Ik wil graag ook even mijn eigen verhaal hier neertypen om een beeld te geven hoe het er aan toe ging. Ook om het even van me af te schrijven.
Ik stond samen met mijn vriendin en 3 vrienden in de Chateau-tent terwijl deze instortte. Even hiervoor waren we in de Marquee om te kijken naar Explosions in the Sky (ironisch genoeg). Hierna bestond even de twijfel om naar de Boilerroom te gaan om naar een hiphopconcert te kijken. Dit hebben we gelukkig niet gedaan, ik heb begrepen dat het jonge koppel daar is overleden. Mijn maten waren inmiddels naar de Chateau gegaan en ik heb nog even met mijn vriendin naar Explosions gekeken. Hierna wilde zij eigenlijk graag naar Skunk Anansie gaan kijken. Ik wist haar (gelukkig?) over te halen om mee naar de Chateau te gaan om daar naar Smith Westerns te kijken en luisteren. Hier vonden wij onze vrienden weer terug.
Twee van hen waren een joint aan het roken, ik heb deze gelukkig afgeslagen. Het begon heel langzaam dikke druppels te regenen. We zaten tegen de hekken aan de zijkant van de tent rustig een biertje te drinken en te wachten tot de band zou gaan spelen. Een vriend zei "Als ze met liedje x openen, gaan we helemaal van voren staan." Gelukkig begonnen ze met een ander nummer. Op een gegeven moment zei ik tegen mijn vriendin dat we weg moesten bij de zijkant, omdat de hekken gevaarlijk begonnen te schudden. Ook zag ik een grote paal aan de zijkant van de tent scheefhangen. Ik heb nog even getwijfeld of ik dit moest melden bij de medewerkers aan de uitgang.
Vervolgens barstte het noodweer los en begon heel de tent gigantisch te schudden. Er viel een projectiescherm op de band, die hier gelukkig niets aan overhielden. Toen keek ik omhoog en zag ik de gigantische lichtinstallatie heen en weer slingeren. Voor ik het wist werd er een gat geslagen in het doek naast de band, waardoor de gigantisch harde wind langs binnen vat kreeg op de tent, als ware het een parachute. Toen ging alles heel snel.
Ik zag één van de vier grote steunpalen onze kant op vallen. Ik was totaal niet bang, eerder heel rustig en geconcentreerd. Ik heb mijn vriendin aan de kant gegooid en ben er zelf opgesprongen. Een vriend van mij lag op zijn rug en zag een paal zijn kant op komen. Hij kon niets doen uit angst en sloot zijn ogen. De paal stopte zo'n twee meter boven zijn hoofd, omdat deze op een stellage bij de uitgang was gevallen. Toen zijn mijn vriendin en ik naar buiten gerend en door de doeken gekropen. Ik heb onderweg nog een oudere man bevrijd die klem zat onder een omgewaaid hek. Ik heb blijkbaar extreme kracht gebruikt, want ik heb er nog spierpijn van. Ik weet niet of de man in orde is, ik heb hem mee naar buiten gesleept, daar stond hij wel op zijn benen.
![Vijf-doden-op-Pukkelpop-de-ooggetuigen.ece#]()
Mijn vriendin en ik zijn vervolgens achter het bord van de Chateau gaan staan om ons te beschermen tegen de meeste hagel. Onze benen en hoofden zijn wel erg geraakt. De benen van mijn lief zijn helemaal bont en blauw geslagen door de hagel, zo groot als druiven. Op het moment zelf had ik geen idee van hoelang het allemaal geduurd had, maar al snel stopte het met regenen. We zijn toen op zoek gegaan naar onze drie vrienden die ook in de Chateau stonden en nog zeven andere vrienden die bij de Mainstage waren. Het duurde lang voor iedereen gevonden was. Gelukkig was iedereen oké. Tijdens onze tocht richting de Mainstage zag ik vier of vijf mensen afgevoerd worden op brancards, één met een hevig bebloed gezicht. Er was een complete boom afgeknakt en geland op een stand bij de Mainstage. Ook zag ik dat de Wine & Dine area was ingestort. Dit was een overdekte plaats met picknicktafels.
Mijn telefoon heeft het helaas niet overleefd, die van mijn vriendin wel. Ik heb wel tien keer geprobeerd mijn ouders te bellen om te zeggen dat we in orde waren. De tiende keer is me dit gelukt. Toen begon ik snel uit te leggen wat er was gebeurd en het leek alsof ik het toen pas besefte. Het was moeilijk om mijn tranen te bedwingen op dat moment. Wat ik frappant vond was de totale afwezigheid van communicatie naar het publiek toe. Niemand wist precies wat de schade was en of er doden waren te betreuren. Langzaam maar zeker kregen we dit wel van anderen te horen.
We zijn om een uur of 22 naar de camping gelopen om aldaar onze spullen in te pakken en weer naar Breda te rijden. Gelukkig had ik die dag nog niet zoveel bier gedronken, dus ik was helemaal nuchter, maar wel gesloopt. Pas in de dagen erna besef ik hoe gruwelijk veel geluk we hebben gehad. Wel werd ik weer emotioneel toen ik hoorde dat er twee mensen zijn overleden in de tent waar wij waren toen de hel losbrak. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt en hoop dat dit ook nooit meer zal gebeuren.
Als laatste wil ik mijn complimenten uiten naar de hulpdiensten, die in mijn optiek alles hebben gedaan en met gevaar voor eigen leven de tenten in zijn gedoken, op zoek naar gewonden. Ook heb ik veel mensen gezien die vreemden aan het troosten waren en ponchos of thermodekens deelden. Ik ben verbaasd dat er 'maar' 5 doden zijn te betreuren. Het had veel en veel slechter af kunnen lopen. Ik kan zeggen dat ik door deze ramp wel anders tegen het leven aankijk. Ik denk dat ik nog lang nodig heb om dit te verwerken. Niet dat ik psychisch of emotioneel in de knoop zit, maar omdat wij zoveel geluk hebben gehad.
Ik ben van mening dat de organisatie niets te verwijten valt. Ook word ik erg boos over sommige reacties die ik hier lees of die ik op andere nieuwssites tegenkom. Mensen die zeiken dat het festival gewoon door moet gaan, of dat ze gelijk hun geld terugwillen. Ik zou jezelf gelukkig prijzen dat jou niets is overkomen en dat er alleen maar financiele of praktische schade is aan je spullen.
Ik weet dat het een erg lang stuk is geworden, maar ik voel me wel opgelucht dat ik het nu heb uitgetypt. Aan iedereen die op Pukkelpop was of daar vrienden had rondlopen veel sterkte.
[ Bericht 1% gewijzigd door DeLoet op 20-08-2011 18:20:38 ]