ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
Het zijn maar 7 boeken joh!quote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:17 schreef FkTwkGs2012 het volgende:
[..]
Of het begin van een nare verslaving
De films heb ik nu allemaal gezien, zonder een 3D-toeter
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Ze zijn nog een beetje ontopic ook.
quote:Misschien wisten zij alles - Toon Tellegen
Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.
'Gezellig,' zei de eekhoorn.
'Maar daar kom ik niet voor,' zei de mier.
'Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?'
'Nou ja... een klein beetje dan.'
Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was.
'We moeten elkaar een tijdje niet zien,' zei hij.
'Waarom niet?' vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zomaar langskwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
'Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,' zei de mier.
'Missen?'
'Missen. Je weet toch wel wat dat is?'
'Nee,' zei de eekhoorn.
'Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.'
'Wat voel je dan?'
'Ja, daar gaat het nou om.'
'Dan zullen we elkaar dus missen,' zei de eekhoorn verdrietig.
'Nee,' zei de mier, 'want we kunnen elkaar ook vergeten.'
'Vergeten! Jou?!' riep de eekhoorn.
'Nou,' zei de mier. 'Schreeuw maar niet zo hard.'
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.
'Ik zal jou nooit vergeten,' zei hij zacht.
Er draait er 1 in de bios nog toch. Moet je meegemaakt hebben, hp in 3 dquote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:18 schreef yvonne het volgende:
[..]
Het zijn maar 7 boeken joh!
De films heb ik nu allemaal gezien, zonder een 3D-toeter
Altijd eerst het boek lezen, dan pas de film kijken, en soms liever helemaal niet de film kijken. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in mijn hoofd ziet alles er altijd zoveel toffer uit, dan in de film. Ik heb wel eens een verfilming gezien waar ik echt op afknapte.
Nee man. 3d pornquote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:23 schreef GGMM het volgende:
3D-films is de slechtste uitvinding ooit.
Ohnee, de Harry Potter filmsquote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:23 schreef liesje1979 het volgende:
Altijd eerst het boek lezen, dan pas de film kijken, en soms liever helemaal niet de film kijken. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in mijn hoofd ziet alles er altijd zoveel toffer uit, dan in de film. Ik heb wel eens een verfilming gezien waar ik echt op afknapte.
Het maakt mij echt niet uit dat er dingen zijn weggelaten
❤ Pino112 ❤ | FeanFan | heywoodugod _O_
Vaak met je eens ja.quote:
Altijd eerst het boek lezen, dan pas de film kijken, en soms liever helemaal niet de film kijken. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in mijn hoofd ziet alles er altijd zoveel toffer uit, dan in de film. Ik heb wel eens een verfilming gezien waar ik echt op afknapte.
Ik heb wel eens een deel van een boek gelezen, en ben er bijna bij in slaap gevallen.quote:
Altijd eerst het boek lezen, dan pas de film kijken, en soms liever helemaal niet de film kijken. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in mijn hoofd ziet alles er altijd zoveel toffer uit, dan in de film. Ik heb wel eens een verfilming gezien waar ik echt op afknapte.
Ik heb 3 films volledig gezien ... en vond ze allemaal niks aan.
Harry Potter is echt niks voor mij.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Mijn fantasie kan het mooier maken dan een filmset en special effecten toelaten.quote:
[..]
Ohnee, de Harry Potter films
Eén van de mooiste en aagrijpendste boeken die ik de laatste jaren gelezen heb is de eenzaamheid van de priemgetallen, ik wil de verfilming echt niet zien!
De Eekhoorn En De Mier
Door zebur
Op een ochtend ging de mier op reis.
De eekhoorn keek hem na. Zijn hart klopte in zijn keel en na een tijdje riep hij, zo hard als hij kon: ‘Mier! Kom terug!’
De mier was al in de verte en leek niet groter dan een stipje. Maar hij hoorde de eekhoorn wel.
Hij kwam terug en schudde het hoofd.
‘Dat moet je niet roepen’, zei hij.
‘Waarom niet’, vroeg de eekhoorn die heel blij was dat de mier terug was, en honing en beukenoten voor hem neerzette. ‘Als ik je daar in de verte zie, dan kan ik niet anders. Misschien vertrek je wel voorgoed!’
‘Misschien wel’, zei de mier, ‘Maar je moet het niet roepen. Anders kan ik niet goed op reis gaan.’
‘Maar ik wil niet dat je op reis gaat’, zei de eekhoorn.
‘En toch ga ik’, zei de mier.
De eekhoorn zuchtte diep.
De mier at een pot honing leeg en ging opnieuw op reis. Weer kwam hij in de verte en weer wilde de eekhoorn roepen dat hij terug moest komen. Maar hij beet op zijn tong, liet zijn hart maar bonzen en riep niets. Het stipje dat de mier nog was werd lange tijd niet kleiner, en het leek ook nog om te kijken. Maar dat kon de eekhoorn niet goed zien.
Hardnekkig zweeg hij.
Tot zijn verbazing werd het stipje even later weer groter en kwam de mier terug.
‘Eekhoorn, eekhoorn…’, zei hij en schudde zijn hoofd.
‘Maar ik heb niet geroepen dat je terug moest komen’, zei de eekhoorn, ‘ik heb helemaal niet geroepen.’
‘Maar je hebt het wel gedacht’, zei de mier.
De eekhoorn keek de mier met grote ogen aan.
‘Ja’, zei hij aarzelend, ‘Ik heb het wel gedacht.’
‘Ik wist het wel’, riep de mier. ‘Je moet het niet denken.’
De eekhoorn zweeg en zette alle honing en alle beukenoten die hij nog in zijn kast had voor de mier neer.
De mier at tot hij niet meer kon.
‘Je mag het niet zeggen, je mag het niet denken en je mag het niet willen’, zei hij tenslotte, terwijl hij met moeite opstond.
De eekhoorn keek hem onzeker aan. Hij wist niet hoe hij dat niet moest willen. Hij had nog nooit iets dat hij heel graag wilde niet gewild. Maar hij wilde ook niet dat de mier boos op hem werd. Zijn hoofd leek wel te kraken.
De mier groette hem en ging weer op reis.
De eekhoorn keek hem na en dacht uit alle macht aan niets.
Niet ver van de beuk viel de mier om en bleef op zijn rug liggen.
‘Ik moet even rusten’, riep hij en viel in slaap.
Het was een mooie dag en de eekhoorn ging voor zijn deur zitten en keek naar de mier, zonder iets te zeggen, te denken en te willen.
Laat in de middag werd de mier wakker. Hij rekte zich uit en herinnerde zich wat hij van plan was.
‘Vandaag’, riep hij, ‘zie ik van mijn reis af.’
‘Dat is goed’, riep de eekhoorn.
De mier klom langzaam de beuk in.
Even later zaten zij samen binnen, in het huis van de eekhoorn, en zagen de avondnevels door het bos kronkelen. In de verte hoorden ze de merel zingen.
‘Wat een dag’, zei de mier. De eekhoorn knikte en krabde zich achter zijn oor.
Uit: Toon Tellegen, Misschien Wisten Zij Alles.
Door zebur
Op een ochtend ging de mier op reis.
De eekhoorn keek hem na. Zijn hart klopte in zijn keel en na een tijdje riep hij, zo hard als hij kon: ‘Mier! Kom terug!’
De mier was al in de verte en leek niet groter dan een stipje. Maar hij hoorde de eekhoorn wel.
Hij kwam terug en schudde het hoofd.
‘Dat moet je niet roepen’, zei hij.
‘Waarom niet’, vroeg de eekhoorn die heel blij was dat de mier terug was, en honing en beukenoten voor hem neerzette. ‘Als ik je daar in de verte zie, dan kan ik niet anders. Misschien vertrek je wel voorgoed!’
‘Misschien wel’, zei de mier, ‘Maar je moet het niet roepen. Anders kan ik niet goed op reis gaan.’
‘Maar ik wil niet dat je op reis gaat’, zei de eekhoorn.
‘En toch ga ik’, zei de mier.
De eekhoorn zuchtte diep.
De mier at een pot honing leeg en ging opnieuw op reis. Weer kwam hij in de verte en weer wilde de eekhoorn roepen dat hij terug moest komen. Maar hij beet op zijn tong, liet zijn hart maar bonzen en riep niets. Het stipje dat de mier nog was werd lange tijd niet kleiner, en het leek ook nog om te kijken. Maar dat kon de eekhoorn niet goed zien.
Hardnekkig zweeg hij.
Tot zijn verbazing werd het stipje even later weer groter en kwam de mier terug.
‘Eekhoorn, eekhoorn…’, zei hij en schudde zijn hoofd.
‘Maar ik heb niet geroepen dat je terug moest komen’, zei de eekhoorn, ‘ik heb helemaal niet geroepen.’
‘Maar je hebt het wel gedacht’, zei de mier.
De eekhoorn keek de mier met grote ogen aan.
‘Ja’, zei hij aarzelend, ‘Ik heb het wel gedacht.’
‘Ik wist het wel’, riep de mier. ‘Je moet het niet denken.’
De eekhoorn zweeg en zette alle honing en alle beukenoten die hij nog in zijn kast had voor de mier neer.
De mier at tot hij niet meer kon.
‘Je mag het niet zeggen, je mag het niet denken en je mag het niet willen’, zei hij tenslotte, terwijl hij met moeite opstond.
De eekhoorn keek hem onzeker aan. Hij wist niet hoe hij dat niet moest willen. Hij had nog nooit iets dat hij heel graag wilde niet gewild. Maar hij wilde ook niet dat de mier boos op hem werd. Zijn hoofd leek wel te kraken.
De mier groette hem en ging weer op reis.
De eekhoorn keek hem na en dacht uit alle macht aan niets.
Niet ver van de beuk viel de mier om en bleef op zijn rug liggen.
‘Ik moet even rusten’, riep hij en viel in slaap.
Het was een mooie dag en de eekhoorn ging voor zijn deur zitten en keek naar de mier, zonder iets te zeggen, te denken en te willen.
Laat in de middag werd de mier wakker. Hij rekte zich uit en herinnerde zich wat hij van plan was.
‘Vandaag’, riep hij, ‘zie ik van mijn reis af.’
‘Dat is goed’, riep de eekhoorn.
De mier klom langzaam de beuk in.
Even later zaten zij samen binnen, in het huis van de eekhoorn, en zagen de avondnevels door het bos kronkelen. In de verte hoorden ze de merel zingen.
‘Wat een dag’, zei de mier. De eekhoorn knikte en krabde zich achter zijn oor.
Uit: Toon Tellegen, Misschien Wisten Zij Alles.
Ah ja, maar ik wil zulke dingen altijd 'in het echt' zien, weetjewel.quote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:26 schreef liesje1979 het volgende:
[..]
Mijn fantasie kan het mooier maken dan een filmset en special effecten toelaten.
❤ Pino112 ❤ | FeanFan | heywoodugod _O_
Hallo!quote:
Vind je de eekhoorn en de mier ook leuk?
Ik heb een beetje het gevoel dat ik de enige ben die Toom Tellegen
.
Ik heb nog nooit van hem gehoord, eigenlijk. Ik schaam me.quote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:38 schreef liesje1979 het volgende:
[..]
Hallo!
Vind je de eekhoorn en de mier ook leuk?
Ik heb een beetje het gevoel dat ik de enige ben die Toom Tellegen
Die heb ik 3x gelezen.quote:
Eén van de mooiste en aagrijpendste boeken die ik de laatste jaren gelezen heb is de eenzaamheid van de priemgetallen, ik wil de verfilming echt niet zien!
Ik heb de dvd ook, maar heb hem nog niet gekeken.
Ik ben wel benieuwd eigenlijk.
Schijnt wel een goede film te zijn.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Nee dat weet ik dus niet!quote:
[..]
Ah ja, maar ik wil zulke dingen altijd 'in het echt' zien, weetjewel.
Ik hou van boeken en war mijn hoofd met personages kan, dat laat ik me liever niet voorkauwen.
Geeft niets, nu ken je het, Kinderverhalen die stiekem voor volwassenen zijn.quote:Op dinsdag 23 augustus 2011 01:39 schreef GGMM het volgende:
[..]
Ik heb nog nooit van hem gehoord, eigenlijk. Ik schaam me.
Gewoon niet doen, als je het 3x gelezen hebt moet je het boek wel prachtig vinden. Ik zie niet in wat de film dan zou toevoegen?quote:
[..]
Die heb ik 3x gelezen.
Ik heb de dvd ook, maar heb hem nog niet gekeken.
Ik ben wel benieuwd eigenlijk.
quote:‘Zullen we ergens heen gaan?’ vroeg de zwaluw, terwijl hij voor de eekhoorn en de mier landde.
De eekhoorn en de mier waren al lang nergens meer heen geweest en vonden het een goed idee.
‘Ja,’ zeiden zij.
‘Stap dan maar op.’
Zij stapten op de rug van de zwaluw. De mier zat vooraan, de eekhoorn achteraan. Er was niet veel ruimte en het kostte de zwaluw grote moeite de lucht in te komen.
‘Zijn we te zwaar?’ vroeg de mier.
‘Niet zo schommelen,’ zei de zwaluw.
Zij stegen op en al spoedig waren zij ver weg. Als zij naar beneden keken konden zij niets meer herkennen. De wind suisde langs hun oren en de zon was groot en dichterbij dan ooit.
De eekhoorn boog zich naar voren naar de mier en vroeg: ‘Waar gaan we heen?’
‘Dat weet ik niet,’ zei de mier.
‘Vraag het dan eens,’ zei de eekhoorn.
De mier boog zich naar voren en riep in het oor van de zwaluw: ‘Waar gaan we heen?’
‘Niet zo schreeuwen,’ zei de zwaluw.
De mier ging weer rechtop zitten. De eekhoorn tikte hem op zijn schouder.
‘Wat zei hij?’ vroeg hij.
‘Niet zo schreeuwen,’ zei de mier.
‘Schreeuwde je dan?’
De mier haalde zijn schouders op en zei: ‘Vraag het hem zelf maar.’
‘Dat is goed,’ zei de eekhoorn. Hij probeerde eerst langs de mier naar voren te klimmen, maar dat lukte niet. Toen klom hij over de mier heen.
Toen hij boven op het hoofd van de mier stond en even nadacht sloeg de zwaluw juist rechtsaf.
‘Kijk uit,’ riep de mier.
‘Wat is er nu weer?’ vroeg de zwaluw. Maar de eekhoorn had zijn evenwicht al verloren en viel.
‘Hij valt!’ riep de mier en schudde de zwaluw aan zijn nek.
‘Niet doen,’ zei de zwaluw.
[p. 36]
Met grote snelheid vloog hij door, de wolken in, steeds verder weg. Het duurde lang voordat hij ergens landde en zag dat de eekhoorn ontbrak.
De eekhoorn viel ondertussen naar beneden. Hij had geen tijd om ergens over na te denken, en met een harde klap kwam hij in het gras terecht, precies tussen de kraanvogel en zijn spiegel.
‘Ga eens opzij,’ zei de kraanvogel.
Maar de eekhoorn was te versuft om zich te verroeren.
‘Hé, ik kan niets zien, ga toch opzij,’ zei de kraanvogel opnieuw. ‘Ik moet zo naar een feest, zit mijn kroon goed?’
De kraanvogel begon aan de eekhoorn te sjorren, maar daardoor viel de kroon van zijn hoofd. De eekhoorn rolde opzij en kwam op de kroon terecht.
‘Nu lig je op mijn kroon!’ schetterde de kraanvogel.
De eekhoorn opende zijn ogen en zag het opgewonden kale hoofd van de kraanvogel, die aan de kroon stond te rukken. Maar het ding was totaal verkreukt en verfomfaaid, en toen de kraanvogel hem op zijn hoofd zette gleed hij er meteen weer af.
‘Je komt ook wel op een zeer ongelukkig moment uit de hemel vallen!’ riep hij tegen de eekhoorn.
In de verte klonk een schreeuw.
‘Het feest begint al!’ riep hij. ‘Wat moet ik nu? Moet ik me daar soms lopen te schamen? Door jou?’
‘Ukhrtsd,’ steunde de eekhoorn.
‘Dat slaat nergens op,’ zei de kraanvogel. ‘Ach, mijn kroon, mijn mooie kroon.’
Er klonk weer een schreeuw uit de verte, nu met moeite herkenbaar als: ‘Waar blijf je?’
‘Het is jóúw schuld,’ zei de kraanvogel. ‘Dat zal ik zeggen.’
Toen rende hij weg.
De eekhoorn bleef liggen. Uren later vonden de zwaluw en de mier hem daar. De eekhoorn was nog niet in staat iets verstaanbaars te zeggen.
‘Waar was je?’ vroeg de mier.
‘Wou je eigenlijk niet mee?’ vroeg de zwaluw. ‘Zeg het maar eerlijk.’
Even later vlogen zij weer verder. Maar zij vroegen niet meer waarheen. Zij wilde niets meer weten.
Wat een vies verhaaltje.quote:
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
quote:‘We kunnen eromheen lopen’, zei de eekhoorn. Maar om de een of andere reden vond de mier dat niet eerlijk. Hij nam een aanloop en probeerde in één keer bovenop het muurtje te komen. Hij haalde het bijna, maar het muurtje was glad en hij gleed naar beneden.
‘Au’, zei hij. De eekhoorn schudde zijn hoofd.
‘Geef me eens een zetje’, zei de mier. De eekhoorn tilde de mier op zodat hij boven op zijn hoofd kon staan.
‘Ik ben er bijna’, riep de mier. Hij sprong, maar weer kwam hij iets te kort. Hij viel boven op de eekhoorn en samen vielen zij op de grond.
‘We zouden eromheen kunnen lopen’, stelde de eekhoorn opnieuw voor.
‘Daar is het nu te laat voor’, zei de mier. ‘Dan hadden we dat meteen moeten doen.’
De eekhoorn ging op de grond zitten. De mier pakte een tak van de iep die daar stond. Hij bond de tak om zijn middel, liep zo ver mogelijk naar achteren en liet zich toen omhoog zwiepen. Met een zware dreun kwam hij tegen de bovenkant van het muurtje aan, en gleed naar beneden.
‘Het scheelde niets!’, riep hij opgewonden.
‘Ik loop eromheen’, zei de eekhoorn.
‘Geen sprake van,’ zei de mier. Hij sprong overeind en hield de eekhoorn tegen. ‘Dat zou zonde zijn.’
De eekhoorn ging weer zitten. De mier had inmiddels talrijke bulten en schrammen, maar hij ging weer druk aan het werk. Hij timmerde een ladder van takken en doornen. Het was geen mooie ladder en hij was ook niet stevig. Toen de mier boven op de ladder stond en zijn voet al op het muurtje wilde zetten, brak de ladder en viel de mier naar beneden. Hij lag bedolven onder de resten van zijn ladder. Maar niet voor lang, want hij sprong overeind en kon de eekhoorn nog net bij zijn staart grijpen voordat hij om het muurtje heen was gelopen.
‘O nee,’ zei de mier. ‘Dat nooit.’
Later die middag probeerde de mier nog een keer met volle vaart door het muurtje heen te lopen, en van twee boomstammen maakte hij nog een soort van wip die hem over het muurtje heen moest werpen.
Tegen de avond gingen ze naar huis. De mier leunde zwaar op de schouder van de eekhoorn. Hij vertelde dat hij die avond wel een manier zou vinden. Hij had thuis nog een boek met honderd manieren om over muurtjes te komen of anders zou hij zelf wel iets verzinnen.
‘Morgen lach ik om dat muurtje’, zei hij. ‘Let maar op, eekhoorn!’
