Even een track-by-track review na 4 weken intensief luisteren:
1. Old Pine: 5 / 5
Niet vaak word ik zo gegrepen door zo'n sterk debuutnummer, de hypnotiserende klanken van het begin, de zorgvuldige opbouw van de melancholische teksten en het geweldig bevredigende climax. Geheel terecht het beste nummer van het album.
2. Diamonds: 3.5 / 5
Het nummer is opzwepend maar vervalt al snel in de oppervlakkigheid van een liefdesverklaring en een ietwat onzinnig metafoor over diamanten, wellicht zou ik het nummer beter hebben gewaardeerd als het wat verder in de tracklisting was geplaatst.
3. The Wolves: 4 / 5
Aanstekelijk en commercieël toegankelijk nummer. Met een ritmische refrein wat nog het meeste wegheeft van een imitatie van wolvengehuil. Het is niet geheel onverrassend gekozen als singl,e een goede showcase van de muzikale talenten van Ben Howard.
4. Everything: 4 / 5
Na de eerste 3 nummers van het album, verwacht je telkens dat de tempo op een gegeven moment gaat oppikken, maar dit nummer blijft rustiek, kalmerend en bescheiden zonder de euforische gezang zoals in Old Pine en The Wolves terug was te vinden. Maar dit doet geen afbreuk aan het nummer, integendeel het hield mijn aandacht en ik werd geraakt door de oprechtheid van de tekst.
5. Only Love: 3 / 5
Een van de zwakkere nummers op dit album. Het nummer kent een zwakke en clichématige refrein die afbreuk doet aan de coupletten die eraan voorafgaan en erop volgen.
6. The Fear: 4.5 / 5
In navolging van een middle-of-the-road nummer als 'Only Love' klinkt 'The Fear' extra indrukwekkend.
Wat dit nummer voor mij zo speciaal maakt? Omdat ik mij zo goed in de boodschap kan vinden van het hebben van angst voor het onbekende. Het doorbreken van de cyclus van negatief denken staat als thema centraal en daar worstel ik al mijn hele leven mee.
7. Keep You Head Up: 4.5 / 5
Waar 'The Fear' over Ben's angst ging, komt hij in het volgend nummer al met een remedie tegen neerslachtigheid en negativiteit. Houd je rug recht, kijk omhoog en houd je blik op datgene wat je wilt bereiken. Voor mij een pick-me-up liedje in donkere dagen.
8. Black Flies: 3 / 5
De optimisme van het vorig nummer maakt plaats voor een grittig nummer waar wanhoop en onzekerheid de overhand heeft, Een van de spaarzame nummers op dit album die ik 'skip'.
9. Gracious: 4.5 / 5
Ben Howard bewaart het beste voor het laatst. Dit nummer staat bij mij op 'repeat'
10. Promise: 5 / 5
Het album is grotendeels opgenomen in een natuurlijke setting (in een schuur van een huis van één van de bandleden midden in de bossen). Nergens hoor je dat beter terug dan in het begin van 'Promise', Het geluid van regendruppels die neervallen op de grond en de opzwellende klanken van de cello zorgen ervoor dat je je in je gedachten verplaatst naar een droomplek. Sluit je ogen, het geluid op 100%, oordopjes in, ga liggen en je wordt betoverd.
Bonus CD:
These Waters: 4 / 5
Empty Corridors: 4 / 5
Under The Same Sun: 3.5 / 5
Bones: 3.5 / 5
I Will Be Blessed: 4 / 5
Move Like You Want To: 3 / 5
Conclusie: 4.5 / 5
Dit is wat mij betreft het beste album van 2011 van een zeer getalenteerde singer-songwriter, die helaas door recensenten al onterecht gepigeonholed wordt met andere muzikanten zoals Jack Johnson en Ed Sheeran (die ik overigens óók geweldig vind) waar hij in mijn ogen totaal geen raakvlakken mee heeft. Ed Sheeran is 100% aanstekelijke pop, Jack Johnson maakt uitsluitend happy-go-lucky muziek als beperkte gitaar-speler met beperkte houdbaarheid, Ben Howard overlapt beide muzikanten met zeer volwassen teksten en indrukwekkend gitaarspel waar eerder genoemde artiesten nog een puntje aan kunnen zuigen.
Laat Ben Howard maar lekker relatief onbekend blijven, hopelijk hoeft hij dan niet te bezwijken onder de druk om commercieël toegankelijke pop-nummers te schrijven.
Is God willing to prevent evil, but not able? Then he is not omnipotent.
Is he able, but not willing? Then he is malevolent.
Is he both able and willing? Then whence cometh evil?
Is he neither able nor willing? Then why call him God?