijp ik gewoon niet. Nooit begrepen. Waarom is die op dat moment op drijfzand gefundeerd, in vredesnaam? Ben jij ook maar 'n procentje ongelukkiger als zij jou niets vertelt en de relatie gewoon hetzelfde is als voorheen, of geloof je daar niet in? In dit soort redenaties wordt toch altijd vergeten dat jij niet op de hoogte bent, er is dus feitelijk niets aan de hand.

quote:

al die verhalen dat je de ander geen pijn wilt doen en weet ik wat nog meer doen daar niets aan af. ook niet het argument dat je niemand anders bent. nee inderdaad, alleen denkt je partner dus wel dat je iemand anders bent, iemand die eerlijk is en respect heeft voor je.

oh, en waar is janiesbrownie om jou bij te staan?

Ach kom nou, ik ben op alle vlakken eerlijk en heb juist respect voor hem door het niet te vertellen. Ik heb 'n vergissing gemaakt, dat is het, meer niet. Het ligt er echt aan hoe je het zelf ziet, verschil in perspectief. En dus verschil in mening. Dat jij nooit vreemdgaat accepteer ik, dat ik ooit wel eens vreemd zou gaan maar dat niet vertel heb jij maar te respecteren. Hier is geen sprake van verkeerd gedrag, hier is sprake van een verschil in normen en waarden. Vreemdgaan is niet strafbaar, je mag met je eigen eerlijkheid doen wat je wil.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:11 schreef Canillas het volgende:

[..]

Je bestrijd rationaliteit? Of bedoel je dat jij niet in staat bent om in bepaalde situatie rationeel te handelen, simpelweg omdat je niet weet hoe of nooit geleerd hebt hoe?

Dat riedeltje dat jij opnoemde, wat je je zou moeten bedenken voor je vreemdgaat; dat doe ik niet. Zo werkt dat niet. Ik kan overmand zijn door lust, ja. Ik kan door drank en afstand van mijn partner en iemand die ik seksueel aantrekkelijk vind wel eens tot de verleiding komen, die kans is aanwezig. Blijft mijn verantwoordelijkheid en mijn schuld, maar een rationele beslissing is het natuurlijk niet. Het is een seksueel verlangen. Zoals je bij dieten ook wel eens toch iets vets naar binnen werkt, zo ongeveer. Geen vergissing is een mens vreemd. Als we alles alleen maar rationeel konden beslissen zouden vergissingen niet plaatsvinden. Een mens is een gevoelsmens, ik althans wel.

quote:

Nu doe je alsof je geen keus had, dat is beperkend, toch? De reden waarom je het niet verteld is dat je relatie wilt behouden, als je je partner geen pijn zou willen doen dan had je het nooit gedaan. Ergens heb je de beslissing genomen vreemd te gaan, ten koste van je partner, en door te doen alsof het niet gebeurd is ontken je je eigen gedrag en dus je eigen fout. Je praat over schuld maar neemt er geen verantwoordelijkheid voor. Daarmee maak je ook nog eens de weg vrij om het vaker te laten gebeuren; je verandert namelijk niks. Je zegt letterlijk ''het is mijn schuld maar daar zit ik niet mee'' vind je dat niet een beetje gevoelloze insteek? Of doe je liever kil in plaats van met je gevoel in contact te staan? Als je je eigen gevoel niet kent is een beetje empathisch zijn niet mogelijk, en maakt iets als schuld betekenisloos.

Sorry, maar: Jahaaa. We hebben het toch al gehad over dat het vreemdgaan in eerste instantie nooit had moeten gebeuren? Daar heeft TS toch niets aan? Toen ik volgens jou 'besloot' vreemd te gaan dacht ik natuurlijk helemaal niet aan mijn partner, dus dat 'ten koste van mijn partner' is helemaal niet aan de orde. Ik lig niet onder 'n ander als ik ondertussen aan het verdriet van mijn vriend denk.
Waar haal jij precies uit dat ik geen verantwoordelijkheid neem? Ik zeg toch dat ik ben vreemdgegaan en dat het dus mijn schuld is? Meer verantwoordelijkheid kan ik niet nemen denk ik, het gaat mij er om: wat doe ik daarna met die fout?
Het is geen gevoelloze insteek omdat ik weer grotere schuldgevoelens heb bij andere zaken. Ik zie vreemdgaan niet als een vreselijke daad, dus is de hoeveelheid schuld die ik daarbij ervaar ook gering. Ik begrijp best dat het niet netjes is, dat ik het niet moet doen (ook omdat ik dan moet liegen en omdat mijn partner het niet wil), en dus streef ik naar monogamie, maar ik acht de kans niet onmogelijk dat het ooit gebeurt. Jij redeneert vanuit jouw gedachte dat vreemdgaan een zeer zwaar vergrijp is, dat mag voor jou zo zijn; voor mij ligt dat anders. Overigens zou ik het andersom ook niet willen: ik wil het niet weten als mijn partner een vergissing begat. Tenzij hij liever bij een ander is of als het consequenties heeft voor mij, maar zo niet: vertel het me niet.

quote:

Het is niet prettig nee maar je ontkent op die manier niet hoe het is en je doet het niet anders voor dan dat het is en je liegt er niet over. Het feit dat jij de factor 'of het prettig is' zo zwaar laat mee wegen is wel erg passend voor je redenatie en handelen; simpele korte termijn visie. Dat is ook precies wat eraan vooraf gaat aan vreemdgaan. Er zit een heel groot verschil in om ondanks de nare gevolgen eerlijk te zijn of het uit gemak te verzwijgen, en dat is het ook het verschil tussen 'het draait om mij'' en ''denk ik na over wat mijn gedrag voor invloed op anderen heeft''.

Klopt. Al denk ik wel na want ik streef naar monogamie, nogmaals. Het is niet zo zwart wit, natuurlijk ben ik me bewust van mijn gedrag en de invloed op anderen. Ik beschouw dat slippertje niet voor niets als fout, snap je? Anders zou ik me daar totaal niet voor schamen en alle risico's nemen want 'de invloed van mijn gedrag op anderen interesseert me niet'. Dat interesseert me wel, juist daarom vertel ik het niet, zo kun je het ook beschouwen. Maar dat het voor de makkelijke weg kiezen is heb je honderd procent gelijk in; en daar vind ik ook niets mis mee.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:35 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]



Wie ben jij om te bepalen wat beter is voor je partner ? Het wel of niet laten weten van het vreemdgaan ? Misschien kan hij/zij prima leven met het feit dat je een of meerdere keren bent vreemdgegaan, misschien niet, maar dat is toch echt aan hem/haar om te ondervinden.

Je zie de hypocrisie wel in hoop ik? In beide gevallen leg je iemand anders iemands normen en waarden op.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:39 schreef trancethrust het volgende:

[..]

Je zie de hypocrisie wel in hoop ik? In beide gevallen leg je iemand anders iemands normen en waarden op.

De hypocrisie was juist de reden dat ik m postte.

quote:

Op donderdag 27 oktober 2011 14:33 schreef picardmike het volgende:
Bij niemand is die sterk omdat een eigen identiteit niet bestaan, die heb je altijd van iemand anders.

Dit is zoals jij het ziet en als jij dat zo ziet is dat prima. Waarom je zo'n beperkende gedachtengang als waarheid aan zou nemen moet je voor jezelf maar verantwoorden maar ga er niet vanuit dat dat voor iedereen zo is.

quote:

En als je het gevoel heb dat die sterk is, dan ben je een onderdrukker en voel je macht waar je verslaafd aan raak. Zoals met bijv kaddafi.

Iemand als Kaddafi had geen sterke identiteit want hij wilde macht, en macht willen komt voort uit angst en angst komt voor uit geloven dat er dingen zijn die groter en machtiger zijn dan jij.

Iemand met een sterke, ontwikkelde identiteit handelt niet uit het willen van macht maar die handelt uit kracht, uit geloven in jezelf en vertouwen, dan heb je geen neiging om te onderdrukken want dan ben je jezelf, je neemt verantwoording voor jezelf en daarmee ben je vrij.

Je redenatie is er 1 die voortkomt uit angst en negativiteit en je trekt conclusies die niet van toepassing zijn, goed dat je je met psychologie bezig houdt maar er valt nog een hoop te leren. Dat is geen verwijt hor maar meer een advies; misschien geen conclusies trekken over dingen die je (nog) niet helemaal begrijpt.

Dit soort dingen neem je mee je graf in, TS. Daar heeft niemand wat aan. Veroorzaakt alleen maar verdriet. Als je structureel vreemd gaat zou ik wel even bij jezelf gaan denken over wat je nou eigenlijk in een vaste relatie te zoeken hebt.