Het boek gaat over een architect (volgens de achterflap van het boek is het gebaseerd op het leven van Frank Llloyd Wright) die vasthoudt aan zijn principes, tegen elke prijs. Hij weet wat hij goed vindt en zal dus ook niet anders ontwerpen, zelfs niet als hij daardoor geen inkomen heeft. Daarnaast beschrijft het boek de tegenstelling tussen "mensen die creëren" en "mensen die kopiëren". Oorspronkelijk wilde Rand het boek dan ook 'second-hand lives' noemen.
Het boek is een verdediging van het kapitalisme maar tegelijkertijd een aanval op de macht die de media heeft (en dat al in 1943). Bovenal is het een verheffing van het individu en een verwerping van het collectief. Niet zo vreemd als je bedenkt dat ze in de Sovjet-Unie geboren is van waaruit ze uiteindelijk gevlucht is naar de Verenigde Staten.
Anyway, ik kan het iedereen aanraden.
quote:Reageer dan niet, EIKEL!
Op vrijdag 28 juni 2002 13:23 schreef Haanibal het volgende:
ik hou het toch maar bij (strip)boeken
ik heb het ondertussen zelf al gevonden..de Nederlandse titel van dit boek is : De eeuwige bron.. ik dacht zet het er even bij voor andere geinteresseerde!
[Dit bericht is gewijzigd door Aranka op 28-06-2002 19:18]
quote:Over wie dat iets zegt valt nog maar te bezien.
Op vrijdag 28 juni 2002 13:15 schreef WouterB het volgende:
Zelden raak ik echt onder de indruk van een boek maar van dit boek ben ik toch zeer onder de invloed geraakt. Helemaal toen ik, na het lezen, keek wanneer het geschreven was. Bleek in 1943 te zijn, terwijl ik het voor een boek van een veel recentere periode had gehouden.
quote:Die tegenstelling lijkt me vrij gekunsteld. Je kunt het beter mensen-die-beïnvloeden en mensen-die-beïnvloed-worden noemen, want zoals Einstein al zei: 'the secret to creativity is knowing how to hide your sources'.
Het boek gaat over een architect (volgens de achterflap van het boek is het gebaseerd op het leven van Frank Llloyd Wright) die vasthoudt aan zijn principes, tegen elke prijs. Hij weet wat hij goed vindt en zal dus ook niet anders ontwerpen, zelfs niet als hij daardoor geen inkomen heeft. Daarnaast beschrijft het boek de tegenstelling tussen "mensen die creëren" en "mensen die kopiëren". Oorspronkelijk wilde Rand het boek dan ook 'second-hand lives' noemen.
quote:Waarom spreekt het boek je aan?
Het boek is een verdediging van het kapitalisme maar tegelijkertijd een aanval op de macht die de media heeft (en dat al in 1943). Bovenal is het een verheffing van het individu en een verwerping van het collectief. Niet zo vreemd als je bedenkt dat ze in de Sovjet-Unie geboren is van waaruit ze uiteindelijk gevlucht is naar de Verenigde Staten.
quote:Sommige mensen kopieren om mee te snoepen van een succesformule zonder dat hun eigen creativiteit beinvloed wordt.
Op zaterdag 29 juni 2002 18:48 schreef Koekepan het volgende:
Die tegenstelling lijkt me vrij gekunsteld. Je kunt het beter mensen-die-beïnvloeden en mensen-die-beïnvloed-worden noemen, want zoals Einstein al zei: 'the secret to creativity is knowing how to hide your sources'.
Het zijn toch gewoon 2 heel andere vergelijkingen? Hoezo is Ayn Rand's vergelijking gekunsteld?
quote:Omdat creativiteit niet bestaat. Creativiteit ontspringt uiteindelijk aan genen, opvoeding, omgeving, etc. Wel is het zo dat de één beter is in combineren en associëren dan de ander, maar dat is geen tegenstelling, maar een verschil in gradatie. De échte tegenstelling is hoe je je opstelt: als een creatieveling of als een meeloper. En dat was de tegenstelling die ik noemde.
Op zaterdag 29 juni 2002 19:14 schreef MeneerTim het volgende:
Hoezo is Ayn Rand's vergelijking gekunsteld
De reden dat ik er zo op hamer is dat ik denk dat mensen zich niet moeten blindstaren op creativiteit, als ware dat een einddoel, het kenmerk van de volmaakte mens.
quote:Creativiteit bestaat toch als tegenstelling van meelopen, zoals je dat zelf zegt? De meeloper vaart mee met de huidige stroming of gebruikt de stijl van een andere creatieveling en de creatieveling creeert zijn eigen stroming.
Op zaterdag 29 juni 2002 19:30 schreef Koekepan het volgende:[..]
Omdat creativiteit niet bestaat. Creativiteit ontspringt uiteindelijk aan genen, opvoeding, omgeving, etc. Wel is het zo dat de één beter is in combineren en associëren dan de ander, maar dat is geen tegenstelling, maar een verschil in gradatie. De échte tegenstelling is hoe je je opstelt: als een creatieveling of als een meeloper. En dat was de tegenstelling die ik noemde.
De reden dat ik er zo op hamer is dat ik denk dat mensen zich niet moeten blindstaren op creativiteit, als ware dat een einddoel, het kenmerk van de volmaakte mens.
Shit, ik redeneer mezelf naar jouw vergelijking. Ik moet er nog even over nadenken.
quote:Ook ik had het boek veel recenter ingeschat.
Op zaterdag 29 juni 2002 18:48 schreef Koekepan het volgende:Over wie dat iets zegt valt nog maar te bezien.
quote:Zo komt het ook uit het boek naar voren: mensen die zich laten beïnvloeden enerzijds en mensen die "op zichzelf" staan anderzijds. Probeer je in de gratie te komen, of doe je je eigen ding?
Die tegenstelling lijkt me vrij gekunsteld. Je kunt het beter mensen-die-beïnvloeden en mensen-die-beïnvloed-worden noemen
Jij zegt dat creativiteit niet bestaat. Het zou het resultaat zijn van allerlei factoren waar je als individu geen invloed op uitoefent: genen, opvoeding, etc. Creativiteit is dan toch juist het restje dat niet gedetermineerd is? De vrije wil, de keuzes van het individu: zijn houding.
De échte tegenstelling is inderdaad hoe je je opstelt. En in dit opzicht valt juist te begrijpen waarom mensen zich erop "blindstaren"; ze hebben er grip op.
quote:Hoe is de film? Ik durf hem niet te zien.
Op vrijdag 28 juni 2002 13:26 schreef WefDiNaini het volgende:
Zelf ook gelezen... Prachtig! Er is ook een film van, moet je zeker zien!
quote:
Op zaterdag 29 juni 2002 18:48 schreef Koekepan het volgende:Over wie dat iets zegt valt nog maar te bezien.
[..]
afgezien van een spaarzame tweede naamval en wat archaïsche woorden is het boek zeer modern geschreven. Ik ging er vanuit dat die ouderwetse schrijfstijl bedoeld was om de jaren '20 te laten herleven. Ook de thematiek vond ik niet echt des jaren '20s
Die tegenstelling lijkt me vrij gekunsteld. Je kunt het beter mensen-die-beïnvloeden en mensen-die-beïnvloed-worden noemen, want zoals Einstein al zei: 'the secret to creativity is knowing how to hide your sources'.
[..]voor beïnvloeden hoef je nietrs vernieuwends te hebben gedaan. De grote slechterik in het boek, Ellsworth Toohey, beïnvloedt mensen, zonder met iets vernieuwends te komen. Roark probeert juist niet te beïnvloeden want hij wil dat iedereen datgene doet zoals dat bijhem past. Kortom, die tweedeling van jou lijkt me ook niet echt werkbaar.
Waarom spreekt het boek je aan?[..]de thematiek voornamelijk: de minitieuze uitbeelding van een elementaire menselijke strijd
De reden voor deze sublimatie lijkt mij overigens eenvoudigweg het niet willen inzien dat een mens zijn vervulling bereikt door handelingen die 'van buiten af' bezien heel banaal zijn: conformisme, acceptatie, liefde, etc. En niet een zoektocht naar vernieuwende ideeën, die alleen wordt opgevoerd als verhullende sluier voor de lelijke driften die nu eenmaal ons hele doen en laten bepalen.
quote:om de vernieuwing zelf? Als jouw idee van iets niet strookt met de huidige stand van zaken dan kun je het toch anders doen dan altijd gedaan is, zonder dat je daarbij wil bereiken dat je wordt nagevolgd?
Op maandag 01 juli 2002 15:12 schreef Koekepan het volgende:
Waarom zouden mensen vernieuwend willen zijn als zij niet de drang voelen om te beïnvloeden? (Beïnvloeden en beïnvloed worden betekent allebei: erkenning, bevestiging zoeken. De één vindt die in navolgers, de ander in het navolgen. Dit maakt de tegenstelling tot een schijntegenstelling.) Volgens mij is deze aansporing tot vernieuwen een gesublimeerde vorm van de wil tot beïnvloeden.
Althans, dat is volgens mij wat Roark in de Fountainhead wil. Nergens is mij gebleken dat hij wil dat anderen hem gaan navolgen, hij wil gewoon de gebouwen ontwerpen die hem goed lijken. Als zijn beloning (en zo zegt hij dat ook) ziet hij het als een gebouw gebouwd wordt, niet als mensen hem daarvoor prijzen.
quote:En hoe bepaal je wanneer een idee of een kunstuiting strookt met jouw opvattingen? Dat is toch het resultaat van een jarenlang proces van beïnvloedingen door allerlei kunstenaars, denkers, stromingen, etc.? Je kunt bijvoorbeeld wel aan de mode willen ontsnappen door in plaats van die conformistische rechthoekige ramen zelf zevenhoekige ramen te gaan gebruiken; dat is echter net zozeer beïnvloeding, maar dan net de andere kant op.
Op maandag 01 juli 2002 15:44 schreef WouterB het volgende:[..]
om de vernieuwing zelf? Als jouw idee van iets niet strookt met de huidige stand van zaken dan kun je het toch anders doen dan altijd gedaan is, zonder dat je daarbij wil bereiken dat je wordt nagevolgd?
Wat ik enkel wil zeggen is: wanneer je een ethisch punt maakt van originaliteit en het afzien van kuddegedrag, kun je geen absolute grens aanbrengen tussen de directe, 'openlijke' vorm van conformisme zoals die bijvoorbeeld in schoolklassen plaatsvindt (met kleding e.d.) en zoals die in de wereld van de kunst (of in welke denkwereld dan ook) terugkomt. De idealen en richtlijnen waaraan (bijvoorbeeld) de kunstenaar zich conformeert spelen zich gewoon op een veel abstracter niveau af dan spijkerbroeken en agenda's.
quote:Dat begrijp ik niet, is een gebouw bouwen dan niet een teken van waardering?
Althans, dat is volgens mij wat Roark in de Fountainhead wil. Nergens is mij gebleken dat hij wil dat anderen hem gaan navolgen, hij wil gewoon de gebouwen ontwerpen die hem goed lijken. Als zijn beloning (en zo zegt hij dat ook) ziet hij het als een gebouw gebouwd wordt, niet als mensen hem daarvoor prijzen.
quote:Dat is de tegenstelling ook niet. Aan de ene kant staan zij die in de gratie willen komen door te volgen (beïnvloed worden) of navolgers te kweken (beïnvloeden) - beide zijn vormen van afhankelijkheid (zoals ik ook eens zei over domineren en gedomineerd worden in R&P). Aan de andere kant staan zij die je onafhankelijk zou kunnen noemen.
Op maandag 01 juli 2002 15:12 schreef Koekepan het volgende:Beïnvloeden en beïnvloed worden betekent allebei: erkenning, bevestiging zoeken. De één vindt die in navolgers, de ander in het navolgen. Dit maakt de tegenstelling tot een schijntegenstelling.
quote:En daarbinnen probeert hij vooral het unieke, zijn identiteit te bewaren. "En Ruud, wat is je advies voor de nieuwe bewoners van het Big-Brother-huis?" - "Vooral jezelf blijven." Het is zeer essentieel voor het individu in een gemeenschap.
De reden voor deze sublimatie lijkt mij overigens eenvoudigweg het niet willen inzien dat een mens zijn vervulling bereikt door handelingen die 'van buiten af' bezien heel banaal zijn: conformisme, acceptatie, liefde, etc.
quote:Driften bepalen niet ons *hele* doen en laten.
En niet een zoektocht naar vernieuwende ideeën, die alleen wordt opgevoerd als verhullende sluier voor de lelijke driften die nu eenmaal ons hele doen en laten bepalen.
quote:Hoe voelt dat dan? Wat moet een mens doen, hoe moet hij zich gedragen om zich onafhankelijk op te stellen? De meeste mensen denken niet na voordat ze bijvoorbeeld een sigaret opsteken omdat de rest van de groep dat ook doet. Originaliteit zou dus neerkomen op geforceerd gedrag, net zoals je dat terugziet bij alto's die zich graag willen onderscheiden van het gepeupel. Om vervolgens in hun eigen kliek bevestiging te zoeken.
Op maandag 01 juli 2002 16:14 schreef Claudia_x het volgende:
Dat is de tegenstelling ook niet. Aan de ene kant staan zij die in de gratie willen komen door te volgen (beïnvloed worden) of navolgers te kweken (beïnvloeden) - beide zijn vormen van afhankelijkheid (zoals ik ook eens zij over domineren en gedomineerd worden in R&P). Aan de andere kant staan zij die je onafhankelijk zou kunnen noemen.
quote:Je schildert het af als 'jezelf blijven', ik denk dat het er meer om gaat om constanten te herkennen in menselijke relaties. Als je je verliest in het moment zou je ertoe bewogen kunnen worden om jezelf geliefd te maken bij een groepje dat je niet ligt. Als je even je geduld oefent en wacht op een groepje dat je wel ligt, doet zich dat leukere kliekje ook vast wel voor, met mensen met normen en waarden die beter bij je passen. Het doel van 'jezelf blijven' blijft in dit voorbeeld toch gewoon het geaccepteerd worden door mensen die er dezelfde moraal op na houden als jij. En ik denk dat dit altijd zo is.
En daarbinnen probeer hij vooral het unieke, zijn identiteit te bewaren. "En Ruud, wat is je advies voor de nieuwe bewoners van het Big-Brother-huis?" - "Vooral jezelf blijven." Het is zeer essentieel voor het individu in een gemeenschap.
quote:Mysterieuze bewering. Wat is er dan nog meer?
Driften bepalen niet ons *hele* doen en laten.
[Dit bericht is gewijzigd door Koekepan op 01-07-2002 16:23]
quote:Het is toch niet non-conformisme om het non-conformisme. Je doet nu net alsof je alleen vormen van afhankelijkheid kent. Geloof je niet dat er mensen zijn die hun ramen maken zoals zij zelf willen?
Op maandag 01 juli 2002 15:56 schreef Koekepan het volgende:Je kunt bijvoorbeeld wel aan de mode willen ontsnappen door in plaats van die conformistische rechthoekige ramen zelf zevenhoekige ramen te gaan gebruiken; dat is echter net zozeer beïnvloeding, maar dan net de andere kant op.
Hoe komt het eigenlijk dat de mens uberhaupt nog in staat is tot nieuwe inzichten, ervan uitgaande dat originaliteit niet (meer?) bestaat en elk individu een "tweedehands" leven leidt? Wat is uberhaupt de basis geweest voor nieuwe uitvindingen, voor revoluties binnen kunst en wetenschap? Hij die kopieerde?
quote:Zeker! Maar ik interpreteer 'zoals zij zelf willen' als 'spontaan', 'ongedwongen'. En mij lijkt dat conformisme een heel groot deel van ons spontane gedrag bepaalt.
Op maandag 01 juli 2002 16:22 schreef Claudia_x het volgende:
Het is toch niet non-conformisme om het non-conformisme. Je doet nu net alsof je alleen vormen van afhankelijkheid kent. Geloof je niet dat er mensen zijn die hun ramen maken zoals zij zelf willen?
quote:Dat kan heel goed. Het combineren van meerdere oude ideeën lijkt mij veel vruchtbaarder dan wachten tot zich een idee aandient dat niet te traceren is tot invloeden door andere denkers of kunstenaars.
Hoe komt het eigenlijk dat de mens uberhaupt nog in staat is tot nieuwe inzichten, ervan uitgaande dat originaliteit niet (meer?) bestaat en elk individu een "tweedehands" leven leidt? Wat is uberhaupt de basis geweest voor nieuwe uitvindingen, voor revoluties binnen kunst en wetenschap? Hij die kopieerde?
quote:Ik noem het 'bewustzijn'.
Op maandag 01 juli 2002 16:22 schreef Koekepan het volgende:Originaliteit zou dus neerkomen op geforceerd gedrag
quote:Inderdaad. Het grappige is dat het advies altijd zo overbodig aandoet. De meeste mensen vinden het logisch dat je meer bent dan wat anderen van je denken, dat je meer van je leven behoort te maken dan het naar de mond praten van anderen. Hoe wordt er niet afgegeven op meisjes met anorexia die willen voldoen aan het ideaalbeeld dat ze voorgeschoteld wordt?
Je schildert het af als 'jezelf blijven'
quote:Het samenwerkingsbeginsel (een van de belangrijkste constanten) is vaak zeer rationeel en kan zeker niet gelijkgeschakeld worden met afhankelijkheid.
ik denk dat het er meer om gaat om constanten te herkennen in menselijke relaties.
quote:Wat is dat eigenlijk, je verliezen in een moment? De lange-termijn-consequenties bewust over het hoofd zien? Bewust niet bewust willen zijn?
Als je je verliest in het moment zou je ertoe bewogen kunnen worden om jezelf geliefd te maken bij een groepje dat je niet ligt.
quote:Het wezenlijke zit hem m.i. meer in het doen wat jij wilt doen. Als je dit doet binnen een groep van mensen die hetzelfde willen, dan lijkt het misschien conformisme.
Het doel van 'jezelf blijven' blijft in dit voorbeeld toch gewoon het geaccepteerd worden door mensen die er dezelfde moraal op na houden als jij. En ik denk dat dit altijd zo is.
quote:"Het zit op de bank en het zapt."
Mysterieuze bewering. Wat is er dan nog meer
quote:mjah, zo ken ik er ook nog wel een paar. Zo zou je dus, zoals Claudia ook al zegt, nooit iets nieuws kunnen doen omdat je altijd al een basis hebt, en zelfs al gebruik je die niet, dan negeer je die basis. Ik vind dit een beetje ver gaan, omdat je zo alles zo ver relativeert dat je nauwelijks nog geldende uitspraken kunt doen.
Op maandag 01 juli 2002 15:56 schreef Koekepan het volgende:En hoe bepaal je wanneer een idee of een kunstuiting strookt met jouw opvattingen? Dat is toch het resultaat van een jarenlang proces van beïnvloedingen door allerlei kunstenaars, denkers, stromingen, etc.? Je kunt bijvoorbeeld wel aan de mode willen ontsnappen door in plaats van die conformistische rechthoekige ramen zelf zevenhoekige ramen te gaan gebruiken; dat is echter net zozeer beïnvloeding, maar dan net de andere kant op.
quote:Dat het bewustzijn de enige motor is achter de handelingen van een individu geloof je toch niet zelf?
Op maandag 01 juli 2002 16:36 schreef Claudia_x het volgende:[..]
Ik noem het 'bewustzijn'.
quote:Hetgeen ik allerminst beweer.
Het samenwerkingsbeginsel (een van de belangrijkste constanten) is vaak zeer rationeel en kan zeker niet gelijkgeschakeld worden met afhankelijkheid.
quote:Ja.
Wat is dat eigenlijk, je verliezen in een moment? De lange-termijn-consequenties bewust over het hoofd zien? Bewust niet bewust willen zijn?
quote:Jij beweert dus dat een spontaan handelend individu vrij is van conformistisch gedrag? Dat is erg opmerkelijk en ik denk niet dat er veel bewijs is voor deze opvatting.
Het wezenlijke zit hem m.i. meer in het doen wat jij wilt doen. Als je dit doet binnen een groep van mensen die hetzelfde willen, dan lijkt het misschien conformisme.
quote:"Het subject bevindt zich aan de grenzen van de wereld."
"Het zit op de bank en het zapt."
quote:Ik ben benieuwd!
Op maandag 01 juli 2002 16:36 schreef WouterB het volgende:[..]
mjah, zo ken ik er ook nog wel een paar.
quote:Ik begrijp niet wat er zo absurd zou moeten zijn aan dat plaatje.
Zo zou je dus, zoals Claudia ook al zegt, nooit iets nieuws kunnen doen omdat je altijd al een basis hebt, en zelfs al gebruik je die niet, dan negeer je die basis.
quote:Noem er eens één?
Ik vind dit een beetje ver gaan, omdat je zo alles zo ver relativeert dat je nauwelijks nog geldende uitspraken kunt doen.
quote:"Willen" kun je niet zien als equivalent aan "spontaan". Het kan spontaan zijn (driften), maar ook rationeel (keuze).
Op maandag 01 juli 2002 16:28 schreef Koekepan het volgende:Zeker! Maar ik interpreteer 'zoals zij zelf willen' als 'spontaan', 'ongedwongen'.
quote:En misschien wel andersom.
En mij lijkt dat conformisme een heel groot deel van ons spontane gedrag bepaalt.
quote:En weer schets je 2 vormen van afhankelijkheid. "Invloed" is overigens iets anders dan "gebruik maken van". Een blanco wereld is dan ook ondenkbaar.
Dat kan heel goed. Het combineren van meerdere oude ideeën lijkt mij veel vruchtbaarder dan wachten tot zich een idee aandient dat niet te traceren is tot invloeden door andere denkers of kunstenaars.
quote:Dat geloof ik ook niet (en heb ik ook niet gezegd - misschien dat het duidelijker wordt uit mijn voorlaatste posting). Ik ontken de aanwezigheid van driften ook niet. Wat ik daarentegen wél ontken is dat ze *al* het handelen bepalen.
Op maandag 01 juli 2002 16:42 schreef Koekepan het volgende:Dat het bewustzijn de enige motor is achter de handelingen van een individu geloof je toch niet zelf?
quote:Integendeel. Wat mij betreft mag je "spontaan" zelfs gelijkschakelen aan "conformistisch".
Jij beweert dus dat een spontaan handelend individu vrij is van conformistisch gedrag?
quote:Een keuze op basis waarvan? Als ik rechthoekige ramen mooier vind dan zevenhoekige, wat helpt mij dan de ratio?
Op maandag 01 juli 2002 16:44 schreef Claudia_x het volgende:[..]
"Willen" kun je niet zien als equivalent aan "spontaan". Het kan spontaan zijn (driften), maar ook rationeel (keuze).
quote:En misschien wel in het kwadraat.
En misschien wel andersom.
quote:Natuurlijk, want dat is ook mijn stelling. "Gebruik maken van" iets is "invloed", maar "invloed" is niet "gebruik maken van".
En weer schets je 2 vormen van afhankelijkheid. "Invloed" is overigens iets anders dan "gebruik maken van". Een blanco wereld is dan ook ondenkbaar.
quote:De ratio kan hoogstens de aanwezige driften een halt toeroepen. Ze kan er zelf geen nieuwe bij verzinnen.
Op maandag 01 juli 2002 16:49 schreef Claudia_x het volgende:
Dat geloof ik ook niet (en heb ik ook niet gezegd - misschien dat het duidelijker wordt uit mijn voorlaatste posting). Ik ontken de aanwezigheid van driften ook niet. Wat ik daarentegen wél ontken is dat ze *al* het handelen bepalen.
quote:Ja, dat denk ik ook. Daarmee beweer je dus al dat onberedeneerbare dingen als smaak en voorliefde geheel en al bepaald worden door conformisme.
Integendeel. Wat mij betreft mag je "spontaan" zelfs gelijkschakelen aan "conformistisch".
(I'm off.)
quote:Als opmerking wat betreft Literatuur: Lees ook Atlas Shrugged... Dit boek is de uitgebreidde versie van wat Ayn Rand in The Fountainhead verteld...
Op maandag 01 juli 2002 17:04 schreef Koekepan het volgende:
Ach en zie aan, ook onze mod-der-literatuur laat het afweten. Tsjongejonge, het was wel weer een inspirerende discussie. Ik hoop maar dat je er veel mensen toe hebt bewogen dit geniale boek te lezen!(I'm off.)
Wat het filo-deel betreft... ik ben het er mee eens dat de mens niet in staat is tot orginaliteit in zoverre dat mensen in staat zijn het bestaande te combineren: eg, een mens die alleen rood en geel kent kan ze combineren tot geel... onze voorbeelden uit de natuur zijn zo talrijk dat hetgeen we kunnen "produceren" oftewel, creatief uitdenken echt eindeloosheid nadert...
Ik heb het uit en ook al had ik het jou, Claudia, gegund om jouw eerdere topic aangehaald te zien worden, is het toch de verkeerde plaats omdat het vol staat met offtopic gebabbel. Bovendien maakt het je ongetwijfeld helemaal niks uit.
Vandaar hier. En welnu.
Het boek is waarschijnlijk één van de weinige boeken die écht iets voor me zullen betekenen. Ondanks dat de personages op sommige punten té zijn voor mijn doen, en Roark niet emotioneel genoeg, klinkt de algemene boodschap die Rand hiermee wil overdragen me als muziek in de oren. De hardnekkigheid waarmee Roark vasthoudt aan zijn idealen, simpelweg omdat er geen andere mogelijkheid voor hem is, is een enorm inspirerende. Het is waar ik altijd naartoe geleefd heb. Maar helaas, en zoals met veel andere mensen het geval is, was ik ook lange tijd een second-hander, om het fictieve van het boek maar even non-fictief te maken.
Het is heel moeilijk om je eigen standpunten te blijven verdedigen, ook al brengt dat enorm veel lijden en tegenstand met zich mee. Mensen zullen je willen kapotmaken, ze zullen je verachten omdat ze je niet kunnen maken tot wat ze je wíllen maken, en ze zullen zich groeperen om je toch naar hun hand te zetten of elkaar's 'superioriteit' onder elkaar te bevestigen en op te hemelen ten koste van jou. Nog steeds is dat zo. Psychologische manipulatie vindt overal plaats en vanaf jongs af aan.
quote:Maar... mensen die beïnvloeden kun je ook weer opsplitsen in enerzijds mensen die beïnvloeden voor hun eigen doeleinden, zoals macht, status, erkenning of iets gedaan te krijgen en mensen die onbedoeld beïnvloeden. Die laatste groep hecht er geen waarde aan dat zij anderen beïnvloeden. Of zij nu een ander wel of niet beïnvloeden, het doet niks af aan hun eigen gang van zaken of zelfbeeld. Als je mensen wilt beïnvloeden betekent dat, dat je voor het succes daarvan afhankelijk wordt van andere mensen en of zij toelaten dat jij ze kan beïnvloeden.
Op zaterdag 29 juni 2002 18:48 schreef Koekepan het volgende:[..]
Die tegenstelling lijkt me vrij gekunsteld. Je kunt het beter mensen-die-beïnvloeden en mensen-die-beïnvloed-worden noemen, want zoals Einstein al zei: 'the secret to creativity is knowing how to hide your sources'.
Elke gemiddelde Idols-deelnemer wil beroemd worden en is afhankelijk van het publiek of zij daadwerkelijk beroemd worden. Het ligt aan het publiek of zij iets bereiken voor zichzelf. Als ze mislukken zullen ze zich minderwaardig voelen en misschien denken dat ze niks kunnen. Als een populaire artiest in al zijn arrogantie durft te roepen dat het niet het publiek is dat hem maakt, maar dat hij zijn ding doet en het publiek tóch wel komt, is hij hypocriet. Hij heeft echt wel concessies moeten doen om daar te komen waar hij wilde zijn. En als die artiest niet per se beroemd had willen worden, was hij ongetwijfeld al niet zover gekomen. Publiek loopt elkaar vaak achter de reet aan en gaat af op wat anderen over die artiest te zeggen hebben. Zeggen ze dat de artiest steengoed is, dan zal het individu hem ook goed moeten vinden, anders is er iets mis met hem. Meelopen met de grote menigte en hun gezamenlijke zogenaamd goede smaak gaan overnemen geeft bevestiging dat jij dan ook goed bent. Probeer dat maar eens te voorkomen als je jong bent en nog niet zeker bent van je eigen identiteit.
Gelukkig is niet iedereen zo, maar een artiest wordt wel degelijk 'gemaakt' door hem/haar te pluggen. Datgene wat bovenaan in de top 40 staat getuigt, naar mijn mening, nou niet echt van artistieke integriteit. Die figuren zullen instant succes willen en doen écht wel alles wat ze wordt opgedragen om beroemd te kunnen worden.
De ware integere artiest gaat gewoon zijn eigen gang voor de muziek. Of het nou thuis is of bijvoorbeeld in een orkest. Al wordt hij ervoor betaald of is hij zo arm als een kerkrat. Zolang hij zijn ding maar kan doen.
De boodschap die ik uit het boek meegekregen heb is niet die van beïnvloeden of beïnvloed worden, maar zelfs iets wat buiten die twee om ligt. Namelijk het ontkennen van erkenning, succes, invloed, status e.d. En ook van het besef dat 100 andere mensen nog geen gelijk hoeven te hebben over jou, alleen maar omdat ze in de meerderheid zijn en collectief hun gelijk proberen te halen. Je ziet het ook op Fok. Users die zien dat anderen hun mening delen en dan hun mond wel open durven te trekken en dan voornamelijk ook andermans reactie gebruiken om hun eigen gelijk kracht bij te zetten. Vervolgens gaan ze klitten en is het net alsof zij het grote gelijk vertegenwoordigen dat het gelijk van het individu overheerst. Dat is je reinste flauwekul natuurlijk. Maar het is wel psychologische intimidatie.
In deze tijd wordt ook geweld niet geschuwd om toch je zin door te duwen. Dat is op zich wel frustrerend, want je kunt geestelijk wel sterk genoeg zijn om toch voet bij stuk te houden, toch kun je daarvoor het loodje leggen. Ze kunnen dan je lichaam breken, maar niet je ziel. Toch is dat de uiterste vorm van geestelijk onbreekbaar zijn. Of terwijl je gemarteld wordt, tóch vasthouden aan je principe's.
In ieder geval ziet Roark zichzelf, met zijn self-sufficient ego, los van andere mensen. Hij heeft geen andere mensen nodig om iets van ze te krijgen wat hij niet heeft. Andere mensen hebben hem simpelweg niks te bieden dat hij niet uit zichzelf kan putten. Hij is niet afhankelijk van de goedkeuring van anderen. Hij maakt geen vriendjes om hogerop te komen en doet geen concessies ten koste van waar hij voor staat. Andere mensen kunnen dit uiteraard niet verdragen. Iemand moet per se gebroken worden en zich schikken in de wil van het collectief, want dat is het middel van de second-handers om te kunnen floreren.
Als hij een bepaalde klus niet krijgt, omdat er voorwaarden aan worden gesteld waar hij niet mee kan leven, die tegen zijn integriteit ingaan, gaat hij niet akkoord. Ook al heeft hij nauwelijks geld. Hij accepteert alle ellendige consequenties van zijn weigeren en behoudt daarmee zijn integriteit. In de ogen van de massa is hij niets, en ze proberen hem te breken. Mensen willen hem wanhopig gebroken zien. Alle publieke erkenning gaat naar Peter Keating, een architect die alleen maar kan herkauwen wat al eens eerder is gedaan en van Roark heeft nog nooit iemand gehoord. Andere mensen uit de massa hebben geen eigen mening en slikken alles wat ze verteld wordt, ook al worden ze er mee in de zeik genomen.
Maar Keating zijn succes is volledig gebouwd op een web van allerlei diverse mensen waardoor hij voor dat succes altijd afhankelijk zal zijn van anderen en niet alleen op zichzelf kan vertrouwen. Als Toohey hem uiteindelijk niet meer promoot via zijn column, wordt Keating ook helemaal wanhopig omdat hij zijn ziel heeft verkocht en afhankelijk is van de gratie van een 'vriend' als Toohey. Waar zijn vrienden anders voor? Voor het elkaar de hand boven het hoofd houden?
Een treffend voorbeeld daarvan vind ik de passage waarin een aantal hoofdpersonages bij elkaar zitten en besluit om een toneelstuk, dat zij in werkelijkheid de grootste bagger vinden, te pluggen en tot iets fantastisch in de ogen van anderen te maken zodat het een succes wordt en het pure, mooie en oprechte uit te roepen tot bagger in de ogen van anderen zodat het een mislukking wordt. En daarbij manipuleren ze bij voorbaat de geadresseerde (Peter Keating) door hem subtiel af te schilderen als iemand die niks waard is als hij er niet zo over denkt als zij, wat daadwerkelijk in de praktijk ook werkt:
quote:Na zoiets kún je al haast niks anders meer zeggen dan hen, omdat je erbij wilt horen. Je wilt niet die persoon zijn die zij gezamenlijk verachten. Je wordt collectief afgemaakt als je er tegenin gaat. En tóch is dat wat je moet doen als je het niet met ze eens bent. Je kunt het niet met ze eens zijn, want je hebt het stuk nog niet gezien. Pas daarna kun je een mening vormen, maar die zal in de meeste gevallen toch beïnvloed zijn door wat er vantevoren over is gezegd.
"Ike has just read his new play to us," said Toohey. "A magnificent piece of work."
"You'll love it, Peter," said Lancelot Clokey. "It's really great."
"It is a masterpiece," said Jules Fougler. "I hope you will prove yourself worthy of it, Peter. It is the kind of play that depends upon what the members of the audience are capable of bringing with them into the theater. If you are one of those literal-minded people, with a dry soul and a limited imagination, it is not for you. But if you are a real human being with a big, big heart full of laughter, who has preserved the uncorrupted capacity of his childhood for pure emotion - you will find it an unforgettable experience."
Het boek is in alle opzichten een ode aan de persoon die zijn eigen mening volgt, óók als dat betekent dat hij in de ogen van anderen een mislukking is of niet goed genoeg is. De persoon die boven alles zijn eigen oprechte mening als enige juiste voor hém beschouwt en niet ten rade gaat bij anderen voor de bevestiging van zijn mening en of die goed is of slecht.
While the epic mania, while the idea that to merit in poetry prolixity is indispensable, has for some years past been gradually dying out of the public mind, by mere dint of its own absurdity, we find it succeeded by a heresy too palpably false to be long tolerated, but one which, in the brief period it has already endured, may be said to have accomplished more in the corruption of our Poetical Literature than all its other enemies combined. I allude to the heresy of The Didactic. It has been assumed, tacitly and avowedly, directly and indirectly, that the ultimate object of all Poetry is Truth. Every poem, it is said, should inculcate a morals and by this moral is the poetical merit of the work to be adjudged. We Americans especially have patronized this happy idea, and we Bostonians very especially have developed it in full. We have taken it into our heads that to write a poem simply for the poem's sake, and to acknowledge such to have been our design, would be to confess ourselves radically wanting in the true poetic dignity and force: but the simple fact is that would we but permit ourselves to look into our own souls we should immediately there discover that under the sun there neither exists nor can exist any work more thoroughly dignified, more supremely noble, than this very poem, this poem per se, this poem which is a poem and nothing more, this poem written solely for the poem's sake.
With as deep a reverence for the True as ever inspired the bosom of man, I would nevertheless limit, in some measure, its modes of inculcation. I would limit to enforce them. I would not enfeeble them by dissipation. The demands of Truth are severe. She has no sympathy with the myrtles. All that which is so indispensable in Song is precisely all that with which she has nothing whatever to do. It is but making her a flaunting paradox to wreathe her in gems and flowers. In enforcing a truth we need severity rather than efflorescence of language. We must be simple, precise, terse. We must be cool, calm, unimpassioned. In a word, we must be in that mood which, as nearly as possible, is the exact converse of the poetical. He must be blind indeed who does not perceive the radical and chasmal difference between the truthful and the poetical modes of inculcation. He must be theory-mad beyond redemption who, in spite of these differences, shall still persist in attempting to reconcile the obstinate oils and waters of Poetry and Truth.
(The Poetic Principle, 1850.)
Om te beginnen even een aantal aannames van me:
Fysieke creativiteit (om maar een een term op te gooien) bestaat niet. Er bestaat niet zoiets als het creeëren van iets geheel nieuwes voor een mens wat geen enkele bintenis heeft met iets voorgaants. Onze hersenen slaan dingen op en produceren "nieuwe" gegevens door het aanmaken van verbindingen tussen hersencellen. Inherent aan deze methode is dat er niets nieuws ontstaat, op een willekeurige hersenstoring na die ongeveer even waarschijnlijk is als een ontploffing in een baksteenfabriek dat een huis oplevert. Het is daarentegen wel mogelijk met schijnbaar nieuwe ideën te komen door onwaarschijnlijke cominaties. Veel creatieve probleemoplossingstechnieken zijn hierop gebaseerd.
Een voorbeeld is de Duitse scheikundige Kukele die terwijl hij zijn hoofd brak over een vreemde koolstof-samenstelling half slapering in het vuur zat te kijken. Daar zag hij de vlammen als een soort slangen in hun eigen staart bijten, en dat koppelend met zijn scheikundie kennis leverde de Benzeenring op. Een niet nieuw idee, maar een onwaarschijnlijke combinatie.
De vraag die in Rand vooral aan de orde komt is de volgende:
Ben je in staat om het praktische nut van een bepaalde eigenschap, of de inherente schoonheid in een bepaalde omgeving belangerijker te vinden dan wat tradite voorschrijft. Durf een wolkenkrabber anders te bouwen, zonder renaissance-invloeden omdat het niets met de renaissance te maken heeft. In hoeverre je durft de praktische waarde en passende aesthetica van iets te verheffen tot het ultieme hoogste, in tegenstelling to je vasthouden aan tradities of "Bewezen methodes". Als voorbeeld wordt in The Fountainhead de het neo-classicisme aangehaald. Als uitlegt waarom het Parthenon "rotten" is:
quote:Volgens Roark (en Cameron en Mallory) moet een gebouw / kunstwerk trouw zijn aan zichzelf, aan het materiaal waarvan het gemaakt is en het doel waarme het gemaakt is. Zoals je ziet komt hierin nergens publieke opinie in voor.
"Look," said Roark. "The famous fluting on the famous columns - what are they for? To hide the joints in wood - when columns were made of wood, only these aren't, they're marble. The triglyphs, what are they? Wood. Wooden beams, the way they had to be laid when people bega to build wooden shacks. Your Greeks took marble and they made copies of their wooden structures out of it, because others had done it that way. Then your masters of the Renaissance came along and made copies in plaster of copies in marble of copies in wood. Now here we are, making copies in steel and concrete of copies in plaster of copies in marble of copies in wood. why?"
Ik deel de afschuw van Rand en Rand's hoofdpersonen ten aanzien van de mening van de massa. Het sterkste argument dat ik hiervoor heb is het feit dat het zulk een wispelturig en beinvloedbaar phenomeen is. Wanneer je bekijkt hoe gevoelig mensen zijn voor psychologische manipulatie is het moeilijk respect te hebben voor dat wat de gemanipuleerde menig uiteindelijk is. Wat ik niet helemaal deel met Rand is haar star- en botheid die ze bijvoorbeeld in Howard Roark laat zien. Ik geloof wel in wat David Kelley (voorzitter the objectivist center, schrijver van talloze boeken over de filosofie) omschrijft als 'benevolence'. Over het algemeen doe je er het beste aan om neutrale mensen (mensen waarover je nog niet genoeg informatie hebt om er een mening of een waarde aan te hechten) positief te behandelen en te benaderen aan gezien je nooit weet welke rol deze personen in je toekomst kunnen spelen.
Ik ben wel star (en wordt steeds starder, wie weet wordt ik nog eens een echte knakker) in mijn houding ten opzichte van mensen waarover ik wel informatie heb en die niet aan mijn eisen voldoen. Waar een hoop mensen in mijn ogen neutraal zijn (ze weten niet beter) zie ik geen reden om veel tijd aan ze te besteden. Sterker nog, ik kan het niet tegenover mijzelf verantwoorden om altruisitisch voor het plezier van een ander met iemand om te gaan, terwijl dat betekend dat ik minder tijd t besteden heb met mensen waar ik wel echt om geef, of die wel van significante waarde zijn voor mij.
Wat mij overigens geheel tegenstaat in dit boek, is de absoluut ondergeschikte positie van de vrouw. Waar de meeste vrouwen in haar boek omschreven worden als zinloze aanhangsels van de mannen, of de meest afschuwelijk semi-altruistische monsters spant ze de kroon door Dominique, de sterkste meest indrukwekkende vrouw in het boek af te schilderen als iemand die ervoor bestaat om iemand te vinden die in staat is haar te domineren, en zichzelf waardig te maken om gedomineerd te mogen worden door hem. Waar het misschien voor vrouwen een aanokkelijke vorm van identificatie is, een vrouw die door actief submissief en verwerpelijk gedrag zichzelf schoon kan spoelen van al haar zonden en zich daardoor waardig maken voor een man, is het voor de man en deprimerend vooruitzicht. Zij die wellicht sterk genoeg van karakter en principes zou kunnen zijn om een waardige metgezel te zijn moet zich eerst als een absolute mindere gedragen.
Ik heb uiteraard nog veel mer te melden, maar ben in nederland nog niet echt iemand tegengekomen om het voor een langere tijd op nivo mee te delen. Op het objectivist centre seminar in Boston heb ik het wel benaderd, maar dat was maar een week. Gelukkig ga ik over een paar weken weer een aantal mensen van dat seminar bezoeken. Mocht je interessante reacties hebben, laat het me weten, per mail of reageer op dit topic.
Btw: Koekepan, heb je wel eens een boek van Rand gelezen? Volgens mij schuilt er ook in jou een echte objectivist die zich alleen moet losworstelen van collectistische neigingen.
[Dit bericht is gewijzigd door HippieNL op 09-10-2003 01:12]
Ik heb laatst een film over Ayn rand gezien. The passion of Ayn Rand. Interesant en extreem persoon (extreme personen zijn vaak ook interesant).quote:Op vrijdag 28 juni 2002 13:15 schreef WouterB het volgende:
Welk boek van haar is een aanrader en zijn er ook vertalingen in het nederlands? Engels is opzich geen probleem hoor, maar als er 'n NL vertaling is...
Je moet hoe dan ook beginnen met The Fountainhead. Als het je bevalt, kun je daarna Atlas Shrugged gaan lezen. De vertaling van het eerste boek heet De eeuwige bron.
http://www.last.fm/user/OFfSprngr
.
.
Vertel eens, wat heb jij van Rand gelezen en wat vond je ervan?quote:Op vrijdag 24 maart 2006 14:07 schreef OFfSprngr het volgende:
Ayn Rand en Kapitalisme.
Kloipt, uit 1949 met Gary Cooper in de hoofdrol, maarAyn Rand was er zelf niet zo tevreden over (bron)quote:Op vrijdag 28 juni 2002 13:26 schreef WefDiNaini het volgende:Er is ook een film van, moet je zeker zien!
Laatst was de nagechrinsoniseerde versie nog op ARD
Oliver Stone heeft ooit eens overwogen om Fountainhead te gaan herverfilmen
[ Bericht 8% gewijzigd door Karzeuler op 22-05-2006 23:37:13 ]
|
|
