PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #90 - De jaarlijkse vakantie

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:48 schreef Sushimonster het volgende:

[..]

Maar als je dit vertelt aan mensen dan blijken veel meer mensen daar last van te hebben. Ook de niet-autisten. (Al zijn mijn vriendinnen allemaal wel een beetje richting autistisch, ze zijn het niet, maar ze hebben ook rare interesses en zijn vaak snel overprikkeld. Daarom zijn het mijn vrienden )

Alleen bij ons(autisten) valt het blijkbaar meer op dan bij niet autisten

Ik draag trouwens ook zelden sieraden, hou ook niet van synthetische kleding en als een kledingstuk een label of dingetje heeft wat me irriteert, dan probeer ik het steeds wel aan te trekken, zo van: "Oh, leuke jurk!" en dan een half uur later doe ik wat anders aan, zo van: "Grrr, oh ja, dát was er met die jurk.." Zo hangt er kleding in mijn kast die ik erg mooi vind, maar die ik nooit draag, omdat er altijd wel iets is wat lekkerder zit.

En als mijn haar voor mijn ogen hangt word ik ook gek. Laatst heb ik zelfs speciaal bij de etos van die haarspeldjes gekocht, omdat ik op weg was gegaan zonder.

Dit klinkt allemaal alsof ik niks kan hebben en ik echt heel zeikerig ben, maar de normale mens waar ik mee omga of werk merkt hier helemaal niks van, zo vanzelf gaat het.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:44 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

En wat deed je met je poppen?

Die had ik niet.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:50 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Alleen bij ons(autisten) valt het blijkbaar meer op dan bij niet autisten

Die kunnen het misschien wat langer uithouden, aardig blijven enz. Nu kan ik dat ook wel als ik weet dat de redding nabij is Maar weet je wat het ook is denk ik? Je moet jezelf serieus nemen en het jezelf gunnen dat je rekening met jezelf houdt. Dus als jij honger hebt, dan zeg je, sorry, ik moet even eten anders voel ik me naar. En dan pak je een liga uit je tas of haal je iets, zodat het beter met je gaat. Of je zegt, op weg naar de kantine: Ik moet eerst even eten, dan word ik weer vrolijk.

Da's heel normaal, en daar maak je het jezelf wel een stuk makkelijker mee.

Ik denk wel dat veel mensen hier op zo'n hongermoment moeite hebben met kiezen, eigenlijk geen enkel etenswaar voorhanden geschikt vinden en blabla. Dat is iets wat je moet leren en totaal met je verstand moet aanpakken. Íets eten is altijd beter dan niets eten. Zorg dat je een paar alternatieven weet die altijd goed zijn. Kies gewoon iets uit. Nadat je gegeten hebt kun je weer wat helderder denken, en dan kun je nagaan of je genoeg gegeten hebt, nog meer moet eten, weetikveel. (Tenminste, zo was het heel lang voor mij. Dan wist ik niks, en kwam ik met niks uit de winkel. Ik heb nu een soort lijst in mijn hoofd met dingen die altijd goed zijn. Dat helpt enorm.)

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:55 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Die had ik niet.

Tomboy dus haha

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:55 schreef Sushimonster het volgende:

[..]

Die kunnen het misschien wat langer uithouden, aardig blijven enz. Nu kan ik dat ook wel als ik weet dat de redding nabij is Maar weet je wat het ook is denk ik? Je moet jezelf serieus nemen en het jezelf gunnen dat je rekening met jezelf houdt. Dus als jij honger hebt, dan zeg je, sorry, ik moet even eten anders voel ik me naar. En dan pak je een liga uit je tas of haal je iets, zodat het beter met je gaat. Of je zegt, op weg naar de kantine: Ik moet eerst even eten, dan word ik weer vrolijk.

Da's heel normaal, en daar maak je het jezelf wel een stuk makkelijker mee.

Ik denk wel dat veel mensen hier op zo'n hongermoment moeite hebben met kiezen, eigenlijk geen enkel etenswaar voorhanden geschikt vinden en blabla. Dat is iets wat je moet leren en totaal met je verstand moet aanpakken. Íets eten is altijd beter dan niets eten. Zorg dat je een paar alternatieven weet die altijd goed zijn. Kies gewoon iets uit. Nadat je gegeten hebt kun je weer wat helderder denken, en dan kun je nagaan of je genoeg gegeten hebt, nog meer moet eten, weetikveel. (Tenminste, zo was het heel lang voor mij. Dan wist ik niks, en kwam ik met niks uit de winkel. Ik heb nu een soort lijst in mijn hoofd met dingen die altijd goed zijn. Dat helpt enorm.)

Ik ben alleen 's morgens voor de koffie een beetje chago op mijn werk. Vooral naar een collega toe. Maar dat is vooral om hem op de kast te jagen

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:50 schreef Sushimonster het volgende:
Ik draag trouwens ook zelden sieraden, hou ook niet van synthetische kleding en als een kledingstuk een label of dingetje heeft wat me irriteert, dan probeer ik het steeds wel aan te trekken, zo van: "Oh, leuke jurk!" en dan een half uur later doe ik wat anders aan, zo van: "Grrr, oh ja, dát was er met die jurk.." Zo hangt er kleding in mijn kast die ik erg mooi vind, maar die ik nooit draag, omdat er altijd wel iets is wat lekkerder zit.

En als mijn haar voor mijn ogen hangt word ik ook gek. Laatst heb ik zelfs speciaal bij de etos van die haarspeldjes gekocht, omdat ik op weg was gegaan zonder.

Dit klinkt allemaal alsof ik niks kan hebben en ik echt heel zeikerig ben, maar de normale mens waar ik mee omga of werk merkt hier helemaal niks van, zo vanzelf gaat het.

Ik herken me wel daarin. Kan ook totaal niet tegen kleding wat kriebelt en ik snap ook niet dat er mensen zijn die daar geen moeite mee hebben. Het moet gewoon goed aanvoelen op de huid.

Verder heb ik altijd standaard de luxaflex dicht in huis zodat het binnen niet te licht is. Zeker omdat mijn woonkamer op het zuid-westen ligt.

Oh, koffie, brrr. Ik had altijd zó'n hekel aan koffie halen, toen ik nog op kantoor werkte! Het kon mijn hele dag verzieken. Ik wilde het gewoon niet doen (want tja, wanneer ga je koffie halen, hoe vaak, wat wil iedereen dan, komen ze weer met moeilijke instructies, dubbel latte met zonder suiker melk weetikveel, jongens, ik wil gewoon thee voor mezelf en rot op), maar ja, dat is asociaal...

Tegenwoordig werk ik gelukkig niet meer in een kantoorsituatie, vraag ik netjes een keer per gast wat ze willen drinken en vervolgens zeg ik dat ze zelf alles mogen pakken. Makkelijk

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:50 schreef Sushimonster het volgende:
Ik draag trouwens ook zelden sieraden, hou ook niet van synthetische kleding en als een kledingstuk een label of dingetje heeft wat me irriteert, dan probeer ik het steeds wel aan te trekken, zo van: "Oh, leuke jurk!" en dan een half uur later doe ik wat anders aan, zo van: "Grrr, oh ja, dát was er met die jurk.." Zo hangt er kleding in mijn kast die ik erg mooi vind, maar die ik nooit draag, omdat er altijd wel iets is wat lekkerder zit.

En als mijn haar voor mijn ogen hangt word ik ook gek. Laatst heb ik zelfs speciaal bij de etos van die haarspeldjes gekocht, omdat ik op weg was gegaan zonder.

Dit klinkt allemaal alsof ik niks kan hebben en ik echt heel zeikerig ben, maar de normale mens waar ik mee omga of werk merkt hier helemaal niks van, zo vanzelf gaat het.

Ik heb wel bijna altijd een ketting om, gewoon een koord met hanger eraan, om mijn tics op kwijt te kunnen, heb ik iets om de hele dag aan te lopen trekken
Anders ga ik dingen doen die veel meer opvallen namelijk.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:55 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Tomboy dus haha

Niet echt, want ik hield wel van jurkjes, lakschoentjes en roze. En natuurlijk Ferrari's. Dat was toch wel mijn favoriete automerk.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:00 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Ik heb wel bijna altijd een ketting om, gewoon een koord met hanger eraan, om mijn tics op kwijt te kunnen, heb ik iets om de hele dag aan te lopen trekken
Anders ga ik dingen doen die veel meer opvallen namelijk.

Oh, nu je het zegt! Ik had ook vroeger heel vaak een ketting om met een plastic strik eraan. Daarmee kon ik inderdaad heerlijk tussen mijn vingers frutten of het kettinkje door het oogje laten glijden en zo... Totdat mijn therapeute het opviel, haha.
Een ketting kan wel, mits niet te zwaar. Ik heb een hele toffe uilenketting en die draag ik gewoon nooit, veel te zwaar!

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:02 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Niet echt, want ik hield wel van jurkjes, lakschoentjes en roze. En natuurlijk Ferrari's. Dat was toch wel mijn favoriete automerk.

Heb je nu een beter favoriete automerk dan?

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:02 schreef Sushimonster het volgende:

[..]

Oh, nu je het zegt! Ik had ook vroeger heel vaak een ketting om met een plastic strik eraan. Daarmee kon ik inderdaad heerlijk tussen mijn vingers frutten of het kettinkje door het oogje laten glijden en zo... Totdat mijn therapeute het opviel, haha.
Een ketting kan wel, mits niet te zwaar. Ik heb een hele toffe uilenketting en die draag ik gewoon nooit, veel te zwaar!

Die van mij is gewoon een zwart koord met een doorsnede van een hertengewei eraan
Ik vind sowieso dat het dragen van zulke dingen bij mij past, en dat ik er pijnlijke tics zoals met mijn nagels over mijn hand krassen mee voorkom is een prettige bijkomstigheid.
Ik weet trouwens niet of dat iets is waar mensen met autisme vaak last van hebben, tics, of dat het ergens anders door komt of gewoon aan mij ligt. Hebben jullie ze ook?

Mijn tics komen van de ADHD, denk ik.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:06 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Die van mij is gewoon een zwart koord met een doorsnede van een hertengewei eraan
Ik vind sowieso dat het dragen van zulke dingen bij mij past, en dat ik er pijnlijke tics zoals met mijn nagels over mijn hand krassen mee voorkom is een prettige bijkomstigheid.
Ik weet trouwens niet of dat iets is waar mensen met autisme vaak last van hebben, tics, of dat het ergens anders door komt of gewoon aan mij ligt. Hebben jullie ze ook?

Het hoort er wel een beetje bij volgens mij, niet zo zeer tics, maar wel van die dingen die je doet om rustig te worden, zoals in iets knijpen of iets door je vingers laten glijden en zo. Heen en weer wiebelen is ook een goede. Al moet je wel oppassen want in het openbaar lijk je a) gek of b) met iets seksueels bezig te zijn.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:10 schreef Sushimonster het volgende:

[..]

Het hoort er wel een beetje bij volgens mij, niet zo zeer tics, maar wel van die dingen die je doet om rustig te worden, zoals in iets knijpen of iets door je vingers laten glijden en zo. Heen en weer wiebelen is ook een goede. Al moet je wel oppassen want in het openbaar lijk je a) gek of b) met iets seksueels bezig te zijn.

Ach, het is sowieso niet te voorkomen dat ik in het openbaar gek lijk door mijn tics, dus daar maak ik me niet meer zo druk om. Als ik rustig ben valt het wel mee, maar soms gedraag ik me echt hyperactief in het openbaar, ik denk als reactie op de omgeving die eigenlijk te druk voor me is, maar ik weet het ook niet zeker.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:03 schreef Auti het volgende:

[..]

Heb je nu een beter favoriete automerk dan?

Duiste merken zoals BMW en Audi vind ik erg mooi en stijlvol, maar wel groot. Zo kon ik bij de VW Passat van mijn pa bijna niet bij de pendalen, omdat ik gewoon klein ben. Japanse wagens lijkt mij ook wel wat. Suzuki vind ik niet zo, maar Toyota en Mitsubishi hebben wel prima modellen. Helaas in Nederland geen sedans en dat vind ik toch mooier dan een hachback.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 13:59 schreef Sushimonster het volgende:
Oh, koffie, brrr. Ik had altijd zó'n hekel aan koffie halen, toen ik nog op kantoor werkte! Het kon mijn hele dag verzieken. Ik wilde het gewoon niet doen (want tja, wanneer ga je koffie halen, hoe vaak, wat wil iedereen dan, komen ze weer met moeilijke instructies, dubbel latte met zonder suiker melk weetikveel, jongens, ik wil gewoon thee voor mezelf en rot op), maar ja, dat is asociaal...

Tegenwoordig werk ik gelukkig niet meer in een kantoorsituatie, vraag ik netjes een keer per gast wat ze willen drinken en vervolgens zeg ik dat ze zelf alles mogen pakken. Makkelijk

Hoe vaak en wanneer is wel een probleem ja. Maar gelukkig ben ik niet de enige die bijna nooit koffie haalt op mijn werk

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:13 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Duiste merken zoals BMW en Audi vind ik erg mooi en stijlvol, maar wel groot. Zo kon ik bij de VW Passat van mijn pa bijna niet bij de pendalen, omdat ik gewoon klein ben. Japanse wagens lijkt mij ook wel wat. Suzuki vind ik niet zo, maar Toyota en Mitsubishi hebben wel prima modellen. Helaas in Nederland geen sedans en dat vind ik toch mooier dan een hachback.

Ah ok, ja dat vind ik ook mooie auto's. Maar Ferrari was voor mij vroeger echt wel een passie iets en dat is het nog steeds wel, dat gaat niet meer weg.. dat is het Ferrari gevoel ofzo. Echt alles er om heen, van de geschiedenis tot het geluid van die dingen. Een soort kunst ipv auto.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:13 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Ach, het is sowieso niet te voorkomen dat ik in het openbaar gek lijk door mijn tics, dus daar maak ik me niet meer zo druk om. Als ik rustig ben valt het wel mee, maar soms gedraag ik me echt hyperactief in het openbaar, ik denk als reactie op de omgeving die eigenlijk te druk voor me is, maar ik weet het ook niet zeker.

Ik zit heel vaak aan mijn haar, omdat me dat gewoon rust geeft. Doe ik eigenlijk al sinds ik heel klein ben.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:18 schreef Auti het volgende:

[..]

Ah ok, ja dat vind ik ook mooie auto's. Maar Ferrari was voor mij vroeger echt wel een passie iets en dat is het nog steeds wel, dat gaat niet meer weg.. dat is het Ferrari gevoel ofzo. Echt alles er om heen, van de geschiedenis tot het geluid van die dingen. Een soort kunst ipv auto.

Mijn oom en tante hadden vroeger van die modellen in hun vitrinekast en ik kon daar heel lang naar kijken.

Ik zie dat we het over vroeger hebben, vroeger was ik vrij gefascineerd door treinen en alles wat daarmee te maken had. Toen had ik het gepresteerd om een brief naar de Nederlandse Spoorwegen te schrijven met de vraag of ze een afgedankt treinstel naar mijn huis konden sturen zodat ik er in de tuin mee kon spelen.

Tweede brief ging toen direct naar de directeur van de Nederlandse Spoorwegen, volgens mij dhr. den Besten. Daarin de vraag of ik een keertje bij hem op bezoek mocht komen omdat ik graag z'n baan zou willen overnemen "als ik groot was".

Nog regelmatig hoor ik, ter grote hilariteit van mijn moeder, deze verhalen voorbij komen.

P.s. wat wel leuk was, was dat de NS een keurig antwoord op mijn brieven heeft gemaakt en allemaal NS-goodies meestuurde.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:13 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Duiste merken zoals BMW en Audi vind ik erg mooi en stijlvol, maar wel groot.

Heldin ben je.

Ik heb ook allemaal van die extreem tijdrovende interesses, ze veranderen nog wel eens, maar ik heb blijkbaar altijd een tijdrovende interesse nodig. Astronomie, het Krijt, mythologie uit de oudheid, en J.R.R. Tolkien zijn altijd in meer of mindere mate gebleven.
Dat is toch ook een autistisch kenmerk, het hebben van obsessies voor onderwerpen?

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 14:22 schreef von_Preussen het volgende:
Ik zie dat we het over vroeger hebben, vroeger was ik vrij gefascineerd door treinen en alles wat daarmee te maken had. Toen had ik het gepresteerd om een brief naar de Nederlandse Spoorwegen te schrijven met de vraag of ze een afgedankt treinstel naar mijn huis konden sturen zodat ik er in de tuin mee kon spelen.

Tweede brief ging toen direct naar de directeur van de Nederlandse Spoorwegen, volgens mij dhr. den Besten. Daarin de vraag of ik een keertje bij hem op bezoek mocht komen omdat ik graag z'n baan zou willen overnemen "als ik groot was".

Nog regelmatig hoor ik, ter grote hilariteit van mijn moeder, deze verhalen voorbij komen.

P.s. wat wel leuk was, was dat de NS een keurig antwoord op mijn brieven heeft gemaakt en allemaal NS-goodies meestuurde.

Dat is wel tof van de NS. Als kind had ik niet zoveel met treinen, maar op de kunstacademie had ik voor het vak tekenen het onderwerp de VIRM gekozen. Alleen maar VIRM's getekend/geschilderd met verschillende technieken. Ik heb ze nog op de computer staan.