Arme Lars. Alweer.

Raken z'n banden daar niet erg van uitgerekt, Karin?
Estrys, lastig, hoor.

Probeer jezelf voor te houden dat het echt niets persoonlijks en vooral een (veel voorkomende) fase is. Je bent nog steeds de liefste voor Seb.

Ik denk dat het helpt om er, vooral naar Seb toe, niet te zwaar aan te tillen en er wat humor in te gooien. Dan maak je het ook naar hem toe een stuk minder beladen en zal ie het misschien minder als 'machtsmiddel' gebruiken.
Lente lijkt (nu ze twee is

) echt ineens in stroomversnelling een peuter te worden. Ze had al een flinke aanloop genomen, maar de laatste dagen is ze erg veranderd. Veel bewuster, lijkt wel. D'r snoetje verandert en ze heeft ineens een ander lachje. Volgens mij heeft ze dat van een ouder meisje overgenomen dat op d'r verjaardag was.
En ze maakt ineens werkelijk overal verkleinwoordjes van. Ook van woorden die wij zelf echt nooit verkleinen. Pappaatje, mammaatje, opaatje, papaatje z'n autootje

, dapetje (schaapje) Toetoetje (Winnie the Pooh) en zelf van werkwoorden als het uitkomt. "Lente nee gepoepetje, he?"