Gastgezin Oognips 5e nestje deel 3!

Ach emma toch je hebt zo gevochten en het mocht niet baten ondanks alle goede zorgen
rust zacht mooi meisje

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 21:54 schreef Oognip het volgende:
Dankzij Emma (en Oscar) weet ik wel dat ik het toch erg leuk vind om bange kittens op te vangen. Dankzij hen weet ik hoe mooi het is om van zulke bange kittens zulke leuke kittens te maken. Ik heb zoveel van ze geleerd en vind het echt zo erg dat het zo moet aflopen

Wat een mooie gedachte Oognip

Sterkte Oognip en vriend.

Arme Emma Mijn hart sloeg een paar keer over toen ik het zag staan

Ik vond het zo leuk om mee te lezen hoe de angst voor mensen overwonnen werd, stukje bij beetje.. dit is natuurlijk echt een ontzettend vervelend einde

Rust zacht, meisje

Voor het nieuwe gastgezin vind ik het ook heel erg sneu zeg.
(Voor Oognip en Emma zelf ook natuurlijk, maar dat had ik in de SC al gezegd )
Dat ze jou dan zulk rotnieuws moeten brengen en haar dochtertje dat zo verdrietig is. Bah.

Ah nee!

Wat een rot nieuws, arme Emma

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 09:05 schreef Oognip het volgende:
Voor het nieuwe gastgezin is het ook sneu. De dochter van het gezin heeft onwijs veel tijd in Emma gestoken om haar te voeren en zo. Het blijft dan zo sneu als je zo je best doet maar het kitten wordt niet beter

Ik snap wel een beetje hoe het dochtertje zich voelt. De kat van mijn ouders heeft in 2004 een nestje gehad (we waren door geldgebrek destijds net te laat met sterilisatie). Vier kittens, waarvan er eentje het vanaf het begin af aan al minder deed..

Hij was wat kouder, kwam niet goed aan. Dierenarts had er niets anders over te melden dat er niet genoeg melk was voor de 4 kittens. Dus, warm houden en bijvoeren. In die periode ben ik iedere schooldag in mijn grote pauze naar huis toe gefietst (de pauze duurde 20 minuten, en dat was ik kwijt aan alleen al heen en weer fietsen) om het kleintje onder mijn trui warm te houden en wat bij te voeren.

Tot ik op een middag thuis kwam en kreeg te horen dat er iets was dat ik moest weten.. toen wist ik het al direct. Ondanks dat ze maar 10 dagen oud is geworden, vond ik het zo verschrikkelijk, ik had zo mijn best gedaan om te proberen het ukje het te laten redden, maar het lukte niet.

Ze heeft wel nog een glimps van de wereld kunnen zien (de oogjes gingen net open). We hebben haar daarna in een blikje gelegd met watjes en begraven in de tuin. Bij handvaardigheid moesten we kleien, heb ik er een klein steentje op gemaakt waar een kat op ligt wat er op kwam te staan.

Toen we gingen verhuizen hebben we haar zelfs meegenomen. Was best bijzonder om na 2 jaar het blikje op te graven. Ze ligt nog steeds bij mijn vader in de tuin, hij gaat binnenkort weer verhuizen, als het blikje nog intact is, dan neemt hij haar weer mee.

Wat een mooi verhaal, Hitomi Zielig, maar heel liefdevol

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 11:13 schreef Hitomi het volgende:

[..]

Ik snap wel een beetje hoe het dochtertje zich voelt. De kat van mijn ouders heeft in 2004 een nestje gehad (we waren door geldgebrek destijds net te laat met sterilisatie). Vier kittens, waarvan er eentje het vanaf het begin af aan al minder deed..

Hij was wat kouder, kwam niet goed aan. Dierenarts had er niets anders over te melden dat er niet genoeg melk was voor de 4 kittens. Dus, warm houden en bijvoeren. In die periode ben ik iedere schooldag in mijn grote pauze naar huis toe gefietst (de pauze duurde 20 minuten, en dat was ik kwijt aan alleen al heen en weer fietsen) om het kleintje onder mijn trui warm te houden en wat bij te voeren.

Tot ik op een middag thuis kwam en kreeg te horen dat er iets was dat ik moest weten.. toen wist ik het al direct. Ondanks dat ze maar 10 dagen oud is geworden, vond ik het zo verschrikkelijk, ik had zo mijn best gedaan om te proberen het ukje het te laten redden, maar het lukte niet.

Ze heeft wel nog een glimps van de wereld kunnen zien (de oogjes gingen net open). We hebben haar daarna in een blikje gelegd met watjes en begraven in de tuin. Bij handvaardigheid moesten we kleien, heb ik er een klein steentje op gemaakt waar een kat op ligt wat er op kwam te staan.

Toen we gingen verhuizen hebben we haar zelfs meegenomen. Was best bijzonder om na 2 jaar het blikje op te graven. Ze ligt nog steeds bij mijn vader in de tuin, hij gaat binnenkort weer verhuizen, als het blikje nog intact is, dan neemt hij haar weer mee.

Nu zit ik weer met tranen in mijn ogen.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 11:31 schreef -moppie- het volgende:

[..]

Nu zit ik weer met tranen in mijn ogen.

Sorry Was niet mijn bedoeling!!

Emma
In ieder geval heeft ze bij jullie nog een hele fijne tijd gehad
Sterkte Oognip en vriend

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 15:36 schreef Oognip het volgende:

[..]

Thanks
Het volgende naamloze kittenpoesje dat ik ga opvangen gaat Emmy heten

Mooie gedachte

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 15:36 schreef Oognip het volgende:

[..]

Thanks
Het volgende naamloze kittenpoesje dat ik ga opvangen gaat Emmy heten

Oscar vindt zijn plekje heus wel, Oognip, tussen die andere drie en later bij zijn nieuwe blikopener. Dat blazen hoort erbij, dat weet je zelf ook wel Hij krijgt vast een heel lief baasje!

Misschien is het juist ook wel goed dat hij iets op z'n kop wordt gezeten door andere katten, dan leert ie dat katten ook niet altijd leuk zijn en dat mensen toch wel erg gezellig kunnen zijn

En Oscar vindt dat gouden mandje wel, echt

Oooh... heb het slechte nieuws helemaal gemist. Wat erg Oognip.
Nu zit ik ookte huilen.

1 van onze kittens van vorig jaar heeft het ook niet gered, en het gevoel blijft zo klote. Dat zo'n klein jong beestje het niet heeft mogen redden...

Ik lees het nu pas, wat verdrietig dat Emma niet meer van de wereld mocht zien...

Dag lieve Emma

En hopelijk vindt stoere Oscar snel zijn plekje

Wat leuk dat je nog iets van Sam en Mees hoort en fijn dat het goed met ze gaat