Zouden jullie omgaan of beter gezegd een relatie aan gaan met iemand die het Borderline Syndroom heeft?
graag jullie meningen...
quote:Op woensdag 5 oktober 2011 22:34 schreef Re het volgende:
http://www.google.nl/sear(...)+met+een+borderliner
Tis wel uit nu, vooral om d'r borderline
Het kán wel.. maar verstandig is het niet per sé
Borderliners hebben duidelijkheid nodig. Je kunt er best "alleen" sex mee hebben maar geef dat dat van tevoren aanquote:
ik zou er wel mee omgaan en haar gebruiken voor de seks maar een relatie is iets teveel van het goede.
Anders kon die casual sex nog wel eens heel vervelend uitpakken voor beide partijen (rotgevoel bij de borderliner, irritaties bij de ander die niet begrijpt waarom de borderliner zo reageert)
is de sex niet zoveel beter als je de indruk geeft dat je de rest van je leven bij haar wilt blijven?quote:
[..]
Borderliners hebben duidelijkheid nodig. Je kunt er best "alleen" sex mee hebben maar geef dat dat van tevoren aan
Anders kon die casual sex nog wel eens heel vervelend uitpakken voor beide partijen (rotgevoel bij de borderliner, irritaties bij de ander die niet begrijpt waarom de borderliner zo reageert)
Maar de sexcontacten verbreken gaat gemakkelijker als je duidelijk bent geweest
komt de borderline door een vorige relatie is het misschien niet zo slim om een relatie aan te gaan.
Buiten dat, ligt het per persoon verschillend.
Je hebt borderliners die echt serieus alleen maar kunnen zeiken over alles,
pure zelf medelijden.
Je hebt ook borderliners die het er nooit over hebben en opeens gaan zitten zagen in hun
polsen omdat je hebt gezegd dat het avond eten niet lekker was.
Gewoon goed en veel praten en als je er voor gaat wel echt voor gaan en niet half,
dan moet je het gewoon niet doen.
voor de leek (heel simplistisch gezegd); als je een vrouw ziet waarvan je denkt 'wat een psycho bitch / wat een aanstelster' dan heb je grote kans dat die borderline heeft.quote:
Ik snap nooit echt wat borderliner is en hoe je dat kan zien
Dat is ook mijn meningquote:
Ik ken mensen met borderline die heel erg lief zijn en alles op zichzelf afreageren, maar ik ken ook borderliners die alles afreageren op hun omgeving.
Je moet er sowieso veel geduld en begrip voor hebben.
Laag functionerendquote:Op donderdag 6 oktober 2011 17:22 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik ken mensen met borderline die heel erg lief zijn en alles op zichzelf afreageren
Hoog functionerendquote:
maar ik ken ook borderliners die alles afreageren op hun omgeving.
Klik
Ik weet dat ik mijn moeilijkheden heb en hoop op den duur iemand tegen te komen die genoeg geduld heeft om daarmee om te kunnen en willen gaan. Ik streef wel naar een gelijkwaardige relatie en hoop dat ik mijn partner naast mijn onzekerheid ook leuke dingen kan bieden. Ik wil niet iemand het leven zuur maken.
Maar ik denk zelf dat er een vertekend beeld is van borderline. Liegen, manipuleren en claimen komt vaak voor, maar de ene borderliner doet dat veel meer dan de ander. Ieder mens heeft zowel goede en slechte kanten en in elke relatie krijg je daarmee te maken.
Je kan zeggen dat je borderliners beter uit de weg kan gaan, omdat je hoe dan ook problemen met ze krijgt. Maar dat krijg je ook met mensen die bijvoorbeeld depressief of bipolair zijn.
Buiten dat, borderline is te behandelen met therapie. Je zou er theoretisch gezien zelfs vanaf kunnen komen.
Heb ook een collega met borderline. Die is nog altijd in behandeling en eerlijk gezegd denk ik dat zij nu niet in staat is een normale relatie aan te gaan.
Kortom: borderliners zijn gewoon mensen, de ene is gewoon anders dan de ander.
Volgens mij kun je met Borderline (nagenoeg) symtpoom vrij worden, maar houd je altijd kans op een terugval? Je bent dus nooit helemaal genezen.quote:
Ik heb dus borderline. Ik kreeg een maand geleden die diagnose.
Ik weet dat ik mijn moeilijkheden heb en hoop op den duur iemand tegen te komen die genoeg geduld heeft om daarmee om te kunnen en willen gaan. Ik streef wel naar een gelijkwaardige relatie en hoop dat ik mijn partner naast mijn onzekerheid ook leuke dingen kan bieden. Ik wil niet iemand het leven zuur maken.
Maar ik denk zelf dat er een vertekend beeld is van borderline. Liegen, manipuleren en claimen komt vaak voor, maar de ene borderliner doet dat veel meer dan de ander. Ieder mens heeft zowel goede en slechte kanten en in elke relatie krijg je daarmee te maken.
Je kan zeggen dat je borderliners beter uit de weg kan gaan, omdat je hoe dan ook problemen met ze krijgt. Maar dat krijg je ook met mensen die bijvoorbeeld depressief of bipolair zijn.
Buiten dat, borderline is te behandelen met therapie. Je zou er theoretisch gezien zelfs vanaf kunnen komen.
Verder heeft iedereen mankementen en moet je iemand vinden wiens mankement je kunt accepteren. De borderline van mijn ex zeer zeker niet.
Mijn neef is helemaal kapotgemaakt door een borderliner. Vandaar dat ik iets terughoudender benquote:
Ik heb dus borderline. Ik kreeg een maand geleden die diagnose.
Ik weet dat ik mijn moeilijkheden heb en hoop op den duur iemand tegen te komen die genoeg geduld heeft om daarmee om te kunnen en willen gaan. Ik streef wel naar een gelijkwaardige relatie en hoop dat ik mijn partner naast mijn onzekerheid ook leuke dingen kan bieden. Ik wil niet iemand het leven zuur maken.
Maar ik denk zelf dat er een vertekend beeld is van borderline. Liegen, manipuleren en claimen komt vaak voor, maar de ene borderliner doet dat veel meer dan de ander. Ieder mens heeft zowel goede en slechte kanten en in elke relatie krijg je daarmee te maken.
Je kan zeggen dat je borderliners beter uit de weg kan gaan, omdat je hoe dan ook problemen met ze krijgt. Maar dat krijg je ook met mensen die bijvoorbeeld depressief of bipolair zijn.
Buiten dat, borderline is te behandelen met therapie. Je zou er theoretisch gezien zelfs vanaf kunnen komen.
.Met een genezen borderliner heb ik overigens geen problemen, mocht die op mijn pad komen. Maar met wekelijkse stemmingswisselingen en emotionele chantage heb ik niks, ik moet haar wel zonder angst voor een uitbarsting mee naar m'n vrienden kunnen nemen.
Dat soort mensen zijn juist een makkelijke prooi voor borderliners. Makkelijk te kneden, zegmaar.quote:
Ik denk dat je wel een relatie kunt aangaan met een persoon die borderline heeft, mits je zelf een open & transparant, sterk en eerlijk karakter hebt
Waarom denk je dat ik 'sterk' er bij tussen heb gezet...quote:
[..]
Dat soort mensen zijn juist een makkelijke prooi voor borderliners. Makkelijk te kneden, zegmaar.
Dat begrijp ik wel.quote:
Mijn neef is helemaal kapotgemaakt door een borderliner. Vandaar dat ik iets terughoudender ben
Met een genezen borderliner heb ik overigens geen problemen, mocht die op mijn pad komen. Maar met wekelijkse stemmingswisselingen en emotionele chantage heb ik niks, ik moet haar wel zonder angst voor een uitbarsting mee naar m'n vrienden kunnen nemen.
Ik heb het soms daarom best moeilijk met zo'n diagnose. Veel borderliners zijn inderdaad zoals de manier die je beschrijft.
Ik heb veel borderliners meegemaakt en ze zijn allemaal anders. Er zitten mensen tussen waarbij ik van tevoren al medelijden krijg met de mensen met wie ze een relatie hebben. Ik kende een meisje die werkelijk ALLES op anderen afschoof. Ze klaagde dat ze zo lelijk was, met de bedoeling dat wij gingen zeggen dat ze dat helemaal niet was. Terwijl ze er heel onverzorgd bij liep en hooguit 1x per week onder de douche ging. En als iemand het in zijn hoofd haalde om daar een grap, werd ze hysterisch en ging ze dreigen dat ze zelfmoord ging plegen. Ze sneed ook in haar armen, maar leek daar zelfs trots op te zijn. Als wij zeiden dat ze daarmee moest stoppen, werd ze opnieuw hysterisch dat wij geen rekening hielden met haar psychische beperkingen.
Maar ik ken ook borderliners die dankzij therapie ook heel erg zijn veranderd en leuker in de omgang zijn geworden. Borderline hangt heel erg samen met een gebrek aan eigenwaarde en een gevoel van onmacht. Maar het betekent niet dat je achterlijk bent en ook niet dat je het leuk vindt om mensen te claimen omdat je je zo alleen voelt. De emoties lopen vaak zo hoog op dat je dingen niet helder meer kunt overzien.
Maar met therapie kan je leren dat je toch grip op jezelf hebt, dan krijg je ook meer eigenwaarde en rust in je kop en is het makkelijker om de dingen te zien zoals ze zijn.
En nog iets. Als ik een relatie wil, wil ik dat met iemand waar ik echt verliefd op ben. Ik zoek geen 'kneedbare slachtoffers' op, want die kan mij geen tegengas geven als ik dat nodig heb. Ik wil dat die persoon het net zo leuk heeft met mij als andersom. Gedraag ik mij als een egoïstische klootzak, dan moet die persoon dat gewoon tegen mij zeggen. Ik probeer echt wel rekening met andere mensen te houden. Ik wil behandeld worden zoals ieder ander mens wordt behandeld.
Goed gezegdquote:
[..]
Dat begrijp ik wel.
Ik heb het soms daarom best moeilijk met zo'n diagnose. Veel borderliners zijn inderdaad zoals de manier die je beschrijft.
Ik heb veel borderliners meegemaakt en ze zijn allemaal anders. Er zitten mensen tussen waarbij ik van tevoren al medelijden krijg met de mensen met wie ze een relatie hebben. Ik kende een meisje die werkelijk ALLES op anderen afschoof. Ze klaagde dat ze zo lelijk was, met de bedoeling dat wij gingen zeggen dat ze dat helemaal niet was. Terwijl ze er heel onverzorgd bij liep en hooguit 1x per week onder de douche ging. En als iemand het in zijn hoofd haalde om daar een grap, werd ze hysterisch en ging ze dreigen dat ze zelfmoord ging plegen. Ze sneed ook in haar armen, maar leek daar zelfs trots op te zijn. Als wij zeiden dat ze daarmee moest stoppen, werd ze opnieuw hysterisch dat wij geen rekening hielden met haar psychische beperkingen.
Maar ik ken ook borderliners die dankzij therapie ook heel erg zijn veranderd en leuker in de omgang zijn geworden. Borderline hangt heel erg samen met een gebrek aan eigenwaarde en een gevoel van onmacht. Maar het betekent niet dat je achterlijk bent en ook niet dat je het leuk vindt om mensen te claimen omdat je je zo alleen voelt. De emoties lopen vaak zo hoog op dat je dingen niet helder meer kunt overzien.
Maar met therapie kan je leren dat je toch grip op jezelf hebt, dan krijg je ook meer eigenwaarde en rust in je kop en is het makkelijker om de dingen te zien zoals ze zijn.
En nog iets. Als ik een relatie wil, wil ik dat met iemand waar ik echt verliefd op ben. Ik zoek geen 'kneedbare slachtoffers' op, want die kan mij geen tegengas geven als ik dat nodig heb. Ik wil dat die persoon het net zo leuk heeft met mij als andersom. Gedraag ik mij als een egoïstische klootzak, dan moet die persoon dat gewoon tegen mij zeggen. Ik probeer echt wel rekening met andere mensen te houden. Ik wil behandeld worden zoals ieder ander mens wordt behandeld.
Anyway, toen ik uiteindelijk ook nog eens bedrogen bleek te worden door haar was ik er helemaal klaar mee. Einde oefening. En ik voelde me zóóó opgelucht... alsof er een juk van me afviel. Zat onderhand zelf tegen een burnout aan door al die shit, dus is het uiteindelijk een goede keuze geweest. Nooit spijt van gehad.
Mijn antwoord is dus nee.
Al hebben ze één groot voordeel; ze zijn ook gek in bed.
Geldt ook voor niet-borderliners heur. Jezus wat een rare opmerking.quote:
[..]
Borderliners hebben duidelijkheid nodig. Je kunt er best "alleen" sex mee hebben maar geef dat dat van tevoren aan
Anders kon die casual sex nog wel eens heel vervelend uitpakken voor beide partijen (rotgevoel bij de borderliner, irritaties bij de ander die niet begrijpt waarom de borderliner zo reageert)
ja dat heb ik dus ook meegemaakt met die meid van m'n neef, die probeerde mij ineens op de bek te pakkenquote:
Het is maf: ze zijn vaak zo bang dat je vreemdgaat, dat ze zelf maar vreemdgaan om je voor te zijn. En daarna projecteren ze hun eigen gedrag op jou. The borderline mind works in strange ways.
hier lig ik dus egt helemaaaaaal gevouwen om.quote:
Je hebt borderliners die echt serieus alleen maar kunnen zeiken over alles,
pure zelf medelijden.
Je hebt ook borderliners die het er nooit over hebben en opeens gaan zitten zagen in hun
polsen omdat je hebt gezegd dat het avond eten niet lekker Was.
Heb onlangs de dgt (dialectische gedrags therapie) afgerond, en ook in gewone vriendschaprelaties gaat het stuk beter. Vrienden die gebleven zijn ook tijdens mijn top-borderline-gedrag periode , zeggen dat ik qua emotie->gedrag veel beter te behappen ben.
Als ze feedback(commentaar) hebben op iets reageer nu veel minder met een directe emotie maar kan er nu rustig over praten. Bij tegenslagen ben ik niet meteen meer van slag en automutileer nauwelijks meer.
(zie qoute in de post hierboven )
Deze 2 dingen waren voor vrienden van mij altijd heel lastig om mee om te gaan. Omdat ze eigenlijk nooit wisten hoe ik nou zou reageren op een situatie of gesprek. En nou ja ik denk dat ik niet hoef uit te wijden dat sommige automutilatie niet heel fris er uit ziet voor iemand anders.
enige waar ik zelf nog veel moeite mee heb is een hechte vriendschaps/liefdes relatie met een andere borderliner die GEEN therapie heeft gehad. Omdat ik dan constant die persoon in valkuilen zie lopen en je kan ze niet 1 2 3 aan het verstand brengen wat ik heb geleerd in therapie. Nu duurde de DGT ook een jaar , dus ja kan het wel begrijpen maar de frustratie nekt dan zo'n relatie.
Hoe een relatie zou zijn met een mede-borderliner die ook DGT heeft gehad, weet ik niet omdat die situatie nog niet is voorgekomen in mijn leven, maar ik zou wel 200% in zetten als die situatie zich wel voordoet.
ik heb trouwens in die 9 jaar aan therapie:
Sociale vaardigheden
cognitieve gedragstherapie
en Dialectische gedrags therapie gedaan.
ik weet dat DGT combinatie is van SV & Cognitief,
maar de hele opzet is anders veel lastiger en zwaarder maar uit eindelijk ook effectiever.
Is mijn ervaring
Wat houdt dat dan precies in, dialectische gedragstherapie? En is dat vergelijkbaar met de VERS-training (de pannetjes-indeling) of ligt dat juist weer meer in het verlengde daarvan?quote:Op vrijdag 7 oktober 2011 22:54 schreef missashley het volgende:
Ik heb ook borderline, het is nu 9 jaar na mijn diagnose. Uit mijn eigen ervaring, therapie helpt!
Heb onlangs de dgt (dialectische gedrags therapie) afgerond, en ook in gewone vriendschaprelaties gaat het stuk beter. Vrienden die gebleven zijn ook tijdens mijn top-borderline-gedrag periode , zeggen dat ik qua emotie->gedrag veel beter te behappen ben.
Als ze feedback(commentaar) hebben op iets reageer nu veel minder met een directe emotie maar kan er nu rustig over praten. Bij tegenslagen ben ik niet meteen meer van slag en automutileer nauwelijks meer.
(zie qoute in de post hierboven )
Deze 2 dingen waren voor vrienden van mij altijd heel lastig om mee om te gaan. Omdat ze eigenlijk nooit wisten hoe ik nou zou reageren op een situatie of gesprek. En nou ja ik denk dat ik niet hoef uit te wijden dat sommige automutilatie niet heel fris er uit ziet voor iemand anders.
enige waar ik zelf nog veel moeite mee heb is een hechte vriendschaps/liefdes relatie met een andere borderliner die GEEN therapie heeft gehad. Omdat ik dan constant die persoon in valkuilen zie lopen en je kan ze niet 1 2 3 aan het verstand brengen wat ik heb geleerd in therapie. Nu duurde de DGT ook een jaar , dus ja kan het wel begrijpen maar de frustratie nekt dan zo'n relatie.
Hoe een relatie zou zijn met een mede-borderliner die ook DGT heeft gehad, weet ik niet omdat die situatie nog niet is voorgekomen in mijn leven, maar ik zou wel 200% in zetten als die situatie zich wel voordoet.
ik heb trouwens in die 9 jaar aan therapie:
Sociale vaardigheden
cognitieve gedragstherapie
en Dialectische gedrags therapie gedaan.
ik weet dat DGT combinatie is van SV & Cognitief,
maar de hele opzet is anders veel lastiger en zwaarder maar uit eindelijk ook effectiever.
Is mijn ervaring
Ik heb dat dus ook. Alleen het verschil is dat er bij mij andere persoonlijkheidsstoornissen werden geconstateerd. Maar dat maakte in principe niet zoveel uit, want de behandeling die ik toen volgde was bedoeld voor alle soorten persoonlijkheidsstoornissen.quote:
Ik heb ook borderline, het is nu 9 jaar na mijn diagnose. Uit mijn eigen ervaring, therapie helpt!
Heb onlangs de dgt (dialectische gedrags therapie) afgerond, en ook in gewone vriendschaprelaties gaat het stuk beter. Vrienden die gebleven zijn ook tijdens mijn top-borderline-gedrag periode , zeggen dat ik qua emotie->gedrag veel beter te behappen ben.
Als ze feedback(commentaar) hebben op iets reageer nu veel minder met een directe emotie maar kan er nu rustig over praten. Bij tegenslagen ben ik niet meteen meer van slag en automutileer nauwelijks meer.
(zie qoute in de post hierboven )
Deze 2 dingen waren voor vrienden van mij altijd heel lastig om mee om te gaan. Omdat ze eigenlijk nooit wisten hoe ik nou zou reageren op een situatie of gesprek. En nou ja ik denk dat ik niet hoef uit te wijden dat sommige automutilatie niet heel fris er uit ziet voor iemand anders.
enige waar ik zelf nog veel moeite mee heb is een hechte vriendschaps/liefdes relatie met een andere borderliner die GEEN therapie heeft gehad. Omdat ik dan constant die persoon in valkuilen zie lopen en je kan ze niet 1 2 3 aan het verstand brengen wat ik heb geleerd in therapie. Nu duurde de DGT ook een jaar , dus ja kan het wel begrijpen maar de frustratie nekt dan zo'n relatie.
Hoe een relatie zou zijn met een mede-borderliner die ook DGT heeft gehad, weet ik niet omdat die situatie nog niet is voorgekomen in mijn leven, maar ik zou wel 200% in zetten als die situatie zich wel voordoet.
ik heb trouwens in die 9 jaar aan therapie:
Sociale vaardigheden
cognitieve gedragstherapie
en Dialectische gedrags therapie gedaan.
ik weet dat DGT combinatie is van SV & Cognitief,
maar de hele opzet is anders veel lastiger en zwaarder maar uit eindelijk ook effectiever.
Is mijn ervaring
Ik was daarvoor ook niet echt leuk in de omgang. Het ene moment was ik relaxed en het andere moment schold ik je verrot of ging ik met spullen smijten of deuren dichtgooien. Zo beleefden andere mensen mij. Godzijdank hadden ze om een of andere reden vaak wel geduld met me, anders was ik er misschien nu niet meer geweest.
Maar dankzij die therapie ging ik me wel meer realiseren dat het schelden en het met spullen smijten niet echt normaal gedrag is. Als ik ergens mee zit, is het beter om daar op een volwassen manier over te kunnen praten. En ik denk ook veel meer na als ik het gevoel krijg dat iemand 'tegen me is'. Als iemand chagrijnig tegen me doet, hoeft dat niet persé te betekenen dat hij me niet mag, maar kan het ook zijn omdat hij een rotdag heeft.
Ik was klinisch onder behandeling, alleen in de weekenden ging ik naar huis. Ik had overdag therapie en om half vijf was dat afgelopen. Ik zat in een groep met 24 mensen en we moesten samen leven. Sommige mensen moesten boodschappen doen, anderen koken en weer anderen afwassen. Je zat continu met elkaar opgescheept, maar daardoor leer je juist jezelf en andere mensen kennen. Ik ben er een stuk volwassener door geworden.