Stil verlangen

Ik zag hem kijken; Rocco. Ik had hem eigenlijk vanaf dat ik op de bank ging zitten al in de gaten, hij zat me gewoon te begluren. Niet dat ik daar iets op tegen heb, want ik had eigenlijk meteen toen ik hem leerde kennen al een oogje op hem. Niet eens om zijn macho-uiterlijk, zijn sierlijke bewegingen of zijn leuke neusje waar hij altijd zo schattig langs heen wreef. Nee, Rocco vond ik zo aandoenlijk om zijn tederheid, zijn gevoel. Het verbaasde mij dat Rocco er zo mannelijk uitzag, maar toch begrip had voor het vrouwelijke geslacht. Hij was het voorbeeld van de perfectie die een partner kan hebben.
Daar lag hij nog steeds, op z'n mat. In mijn ooghoeken zag ik hoe Rocco z'n hoofd telkens even bijdraaide en het dan op mij richtte. Soms keek ik hem even aan, gewoon om hem te plagen, telkens draaide hij weer weg. Rocco was dan ook wel een verlegen type, hij schaamde zich er altijd diep voor als ik hem weer betrapte terwijl hij met de vlindertjes in de tuin aan het spelen was. Zo gevoelig en speels als hij was, zo macho deed hij zich voor.
Ondertussen lag ik nog in de bank, terwijl het verkapte flirtspel tussen Rocco en mij doorging. En ik kreeg een prettig gevoel bij het vooruitzicht dat ik Rocco straks weer uitliet in het park.

Schrijver: ikbenserieus

Copyrights alles.