Het babytopic (0-1 jaar) Deel 28

Wij hadden trouwens ook een goede nacht van 21:30 tot 06:00 oke vriend heeft haar om 00:00 nog wat aangeboden maar ze dronk amper wat

DML spannend dus

O, ik doelde niet op de kosten, maar ik weet dat er ook best heel wat mensen zijn die hun kinderen het liefste de hele dag bij zich hebben, zeven dagen per week. En zo ben ik dus niet. Ik ben echt blij als ze soms even niet bij me zijn. Dat is trouwens ook voor hen beter, hebben ze een vrolijkere mama.

quote:

Op donderdag 28 juli 2011 22:06 schreef mefke79 het volgende:
O, ik doelde niet op de kosten, maar ik weet dat er ook best heel wat mensen zijn die hun kinderen het liefste de hele dag bij zich hebben, zeven dagen per week. En zo ben ik dus niet. Ik ben echt blij als ze soms even niet bij me zijn. Dat is trouwens ook voor hen beter, hebben ze een vrolijkere mama.

Ik had dat met Jaël extreem wel Nu ben ik er makkelijker in! Soms vind ik het zelfs fijn dat andere ook vinden dat Sarah niet zo een makkelijk meisje is.. Ik dacht namelijk dat het aan mij lag, mensen die haar even zien zeggen altijd ow wat een leuk en makkelijk kind... En ik vind het dan fijn haar even niet om me heen te hebben, helemaal als ze een slechte dag heeft

Ik heb er helemaal geen moeite mee om Willem te laten logeren bij een ander, hij is net een paar dagen bij z'n oma in Zeeland geweest en daar heb ik weinig last van gehad eigenlijk. Nu scheelt het wel enorm dat Willem zelf ook heel makkelijk is in dat soort dingen. Hij hangt ook helemaal niet aan ons; kroelen of knuffelen is er bijvoorbeeld alleen bij als hij écht écht écht heel erg moe is.

Zolang hij het zelf nog helemaal geweldig vind om met anderen op pad te gaan is het wat mij betreft dan ook wel goed. Al hoop ik wel een heel klein beetje dat nummertje twee straks wel een knuffelkontje blijkt te zijn...

Flugel, Driekus is pas met anderhalf jaar gaan knuffelen en kroelen. Toen pas kregen we ook echt kusjes, eerder niet. Dus houd hoop!

Jaël was ook pas laat met kroelen en knuffelen, die wilde het liefst met zo min mogelijk contact het eerste jaar en nu zoekt ze op alle mogelijke maneiren naar aandacht wat niet is kan dus zeker nog komen flugeltje

quote:

Op donderdag 28 juli 2011 22:17 schreef mefke79 het volgende:
Flugel, Driekus is pas met anderhalf jaar gaan knuffelen en kroelen. Toen pas kregen we ook echt kusjes, eerder niet. Dus houd hoop!

We hebben ook echt wel eens het idee dat we 'm zo kunnen overdoen aan iemand anders, doet 'm helemaal niks Ik hoop dat jullie gelijk hebben en het nog gaat komen...

edit: verder heb ik natuurlijk wel het meest gave, briljante, lieve, geweldige, etc etc etc kind van de heule wereld he!!

Ik ben zo'n moeder die haar kindje wel 7 dagen per week om zich heen heeft, heerlijk dat het kan, bewust voor gekozen, das een groot geluk.

Maar als ze zoals vanmiddag, vanaf een uurtje of drie tot vanavond acht uur, twee keer een kort dutje doet van 20/25 minuten. En de rest vd tijd wakker is en dan niet in de box/wipper wil maar alleen maar bij mama, dan denk ik ook wel, mag ik heel even 15 minuten voor mezelf...want ik moet nog was/strijk/koken/vaatwasser.
Dat relativeer ik dan vervolgens, door te denken, ach de rest vd dag was ze makkelijk en ze zal t wel nodig hebben of ergens last van hebben.

Ik begrijp dus heel goed dat sommige mensen graag werken, zonder hun kindjes om zich heen en tijd voor zichzelf inplannen om dingen met hun partner te doen.

Ik zal wellicht de komende maanden mijn mupke ook wel eens een uurtje of twee bij mijn moeder brengen, of een keertje met manlief uit eten gaan. Maar voorlopig moet ik er niet aan denken om langer dan een uurtje zonder kind te zijn. Ze zit nog erg aan mij vast.

Ik zit ook 24/7 met Soneal, en dat is geen klacht

Ik kan een keer in m'n uppie een boodschap gaan doen als N. bij hem is, maar dat komt maar sporadisch voor, hoewel ik het wel lekker vind dat ik nu niet meer verplicht iedere 2½ a 3 uur present hoef te zijn, omdat er in het geval van HONGER ook wel wat gegeten kan worden dat niet uit mijn borst komt.

Overigens heb ik nog steeds een plakbaby, die vrijwel iedere middag op mij ligt te slapen

Ik mis mijn plakbaby.....

Omdat ze niet meer bij me plakt. De wereld is zoveel leuker om te ontdekken. Slapen doet ze alleen in bed.

Maar ook omdat ik nu avonddienst heb. De derde op rij... Gelukkig ben ik hierna 4 dagen vrij.

Sofie gaat geen vaste dagen naar de opvang. We willen wel dat ze elke week minstens 1 keer gaat. Soms hoeft dat niet omdat N en ik beide onregelmatig werken, maar dan gaat Sofie wel 1 dag(deel) naar de opvang.

gisteren had Evan ineens weer een regeldag...sinds zaterdag ging alles goed, maar gisteren had hij veel krampjes en honger (ander soort huilen)...we hadden het idee dat hij genoeg eten binnen kreeg, maar misschien is 120ml niet meer voldoende. De situatie gisteren was een beetje zoals bij Juud.
Hoewel...ik moet zeggen er waren ook zeker leuke momenten...hij lacht steeds meer...eerst deed hij dat helemaal niet of heel soms.

Wel fijn voor je dat je 7 dagen in de week bij je meisje kan zijn. Helaas lukt dat voor ons financieel niet, dus het niet zozeer een kwestie van graag willen werken. Tijd voor jezelf? ik hoop dat we dat over een paar weken/maanden ook eens hebben. Nu is 5 min. met z'n 2'en al heel wat.

arme kaatjejannie hopelijk blijft ze in de tijd dat jullie samen zijn vaak genoeg plakken...

Ik heb het niet zo op kinderdagverblijven
Misschien niet helemaal eerlijk omdat we het nooit geprobeerd hebben, maar als ik af en toe dingen lees..
En mijn buurvrouw en nichtje werken ook op een KDV en die zeggen soms rare dingen over die kinderen en het zijn ook echt mensen waar ik Mex nooit aan mee zou geven.
En aan de overkant van mijn werk zit een KDV met hele open ramen en die baby's daar zitten echt de godganse dag in zo'n trillend wippertje.
En dan was er natuurlijk dat misbruik op een KDV. Dat er van die griezels rondlopen weet ik wel, maar dat er dan niemand z'n mond heeft opengetrokken en dat er zoveel kinderen misbruikt konden worden zonder dat het gezien werd vind ik denk ik nog veel erger.

Ik weet heus wel dat er ook goede KDV's zijn en lieve leidsters en dat je wil werken als je gestudeerd hebt, maar dat moet je maar net treffen dan.

Maar Mex is een onwijze plakbaby nog steeds en nu ook echt héél eenkennig. Hij gaat wel 1x in de 2 weken logeren bij m'n moeder omdat m'n vriend en ik dan allebei werken op zaterdag en dat gaat gelukkig nu goed omdat hij haar wel vaak ziet.
Nu we wat dichterbij mijn vriends familie wonen gaat hij ook wat vaker daarheen, want ik heb idd geen moment voor mezelf (ik werk maar 1 dag per week) en het is voor Mex ook goed om af en toe ergens anders te zijn.

Orea, je meisje alweer 1! Gefeliciteerd en wat een mooie spam!

Anne, met een staartje

Hier ook geen kdv, omdat er geen verblijven zijn hier die onregelmatige diensten aanbieden. Bientje gaat ongeveer 6x in de maand naar mijn schoonmoeder en vaak is dat maar voor een paar uurtjes. De andere dagen is haar papa of mama bij der, en daar genieten we allemaal onwijs van _{mijn man kan ook echt niet wachten dat ie op woensdagmiddag cakejes met der kan bakken} Het gaat prima nu, toch wil ik wel graag dat ze naar een kdv gaat als ze wat groter is, maar ze is nog lang niet groot!

quote:

Op donderdag 28 juli 2011 22:04 schreef Leandra het volgende:
Oppas die je zelf betaalt om je behoefte aan me-time te kunnen bevredigen zul je me niet over horen, maar als die oppas dan het kdv is waarvan de kosten door de overheid gesubsidieerd worden, dan is er toch wat mis.

Je me-time neem je maar zoals je het hebben wilt, maar daar hoeft de samenleving niet aan mee te betalen.

Dat zijn twee verschillende argumenten:

* het is onfatsoenlijk omdat je anderen mee laat betalen
* het is onfatsoenlijk omdat je een plek bezet houdt

Met het eerste ben ik het eens, met het tweede niet. Zolang ik betaal voor de opvang vind ik dat een ander er niets mee te maken heeft wat er de reden voor is dat ik een extra dag neem. Misschien heb ikzelf een zwakke gezondheid, misschien doe ik in die tijd het huishouden, misschien volg ik een opleiding ernaast, misschien wil ik voorbereidingen treffen om (vooralsnog onbetaald) mijn eigen bedrijf op te zetten, misschien heb ik het soort werk waarbij je 40 uur betaald krijgt maar je verondersteld wordt 60-80 uur te werken (denk aan de consultancy). Het is niet aan de overheid om als een soort opvoedpolitie te fungeren en te bepalen wie wél en wie niet een goede reden heeft. Wat voor de een een goede reden is is voor de ander een kulreden.

quote:

Op donderdag 28 juli 2011 22:20 schreef flugeltje het volgende:

[..]

We hebben ook echt wel eens het idee dat we 'm zo kunnen overdoen aan iemand anders, doet 'm helemaal niks Ik hoop dat jullie gelijk hebben en het nog gaat komen...

Merk je aan subtielere dingen wel dat hij aan jullie gehecht is? Zoekt hij bijvoorbeeld een van jullie op als hij verdrietig is? Huilt hij wel eens bij het afscheid nemen?

Anne is ook geen knuffelkont en die vindt het eigenlijk ook wel bij iedereen prima, behalve mannen met een baard Maar als ze bij een onbekende zit, kijkt ze wel de hele tijd of wij er nog zijn, dus het lijkt me dat ze toch wel enigszins aan ons gehecht is

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 09:42 schreef Troeta het volgende:

Ik weet heus wel dat er ook goede KDV's zijn en lieve leidsters en dat je wil werken als je gestudeerd hebt, maar dat moet je maar net treffen dan.

Je doet alsof zulke kinderdagverblijven een uitzondering zijn! Dat lijkt me nogal overdreven, hoor.

Ivan is ook vrij eenkennig, en juist daarom vind ik het fjin dat hij naar het kinderdagverblijf gaat. Op een bepaald moment zal hij ook naar school moeten en het is wel een goede opmaat daartoe. Hij leert om meer mensen dan zijn vader en moeder toe te laten in zijn kring van mensen die hij vertrouwt en langzaamaan maakt hij kennis met de regels van het sociale verkeer.

Volgens mij heb je vrij gauw door of je kind het naar z'n zin heeft op het kinderdagverblijf. Als we Ivan op komen halen aan het einde van de dag dan gluren we even hoe hij functioneert op de groep of in de tuin. Hij is er op z'n gemak en volstrekt zichzelf.

Met Lena is het niet anders, maarja, die is altijd vrolijk. Ik ben benieuwd hoe het met haar gaat als de eenkennigheid toeslaat.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 10:13 schreef Fannetje het volgende:
Anne is ook geen knuffelkont en die vindt het eigenlijk ook wel bij iedereen prima, behalve mannen met een baard Maar als ze bij een onbekende zit, kijkt ze wel de hele tijd of wij er nog zijn, dus het lijkt me dat ze toch wel enigszins aan ons gehecht is

Klinkt heel normaal dus! Overigens was ik als baby juist dol op alle mannen met baard. (Mijn vader had een baard.)

Zodra de gastouder de deur open doet ben ik buiten beeld bij Sofie. Ze strekt haar armpjes uit naar de gastouder en begint te lachen. Ik haal haar zelf niet vaak op, maar N zei gisteren dat ze wel weer begint te lachen als Sofie N ziet. Dan is het weer andersom.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 10:05 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Merk je aan subtielere dingen wel dat hij aan jullie gehecht is? Zoekt hij bijvoorbeeld een van jullie op als hij verdrietig is? Huilt hij wel eens bij het afscheid nemen?

Hij komt inderdaad wel als hij verdriet heeft of heel moe is, dan kruipt hij ook wel bij me... (hij vind het overigens ook prima als iemand anders 'm troost) Maar huilen bij het afscheid nemen? Integendeel, hij gaat gewoon zitten zwaaien dan en als ik de gangdeur bij mama open laat om nog even te zwaaien duwt ie 'm dicht

Bij Ivan is het andersom: het is brullen als je hem afzet, maar als je hem op komt halen wil hij niet mee naar huis.

Bij alle kindjes uit zich dit volgens mij anders en een kind maakt ook nog eens verschillende fases door. Mijn ervaring is dan ook dat dit soort dingen voortdurend kunnen veranderen. Ivan en twee meisjes van zijn leeftijd zijn zich momenteel bijvoorbeeld erg bewust van 'verlaten' worden en 'alleen' zijn. Dat uit zich in moeite hebben met het naar bed gaan, 's nachts in paniek wakker worden... En dan heb ik het dus over dreumesjes van ruim 1,5 jaar oud. Net voor Lena geboren werd (rond zijn 1e verjaardag) had hij ookal zo'n fase.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 10:18 schreef flugeltje het volgende:

[..]

Hij komt inderdaad wel als hij verdriet heeft of heel moe is, dan kruipt hij ook wel bij me... (hij vind het overigens ook prima als iemand anders 'm troost) Maar huilen bij het afscheid nemen? Integendeel, hij gaat gewoon zitten zwaaien dan en als ik de gangdeur bij mama open laat om nog even te zwaaien duwt ie 'm dicht

Ik weet nog wel dat Sorbootje zich er indertijd een beetje zorgen over maakte bij Isabeau, al klinkt 'zorgen maken' weer zo dramatisch. Ik weet nog wel dat Sorbootje er toen op ging letten en op subtielere manieren zag dat Isabeau erg gehecht was aan haar moeder. Ik zal er eens even naar vragen hoe zich dat ontwikkeld heeft.

Willem lijkt overigens gewoon heel erg op mij hoor, ik ben zelf ook nooit zo van het knuffelen en kussen geweest... (heb ik weer van m'n oma) Ik zie het dus niet als echt zorgelijk, vind het alleen wat jammer soms

Martijn baalt er soms wel echt van en die hoopt dan heel erg dat nummertje 2 wat meer op hem lijkt wat dat betreft.

Flugel, die kroeltijd kan nog komen. Bij Mette onstaat nu pas een vorm van genegenheid naar ons. Ze is altijd vrij afstandelijk geweest en heeft ook nooit verlatingsangst gehad.
Ik koester het momenteel heel erg als ze uit eigen beweging bij ons komt zitten of als ik haar mag knuffelen.

Ze heeft rond de anderhalf jaar ook een maand gekwakkeld met slapen en het stukje verlaten daarbij, maar alleen thuis, bij ons. En voor de rest zagen we dat gedrag nergens terug, alleen bij het slapen.

Claudia, misschien komt de verlatingsangst fase bij Lena wel nooit, of in hele lichte mate.