Het babytopic (0-1 jaar) Deel 32

jaaaa hij staat er!! Dank DJMO

Troeta: wellicht slecht van mij, maar de keren dat Geert in zijn eigen bed geslapen heeft, zijn op één hand te tellen. Overdag slaapt hij in de box, 's nachts tegen mij aan geplakt

Tienus slaapt overal: in de box, in ons bed, in zijn eigen bed, de mc, het bed van zijn broertje

Ahhh, zolang je ze niet hoort,lekker toch DJMO,hihi

_{Danic,maak je geen speenkettingen? Zat je andere linkje te bekijken}

Nog nooit gemaakt, maar voor alles is een eerste keer natuurlijk.
Het moeilijkste zal het klipje worden waarmee je het aan een kledingstuk vastzet (het vinden ervan dan)

danic, nee joh, dat zijn gewoon onderdelen van bretels! Vast wel te krijgen op naai-sites.

Oeh goeie mefke

Oh, mag ik bestellen dan?

Ik weet wel dat ik bij een volgende zo'n co-sleeper maak. Heb er nu geen zin meer in, maar lijkt me echt ideaal

Wat een mooi gaaf baby'tje BJ!

@DJMO en alle andere ouders van baby's die bij hen in bed slapen: ben je dan niet alleen maar bezig met het moederschap, met je kind? Onze vent is nu 4,5 week en hij slaapt al een paar weken in zijn eigen ledikantje. Dat ledikantje staat precies 3 meter van mijn hoofd vandaan en ik kijk met de deur open recht in zijn bedje, dus erg ver is het niet. Maar wel ver genoeg om lekker comfortabel in mijn bed te liggen en (redelijk) ongestoord te slapen. Ik zou mijn kind echt niet de hele tijd bij me in bed willen hebben, dan doe ik geen oog dicht. Wel vind ik het heerlijk om hem tussen de vroege ochtendvoeding en die daarna lekker bij me in bed te hebben

ik denk dat dat een keuze is Aventura, voor mij is het iig een bewuste keuze. Als ik moet opstaan om hem te pakken om te voeden, ben ik echt klaarwakker en slaap ik niet meer. Nu hapt hij zo aan en slapen we allebei redelijk door. Geert is gelukkig een rustige slapert, itt zijn broertje die het presteert om als hij bij z'n vader ligt, mij voor m'n hoofd te schoppen in z'n slaap

Ik denk meer dat het een keuze is tussen niet slapen en een beetje slapen..

Ik heb ook liever dat Mex in zijn eigen bedje slaapt, ik heb altijd pijn in m'n nek en rug als ie tussen ons in legt, maar als hij de hele nacht huilt omdat hij niet allleen wil zijn heb ik hem toch liever bij mij in bed.
Hij heeft tot 4 maanden bij ons op de kamer gelegen in zijn eigen bedje, daarna naar zijn eigen kamertje en dat ging gewoon goed tot 7 maanden.
Toen zijn we verhuisd en is het wat slechter gegaan, nu slaapt hij in een campingbedje in zijn eigen kamer en dat gaat echt goed!
Alleen af en toe wil hij nog bij ons.

Nou, ben met DJMO aan het puzzelen geweest en helaas gaat het niet lukken, omdat ik mijn privacyinstellingen van facebook niet ga veranderen.
Iedereen die vriendjes met me wil worden, moet maar even een pm sturen! Dan kun je daar het filmpje zien.
Sommigen zijn al vriendjes (Mignonne, MamaPurk, Twentemeisje en nog een paar) dus als je wilt weten of het de moeite waard is, moet je bij hun zijn haha.

Doen! Ik word gewoonweg blij van het filmpje

Als je beter slaapt met kind bij je in bed dan is de keuze makkelijker denk ik.
Ventje gaat gewoon slapen als we hem om middernacht in bed leggen en meldt zich tussen 6-8 uur. Ik realiseer me trouwens wel dat dat nog kan veranderen, hij is nu 4,5 week oud dus alles kan nog anders. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben blij dat hij niet zo erg aan mij kleeft. Wat ook fijn is, is dat mijn vriend altijd thuis is (freelancer) en dus de helft van de tijd het kind 'heeft'. Ik zou echt gek worden als ik dag in, dag uit bij mijn baby moest zijn

Dat hoor ik idd wel vaker Aventura, nou is het bij mij natuurlijk zo dat ik mijn oudste oudste (dochter van 12 jaar) al sinds ze een maand of negen a tien is, niet meer bij me heb wonen. Daardoor ben ik als de dood om ook maar iets van de "mijlpalen" te missen van m'n jongens, (dé reden waarom ik niet werk) en wil ik ze bijna krampachtig in mijn buurt houden. Dat speelt in mijn specifieke situatie heel erg mee besef ik me. Ik voel me pas gerust als ik ze in mijn nabijheid heb. Ik kan ook heel moeilijk loslaten als in: overgeven aan een ander. Toen Jan bijna twee jaar was was ik wel blij uiteindelijk dat hij naar de psz kon, want hij vroeg wel érg veel aandacht. Geert eist ook z'n aandacht wel op hoor, maar veel rustiger. Jan is vrijwel 24/7 bij me geweest tot hij een maand of 20 was, en hoe dat met Geert gaat moet de tijd maar uitwijzen

Onze oudste maakte zoveel herrie dat ie na 4 dagen naar zijn eigen kamer ging. Tienus is wat langer gebleven, wel in de kinderwagenbak niet bij mij in bed. En zo doen we het nog steeds. Alleen na de ochtendvoeding wil ie nog wel eens in ons bed blijven. Dat leg ik het voedingskussen eromheen zodat ik echt niet op em kan gaan liggen.

Mijn dochter slaapt heel bewust bij mij in bed. Ik slaap er geen seconde minder om (eerder beter!) en ik vind het belangrijk om haar de eerste tijd zo dicht mogelijk bij mij te hebben. Ze ligt niet tussen ons in, maar aan mijn kant. Dat vind ik een prettiger idee: ik ben 's nachts als enige verantwoordelijk voor haar. Mijn man is een hele goede en vaste slaper en ondervindt geen hinder van haar aanwezigheid. Ze begint de nacht trouwens in haar eigen ledikantje, dat staat strak tegen ons bed aan en dient 's nachts als uitvalbeveiliging.

Ik ben 100% moeder, dat wordt niet meer wanneer mijn kind in ons bed ligt en niet minder wanneer ze ergens anders ligt. Ik wíl juist zoveel mogelijk tijd doorbrengen met mijn kind. Ook als ik met vriendinnen weg ben ben ik moeder, als ik alleen de stad in ben ben ik moeder, ik ben overal en altijd moeder. Ik hoef geen afstand te nemen van mijn kind om mij eventueel minder moeder en meer mijzelf te voelen, want zo werkt het voor mij niet.

Mijn zoon slaapt op zijn eigen kamer, een paar meter van mij verwijderd, maar ik voel me met hem net zo verbonden 's nachts als met Silke die naast mij ligt. Ik ben me van hun beider aanwezigheid evenveel bewust, ook al hoor ik zijn adem niet. Hij heeft overigens ook lang bij ons geslapen (en slaapt nu elke nacht, zonder problemen, in zijn eigen bed. Voor de sceptici ).

Verder ben ik helemaal geen rare hippie of iets dergelijks, en ook geen hysterische moederkloek. Ik denk alleen dat het nooit slecht kan zijn voor een kind om veel in nabijheid van de ouder(s) te zijn. Bovendien heb ik echt een heel goed gevoel over samen slapen, dat is bijna niet uit te leggen. Wij varen er wel bij.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2011 22:30 schreef DJMO het volgende:
Dat hoor ik idd wel vaker Aventura, nou is het bij mij natuurlijk zo dat ik mijn oudste oudste (dochter van 12 jaar) al sinds ze een maand of negen a tien is, niet meer bij me heb wonen. Daardoor ben ik als de dood om ook maar iets van de "mijlpalen" te missen van m'n jongens, (dé reden waarom ik niet werk) en wil ik ze bijna krampachtig in mijn buurt houden. Dat speelt in mijn specifieke situatie heel erg mee besef ik me. Ik voel me pas gerust als ik ze in mijn nabijheid heb. Ik kan ook heel moeilijk loslaten als in: overgeven aan een ander. Toen Jan bijna twee jaar was was ik wel blij uiteindelijk dat hij naar de psz kon, want hij vroeg wel érg veel aandacht. Geert eist ook z'n aandacht wel op hoor, maar veel rustiger. Jan is vrijwel 24/7 bij me geweest tot hij een maand of 20 was, en hoe dat met Geert gaat moet de tijd maar uitwijzen

Oke, ik snap dat wel, en ergens lijkt het me ook erg fijn om niks van je kind te hoeven missen Ik heb nu ook nog makkelijk praten, want verlof. Straks ben ik 3 dagen fysiek weg van hem en 1 dag weliswaar thuis, maar dan toch ook aan het werk. En nog erger, 1 van die dagen gaat hij naar het kdv. Het is maar een dag, maar naarmate het moment nadert dat hij er naartoe moet, krijg ik het er moeilijker mee. Want zelf van huis zijn maar weten dat zijn vader bij hem is, is nog eens iets anders dan dat hij op het kdv is. Daar ga ik het nog moeilijk mee krijgen...

quote:

Op donderdag 18 augustus 2011 22:37 schreef Jore het volgende:
Ik ben 100% moeder, dat wordt niet meer wanneer mijn kind in ons bed ligt en niet minder wanneer ze ergens anders ligt. Ik wíl juist zoveel mogelijk tijd doorbrengen met mijn kind. Ook als ik met vriendinnen weg ben ben ik moeder, als ik alleen de stad in ben ben ik moeder, ik ben overal en altijd moeder. Ik hoef geen afstand te nemen van mijn kind om mij eventueel minder moeder en meer mijzelf te voelen, want zo werkt het voor mij niet.

Mijn zoon slaapt op zijn eigen kamer, een paar meter van mij verwijderd, maar ik voel me met hem net zo verbonden 's nachts als met Silke die naast mij ligt.

Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Dit is precies hoe ik het voel!

Oh BJ, wat een prachtige foto's! Wat goed dat je een foto van jullie allemaal samen hebt. En ik vind de onderste foto heel mooi en ontroerend.

Ow Jore, dat klinkt heel lief en harmonieus Heerlijk als het zo voelt.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2011 22:37 schreef Jore het volgende:
Mijn dochter slaapt heel bewust bij mij in bed. Ik slaap er geen seconde minder om (eerder beter!) en ik vind het belangrijk om haar de eerste tijd zo dicht mogelijk bij mij te hebben. Ze ligt niet tussen ons in, maar aan mijn kant. Dat vind ik een prettiger idee: ik ben 's nachts als enige verantwoordelijk voor haar. Mijn man is een hele goede en vaste slaper en ondervindt geen hinder van haar aanwezigheid. Ze begint de nacht trouwens in haar eigen ledikantje, dat staat strak tegen ons bed aan en dient 's nachts als uitvalbeveiliging.

Ik ben 100% moeder, dat wordt niet meer wanneer mijn kind in ons bed ligt en niet minder wanneer ze ergens anders ligt. Ik wíl juist zoveel mogelijk tijd doorbrengen met mijn kind. Ook als ik met vriendinnen weg ben ben ik moeder, als ik alleen de stad in ben ben ik moeder, ik ben overal en altijd moeder. Ik hoef geen afstand te nemen van mijn kind om mij eventueel minder moeder en meer mijzelf te voelen, want zo werkt het voor mij niet.

Mijn zoon slaapt op zijn eigen kamer, een paar meter van mij verwijderd, maar ik voel me met hem net zo verbonden 's nachts als met Silke die naast mij ligt. Ik ben me van hun beider aanwezigheid evenveel bewust, ook al hoor ik zijn adem niet. Hij heeft overigens ook lang bij ons geslapen (en slaapt nu elke nacht, zonder problemen, in zijn eigen bed. Voor de sceptici ).

Verder ben ik helemaal geen rare hippie of iets dergelijks, en ook geen hysterische moederkloek. Ik denk alleen dat het nooit slecht kan zijn voor een kind om veel in nabijheid van de ouder(s) te zijn. Bovendien heb ik echt een heel goed gevoel over samen slapen, dat is bijna niet uit te leggen. Wij varen er wel bij.

wat heb je dat ontzettend mooi omschreven Jore! Je raakt, in mijn ogen, precies de kern van het moederschap!

oh en omdat hij zó tof aan het lachen was vanavond:
c

Fijn dat het voor jullie zo voelt (en dat is niet cynisch bedoeld) maar voor mij is het juist wel erg goed om me soms geen moeder te voelen. Ik ben moeder ja, van beide jochies, maar op mijn werk ben ik Mefke. En bij vrienden ben ik ook Mefke. Ik vind het dan ook echt heerlijk om fysiek even weg te zijn van mama zijn. In mijn hart blijf ik mama en ja, ik heb het ook gewoon over ze, maar dat echte diepe mamagevoel, nuh. Heb ik niet en zal ik wel nooit krijgen.

Onwijs lieve foto, DJMO!