Stuur een mod weg (met verslag 19-21 van 22) #4!

Hier dan deel 2 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 door het westen van Canada (en een stukje VS).

Vrijdag 26 augustus: Seattle

Na een waardeloze nacht zijn we klaar voor onze eerste dag in Seattle. We hebben veel op ons programma staan: de hoogte in, het beeld van Lenin, de showbox. Eerst maar eens opfrissen en ontbijten. Het delen van een douche op de gang met andere hotelgasten is niet mijn idee van een luxe vakantie, maar het hoort erbij als je rondreist aan de hand van de dobbelsteen. .

In de tearoom naast het hotel wacht ons een fijne verrassing: inbegrepen bij de overnachting is een drankje en een broodje. En de thee-selectie is fantastisch. De chocolade croissant is ook niet verkeerd. Costa dobbelt een amandelbroodje en afgaande op zijn tevreden hoofd, kan ik concluderen dat het ook goed smaakt. Aan de wanden hangen oude foto's van de Japanse wijk en de bedrijven die er gevestigd waren. Kennelijk veel visgerei-handels:



Wat jullie nu ook gelijk op deze foto zien, is de verrassing die ik voor Costa had. Mooie poloshirtjes met op de voorkant de opschrift: Dobbelsteenavonturier. Op de achterkant staan onze nicks. Die zullen jullie misschien wel zien op de foto's die nog zullen volgen. .

Na het ontbijt lopen we naar de kade. Deze volgen we noordwaarts tot we bij Pike's Market komen. Een leuke overdekte markt die beroemd is om de vishandelaren die de vis overgooien over aardige afstanden. Maar kennelijk zijn wij te laat, want met vis wordt niet gegooid. Bij de vismarkt is een Starbucks gevestigd waar een enorme rij voor staat. Volgens mij is dit de eerste, maar ik weet het niet zeker. De geschiedenis van Starbucks kan mij als niet-koffie drinker niet boeien. Om de hoek staat nog een Starbucks, waar Costa z'n benodigde caffeïneshot weet te scoren. Ondertussen weet hij mee te delen dat een paar blokken verderop een monorail naar de Space Needle gaat. Ons eerste doel van de dag!

Aan de voet van de Space Needle dobbelen we voor de opties die Fogel van een lokale kennis heeft gekregen. Daar is een filmpje van, maar dat moet Costa maar even plaatsen.

[filmpje voet Space Needle]

Vooralsnog moeten jullie het doen met een foto van de Space Needle:



Dan moeten we toch echt de hoogte in. Met liften aan de buitenkant. Of we het leuk vonden om zo hoog te moeten gaan? Oordeel zelf:



Natuurlijk vonden we het leuk! Kijk maar:



Volgens traditie van de dobbelsteenavonturen wijs ik hier naar Amsterdam.

In de lift naar beneden worden we door twee jongedames aangesproken. Of we bij hetzelfde bedrijf werken? Nee hoezo? Omdat jullie shirts op elkaar lijken! Kijk eens aan. Het werkt zo'n shirt met dobbelsteenavonturier op de borst.

Eenmaal beneden lopen we naar het EMP (door de dobbelsteen aangewezen als optie van de lokale kennis van Fogel), waar een tentoonstelling over Nirvana te zien is.



Het EMP is een bezoek waard als je in Seattle bent. Jimi Hendrix neemt een centrale plek in. Op weg naar de bovenste verdieping staan we plots voor een verrassing:



De robothond uit de originele Battlestar Galactica serie! Dan kunnen de Cylons niet ver weg zijn:



Of de fighters:



In het restaurant van het EMP dobbelen we voor de lunch. Ik dobbel de Mastiff (een grote hotdog) en Costa dobbelt de eerste burger van velen die zullen volgen tijdens dit dobbelsteenavontuur.

Na de lunch besluiten we een stukje te lopen om de lunch te verwerken. De dobbelsteen wijst naar het noordoosten snel lopen we tegen een probleem aan. Een snelweg en vele werkzaamheden. Na een paar rondjes die letterlijk op niets uitlopen, staan we plotseling voor het Courtyard dat ik eerder heb afgezegd wegens spam. Midden tussen alle wegwerkzaamheden. Mooi.

Tegenover het Courtyard vertrekken watervliegtuigen. Dat lijkt ons een prima activiteit om deze middag te doen. Voor $ 95 per persoon kun je een rondje boven Seattle meevliegen. Met een oneven op de dobbelsteen keren we echter om. Terug naar het hotel om de auto te pakken en naar Fremont te rijden voor onze date met Lenin met dank aan de opties van HPKW:



Hier zien jullie Lenin in Seattle, nabij het Centre of the Universe in Fremont. Achter Lenin zit een ijssalon, waar we een ijsje halen. Alleen één bol (geen bolletje, dat ding is enorm) is voldoende, maar hier krijg je een gratis Lenny Scoop erbij. Een gratis klein bolletje voor het volk! Aangezien we nog een half uur hebben volgens de parkeermeter, lopen we een klein rondje door Fremont. Het Center of the Universe en een Rocket on a Roof zijn zo gevonden, langs de Troll under the Bridge komen we helaas niet.

We rijden een rondje door de noordelijke wijken voor we terugkeren bij het hotel. Daar worden we opgewacht door Brian:

Where did you guys go?
We were up in Fremont to visit Lenin.
Awesome!

Na even opgefrist te hebben om ons klaar te maken voor het avondprogramma lopen we richting 1st avenue. Onderweg nemen we een drankje op het terras van de J&M Bar. Kennelijk zitten we in de loop naar het stadion van de Seattle Mariners. De sfeer is goed en iedereen is aardig. Zelfs de zwervers maken een babbeltje met de mensen. We lopen door naar 1st avenue waar we eerder die dag veel restaurantjes hebben gezien. En daar zit de Showbox. Prima bestemming dus. Onderweg lopen we langs een weg waar ze utilikilts verkopen. Een kilt voor de handige doehetzelfer. . In de buurt van Pike's Market dobbelen we voor het restaurant. Zie het filmpje (dat Costa binnenkort zal plaatsen):

[filmpje dobbelen voor restaurant]

Een zes! Het zesde restaurant blijkt een Afrikaans Soul Food restaurant en ze hebben nog plek op het terras:



Aan de overkant zit een gezellige zaak genaamd Showgirls. Schaars geklede dames! Ik informeer bij Costa of dat niet de plek is waar we moeten zijn volgens de opdracht van Re, maar Costa is ervan overtuigd dat we bij de Showbox moeten zijn. Oh well. De Showbox zit een klein stukje verderop:



Binnen speelt een bandje genaamd Whiteplane (of zoiets). Harde herrie en het publiek is stomdronken of knetterstoned. Niet geheel ons ding. Doof en moe keren we terug naar het hotel. Ongetwijfeld zullen we goed slapen.

In het volgende deel: Indianen, een veerpont, bergen, totempalen, Christian Bikers, straatfeesten en een hellehond.

Zal ik dan maar?

AWESOME!!!

Houden jullie de hele vakantie dezlfde polo aan

Awesome Brian

quote:

Op dinsdag 18 oktober 2011 23:47 schreef sjeppert het volgende:
Houden jullie de hele vakantie dezlfde polo aan

Nee natuurlijk niet! Gelukkig hebben we wel een paar keer onderweg kleding kunnen wassen.

Het schrijven van zo'n verslag inclusief zoeken naar bijpassende foto's, het verkleinen van foto's en het uploaden van die foto's neemt uren in beslag.

Ik verwacht meer dan alleen maar een awesome, of leuk verslag. .

Zulks een gedegen geschreven verslag! Ik leer hier veel van, ik zie zaken die ik nooit had verwacht in de VS!

^zoiets?

Uitstekend JK. Al mogen de overdrijvingen wel wat sterker worden aangezet.

Die polo's! Awesome!

Sorry UIO.

Jij mag dat MB.

Verder vind ik de Cylons ook heel awesome en de Space Needle ook! En de Lenny Scoop niet te vergeten, zeer awesome.

Die Cylons waren een leuke verrassing. Hadden we niet verwacht.

Mooi om te lezen, heb een van de vorige avonturen (Frankrijk volgens mij) ook helemaal mee gelezen. Nu ook maar weer eens volgen
Leuk geschreven, dat zeker!

quote:

Op woensdag 19 oktober 2011 14:37 schreef GodsSon het volgende:
Mooi om te lezen, heb een van de vorige avonturen (Frankrijk volgens mij) ook helemaal mee gelezen. Nu ook maar weer eens volgen
Leuk geschreven, dat zeker!

Dank je. Het verslag van Oostenrijk staat ook nog online. .

Die foto heeft toch in het vorige deel al gestaan?

Hmmmmmm......niet zo'n gedegen verslag als ik normaliter van de heren zie.
Ik mis de beschrijving van de smaak van het ijsje wat bij Lenin genuttigd is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 19 oktober 2011 14:48 schreef Cat22 het volgende:
Hmmmmmm......niet zo'n gedegen verslag als ik normaliter van de heren zie.
Ik mis de beschrijving van de smaak van het ijsje wat bij Lenin genuttigd is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik dacht wat informatiehiaten in te zetten zodat men vragen kan stellen. Het moet natuurlijk wel interactief blijven.

Voor de beschrijving van het ijsje: Ik had een bol pistache en een Lenny scoop spicy chocolat. Een vreemde ervaring om een ijsje te likken en toch het gevoel te hebben dat je mond in brand staat. Geen idee wat Costa voor smaken had.

quote:

Op woensdag 19 oktober 2011 14:52 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Ik dacht wat informatiehiaten in te zetten zodat men vragen kan stellen. Het moet natuurlijk wel interactief blijven.

Voor de beschrijving van het ijsje: Ik had een bol pistache en een Lenny scoop spicy chocolat. Een vreemde ervaring om een ijsje te likken en toch het gevoel te hebben dat je mond in brand staat. Geen idee wat Costa voor smaken had.

Dank voor deze onmisbare aanvulling! Dit maakt mijn dag weer goed.

_{Al heb ik nu wel zin in ijs, potdomme.}

quote:

Op woensdag 19 oktober 2011 19:37 schreef k_man het volgende:
Nou, ik zal nog eens een opdracht bedenken zeg.

Sorry k_man! Helemaal vergeten te melden dat het jouw architectuuropdracht was om naar de Space Needle te gaan. Maar als goedmaker hebben we daarbij nu een foto van het EMP. Toch ook een mooi ontwerp.

Over mooie ontwerpen gesproken: bij de Battlestar Galactica tentoonstelling was de door Tricia Helfer gedragen rode jurk te zien. Dat is natuurlijk beter te begrijpen met een foto:



.

Wie kent die jurk nou niet?

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 11:38 schreef MissBliss het volgende:
Wie kent die jurk nou niet?

Wellicht is die foto inderdaad overbodig, maar ach, hij staat er nu toch al. .

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 11:38 schreef MissBliss het volgende:
Wie kent die jurk nou niet?

* Blik steekt vinger op

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 15:42 schreef Blik het volgende:

[..]

* Blik steekt vinger op

Broekie

_{En cultuurbarbaar natuurlijk!}

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 15:42 schreef Blik het volgende:
* Blik steekt vinger op

Speciaal voor Blik dan nog een foto van de desbetreffende jurk:



De draagster van de jurk moet je maar even negeren. .

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:25 schreef Skaai het volgende:
Ik ken dat hele Battlestar Galactica niet

Ik wel, maar dan de originele met Lorne Green en Face en niet de namaaknepnieuwe waar [bovenposte jurk] in zit.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:27 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Ik wel, maar dan de originele met Lorne Green en Face en niet de namaaknepnieuwe waar [bovenposte jurk] in zit.

Jaa, op vrijdagavond!

Maar voorlopig is dit het architectonisch hoogtepunt? Met al dan zonder dame?

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:27 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Ik wel, maar dan de originele met Lorne Green en Face en niet de namaaknepnieuwe waar [bovenposte jurk] in zit.

Uiteraard ken jij die. Heb de nepnieuwe een tijdje weten te missen, maar na een paar zapstops toch blijven hangen. Heel niet slecht die nieuwe serie. Zeker bovengeposte jurk kent vele lagen.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2011 17:45 schreef Gaoxing het volgende:
Jaa, op vrijdagavond!

Maar voorlopig is dit het architectonisch hoogtepunt? Met al dan zonder dame?

Voorlopig wel, Gao. Maar we zijn dan ook net begonnen met de trip.

Deel 3 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 door het westen van Canada (en een stukje VS). Nog steeds zitten we in de VS.

Zaterdag 27 augustus: Seattle

Na een betere nacht zijn we klaar voor onze tweede dag in Seattle. In tegenstelling tot gisteren hebben we vandaag niet veel op ons programma staan: bonbons afleveren bij Sharon namens Fogel. En dat is het. Maar eerst ontbijt!

In de Tea room naast het hotel hebben we weer de keuze uit diverse broodjes. Vandaag zal Costa voor ons beiden dobbelen: gezond brood met granen, maïs en weet ik veel wat. Best lekker. De thee is weer fantastisch. We besluiten een praatje te maken met de dame achter de bar.

Are you local?
Yes, where are you guys from?
Amsterdam.
How wonderful!
You ever been there?
No, never been abroad.
Well, the States are big. I suppose there's a lot to see here.
I've never been outside this state.
Ah.
Yeah, I don't like to go to strange places.

De grens met Canada is maar een paar uur rijden. Oregon is ook maar een paar uur weg. Nu ja, ieder z'n ding. Ze zal dan wel weten wat hier in de buurt te doen is.

So you're in the know of where to go around Seattle?
Sure.
So where would you go outside Seattle.
I don't like leaving Seattle.

Deze dame is wel erg lokaal.

But you can take a ferry across the Puget. It's beautiful wheather.
That will be 1 through 3 on the die.

Mooie optie. Op dat moment komt Brian binnen voor z'n kopje koffie.

Hi guys. How are you?
Fine thanks. We're looking for some options to do outside Seattle. Any suggestions?
Boeing is awesome!
Ok, that will be 4 through 6 on the die.
You guys decide everything with the die?
Yep.
That's awesome!

We laten het zoals gebruikelijk over aan de dobbelsteen en met een 3 is de keuze gemaakt: Een ferry over de Puget sound en dan een stukje rijden om bonbons af te leveren bij Sharon. Zo gezegd, zo gedaan. Een kleine roadtrip dus vandaag en dat vraagt om muziek. Tijd om de cd-map tevoorschijn te halen!

Ah.

Ik wist dat ik iets vergeten was in te pakken. Gelukkig heeft Costa de nodige muziek op zijn iPhone staan. We installeren ons in de Eclipse en gooien het dak open. Vervolgens willen we de iPhone aansluiten op de stereo.

Ah.

Kabels hebben we wel, maar een mogelijkheid tot aansluiting blijkt onvindbaar. Dan maar de radio! Helaas krijgen we na elk nummer zo'n 5 minuten reclame en ander ge-ouweneel te horen. Met nog duizenden kilometers voor de boeg tijdens dit dobbelsteenavontuur is dit toch wel een puntje van zorg. Maar voor nu is dit wel ok.

Bij de ferryterminal blijken we een keuze te hebben qua bestemming:



Dat wordt dobbelen! Bremerton is even, Bainbridge Island is oneven:



Volkomen duidelijk voor jullie lijkt me dit. Maar voor de zekerheid nog even vermelden: de worp leverde een 5 op en ik maak hier net een beginnende beweging met mijn rechterhand om de te volgen richting aan te wijzen. Op naar Bainbridge Island!

We sluiten aan in de rij voor de ferry naar Bainbridge Island en ik stap even uit om bij het water te kijken. Daar zie ik een zeehond. Terug bij de auto zie ik dat we tussen vele getatoeëerde en gepiercede dames staan. 'Goddamn hippies!', aldus Costa.

Als we geparkeerd staan op de ferry schieten we nog een foto (veel foto's hebben we niet van deze dag) van de stralende Eclipse:



Van het topdek weten we nog een foto te schieten van Seattle:



Als we de boot afrijden, gaat iedereen rechtdoor over de provinciale weg. Kennelijk zijn we de enigen die een dobbelsteen gebruiken om de route te bepalen. Statistisch gezien zouden we niet de enigen moeten zijn die rechtsaf slaan. Via allerlei mooie en verlaten achteraf weggetjes belanden we uiteindelijk weer op de provinciale weg. Wat wel opvalt zijn de vele huizen die te koop staan. De crisis is ook in dit relatief rijke deel van de VS goed te merken. In Seattle zelf stonden downtown ook al vele panden leeg.

Via de Agate Pass Bridge rijden we het volgende schiereiland op. De volgende afslag levert een rechtsaf op. De weg leidt naar Suquamish waar we de auto stil zetten aan het water. Het is warm en een verkoelend drankje met een kleine snack is wel welkom. Costa dobbelt voor ons een met kaneel bestrooide koek. Of zoiets. Helemaal zeker weten doen we het niet, want we zijn onder de indruk van het bedienend personeel.

Pas als we bij de auto zijn, zien we een totempaal bij de parkeerplaats staan:



Misschien niet groot, maar toch ook niet te missen.

We rijden door in noordwestelijke richting. Via de Hood Canal Floating Bridge rijden we richting Olympic National Park. Highway 101 rijdt daar helemaal omheen. Wij gaan gelijk in zuidelijke richting, want we moeten toch in de buurt van Tacoma zien te komen waar Sharon woont.

Rechts van ons hebben we bergen, links de eilanden in de Puget Sound. Het is een mooie route in de richting van Olympia, de hoofdstad van de staat Washington. Onderweg stoppen we bij de vierde mogelijkheid voor de lunch. Een hamburgerbar. Costa dobbelt een double cheese burger, ik een bacon cheese burger. Een biker voor ons heeft een cheeseburger bestelt, maar als hij zijn burger ontvangt van de Chinese dame achter de balie, komt hij tot de ontdekking dat hij iets anders heeft gekregen.

This is not acceptable! I ordered a cheeseburger!, schreeuwt hij uit.
No no, you ordered a chickenburger.
I know what I ordered! I did not order an 8 dollar chickenburger.
No no, the price is right. You paid 7 dollar!

Zwaar pissig loopt de biker de zaak uit. Op z'n weg naar buiten trekt hij z'n leren jack met vele emblemen aan. Gelukkig staat er Christian Biker groot op de achterkant en niet Hell's Angels of iets dergelijks.

Wij krijgen wel de juiste burgers, maar echt smaakvol is het niet. Naast ons zitten getatoeëerde tienermoeders. Ook niet bijzonder smaakvol. Soms vallen de beslissingen van de dobbelsteen tegen. .

Het is nog vrij vroeg in de middag. Tegen Fogel hebben we gezegd dat we aan het einde van de middag pas bij Sharon zullen aankloppen, dus we hebben nog wel wat tijd voor een toeristische omweg. Op de kaart zie ik twee mogelijkheden: Mount Rainier National Park (even) of de eilanden in de Puget Sound (oneven). De 4 stuurt ons naar de berg.

Nu dacht ik dat er door Costa foto's waren genomen van de Mount Rainier, maar ik kan ze niet vinden. We zijn in ieder geval via Interstate 5 naar Highway 12 gereden en hebben die gevolgd tot de splitsing met de 410 die dwars door Mount Rainier National Park gaat. Deze weg hebben we gevolgd tot in Tacoma, waar we via TomTom bij Sharon zijn beland.

En bij Caleb.
De hond uit de hel.

De voortekenen waren al niet goed. Aanbellen en het eerste wezen dat verschijnt is een jonge labrador die onophoudelijk blaft. Een minuutje later volgt Sharon. Een lieve bejaarde vrouw met een voorliefde voor chocola, maar duidelijk geen pack leader zoals Cesar Milan die graag ziet. Sharon nodigt ons uit om binnen een kop koffie te drinken, maar eigenlijk willen we zo snel mogelijk weg van Caleb. En dat is jammer, want Sharon is een ontzettend interessante en lieve dame. Daarnaast geeft ze ons nog een cadeau mee voor Fogel. Maar niet nadat ze het heeft vacuüm getrokken.

Ondertussen heeft Caleb mij al zo'n 20 keer in de handen gebeten. En volgens mij is Costa niet veel minder vaak slachtoffer geworden. In m'n hoofd hoor ik Cesar Milan zijn rules, boundaries & limitations opdreunen en ik wil wel optreden tegen die hellehond, maar ik ben bang de gevoelens van Sharon te krenken. Ik ben maar een gast in haar huis. En het zou wat anders zijn geweest als dat beest daadwerkelijk had doorgebeten. We doorstaan het dus maar.

Als we weer in de auto zitten, bedenken we nieuwe namen voor Caleb, die ik hier niet zal herhalen. De route die we hebben gereden kan ik wel hier plaatsen:



Terug in het hotel lopen we Brian tegen het lijf.

How was your trip today guys?
Awesome Brian!

Je kan het maar voor zijn.

Na even opgefrist te hebben lopen we de Aziatische wijk in. Kennelijk is er een buurtfeest gaande. Op straat maakt een schilder op traditionele Chinese muziek live een schilderij van een draak. Mooi om te zien. De dobbelsteen stuurt ons naar het 2e restaurant. De eerste die we tegenkomen is een mooi Japans restaurant dat volgens de aanplakbiljetten verkozen is tot het beste Japanse restaurant in Seattle. Het tweede restaurant is een Chinees restaurant met tl-buizen verlichting. De sfeer is misschien niet je van het, maar de sizzling hot sea plate die ik dobbel smaakt uitstekend. Costa's beef met aardbeien is een aparte combinatie, maar smaakt ook best.

Als klap op de vuurpijl volgen de fortune cookies:



Costa moet dus oppassen en praktisch handelen. En ik zal artistieke en culturele mensen aantrekken. .

Na een paar drankjes op een terras keren we weer terug naar het hotel. Morgen zullen we Seattle verlaten.

In het volgende verslag: Platenzaken in Seattle? Iets van Northern Exposure? Een waterval zonder water? Eindeloze graanvelden? En een flamingo-motel?

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 22-12-2011 14:15:01 (routekaart toegevoegd) ]

Eén ding snap ik niet van de dappere dobbelsteenavonturiers... Hoe kan je nou

quote:

vele getatoeëerde en gepiercede dames staan

met

quote:

(veel foto's hebben we niet van deze dag)

rijmen? Wij willen natuurlijk juist fotos van deze dames zien

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 01:02 schreef flipsen het volgende:
Eén ding snap ik niet van de dappere dobbelsteenavonturiers... Hoe kan je nou

[..]

met

[..]

rijmen? Wij willen natuurlijk juist fotos van deze dames zien

Om mysterieuze redenen weigeren alle camera's van Costa dienst zodra getatoeëerde jongedames in beeld verschijnen. Heel apart.

Heeft de lens de dag wel overleefd of mocht je ook gelijk een nieuwe camera gaan dobbelen

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 10:22 schreef GodsSon het volgende:
Heeft de lens de dag wel overleefd of mocht je ook gelijk een nieuwe camera gaan dobbelen

Alles werkte daarna weer normaal. Meer dan genoeg foto's zullen nog volgen. .

Ik wilde een uitgebreide reactie schrijven met mijn comments over de afgelopen 2 verslagen, maar de dobbelsteen kwam uit op even en dus moeten jullie het doen met: awesome!

Ik heb net ook gedobbeld en ik kwam uit op oneven en dat betekent dat we vanavond nog het volgende werk van UIO mogen verwachten

[ Bericht 0% gewijzigd door komrad op 26-10-2011 20:27:47 ]

Deel 3, de fogel-dag

Sharon een labrador? Vroeger had ze altijd alleen van die kleine honden. En die vonden mij blijkbaar wel aardig

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 20:08 schreef komrad het volgende:
Ik heb net ook gedobbeld en ik kwam uit op oneven en dat betekent dat we vanavond nog het volgende week van UIO mogen verwachten

Mooi spul dat dobbelen

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 01:02 schreef flipsen het volgende:
Eén ding snap ik niet van de dappere dobbelsteenavonturiers... Hoe kan je nou

[..]

met

[..]

rijmen? Wij willen natuurlijk juist fotos van deze dames zien

Speak for yourself.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 20:22 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Speak for yourself.

Tsssk! Niets mis mee hoor:

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 19:41 schreef Thetallguy het volgende:
Ik wilde een uitgebreide reactie schrijven met mijn comments over de afgelopen 2 verslagen, maar de dobbelsteen kwam uit op even en dus moeten jullie het doen met: awesome!

Whehehe.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 20:08 schreef komrad het volgende:
Ik heb net ook gedobbeld en ik kwam uit op oneven en dat betekent dat we vanavond nog het volgende werk van UIO mogen verwachten

Helaas, zo werkt het niet. Heb ook nog een leven naast FOK! en de dobbelsteenavonturen. Ik doe m'n best in ieder geval.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2011 20:19 schreef Fogel het volgende:
Deel 3, de fogel-dag

Sharon een labrador? Vroeger had ze altijd alleen van die kleine honden. En die vonden mij blijkbaar wel aardig

Hij beet ook niet uit agressie, maar uit een behoefte voor aandacht. Even laten weten dat hij er was. Wat bijzonder irritant is.

Deel 4 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 in het westen van Canada (en een stukje VS). Nog steeds zitten we in de VS.

Zondag 28 augustus: Seattle – Coeur d'Alene

Na een prima nacht zijn we klaar voor het vertrek uit Seattle. Vandaag zullen we de staat Washington doorkruisen op weg naar Idaho. We hebben één punt dat we echt moeten bezoeken: The Brick in Roslyn, bekend uit de televisieserie Northern Exposure. Voor de geografisch minder onderlegden is dit de route die we uiteindelijk zullen volgen:



Zoals gebruikelijk hebben we in de tearoom naast het hotel weer de keuze uit diverse lekkere broodjes. Wederom zal Costa voor ons beiden dobbelen: amandelbroodjes! Lekker! Aan de lokale dame achter de bar hebben we echter nog wel een vraag. Gisteren kwamen we tot de ontdekking dat we geen cd's hebben meegenomen. Als iemand die zelden Seattle verlaat, zal ze vast wel weten waren we een muziekzaak kunnen vinden.

Can I ask you a question?
Sure!
Could you give us directions to a musicstore?
Hmmm.

Dit belooft weinig goeds.

Not quite sure where you should go. Most shops are closed on Sundaymorning.
Ah.
Near Lake Union on Broadway there should be some shops.

Op dat moment interrupteert een andere klant ons gesprek.

Next to Derricks crab & fish restaurant on Broadway is a large musicstore.
Oh yeah, that's a good option.
Fine, we'll go there. Thanks!

Op dat moment komt Brian binnen voor z'n gebruikelijke kopje koffie.

Hi guys. So you're leaving today?
Yep.
Where are you heading?
We're crossing Washington to find something near Spokane.
That's awesome! Hope to see you again here in Seattle.
That would be awesome, Brian!

Uiteraard vinden we de bedoelde muziekwinkel niet. Half Broadway ligt open. We rijden rond en plotseling zie ik een gebouw met muzieknoten geschilderd op de muur. Eindelijk een platenzaak. Costa parkeert de Eclipse en ik kijk of de zaak open is. We hebben geluk: een kwartiertje later gaat Silver Platter's open. Op de parkeerplaats laat ik Costa de te volgen zien op de kaart. Een mooi dagje rijden, is zijn conclusie. Mits muziek. En Silver Platter's heeft dat. Rij na rij na rij:



Costa gaat op zoek naar verzamelaars en ik naar Best Of's en dergelijke. Na een mooie zoektocht reken ik de volgende cd's af:

Bill Withers – Best Of
Thin Lizzy – Best Of
Kings Of Leon – Only By The Night
Booker T & The MG's – Best Of
Me First And The Gimme Gimme's – Have Another Ball
Me First And The Gimme Gimme's – Take A Break
Traveling Wilbury's – Volume One

Een mooi setje, maar het wordt nog beter:

Crash Test Dummies – Oooh La La

Kennelijk heeft m'n favoriete Canadese band een nieuwe cd uitgebracht.

(Wellicht wil Costa nog zijn lijstje aankopen hier plaatsen. . )

Costa heeft al afgerekend en doet zijn verzameling verzamelaars in een cd-wallet. Handig! En dus ga ik weer terug naar binnen voor een cd-wallet. De verkoper wil graag de lege cases van ons overnemen. Prima. De dobbelsteenavonturiers zijn voor recycling.

We laden 6 cd's in de wisselaar en de dobbelsteen bepaalt de eerste cd: Thin Lizzy! Met Whiskey in the Jar rijden we Interstate 90 op. Deze leidt in ieder geval langs Spokane en Coeur d'Alene, maar eerst komen we langs North Bend, waar Twin Peaks is opgenomen. Helaas voor North Bend hebben wij Roslyn als bestemming van de dobbelsteen doorgekregen. Rond lunchtijd rijden we deze stad binnen. Goede timing voor een maaltijd bij The Brick, maar eerst een foto buiten bij één van de kenmerkende beelden uit de serie:



The Brick ligt iets verder op een hoek:



Het efficiënt gerunde café ademt niet de sfeer uit van de serie, maar dat geeft niet. Het is al jaren terug dat de serie opgenomen is. Costa dobbelt één van de hamburgers en ik een turkey sandwich, beiden met waffled fries. Aparte patat. . The Brick bestaat trouwens 122 jaar. Best oud voor een Amerikaanse kroeg. Roslyn zelf viert haar 125 jarige bestaan. Vandaar dat er een markt op straat is. We nemen nog snel een foto bij de zaak waar de hoofdpersoon uit de serie, dr. Joel Fleischman, zijn dokterspraktijk had:



Tegenwoordig is het een winkel. Roslyn is een leuk stadje, dat niet veel memorabilia heeft aan de populaire jaren '90 serie. Het leven is gewoon verder gegaan. En wij gaan ook verder.

Meerdere routes leiden naar Spokane. We laten de dobbelsteen beslissen tussen Interstate 90 (even) en Highway 2 (oneven). De 3 stuurt ons via Highway 97 naar Highway 2. Een mooie route door Wenatchee National Forest, langs vele boomgaarden met appels en peren, naar de vallei van de Columbia River. Als we de vallei uitrijden, wijzigt het landschap sterk. Van bossen, boomgaarden en rivieren, komen we plotseling op een hoog plateau terecht met kilometers van graanvelden. En eindeloze, lange, rechte wegen. Mooi en saai tegelijk.

Na wat uren lijkt, komen we plotseling bij een diepe, droge vallei. De weg gaat recht omlaag en aan de andere kant weer recht omhoog. Wederom rijden we door de graanvelden, maar na een paar kilometer staan we weer voor een vallei. En wat voor één:



Even verderop is een visitor center met informatieborden:



Dry Falls. Een spectaculair overblijfsel van de overstroming die over heel Washington ging toen een ijsdam doorbrak. Als je ooit in de buurt ben, ga dan even langs het visitor center. Leuk om te bezoeken en informatief over de ijstijden. Ook nog een foto de andere kant op:



Na een korte stop volgen weer eindeloze kilometers langs graanvelden tot we eindelijk in Spokane aankomen. Coeur d'Alene is een half uurtje verderop. Uiteraard dobbelen we er om. 1-3 betekent overnachten in Spokane, 4-6 in Coeur d'Alene. De 4 geeft uitsluitsel. Een half uurtje later staan we aan het meer met dezelfde naam. Het plaatsje is duidelijk een toeristische trekpleister voor beter gefortneerden. Aan het meer dobbelen we voor een hotel. Daar is volgens mij een filmpje van:

[filmpje dobbelen overnachting Coeur d'Alene]

Motel Flamingo it is!

Het motel ligt 100 m verderop. Ik ga naar binnen om te informeren of ze nog een kamer hebben.

Motel Flamingo it is not!

Soms zit het geluk wat tegen. De eigenaar verwijst ons naar het motel aan de overkant. Gelukkig heeft de Resort City Inn wel een kamer met 2 bedden en die kunnen we wel bekijken. En het ziet er prima uit van binnen. Het mooie meisje van de receptie wil wel weten of de kamer akkoord is:

You wanna do it?
That's a naughty question!

Het meisje moet ervan blozen.

Uit m'n zak haal ik de dobbelsteen.

What's that for?
It will decide for the room.
Oh.

De dobbelsteen is gelukkig akkoord:



Aan het receptiemeisje vraag ik of ze wat restaurants kan aanraden. Dat kan ze.

You'll let the die decide again?
Yep.
Ok. In that case I'll give you 3 options.

Ze begrijpt de bedoeling van de dobbelsteen! Niet alleen mooi, maar ook nog slim!

1-2: Cricket
3-4: Tito Macaroni
5-6: Wine Cellar

Een 4. Naar Tito Macaroni dus. .

Tito heeft plek op het terras. Mooi. Costa dobbelt voor ons beiden de Veal Picata. De serveerster kan haar geluk niet onderdrukken als we de order doorgeven:

Ow gosh! That's so great! How wonderful! You're having the same thing!

Juist. . Overdreven Amerikaanse aanstellerij.

Als bijgaand drankje, dobbel ik een Raspberry Smoothie:



Hoe gay is dat? Iets minder gay, maar toch nog best gay, is het dessert dat Costa dobbelt. Strawberry Cheesecake. . Gaat lekker zo.

Na het eten zoeken we een bar op. De dobbelsteen wijst de tweede bar aan. Met vele dronken lui is het best gezellig. Zelfs met een live country-band is het prima vertoeven in de bar. Buiten begint het te onweren. Ook de wind neemt toe, maar het waait snel over. Op weg naar onze slaapplek komen we langs een Kerstwinkel:



Apart om daar in de zomer tegenaan te lopen. Wel zie ik een leuke handgemaakt elandje. Een prima cadeau voor m'n jarige nichtje. Morgen maar even terugkomen.

In het volgende verslag: Ontbijtje bij Jimmy's Down The Street? Een rondje om het meer? Weer een hond? De Melkweg?

Leuk stuk verslag, met veel dobbelmogelijkheden!

Maar -aaaahhh- the suspense! Wanneer komt het volgende deel?

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 07:28 schreef Gaoxing het volgende:
Leuk stuk verslag, met veel dobbelmogelijkheden!

Maar -aaaahhh- the suspense! Wanneer komt het volgende deel?

Zo snel mogelijk, Gao. In dit tempo ben ik over vier maanden nog niet klaar. Er gaat alleen zoveel tijd zitten in het schrijven en zo. Heb niet vaak even een uur of vier over. .

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 07:42 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Zo snel mogelijk, Gao. In dit tempo ben ik over vier maanden nog niet klaar. Er gaat alleen zoveel tijd zitten in het schrijven en zo. Heb niet vaak even een uur of vier over. .

Ik wilde je niet stressen hoor. Maar ze zijn leuk. En ik wil meer weten over die hond

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 07:45 schreef Gaoxing het volgende:
Ik wilde je niet stressen hoor. Maar ze zijn leuk. En ik wil meer weten over die hond

Het zijn er zelfs twee. Een hele grote en een kleine die nog steeds erg groot is.

Oh nee, het zijn er drie!

Geweldig om te lezen, heerlijk nichterig diner gehad iig

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 10:53 schreef GodsSon het volgende:
Geweldig om te lezen, heerlijk nichterig diner gehad iig

En daar bleef het ook bij qua nichterigheid.

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 17:56 schreef UIO_AMS het volgende:
En daar bleef het ook bij qua nichterigheid.

Wat een cliffhanger

mijn handen beginnen pijn te doen van het hangen aan die cliff

*F5*

quote:

Op woensdag 9 november 2011 21:19 schreef komrad het volgende:
mijn handen beginnen pijn te doen van het hangen aan die cliff

tsjeees, ik hang al ruim 2 weken aan die cliff

En mijn F5 toets is intussen afgesleten.

De beschrijving van maandag 29 augustus komt eraan. Drukke tijd geweest de afgelopen weken. En deze te beschrijven maandag had alles. Het was de meest zwarte en meest bijzondere dag in al onze avonturen. Vooral dat zwarte maakt het moeilijk te beschrijven.

Ondertussen zit ik nog steeds thuis met een souvenir en een cadeautje voor Fogel van Sharon.

En ik kom voorlopig niet op Schiphol zoals het er nu uit ziet... Maar wie weet moet ik nog een keer heen en weer naar Brussel binnenkort, die trips zijn meestal vrij ad hoc.

De beschrijving van deel 5 van deze sage is zo goed als af. Klein stukje nog schrijven, de foto's nog even bewerken en uploaden en dan kan ik het plaatsen.

En we sliepen net zo lekker

Yeah een nieuw deel is coming

what to say, bijna 2012

Het heeft even geduurd, maar hier is hij dan: Deel 5 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 in het westen van Canada (en een stukje VS). Nog steeds zitten we in de VS. En dit was de dag van het diepste dal en de hoogste high van al onze dobbelsteenavonturen. Maar om daar nu al over te vertellen, is op de zaak vooruitlopen. En dat doen we niet.

Maandag 29 augustus: Coeur d'Alene – Cottonwood

De nacht in de Resort City Inn was een prima nacht. En nu is het tijd voor een prima ontbijt. Het mooie meisje van de receptie heeft plaatsgemaakt voor een ietwat gezette jongeman. Die weet vast waar we een goed ontbijt kunnen scoren.

The only way to go, is Jimmy's down the street.
Which street?

De jongeman moet om onbegrijpelijke reden lachen om onze reactie.

This one, six or seven blocks west. You can't miss it.
Thanks! Is it walking distance?
I'd take the car.

Oneven wijst ons ook de auto toe als middel om bij Jimmy's te komen. Aangezien het niet zo ver weg is, laten we het dak dicht. Als we wegrijden, begint er een alarm te piepen. Dat is voor later zorg. Eerst naar Jimmy's. Eenmaal daar begrijpen we het lachen van de receptionist. De volledige naam is Jimmy's Down The Street. Op de parkeerplaats proberen we erachter te komen wat het probleem is. Volgens de handleiding geeft de piep aan dat er iets mis is met het dak. Meer in het bijzonder met de gesloten stand van het dak. We zien alleen niet wat er mis is. Een paar keer doen we het dak open en dicht, maar het piepen blijft. Ach, het is toch mooi weer en met een open dak gaat het alarm niet af. Nu eerst ontbijt. Bij binnenkomst worden we vriendelijk aangesproken door de serveerster van dienst:

You guys like playing with your roof?
Yes we do!
Well now that you're done, would you like some coffee?

Een uitstekende binnenkomer. Jimmy's Down The Street heeft een kenmerkend decor van een typische diner:





En omdat het een typisch Amerikaanse diner is, besluiten we te dobbelen voor één van de typisch Amerikaanse ontbijtjes. Costa dobbelt een Southern Comfort Platter en ik een Logger's Platter. Na de bestelling bespreken we het plan voor deze wederom mooie dag. We moeten naar de surprise-overnachting in het zuiden. Daartoe moeten we om het meer van Coeur d'Alene rondrijden. Oneven (een drie) wijst de oostelijke omgang aan als de te volgen route. Wat volgt zijn twee van de volste borden die ik ooit heb gezien:



Oef! Eggs, bacon, hashbrowns, fried tomatoes, ham, bun & grits, potatoes. Stevig!

We doen onze uiterste best onze bordjes leeg te eten, maar hier is geen beginnen aan. Uiteindelijk geven we het op.

Don't quit on me now you guys!

De serveerster van middelbare leeftijd is nu al onze favoriet. Geen fake zoals de vorige avond, maar gewoon een aardige dame met een oprechtheid in al haar doen en laten.

Sorry ma'am, but this is even too much for us.
Well, you've made a serious effort. That's all that matters.

We rekenen af en stappen in. Op naar Cottonwood via de oostelijke route. Met open dak natuurlijk! Als we Coeur d'Alene uitrijden, slaan we rechtsaf de Lakeview Road op. Dat moet wel goed zijn. Na een paar kilometer blijkt het een doodlopende weg te zijn. Niet goed dus. We rijden terug naar het kruispunt waar we rechtsaf zijn geslagen en volgen de route naar de snelweg. Op de snelweg volgt na een paar kilomet de afslag naar Wolf Lodge: de oostelijke route om het meer heen. Het is een erg mooie route met vele vakantiewoningen met uitzicht op het meer:



Ook hier heeft de crisis toegeslagen. Een groot deel van de woningen staat te koop. Via St. Maries rijden we Heyburn Park in. Een mooie plek om een klein stukje te lopen en wat van het ontbijt te verbranden. Door Heyurn Park loopt een deel van de fietsroute die dwars door het Coeur d'Alene gebied loopt. Onderdeel daarvan is een oude spoorbrug:









Na een uurtje hebben we het wel gezien. Volgens de opties van Frances moeten we nog een sandwich halen in Worley bij de Circling Eagle Golf Club van het casino. Niet dat we honger hebben of zo. Dat is de volgende bestemming. Het casino is in handen van de lokale indianen:



Binnen in het clubhuis nemen we plaats aan een tafeltje. De serveerster brengt ons de kaart en ik doe een greep in m'n tas om de dobbelsteen te pakken. Daar is hij niet. Vreemd. Normaal gesproken heb ik hem altijd daar. Ik loop even naar de auto. Wellicht ligt hij in één van de vakjes. Daar is hij niet. Uhh?

Verward loop ik naar binnen. Costa heeft ook geen idee. We lopen onze stappen na. De laatste keer dat we hem gebruikt hebben, is in Jimmy's Down The Street. Verder weet ik het ook niet. Samen zoeken we de auto nog eens door. Geen dobbelsteen. Paniek maakt zich meester van me. Wat te doen? Een beslissing nemen zonder dobbelsteen? Ik voel me lethargisch!

Er zit niets anders op dan terug te rijden naar Coeur d'Alene. Via de snelweg is het een half uurtje en om 13u59 sta ik voor de deur van Jimmy's. Ze zijn net dicht, maar de serveerster wil wel even open doen.

You were here this morning.
Yes, but now I'm back because I lost my die. It's big and blue with golden eyes.
We found it this morning and we're wondering what it was.
Of wonderful! You have no idea what this means to me. We travel all over the world according to the decisions of the die.
And you left it here? Shame on you!
I'm sorry!

Buiten zit Costa nog in de auto. Ook hij is opgelucht als ik met opgeheven dobbelsteen naar de auto toe loop.

Had ik misschien een aandenken moeten kopen van deze donkere episode?
Eigenlijk wel.
Moment, ben zo terug.

Met een mooie cap van Jimmy's loop ik weer naar de auto. Opeens bedenk ik me, dat ik ook nog een cadeautje voor m'n nichtje zou kopen. De handgemaakte elandspop in de Kerstwinkel! Een geluk bij een ongeluk en voor slechts $14 is het een koopje. Dan rijden we naar Cottonwood. Onderweg schieten we nog een plaatje van Lewiston, de oude hoofdstad van Montana toen dat nog niet opgedeeld was en genoemd naar één helft van de ontdekkingsreizigers Lewis en Clarke (Clarkston bestaat ook).



Op naar de surprise-overnachting. Voor Costa althans. Ik weet het al. Daarom pak ik de camera en film Costa voor de verandering:

[filmpje met de verrassing voor Costa]

Een hond dus. En wat voor één. Een enorme beagle genaamd Sweet Willy:



In het schuurtje ernaast ontmoeten we Frances en de bouwer Dennis:



Dennis is gepensioneerd en in plaats van achter de geraniums te zitten, besloot hij zijn hobby van houtsnijden tot in het extreme door te voeren. Vandaar dat Sweet Willy tot stand kwam. Van de binnenkant heeft hij ook een model gemaakt:



Wat volgt is een leuk gesprek met Frances en Dennis. Kennelijk zijn wij de eerste Nederlanders die in Sweet Willy slapen. En we zijn net op tijd, omdat een paar weken later het tweede Nederlandse stel daar zal logeren. .

Daarnaast hebben we het over Dave Gorman, één van mijn inspiratiebronnen en dankzij wie ik van het bestaan van Sweet Willy weet. Voor geïnteresseerden: bekijk eens de documentaire America Unchained van hem. Of iets van zijn andere ondernemingen. Het is de moeite meer dan waard.

Speciaal voor ons bezoek hebben Frances zich ook verdiept in Nederland. Het verwondert ze hoe zoveel mensen in zo'n klein land kunnen wonen. De county waar zij wonen is net zo groot als Wales, maar heeft slechts 15.000 inwoners. En is verdeeld over twee tijdzones.

Maar genoeg daarover. Hier nog wat foto's van Sweet Willy:


Costa naast Sweet Willy en links van hem een toilet in de brandweerkraan natuurlijk.


Dat is het zeker.


Speciaal voor Yvonne een foto van de badkamer. Niet te zien is het toilet, maar ze zal blij zijn om te weten dat de badkamer zich in het achterste van de hond bevindt.


Costa in de kop waar hij slaapt. We hebben er om gedobbeld. Ik slaap in het grote bed in de romp. .

Qua eten heeft Cottonwood maar één optie: het Country Haus Restaurant:


Reserveringen zijn ondanks de notificatie echt niet nodig. Het eten was gewoon goed en de serveerster minderjarig, waardoor de kok iedere keer uit de keuken moest komen om alcohol aan Costa te serveren. Als hij daar niet mee bezig was, maakte hij een heerlijke Bite Size Steak voor Costa en BBQ Beef Ribs voor mij.

Na het eten nemen Costa en ik plaats op het balkon dat aan de romp van Sweet Willy vastzit en staren naar de sterren. In the middle of nowhere is de melkweg bijzonder goed te zien.

In het volgende verslag: Winding roads, Lola, Internationale Vrede, Costa die een vegetarische maaltijd nuttigt en een Zweedse.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 09-12-2011 12:04:19 ]

Frances en Dennis zien eruit alsof ze een boel lol hebben in het leven

quote:

Op donderdag 8 december 2011 23:02 schreef UIO_AMS het volgende:
[knip]
In het volgende verslag: Winding roads, Lola, Internationale Vrede, Costa die een vegetarische maaltijd nuttigt en een Zweedse.

Wait, what? Costa die een Zweedse nuttigt?

quote:

Op vrijdag 9 december 2011 09:02 schreef Gaoxing het volgende:
Frances en Dennis zien eruit alsof ze een boel lol hebben in het leven

Dat hebben ze volgens mij ook en het zijn de meest vriendelijke en gastvrije mensen die we zijn tegengekomen tijdens onze dobbelsteenavonturen. En ze zijn ook nog steeds oprecht verbaasd over de belangstelling en aantrekkingskracht van Sweet Willy. Dennis heeft zelfs voor het eerst van zijn leven een computer aangeschaft om met mensen te communiceren nadat een reisjournalist een stuk over Sweet Willy schreef en zei dat dit hun leven zou veranderen.

Wat mij eraan herinnert Frances en Dennis een link naar dit topic te sturen. Ze kunnen waarschijnlijk geen Nederlands lezen, maar dat geeft natuurlijk niet.

quote:

Op vrijdag 9 december 2011 09:55 schreef Skaai het volgende:
De dobbelsteen vergeten omg! Wel probs dat jullie terug zijn gereden

Even stonden we in dubio. Terugrijden of gewoon een nieuwe dobbelsteen kopen in het casino? Achteraf ben ik heel blij dat we de gok hebben genomen en terug zijn gereden om de dobbelsteen op te halen. In totaal duurde de ophaalactie ongeveer een uur extra, maar daarvoor hebben we wel de geliefde dobbelsteen terug en heb ik een mooie pet van Jimmy's Down The Street.

quote:

Is er overigens nog een reden waarom er in september een kerstboom in het Country Haus restaurant staat? Ik mis de toelichting! .
.

Het was zelfs nog augustus en voor wat betreft de Kerstboom heb ik geen idee. Kennelijk zijn de mensen in Idaho dol op Kerst. Hoe kun je anders de Kerstwinkel in Coeur d'Alene verklaren?

quote:

Op vrijdag 9 december 2011 10:03 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Wait, what? Costa die een Zweedse nuttigt?

Het was laat toen ik dat schreef.

quote:

Op vrijdag 9 december 2011 12:01 schreef Skaai het volgende:
Goeie reminder, ik ga mijn kerstboom zo eens opzetten

Wat heet, bedacht me net dat we terug in Coeur d'Alene na het ophalen van de dobbelsteen nog een quick stop hebben gemaakt bij de lokale Kerstwinkel om een handgemaakte elandspop voor m'n nichtje te kopen. Dat heb ik nu ook toegevoegd aan het verslag.

quote:

Op vrijdag 9 december 2011 12:01 schreef Skaai het volgende:
Goeie reminder, ik ga mijn kerstboom zo eens opzetten

Gisteravond al gedaan

_{Nou ja, laten doen, is vrouwenwerk}

Erg leuk om weer te lezen!

Vers verslag! Willy!
Als je er ook kunt slapen in een kat ga ik ook eens die kant op.