Stuur een mod weg (met verslag 19-21 van 22) #4!

quote:

Op woensdag 19 oktober 2011 14:52 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Ik dacht wat informatiehiaten in te zetten zodat men vragen kan stellen. Het moet natuurlijk wel interactief blijven.

Voor de beschrijving van het ijsje: Ik had een bol pistache en een Lenny scoop spicy chocolat. Een vreemde ervaring om een ijsje te likken en toch het gevoel te hebben dat je mond in brand staat. Geen idee wat Costa voor smaken had.

Dank voor deze onmisbare aanvulling! Dit maakt mijn dag weer goed.

_{Al heb ik nu wel zin in ijs, potdomme.}

quote:

Op woensdag 19 oktober 2011 19:37 schreef k_man het volgende:
Nou, ik zal nog eens een opdracht bedenken zeg.

Sorry k_man! Helemaal vergeten te melden dat het jouw architectuuropdracht was om naar de Space Needle te gaan. Maar als goedmaker hebben we daarbij nu een foto van het EMP. Toch ook een mooi ontwerp.

Over mooie ontwerpen gesproken: bij de Battlestar Galactica tentoonstelling was de door Tricia Helfer gedragen rode jurk te zien. Dat is natuurlijk beter te begrijpen met een foto:



.

Wie kent die jurk nou niet?

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 11:38 schreef MissBliss het volgende:
Wie kent die jurk nou niet?

Wellicht is die foto inderdaad overbodig, maar ach, hij staat er nu toch al. .

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 11:38 schreef MissBliss het volgende:
Wie kent die jurk nou niet?

* Blik steekt vinger op

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 15:42 schreef Blik het volgende:

[..]

* Blik steekt vinger op

Broekie

_{En cultuurbarbaar natuurlijk!}

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 15:42 schreef Blik het volgende:
* Blik steekt vinger op

Speciaal voor Blik dan nog een foto van de desbetreffende jurk:



De draagster van de jurk moet je maar even negeren. .

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:25 schreef Skaai het volgende:
Ik ken dat hele Battlestar Galactica niet

Ik wel, maar dan de originele met Lorne Green en Face en niet de namaaknepnieuwe waar [bovenposte jurk] in zit.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:27 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Ik wel, maar dan de originele met Lorne Green en Face en niet de namaaknepnieuwe waar [bovenposte jurk] in zit.

Jaa, op vrijdagavond!

Maar voorlopig is dit het architectonisch hoogtepunt? Met al dan zonder dame?

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:27 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Ik wel, maar dan de originele met Lorne Green en Face en niet de namaaknepnieuwe waar [bovenposte jurk] in zit.

Uiteraard ken jij die. Heb de nepnieuwe een tijdje weten te missen, maar na een paar zapstops toch blijven hangen. Heel niet slecht die nieuwe serie. Zeker bovengeposte jurk kent vele lagen.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:45 schreef Gaoxing het volgende:
Jaa, op vrijdagavond!

Maar voorlopig is dit het architectonisch hoogtepunt? Met al dan zonder dame?

Voorlopig wel, Gao. Maar we zijn dan ook net begonnen met de trip.

Deel 3 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 door het westen van Canada (en een stukje VS). Nog steeds zitten we in de VS.

Zaterdag 27 augustus: Seattle

Na een betere nacht zijn we klaar voor onze tweede dag in Seattle. In tegenstelling tot gisteren hebben we vandaag niet veel op ons programma staan: bonbons afleveren bij Sharon namens Fogel. En dat is het. Maar eerst ontbijt!

In de Tea room naast het hotel hebben we weer de keuze uit diverse broodjes. Vandaag zal Costa voor ons beiden dobbelen: gezond brood met granen, maïs en weet ik veel wat. Best lekker. De thee is weer fantastisch. We besluiten een praatje te maken met de dame achter de bar.

Are you local?
Yes, where are you guys from?
Amsterdam.
How wonderful!
You ever been there?
No, never been abroad.
Well, the States are big. I suppose there's a lot to see here.
I've never been outside this state.
Ah.
Yeah, I don't like to go to strange places.

De grens met Canada is maar een paar uur rijden. Oregon is ook maar een paar uur weg. Nu ja, ieder z'n ding. Ze zal dan wel weten wat hier in de buurt te doen is.

So you're in the know of where to go around Seattle?
Sure.
So where would you go outside Seattle.
I don't like leaving Seattle.

Deze dame is wel erg lokaal.

But you can take a ferry across the Puget. It's beautiful wheather.
That will be 1 through 3 on the die.

Mooie optie. Op dat moment komt Brian binnen voor z'n kopje koffie.

Hi guys. How are you?
Fine thanks. We're looking for some options to do outside Seattle. Any suggestions?
Boeing is awesome!
Ok, that will be 4 through 6 on the die.
You guys decide everything with the die?
Yep.
That's awesome!

We laten het zoals gebruikelijk over aan de dobbelsteen en met een 3 is de keuze gemaakt: Een ferry over de Puget sound en dan een stukje rijden om bonbons af te leveren bij Sharon. Zo gezegd, zo gedaan. Een kleine roadtrip dus vandaag en dat vraagt om muziek. Tijd om de cd-map tevoorschijn te halen!

Ah.

Ik wist dat ik iets vergeten was in te pakken. Gelukkig heeft Costa de nodige muziek op zijn iPhone staan. We installeren ons in de Eclipse en gooien het dak open. Vervolgens willen we de iPhone aansluiten op de stereo.

Ah.

Kabels hebben we wel, maar een mogelijkheid tot aansluiting blijkt onvindbaar. Dan maar de radio! Helaas krijgen we na elk nummer zo'n 5 minuten reclame en ander ge-ouweneel te horen. Met nog duizenden kilometers voor de boeg tijdens dit dobbelsteenavontuur is dit toch wel een puntje van zorg. Maar voor nu is dit wel ok.

Bij de ferryterminal blijken we een keuze te hebben qua bestemming:



Dat wordt dobbelen! Bremerton is even, Bainbridge Island is oneven:



Volkomen duidelijk voor jullie lijkt me dit. Maar voor de zekerheid nog even vermelden: de worp leverde een 5 op en ik maak hier net een beginnende beweging met mijn rechterhand om de te volgen richting aan te wijzen. Op naar Bainbridge Island!

We sluiten aan in de rij voor de ferry naar Bainbridge Island en ik stap even uit om bij het water te kijken. Daar zie ik een zeehond. Terug bij de auto zie ik dat we tussen vele getatoeëerde en gepiercede dames staan. 'Goddamn hippies!', aldus Costa.

Als we geparkeerd staan op de ferry schieten we nog een foto (veel foto's hebben we niet van deze dag) van de stralende Eclipse:



Van het topdek weten we nog een foto te schieten van Seattle:



Als we de boot afrijden, gaat iedereen rechtdoor over de provinciale weg. Kennelijk zijn we de enigen die een dobbelsteen gebruiken om de route te bepalen. Statistisch gezien zouden we niet de enigen moeten zijn die rechtsaf slaan. Via allerlei mooie en verlaten achteraf weggetjes belanden we uiteindelijk weer op de provinciale weg. Wat wel opvalt zijn de vele huizen die te koop staan. De crisis is ook in dit relatief rijke deel van de VS goed te merken. In Seattle zelf stonden downtown ook al vele panden leeg.

Via de Agate Pass Bridge rijden we het volgende schiereiland op. De volgende afslag levert een rechtsaf op. De weg leidt naar Suquamish waar we de auto stil zetten aan het water. Het is warm en een verkoelend drankje met een kleine snack is wel welkom. Costa dobbelt voor ons een met kaneel bestrooide koek. Of zoiets. Helemaal zeker weten doen we het niet, want we zijn onder de indruk van het bedienend personeel.

Pas als we bij de auto zijn, zien we een totempaal bij de parkeerplaats staan:



Misschien niet groot, maar toch ook niet te missen.

We rijden door in noordwestelijke richting. Via de Hood Canal Floating Bridge rijden we richting Olympic National Park. Highway 101 rijdt daar helemaal omheen. Wij gaan gelijk in zuidelijke richting, want we moeten toch in de buurt van Tacoma zien te komen waar Sharon woont.

Rechts van ons hebben we bergen, links de eilanden in de Puget Sound. Het is een mooie route in de richting van Olympia, de hoofdstad van de staat Washington. Onderweg stoppen we bij de vierde mogelijkheid voor de lunch. Een hamburgerbar. Costa dobbelt een double cheese burger, ik een bacon cheese burger. Een biker voor ons heeft een cheeseburger bestelt, maar als hij zijn burger ontvangt van de Chinese dame achter de balie, komt hij tot de ontdekking dat hij iets anders heeft gekregen.

This is not acceptable! I ordered a cheeseburger!, schreeuwt hij uit.
No no, you ordered a chickenburger.
I know what I ordered! I did not order an 8 dollar chickenburger.
No no, the price is right. You paid 7 dollar!

Zwaar pissig loopt de biker de zaak uit. Op z'n weg naar buiten trekt hij z'n leren jack met vele emblemen aan. Gelukkig staat er Christian Biker groot op de achterkant en niet Hell's Angels of iets dergelijks.

Wij krijgen wel de juiste burgers, maar echt smaakvol is het niet. Naast ons zitten getatoeëerde tienermoeders. Ook niet bijzonder smaakvol. Soms vallen de beslissingen van de dobbelsteen tegen. .

Het is nog vrij vroeg in de middag. Tegen Fogel hebben we gezegd dat we aan het einde van de middag pas bij Sharon zullen aankloppen, dus we hebben nog wel wat tijd voor een toeristische omweg. Op de kaart zie ik twee mogelijkheden: Mount Rainier National Park (even) of de eilanden in de Puget Sound (oneven). De 4 stuurt ons naar de berg.

Nu dacht ik dat er door Costa foto's waren genomen van de Mount Rainier, maar ik kan ze niet vinden. We zijn in ieder geval via Interstate 5 naar Highway 12 gereden en hebben die gevolgd tot de splitsing met de 410 die dwars door Mount Rainier National Park gaat. Deze weg hebben we gevolgd tot in Tacoma, waar we via TomTom bij Sharon zijn beland.

En bij Caleb.
De hond uit de hel.

De voortekenen waren al niet goed. Aanbellen en het eerste wezen dat verschijnt is een jonge labrador die onophoudelijk blaft. Een minuutje later volgt Sharon. Een lieve bejaarde vrouw met een voorliefde voor chocola, maar duidelijk geen pack leader zoals Cesar Milan die graag ziet. Sharon nodigt ons uit om binnen een kop koffie te drinken, maar eigenlijk willen we zo snel mogelijk weg van Caleb. En dat is jammer, want Sharon is een ontzettend interessante en lieve dame. Daarnaast geeft ze ons nog een cadeau mee voor Fogel. Maar niet nadat ze het heeft vacuüm getrokken.

Ondertussen heeft Caleb mij al zo'n 20 keer in de handen gebeten. En volgens mij is Costa niet veel minder vaak slachtoffer geworden. In m'n hoofd hoor ik Cesar Milan zijn rules, boundaries & limitations opdreunen en ik wil wel optreden tegen die hellehond, maar ik ben bang de gevoelens van Sharon te krenken. Ik ben maar een gast in haar huis. En het zou wat anders zijn geweest als dat beest daadwerkelijk had doorgebeten. We doorstaan het dus maar.

Als we weer in de auto zitten, bedenken we nieuwe namen voor Caleb, die ik hier niet zal herhalen. De route die we hebben gereden kan ik wel hier plaatsen:



Terug in het hotel lopen we Brian tegen het lijf.

How was your trip today guys?
Awesome Brian!

Je kan het maar voor zijn.

Na even opgefrist te hebben lopen we de Aziatische wijk in. Kennelijk is er een buurtfeest gaande. Op straat maakt een schilder op traditionele Chinese muziek live een schilderij van een draak. Mooi om te zien. De dobbelsteen stuurt ons naar het 2e restaurant. De eerste die we tegenkomen is een mooi Japans restaurant dat volgens de aanplakbiljetten verkozen is tot het beste Japanse restaurant in Seattle. Het tweede restaurant is een Chinees restaurant met tl-buizen verlichting. De sfeer is misschien niet je van het, maar de sizzling hot sea plate die ik dobbel smaakt uitstekend. Costa's beef met aardbeien is een aparte combinatie, maar smaakt ook best.

Als klap op de vuurpijl volgen de fortune cookies:



Costa moet dus oppassen en praktisch handelen. En ik zal artistieke en culturele mensen aantrekken. .

Na een paar drankjes op een terras keren we weer terug naar het hotel. Morgen zullen we Seattle verlaten.

In het volgende verslag: Platenzaken in Seattle? Iets van Northern Exposure? Een waterval zonder water? Eindeloze graanvelden? En een flamingo-motel?

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 22-12-2011 14:15:01 (routekaart toegevoegd) ]

Eén ding snap ik niet van de dappere dobbelsteenavonturiers... Hoe kan je nou

quote:

vele getatoeëerde en gepiercede dames staan

met

quote:

(veel foto's hebben we niet van deze dag)

rijmen? Wij willen natuurlijk juist fotos van deze dames zien

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 01:02 schreef flipsen het volgende:
Eén ding snap ik niet van de dappere dobbelsteenavonturiers... Hoe kan je nou

[..]

met

[..]

rijmen? Wij willen natuurlijk juist fotos van deze dames zien

Om mysterieuze redenen weigeren alle camera's van Costa dienst zodra getatoeëerde jongedames in beeld verschijnen. Heel apart.

Heeft de lens de dag wel overleefd of mocht je ook gelijk een nieuwe camera gaan dobbelen

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 10:22 schreef GodsSon het volgende:
Heeft de lens de dag wel overleefd of mocht je ook gelijk een nieuwe camera gaan dobbelen

Alles werkte daarna weer normaal. Meer dan genoeg foto's zullen nog volgen. .

Ik wilde een uitgebreide reactie schrijven met mijn comments over de afgelopen 2 verslagen, maar de dobbelsteen kwam uit op even en dus moeten jullie het doen met: awesome!

Ik heb net ook gedobbeld en ik kwam uit op oneven en dat betekent dat we vanavond nog het volgende werk van UIO mogen verwachten

[ Bericht 0% gewijzigd door komrad op 26-10-2011 20:27:47 ]

Deel 3, de fogel-dag

Sharon een labrador? Vroeger had ze altijd alleen van die kleine honden. En die vonden mij blijkbaar wel aardig