W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Planeten draaien om de zon of een andere ster. Om de planeten kunnen weer manen draaien. De sterren draaien weer om een zwart gat wat zich in het hart van een sterrenstelsel bevindt.
De zwaartekracht van de grotere lichamen houden de kleine lichamen gevangen. Maar de kleine lichamen blijven in een baan om het grote lichaam heen cirkelen in plaats van dat ze neerstorten. Ze bevinden zich in een vrije val die de zwaartekracht opheft. Maar hoe moet ik me dat voorstellen?
En hoe zit het bijvoorbeeld met dwergplaneet Pluto en zijn maan Charon? Die cirkelen om elkaar heen, in plaats van dat Charon om Pluto heen draait.
De zwaartekracht van de grotere lichamen houden de kleine lichamen gevangen. Maar de kleine lichamen blijven in een baan om het grote lichaam heen cirkelen in plaats van dat ze neerstorten. Ze bevinden zich in een vrije val die de zwaartekracht opheft. Maar hoe moet ik me dat voorstellen?
En hoe zit het bijvoorbeeld met dwergplaneet Pluto en zijn maan Charon? Die cirkelen om elkaar heen, in plaats van dat Charon om Pluto heen draait.
Even heel simpel gesteld:
De maan valt naar de aarde maar omdat zij te snel gaat mist ze eigenlijk steeds.
De maan valt naar de aarde maar omdat zij te snel gaat mist ze eigenlijk steeds.
Op donderdag 6 september 2012 @ 21:41 schreef Shakkara het volgende:
Uiteraard is het volgens Rutte en consorten de schuld van een imaginair links kabinet dat we ooit ergens in het verleden gehad schijnen te hebben.
Uiteraard is het volgens Rutte en consorten de schuld van een imaginair links kabinet dat we ooit ergens in het verleden gehad schijnen te hebben.
quote:Op zondag 9 oktober 2011 20:16 schreef Prutzenberg het volgende:
Even heel simpel gesteld:
De maan valt naar de aarde maar omdat zij te snel gaat mist ze eigenlijk steeds.
Maar waar komt die 'val' vandaan?
Heeft het misschien te maken met toen het zonnestelsel nog een planetaire nevel was?
Heeft het misschien te maken met toen het zonnestelsel nog een planetaire nevel was?
De Maan valt wel naar maar niet op de Aarde
De Maan valt de hele tijd om de Aarde heen.
Als de Aarde de Maan niet aantrok dan zou de Maan ongeveer langs een rechte lijn de ruimte in verdwijnen.
De aantrekking tussen de Aarde en de Maan buigt de Maan van die rechte lijn af naar de Aarde toe (en de Aarde van een rechte lijn af naar de Maan toe), maar niet genoeg om de Maan op de Aarde te laten vallen.
Anders gezegd: De Maan heeft een grote zijwaartse snelheid (niet naar de Aarde toe gericht, maar juist loodrecht op die richting), dus als de Maan een stukje naar de Aarde toe valt dan is de Maan intussen ook een stukje opzij geschoven waardoor hij toch weer ongeveer even ver van de Aarde is als tevoren.
De Maan valt de hele tijd om de Aarde heen.
Als de Aarde de Maan niet aantrok dan zou de Maan ongeveer langs een rechte lijn de ruimte in verdwijnen.
De aantrekking tussen de Aarde en de Maan buigt de Maan van die rechte lijn af naar de Aarde toe (en de Aarde van een rechte lijn af naar de Maan toe), maar niet genoeg om de Maan op de Aarde te laten vallen.
Anders gezegd: De Maan heeft een grote zijwaartse snelheid (niet naar de Aarde toe gericht, maar juist loodrecht op die richting), dus als de Maan een stukje naar de Aarde toe valt dan is de Maan intussen ook een stukje opzij geschoven waardoor hij toch weer ongeveer even ver van de Aarde is als tevoren.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Eb en vloedquote:Op zondag 9 oktober 2011 22:19 schreef -CRASH- het volgende:
De Maan valt wel naar maar niet op de Aarde
De Maan valt de hele tijd om de Aarde heen.
Als de Aarde de Maan niet aantrok dan zou de Maan ongeveer langs een rechte lijn de ruimte in verdwijnen.
De aantrekking tussen de Aarde en de Maan buigt de Maan van die rechte lijn af naar de Aarde toe (en de Aarde van een rechte lijn af naar de Maan toe), maar niet genoeg om de Maan op de Aarde te laten vallen.
Anders gezegd: De Maan heeft een grote zijwaartse snelheid (niet naar de Aarde toe gericht, maar juist loodrecht op die richting), dus als de Maan een stukje naar de Aarde toe valt dan is de Maan intussen ook een stukje opzij geschoven waardoor hij toch weer ongeveer even ver van de Aarde is als tevoren.
Rustig aan.
quote:
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
de planeten bevinden zich inderdaad in een vrije val, ze worden door de zwaartekracht aangetrokken tot de zon(of tot een andere ster).
op wikipedia is een mooi plaatje om het uit te leggen:
http://upload.wikimedia.o(...)73/Newton_Cannon.svg
als een voorwerp om een ander voorwerp draait(in het plaatje is dat een kogel om de aarde, in jou vraag een planeet om de zon), dan kan dit op verschillende manieren. als het voorwerp maar heel langzaam gaat(baan A of B), dan zal hij door de zwaartekracht inderdaad vallen.
maar als nou een voorwerp héél snel gaat(baan E), dan vliegt hij diep de ruimte in, en zien we hem nooit meer terug.
maar als het voorwerp nou een snelheid daar tussenin heeft, dan zal hij wel vallen, maar niet snel genoeg om ook echt op de grond te komen, hij valt "langs" de planeet. dat is wat je in voorbeeld C en D ziet. vandaar dat een planeet dus om de zon draait(en een maan om een planeet), hij gaat precies snel genoeg om niet op de zon te vallen, maar niet snel genoeg om helemaal weg te vliegen, en dus blijft hij rondjes maken.
dan is jou tweede vraag, waarom pluto en charon om elkaar heen vliegen, en niet de ene om de andere. dat komt, omdat deze twee (dwerg-)planeten ongeveer even zwaar zijn. het is namelijk zo dat de zwaartekracht altijd twee kanten op werkt.
de zon die trekt aan de aarde, waardoor je de cirkelbaan krijgt die we net beschreven, maar ondertussen trekt de aarde ook even sterk aan de zon. de zon is alleen immens veel zwaarder dan de aarde, dus beweegt de zon maar een héél klein beetje, terwijl de aarde rondgeslingerd wordt.
maar als je dus twee planeten hebt die even groot zijn, dan is dit effect wel zichtbaar. pluto trekt evenveel aan Charon, als dat charon aan Pluto trekt, en omdat ze even zwaar zijn, vallen ze even snel naar elkaar toe. als ze precies de juiste snelheid en afstand hebben, dan zullen ze om elkaar heen vallen. in dit plaatje is dit goed te zien:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f2/Orbit2.gif
hier kan je opmerken dat de grotere(zwaardere) planeet een kleinere cirkel maakt dan de kleine planeet. het is dan ook leuk om te bedenken dat als de grotere héél veel groter is(bijvoorbeeld de zon), dan zal deze nog steeds een rondje maken, maar zo klein, dat hij eigenlijk alleen een beetje trilt.
ook de aarde beweegt een klein beetje doordat de maan eromheen draait.
op wikipedia is een mooi plaatje om het uit te leggen:
http://upload.wikimedia.o(...)73/Newton_Cannon.svg
als een voorwerp om een ander voorwerp draait(in het plaatje is dat een kogel om de aarde, in jou vraag een planeet om de zon), dan kan dit op verschillende manieren. als het voorwerp maar heel langzaam gaat(baan A of B), dan zal hij door de zwaartekracht inderdaad vallen.
maar als nou een voorwerp héél snel gaat(baan E), dan vliegt hij diep de ruimte in, en zien we hem nooit meer terug.
maar als het voorwerp nou een snelheid daar tussenin heeft, dan zal hij wel vallen, maar niet snel genoeg om ook echt op de grond te komen, hij valt "langs" de planeet. dat is wat je in voorbeeld C en D ziet. vandaar dat een planeet dus om de zon draait(en een maan om een planeet), hij gaat precies snel genoeg om niet op de zon te vallen, maar niet snel genoeg om helemaal weg te vliegen, en dus blijft hij rondjes maken.
dan is jou tweede vraag, waarom pluto en charon om elkaar heen vliegen, en niet de ene om de andere. dat komt, omdat deze twee (dwerg-)planeten ongeveer even zwaar zijn. het is namelijk zo dat de zwaartekracht altijd twee kanten op werkt.
de zon die trekt aan de aarde, waardoor je de cirkelbaan krijgt die we net beschreven, maar ondertussen trekt de aarde ook even sterk aan de zon. de zon is alleen immens veel zwaarder dan de aarde, dus beweegt de zon maar een héél klein beetje, terwijl de aarde rondgeslingerd wordt.
maar als je dus twee planeten hebt die even groot zijn, dan is dit effect wel zichtbaar. pluto trekt evenveel aan Charon, als dat charon aan Pluto trekt, en omdat ze even zwaar zijn, vallen ze even snel naar elkaar toe. als ze precies de juiste snelheid en afstand hebben, dan zullen ze om elkaar heen vallen. in dit plaatje is dit goed te zien:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f2/Orbit2.gif
hier kan je opmerken dat de grotere(zwaardere) planeet een kleinere cirkel maakt dan de kleine planeet. het is dan ook leuk om te bedenken dat als de grotere héél veel groter is(bijvoorbeeld de zon), dan zal deze nog steeds een rondje maken, maar zo klein, dat hij eigenlijk alleen een beetje trilt.
ook de aarde beweegt een klein beetje doordat de maan eromheen draait.
Je kunt de uitleg vanuit de speciale relativiteitstheorie (hierboven staat de versie van Newton) prima vergelijken met knikkeren in een kuil.
De 'superzware massa' van een ster (of andere hemellichaam wat als spil in het midden staat) is in schaal vele malen groter dan alle omringende massa's van de planeten. Zelfs tesamen komen ze niet in de buurt van die massa.
De stelling die van belang is, is dat massa een kromme in de ruimtetijd veroorzaakt. Bij een massa zoals die van de zon is die kromme dan zodanig dat de omringende planeten binnen die kromme komen te liggen. Een simpel model van het zonnestelsel ziet er dan ook verrassend veel uit als een kuil(tje) met knikkers die in cirkelbanen daar om omheen in een rechte lijn voortbewegen. Of althans, vanuit hun gezien. Het model verraad natuurlijk dat hun baan door de kromme van de ruimtetijd in een cirkel is veranderd.
Termen als "gravitatiekracht" en "val" hebben bij Einstein dan ook geen rol meer. Je zou moeten zeggen dat planeten om de zon draaien omdat ze simpelweg niet weg kunnen uit de kuil.
De 'superzware massa' van een ster (of andere hemellichaam wat als spil in het midden staat) is in schaal vele malen groter dan alle omringende massa's van de planeten. Zelfs tesamen komen ze niet in de buurt van die massa.
De stelling die van belang is, is dat massa een kromme in de ruimtetijd veroorzaakt. Bij een massa zoals die van de zon is die kromme dan zodanig dat de omringende planeten binnen die kromme komen te liggen. Een simpel model van het zonnestelsel ziet er dan ook verrassend veel uit als een kuil(tje) met knikkers die in cirkelbanen daar om omheen in een rechte lijn voortbewegen. Of althans, vanuit hun gezien. Het model verraad natuurlijk dat hun baan door de kromme van de ruimtetijd in een cirkel is veranderd.
Termen als "gravitatiekracht" en "val" hebben bij Einstein dan ook geen rol meer. Je zou moeten zeggen dat planeten om de zon draaien omdat ze simpelweg niet weg kunnen uit de kuil.
quote:
deze twee (dwerg-)planeten ongeveer even zwaar zijn.
Naar mijn weten is de diameter van Charon de helft van die van Pluto en het volume een kwart. Dat is vergelijkbaar met de aarde en de maan. De massa van Charon is een tiende tov die van Pluto.
Misschien donkere materie met een hele hoge dichtheid tussen Pluto en Charon?
Als de maan om de aarde draait wordt de maan niet alleen aangetrokken door aarde maar de aarde wordt ook aangetrokken door de maan.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Naar mijn weten is de diameter van Charon de helft van die van Pluto en het volume een kwart. Dat is vergelijkbaar met de aarde en de maan. De massa van Charon is een tiende tov die van Pluto.
Misschien donkere materie met een hele hoge dichtheid tussen Pluto en Charon?
daardoor draaien de aarde en maan om een gezamenlijk punt wat niet het midden van de aarde is maar door de verhouding nog wel in deze planeet.
door de grote en verhoudingen in massa van Pluto en Charon licht dat draaipunt meer tussen de 2
"ongeveer even groot" is in de sterrenkunde een relatief begrip.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Naar mijn weten is de diameter van Charon de helft van die van Pluto en het volume een kwart. Dat is vergelijkbaar met de aarde en de maan. De massa van Charon is een tiende tov die van Pluto.
Misschien donkere materie met een hele hoge dichtheid tussen Pluto en Charon?
ze zijn in elk geval ongeveer even groot genoeg dat het middelpunt van de massa tussen de twee planeten in ligt, waardoor ze om elkaar heen draaien.
bij de maan en de aarde ligt het middelpunt van de massa in de aarde ,waardoor je het effect krijgt dat de maan om de aarde draait terwijl de aarde zo ongeveer stil staat.
Da's de algemene RT, niet de specialequote:
Je kunt de uitleg vanuit de speciale relativiteitstheorie (hierboven staat de versie van Newton) prima vergelijken met knikkeren in een kuil.
De 'superzware massa' van een ster (of andere hemellichaam wat als spil in het midden staat) is in schaal vele malen groter dan alle omringende massa's van de planeten. Zelfs tesamen komen ze niet in de buurt van die massa.
De stelling die van belang is, is dat massa een kromme in de ruimtetijd veroorzaakt. Bij een massa zoals die van de zon is die kromme dan zodanig dat de omringende planeten binnen die kromme komen te liggen. Een simpel model van het zonnestelsel ziet er dan ook verrassend veel uit als een kuil(tje) met knikkers die in cirkelbanen daar om omheen in een rechte lijn voortbewegen. Of althans, vanuit hun gezien. Het model verraad natuurlijk dat hun baan door de kromme van de ruimtetijd in een cirkel is veranderd.
Termen als "gravitatiekracht" en "val" hebben bij Einstein dan ook geen rol meer. Je zou moeten zeggen dat planeten om de zon draaien omdat ze simpelweg niet weg kunnen uit de kuil.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
De zon en de planeten met hun manen zijn ontstaan uit een ronddraaiende gas- en stofschijf.
Daarom hebben alle planeten van het zonnestelsel dezelfde draaizin (op een enkele uitzondering na)
Daarom hebben alle planeten van het zonnestelsel dezelfde draaizin (op een enkele uitzondering na)
Er is en kern van het universumquote:
Maar onze kosmos valt dus ook weer om de kern van een universum heen?
En het universum dijt nog steeds uit waardoor alle melkwegstelsels zich van elkaar af bewegen.
het ronddraaien van melkwegen en sterrenstelsels komt omdat de zwaartekracht enorme wolken gas liet samentrekken.
Not reallyquote:
Maar onze kosmos valt dus ook weer om de kern van een universum heen?
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
|
|
