PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #88 - met computernerds

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 19:35 schreef von_Preussen het volgende:
Kwam net een Duitse gepensioneerde tegen, die op zoek was naar een hostel. Omdat ik toch die kant op moest heb ik het adres (hij had een boekje) in m'n navi ingetikt en hij heeft me daarheen gevolgd. Helaas was het gesloten en ging hij daarop maar verder naar Duitsland, maar we hebben voor het gesloten hostel nog wel een half uur staan praten.

Prachtig, hij was mij heel dankbaar dat ik hem heb geholpen en een leuke gesprekspartner bleek te zijn.

Dat geeft mij een goed gevoel over mezelf, dat je iemand blij kan maken zonder dat het je wat kost.

Kijk, dat zijn de leuke momenten
Geluk zit hem vaak in de kleine dingetjes, en... kon je je Duitse taalvaardigheid weer eens benutten.

Ik denk dat er voor iemand met ASS nog best een plek in deze samenleving te vinden is. Als je maar inziet wat je sterke en zwakke punten zijn en daar ook aan wil werken.

Echter denk ik dat de maatstaven die algemeen geldend zijn in deze samenleving niet kunnen opgaan voor ASS'ers. ASS'ers hebben andere voorkeuren in het leven, kijken op een andere manier naar de wereld dan NT'ers. Als je dit als ASS'er beseft en dit laat doordringen in je algehele systeem van bewustzijn, denken en redeneren over het leven en de maatschappij, lijkt het me dat je hierdoor best een goed en zingevend leven kunt opbouwen.

Als je de hele tijd je ervan bewust bent dat iedereen om je heen anders is en dat je nooit zo zult worden als de meeste anderen, ( hier zijn ook weer vragen over te stellen als: Zijn die meeste anderen dan allemaal gelijk, zijn deze allemaal dan wel gelukkig? etc. ) zul je hierdoor een heel cynisch en negatief beeld over jezelf en de wereld krijgen.

Ik besef me telkens meer dat ik eigenlijk maar weinig geef om materiële zaken als wie heeft de grootste auto of tv in de straat of wie heeft het hoogste salaris in je vriendenkring, om maar een paar dingen op te noemen. Daardoor ben ik best blij dat ik ík ben en niet iemand die verdrinkt in alle sociale wirwar die de huidige westerse wereld telkens meer in zijn macht heeft.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 23:01 schreef Riddler86 het volgende:
Ik denk dat er voor iemand met ASS nog best een plek in deze samenleving te vinden is. Als je maar inziet wat je sterke en zwakke punten zijn en daar ook aan wil werken.

Echter denk ik dat de maatstaven die algemeen geldend zijn in deze samenleving niet kunnen opgaan voor ASS'ers. ASS'ers hebben andere voorkeuren in het leven, kijken op een andere manier naar de wereld dan NT'ers. Als je dit als ASS'er beseft en dit laat doordringen in je algehele systeem van bewustzijn, denken en redeneren over het leven en de maatschappij, lijkt het me dat je hierdoor best een goed en zingevend leven kunt opbouwen.

Als je de hele tijd je ervan bewust bent dat iedereen om je heen anders is en dat je nooit zo zult worden als de meeste anderen, ( hier zijn ook weer vragen over te stellen als: Zijn die meeste anderen dan allemaal gelijk, zijn deze allemaal dan wel gelukkig? etc. ) zul je hierdoor een heel cynisch en negatief beeld over jezelf en de wereld krijgen.

Ik besef me telkens meer dat ik eigenlijk maar weinig geef om materiële zaken als wie heeft de grootste auto of tv in de straat of wie heeft het hoogste salaris in je vriendenkring, om maar een paar dingen op te noemen. Daardoor ben ik best blij dat ik ík ben en niet iemand die verdrinkt in alle sociale wirwar die de huidige westerse wereld telkens meer in zijn macht heeft.

Dat is wel prettig, dat je daar niet zo veel om geeft, die salarissen. In 2007 had ik min of meer een afkeer van materiële zaken toen ik in de bijstand terecht kwam. Feitelijk was het een overlevingsstrategie, gekleurd door sentiment. Je hebt op dit moment wel werk toch? Ik denk dat een meerderheid van de mensen met Asperger wel werk heeft. Heb je zelf het gevoel dat je heel anders bent dan mensen om je heen, dat je andere interesses hebt?

Vorig jaar kreeg ik een mooie extra beloning. Prachtig natuurlijk, maar de vraag die iedereen stelt gaat helemaal niet over geld. Waar ben jij op vakantie geweest? Dat is de sociale wirwar anno 2011. En het ziet er naar uit dat mijn reis niet doorgaat...
Toch ben ik met veel meer plezier naar mijn werk gegaan, alleen al vanwege het vooruitzicht van een vakantie. Het gevoel dat je het ergens voor doet

Het is ook maar net in wat voor een omgeving je terecht komt. Zou ik bij Autest aan de slag zijn gegaan, dan had ik het ook allemaal wat rustiger aan gedaan.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 23:01 schreef Riddler86 het volgende:
Ik denk dat er voor iemand met ASS nog best een plek in deze samenleving te vinden is. Als je maar inziet wat je sterke en zwakke punten zijn en daar ook aan wil werken.

Het ene is theorie, maar de praktijk is veel weerbarstiger. Geen werkgever zit te wachten op mensen met een gebruiksaanwijzing. Almoesbanen bestaan alleen in sprookjes, geen werkgever zou iemand aannemen omdat hij of zij zielig is.

quote:

Echter denk ik dat de maatstaven die algemeen geldend zijn in deze samenleving niet kunnen opgaan voor ASS'ers. ASS'ers hebben andere voorkeuren in het leven, kijken op een andere manier naar de wereld dan NT'ers. Als je dit als ASS'er beseft en dit laat doordringen in je algehele systeem van bewustzijn, denken en redeneren over het leven en de maatschappij, lijkt het me dat je hierdoor best een goed en zingevend leven kunt opbouwen.

goed en zingevend leven: dat is voor iedereen toch weer verschillend. De centrale vraag is: wat maakt een leven zingevend?

quote:

Als je de hele tijd je ervan bewust bent dat iedereen om je heen anders is en dat je nooit zo zult worden als de meeste anderen, ( hier zijn ook weer vragen over te stellen als: Zijn die meeste anderen dan allemaal gelijk, zijn deze allemaal dan wel gelukkig? etc. ) zul je hierdoor een heel cynisch en negatief beeld over jezelf en de wereld krijgen.

De maatschappij moet niet willen opleggen dat een individu conformistisch zou moeten zijn. Integendeel. Het slechtste wat je kan doen volgens mij is dat je je gedraagt als iemand die je niet bent. Spiegelen/toneelspelen houdt nl niemand vol.

quote:

Ik besef me telkens meer dat ik eigenlijk maar weinig geef om materiële zaken als wie heeft de grootste auto of tv in de straat of wie heeft het hoogste salaris in je vriendenkring, om maar een paar dingen op te noemen. Daardoor ben ik best blij dat ik ík ben en niet iemand die verdrinkt in alle sociale wirwar die de huidige westerse wereld telkens meer in zijn macht heeft.

In vind deze maatschappij armlastig, oppervlakkig en ja erg materialistisch.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 23:35 schreef EchtGaaf het volgende:


De maatschappij moet niet willen opleggen dat een individu conformistisch zou moeten zijn. Integendeel. Het slechtste wat je kan doen volgens mij is dat je je gedraagt als iemand die je niet bent. Spiegelen/toneelspelen houdt nl niemand vol.

Wou ik zeggen ja!

Opvallend is trouwens dat ik bij het GGZ deeltijd de meest interessante en diepzinnige gesprekken heb. Veel meer dan bij de kunstacademie wat vaak erg oppervlakkig was.

Auti!

Is het nog gelukt met je computer?
*leest even bij*

quote:

Op woensdag 14 september 2011 05:21 schreef Suncatcher het volgende:
Auti!

Is het nog gelukt met je computer?
*leest even bij*

Yep, sinds 2.11 geen problemen meer. Ben nog wel van plan om over een tijdje 2 x 60GB in Raid0 te draaien en weet niet wat hij dan doet maar dat zie ik dan wel weer

Mooi, Auti dat het gelukt is. Niks is zo frustrerend als je spullen niet goed werken.

quote:

Op woensdag 14 september 2011 11:05 schreef EchtGaaf het volgende:
Mooi, Auti dat het gelukt is. Niks is zo frustrerend als je spullen niet goed werken.

Inderdaad, ik kan daar soms slecht tegen. Het is vaak ook een uitdaging maar het ligt aan het probleem, soms heb ik gewoon iets van "waarom?"
Daarom denk ik ook dat er nog steeds een soort gat in de markt is voor goede computers.

Ik had vanmorgen advies gesprek bij de nieuwe hulpverlening en het doornemen van behandelplan e.d. En volgens mij zit ik wel goed daar. De medicijnen nemen ze over van de huisarts en nu kan er dus beter afgestemd worden en ik ga binnenkort lichttherapie krijgen.
Voor andere dingen schijnt er een autisme-team te zijn die mij kan helpen maar daar weet ik nog niet veel van en dan kunnen we na verloop van tijd weer contact opnemen met Voorzet om te gaan kijken voor werk/dagbesteding. En ik heb nu een GAF score van 40.
Dus het gaat weer beter

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 23:35 schreef EchtGaaf het volgende:

In vind deze maatschappij armlastig, oppervlakkig en ja erg materialistisch.

Het komt (denk ik) doordat je het zelf niet gewend bent. Dat is het moeilijke voor mensen die het zelf verre van breed hebben: zij hebben de ervaring niet hoe het is om een redelijke welvaart te genieten. In de ogen van bijvoorbeeld een bijstandsgerechtigde is de gemiddelde werkende ontzettend rijk. Zijn/haar levensstijl kan dan materialistisch overkomen.

quote:

Op woensdag 14 september 2011 08:08 schreef Auti het volgende:

[..]

Yep, sinds 2.11 geen problemen meer. Ben nog wel van plan om over een tijdje 2 x 60GB in Raid0 te draaien en weet niet wat hij dan doet maar dat zie ik dan wel weer

Herstel; de problemen zijn terug; BSOD en de schijf is weer eens weg.. hij gaat nu ook fysiek weg, de prullenbak in.. Wat een kutding.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 23:25 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Dat is wel prettig, dat je daar niet zo veel om geeft, die salarissen. In 2007 had ik min of meer een afkeer van materiële zaken toen ik in de bijstand terecht kwam. Feitelijk was het een overlevingsstrategie, gekleurd door sentiment. Je hebt op dit moment wel werk toch? Ik denk dat een meerderheid van de mensen met Asperger wel werk heeft. Heb je zelf het gevoel dat je heel anders bent dan mensen om je heen, dat je andere interesses hebt?

Vorig jaar kreeg ik een mooie extra beloning. Prachtig natuurlijk, maar de vraag die iedereen stelt gaat helemaal niet over geld. Waar ben jij op vakantie geweest? Dat is de sociale wirwar anno 2011. En het ziet er naar uit dat mijn reis niet doorgaat...
Toch ben ik met veel meer plezier naar mijn werk gegaan, alleen al vanwege het vooruitzicht van een vakantie. Het gevoel dat je het ergens voor doet

Het is ook maar net in wat voor een omgeving je terecht komt. Zou ik bij Autest aan de slag zijn gegaan, dan had ik het ook allemaal wat rustiger aan gedaan.

Ik heb op dit moment een bijbaantje waar ik zo'n 15 - 20 uur per week werk en ik studeer nog.

Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik wat anders was / ben dan mijn omgeving. Maar kon er nooit mijn vinger op leggen waarom dat nou precies kwam. Misschien mijn opvoeding? Misschien iets anders? De ene keer was / ben ik in iets heel slecht of voelde ik me lui en het andere moment lukken dingen juist weer heel goed. Dat contrast valt me in retrospectief zo op. Maar sinds ik de diagnose ASS ( pdd - nos, maar ik vermoed dat het ook wel Asperger zou kunnen zijn. ) heb gekregen vallen zoveel dingen op z'n plek. Dit geeft soms positieve, maar ook sombere gevoelens. Echter heb ik het idee dat er nog best wat te bereiken valt en dat stemt me over het algemeen juist weer heel positief.

Zo te zien vergaat het jou goed. Lukt alles goed op het werk? ( Je werkt toch, maak ik zo op uit je tekst? ) Loop je in bepaalde dingen vast of gaat het wel zijn gangetje?

Die sociale wirwar vind ik soms ook wel weer lachwekkend eigenlijk. Zie ik bijv. sommige mensen zich ontzettend druk maken over zaken waarvan ik denk, jongens, jongens, zijn er niet belangrijkere dingen in het leven?

quote:

Op woensdag 14 september 2011 17:33 schreef Riddler86 het volgende:

[..]

Ik heb op dit moment een bijbaantje waar ik zo'n 15 - 20 uur per week werk en ik studeer nog.

Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik wat anders was / ben dan mijn omgeving. Maar kon er nooit mijn vinger op leggen waarom dat nou precies kwam. Misschien mijn opvoeding? Misschien iets anders? De ene keer was / ben ik in iets heel slecht of voelde ik me lui en het andere moment lukken dingen juist weer heel goed. Dat contrast valt me in retrospectief zo op. Maar sinds ik de diagnose ASS ( pdd - nos, maar ik vermoed dat het ook wel Asperger zou kunnen zijn. ) heb gekregen vallen zoveel dingen op z'n plek. Dit geeft soms positieve, maar ook sombere gevoelens. Echter heb ik het idee dat er nog best wat te bereiken valt en dat stemt me over het algemeen juist weer heel positief.

Zo te zien vergaat het jou goed. Lukt alles goed op het werk? ( Je werkt toch, maak ik zo op uit je tekst? ) Loop je in bepaalde dingen vast of gaat het wel zijn gangetje?

Die sociale wirwar vind ik soms ook wel weer lachwekkend eigenlijk. Zie ik bijv. sommige mensen zich ontzettend druk maken over zaken waarvan ik denk, jongens, jongens, zijn er niet belangrijkere dingen in het leven?

Een diagnose Asperger moet je ook niet bewust willen. Juist bepaalde mensen met Asperger vinden zichzelf speciaal en noemen zich Aspies, zich daarmee afzettend tegen de maatschappij. Het is inderdaad zo dat veel dingen op hun plek vallen zodra je eenmaal de diagnose hebt. Deels betekent dat verwachtingen bijstellen, maar ook heb je een realistischer beeld van jezelf.

Wat studeer je eigenlijk? Petje af dat je een bijbaan hebt van 15-20 uur per week. Wat er te bereiken valt, verschilt sterk van persoon tot persoon en welke kansen er op je pad komen. Ik werk zelf bij een ministerie; daar loop ik maar zelden vast. Het is een hele leuke groep, een mix van extraverte en introverte mensen.

De grote vraag blijft: zouden (hoger opgeleide) mensen met Asperger of PDD-NOS beter functioneren in een werkomgeving met tistjes, of in een reguliere werkomgeving.

[ Bericht 5% gewijzigd door schaal_9 op 14-09-2011 19:51:39 ]

quote:

Op woensdag 14 september 2011 11:14 schreef Auti het volgende:

[..]

Inderdaad, ik kan daar soms slecht tegen. Het is vaak ook een uitdaging maar het ligt aan het probleem, soms heb ik gewoon iets van "waarom?"
Daarom denk ik ook dat er nog steeds een soort gat in de markt is voor goede computers.

Ik had vanmorgen advies gesprek bij de nieuwe hulpverlening en het doornemen van behandelplan e.d. En volgens mij zit ik wel goed daar. De medicijnen nemen ze over van de huisarts en nu kan er dus beter afgestemd worden en ik ga binnenkort lichttherapie krijgen.
Voor andere dingen schijnt er een autisme-team te zijn die mij kan helpen maar daar weet ik nog niet veel van en dan kunnen we na verloop van tijd weer contact opnemen met Voorzet om te gaan kijken voor werk/dagbesteding. En ik heb nu een GAF score van 40.
Dus het gaat weer beter

Het verbaast mij dat er niet echt zoiets bestaat als een computer die direct opstart. Moet niet eens zo ingewikkeld zijn om die te maken...

Mooi dat het kennelijk wat beter met je gaat.

Mooi dat er nu al een behandelplan voor je ligt. Ik hoop dat je erin kan vinden en je uiteindelijk er iets mee opschiet.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 19:35 schreef von_Preussen het volgende:
Kwam net een Duitse gepensioneerde tegen, die op zoek was naar een hostel. Omdat ik toch die kant op moest heb ik het adres (hij had een boekje) in m'n navi ingetikt en hij heeft me daarheen gevolgd. Helaas was het gesloten en ging hij daarop maar verder naar Duitsland, maar we hebben voor het gesloten hostel nog wel een half uur staan praten.

Prachtig, hij was mij heel dankbaar dat ik hem heb geholpen en een leuke gesprekspartner bleek te zijn.

Dat geeft mij een goed gevoel over mezelf, dat je iemand blij kan maken zonder dat het je wat kost.

Compliment.

quote:

Op woensdag 14 september 2011 21:18 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het verbaast mij dat er niet echt zoiets bestaat als een computer die direct opstart. Moet niet eens zo ingewikkeld zijn om die te maken...

Mooi dat het kennelijk wat beter met je gaat.

Mooi dat er nu al een behandelplan voor je ligt. Ik hoop dat je erin kan vinden en je uiteindelijk er iets mee opschiet.

De kosten zijn nog te hoog. Met een paar jaartjes is dat wel een nieuwe standaard.
Ik zou wel een eigen computermerk willen beginnen, als ik startkapitaal had e.d... Ik zie dat ook al helemaal voor me.

En ja, ik hoop ook dat ik nu een goede richting heb gevonden en dat er daardoor in de toekomst misschien weer mogelijkheden en kansen komen, ik ben wel een beetje sceptisch over lichttherapie maar ik sta overal voor open en ik ga het gewoon proberen. Ik moet nu ook een dagboek bij houden over mijn stemming en nog wat zaken.

Vandaag ga ik mijn computer maar eens opnieuw opbouwen (moet nog een betere cpu koeler monteren), vertex3 schijf eruit halen en RMA aanvragen. Ik wil hem omruilen voor een andere omdat dit product niet doet wat hij hoort te doen, het is niet stabiel en maakt mijn hele systeem instabiel en dat hoort niet, mag niet, kan niet.
En dan alles maar weer opnieuw installeren.. niet de allerleukste bezigheid, maarja..
Gelukkig heb ik spullen zat liggen en doet die vertex2 het schijnbaar wel goed (afkloppen!) dus heb ik nog wel een acceptabele snelheid.

quote:

Als je de hele tijd je ervan bewust bent dat iedereen om je heen anders is en dat je nooit zo zult worden als de meeste anderen, ( hier zijn ook weer vragen over te stellen als: Zijn die meeste anderen dan allemaal gelijk, zijn deze allemaal dan wel gelukkig? etc. ) zul je hierdoor een heel cynisch en negatief beeld over jezelf en de wereld krijgen.

Weet ik niet. Nog niet zo lang geleden heb ik doorgekregen dat 't voor mij onwaarschijnlijk is dat 'k ooit een vriendin zal hebben, dat ik voor mijn ziekte te hoge ambities heb, en dat ik een aangepast leven zal moeten hebben. Klinkt raar, maar dat geeft wel heel veel rust op een of andere manier. Dat je het allemaal een beetje los laat.

quote:

Het komt (denk ik) doordat je het zelf niet gewend bent. Dat is het moeilijke voor mensen die het zelf verre van breed hebben: zij hebben de ervaring niet hoe het is om een redelijke welvaart te genieten. In de ogen van bijvoorbeeld een bijstandsgerechtigde is de gemiddelde werkende ontzettend rijk. Zijn/haar levensstijl kan dan materialistisch overkomen.

Nah, 50 jaar geleden was 't "hoe komt er brood op de plank", nu is het "hoe krijg ik die tv, dat mobieltje, enzovoorts."

quote:

Op donderdag 15 september 2011 12:43 schreef Lumberbob het volgende:

[..]

Weet ik niet. Nog niet zo lang geleden heb ik doorgekregen dat 't voor mij onwaarschijnlijk is dat 'k ooit een vriendin zal hebben, dat ik voor mijn ziekte te hoge ambities heb, en dat ik een aangepast leven zal moeten hebben. Klinkt raar, maar dat geeft wel heel veel rust op een of andere manier. Dat je het allemaal een beetje los laat.

[..]

Nah, 50 jaar geleden was 't "hoe komt er brood op de plank", nu is het "hoe krijg ik die tv, dat mobieltje, enzovoorts."

Het is niet gemakkelijk nee, met Asperger. Dat komt doordat het pervasief is. Het vooruitzicht om mogelijk voor altijd vrijgezel te blijven, is minder prettig. Alleenstaande mannen zijn over het algemeen minder gelukkig dan alleenstaande vrouwen.

Pff, de koningin van de cassières net gemist, plannen Egypte-reis moeten worden bijgesteld, telefoons die niet werken. Morgen een onbetaalde klus: computers regelen die bezet zijn... het kan verkeren!

quote:

Op donderdag 15 september 2011 20:24 schreef schaal_9 het volgende:
Alleenstaande mannen zijn over het algemeen minder gelukkig dan alleenstaande vrouwen.

Ben ik toch wel nieuwsgierig hoe dat zo komt.

quote:

Op donderdag 15 september 2011 21:25 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Ben ik toch wel nieuwsgierig hoe dat zo komt.

Ooit een man gezien met 20 katten?

quote:

Op donderdag 15 september 2011 21:28 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ooit een man gezien met 20 katten?

Maakt 20 katten gelukkig?

quote:

Op donderdag 15 september 2011 21:29 schreef Auti het volgende:

[..]

Maakt 20 katten gelukkig?

Geen idee vrouwen met zo veel katten zien er niet ongelukkig uit :p

Ik hou niet van katten.
Maar ik vind het allemaal maar een beetje soort van vooroordelen ofzo. En wat is dan gelukkig?
Als ik bijvoorbeeld een vriendin zou hebben dan weet ik niet of ik wel mijzelf kan zijn en moet ik ook heel veel rekening houden en daar ben ik dus niet zo goed in, om maar wat te noemen. Ik maak me al druk bij de gedachte. Ik denk niet dat alleenstaand ongelukkig maakt.
Ik heb gewoon mijn eigen leventje en ik weet dat het wel heel erg anders is dan normaal maar ik ben niet ongelukkig als alleenstaande, dat heeft er niets mee te maken.

quote:

Op donderdag 15 september 2011 21:38 schreef Auti het volgende:
Ik hou niet van katten.
Maar ik vind het allemaal maar een beetje soort van vooroordelen ofzo. En wat is dan gelukkig?
Als ik bijvoorbeeld een vriendin zou hebben dan weet ik niet of ik wel mijzelf kan zijn en moet ik ook heel veel rekening houden en daar ben ik dus niet zo goed in, om maar wat te noemen. Ik maak me al druk bij de gedachte. Ik denk niet dat alleenstaand ongelukkig maakt.
Ik heb gewoon mijn eigen leventje en ik weet dat het wel heel erg anders is dan normaal maar ik ben niet ongelukkig als alleenstaande, dat heeft er niets mee te maken.

Zeker niet ongelukkig, maar misschien wel dat het voelt als een gemis. Aan de oppervlakte: om me heen zie ik dat mensen met een partner gemakkelijker even een weekendje naar Rome gaan enzo. Ik vind het heel knap dat je toch een positieve blik op je leven hebt.

In 2008 heb ik me ook berust in de situatie en voelde ik me gelukkig met heel weinig. In dat jaar had ik wel mijn sociale activiteiten. Sommige mensen hebben zelfs dat niet. Maar praten over werk en inkomen? Ik maakte me... juist, al druk over de gedachte. Anderzijds, ik was wel benieuwd (in 2008 dus) of het leven nog een stuk mooier zou zijn met financiële voorspoed.

Ben jij niet stiekem benieuwd hoe het zou zijn als je gemakkelijker aansluiting vindt, een leuk groepje om af en toe eens een biertje te drinken? Enerzijds denk ik ook weleens: ik zou het fijn vinden als ik wat minder tijd voor mezelf nodig had.

En door tegenvallers van vandaag ben ik nog niet eens aan de Miljoenennota toegekomen.