Inleiding Een aantal weken geleden was er
een prijsvraag op FOK! waarbij je tourtochten met een Trabant kon winnen. Ik mocht mezelf gelukkig prijzen en kreeg een cadeaubon voor een tocht door het prachtige Dordrecht. Het was wel te merken dat Danny net een nieuw huis heeft gekocht, er was geen geld meer over voor een Trabant met airco, climate control, elektrische ramen, airbags, traction control, boordcomputer, automaat, stuurbekrachtiging en radio/mp3-speler met Bluetooth. Maar dat mocht de pret niet drukken! Hierbij een kort reisverslag van het dagje uit…
TrabietoerTrabietoer.nl is een organisatie die gespecialiseerd is in het verhuren van Trabantjes. De eigenaar is Etienne, een goedlachse man die overduidelijk hart voor zijn zaak heeft. Hij heeft inmiddels een stuk of dertig Trabantjes in zijn bezit (dertig ja), waaronder wat bijzondere exemplaren. Zo heeft hij onlangs de eerste Trabant die ooit in Nederland is ingevoerd aan zijn verzameling toegevoegd. Hij noemt het verhuren van Trabantjes eigenlijk meer een hobby, het mooiste is het kunnen delen van zijn grote passie met anderen, door ze er ook in te laten rijden. En dat is te merken, het is geen commerciële toko waar het enkel om geld draait. Er is aandacht voor de klant en aandacht voor de auto.
TrabantDe Trabant is een bijzondere verschijning. De naam zal niet iedereen iets zeggen, maar als je hem ziet, dan gaat bij de meerderheid waarschijnlijk toch wel een belletje rinkelen. Voor de volledigheid hieronder wat informatie die ik schaamteloos van Wikipedia heb gekopieerd. Het moge duidelijk zijn dat ik niet insta voor de juistheid van de informatie
.
quote:
Trabant was een automerk van de Automobilwerk Zwickau uit het voormalige Oost-Duitsland. De naam is in 1957 gekozen na een prijsvraag nadat de auto eerst slechts onder zijn typenaam verkocht werd. De naam is erg toepasselijk: enerzijds betekent het zoveel als 'maatje', veel mensen beschouwden hun Trabant als deel van hun familie. Anderzijds verwijst de naam naar Erdtrabant, oftewel satelliet. De auto moest tonen dat de DDR meeging in de technologische vooruitgang die in 1957 in de Sovjet-Unie de eerste satelliet leverde.
De tochtAlvorens we konden vertrekken, kregen we eerst een heldere uitleg over de bediening van de auto. Die is namelijk niet zoals je gewend bent. Schakelen gaat met een pook aan het stuur (beetje zoals de automaat van een oudere Amerikaanse auto, maar dan zonder dat het automatisch gaat
), er zit nog een choke in, en voor het starten moet vooral niet vergeten worden het brandstofkraantje open te draaien. Nou ja, dan voor het eerst de sleutel omdraaien. Wat een herrie, wat een rook! Een blauwe mist trok op vanaf de achterkant van de auto
. Vervolgens werd nog even de achterruitverwarming aangezet, om te voorkomen dat deze zou beslaan. De reden waarom er op zo’n oud gammel brikkie achterruitverwarming zit kregen we ook te horen: dan krijg je geen koude handen als je moet duwen
.
Na een kort rondje over de parkeerplaats om te wennen aan het gas- en rempedaal, vertrokken we. De routebeschrijving staat in een fotoboek, waarin naast de te rijden weg ook korte teksten met interessante weetjes staan over bezienswaardigheden die je tijdens de tocht tegenkomt. De fotootjes zijn klein, wat af en toe hilarische momenten opleverde doordat mijn navigator soms halverwege de kruising riep dat we linksaf moeten in plaats van rechtdoor. Verder gaf het vreemde schakelen hier en daar een probleempje. Je trekt op in z’n 1, wil opschakelen, trapt de koppeling in, en moet vervolgens nadenken. Hmmm, waar zat de 2 ook alweer? Ondertussen rijd je steeds langzamer, met een hele file achter je. Nou ja, dan maar weer terug naar 1
.
We waren overigens met vier volwassenen. Ik kan je vertellen dat je dan allemaal heel veel van elkaar moet houden, aangezien je ongeveer bij elkaar op schoot zit
. Het is echt een heel, heel klein autootje. Echt behelpen dus. Wij hadden een route van 1,5 uur, dat was nog vol te houden. Maar als je een langere route kiest, dan moet je echt met maximaal drie man in een auto, of eigenlijk twee.
De route “Dordt in ’t kort” gaat door het centrum van Dordrecht en voert je onder andere langs de haven, de grote kerk, de rechtbank en wat mooie straatjes met oude panden. Het geeft een leuke indruk van de stad. Helaas zat het weer nogal tegen waardoor het rustig was op straat. Dat was jammer, want zelfs met de paar mensen die er rondliepen had je al wat bekijks in het oude autootje. Met mooi weer heb je waarschijnlijk genoeg aanspraak als je ergens pauzeert! Je hoeft trouwens de sleutel niet eens uit het contact te halen als je besluit om ergens wat te gaan drinken, niemand jat het bakkie, simpelweg omdat ze er waarschijnlijk niet eens mee weg kunnen rijden…
Op een gegeven moment kwamen we langs een bijpassende sleurhut, die hebben we maar even achter de auto gehaakt.
Uiteraard hebben we de auto ook getest op rijeigenschappen. En wat bleek: het is een waar snelheidsmonster! De topsnelheid is fenomenaal, getuige onderstaand filmpje:
Verder hebben we het bochtengedrag uitgeprobeerd. Omwille van de veiligheid heb ik maar handmatig richting aangegeven, ik vertrouwde de elektrische richtingaanwijzer niet helemaal. Zie hier het resultaat:
ConclusieFeit is dat we een hoop plezier hebben gehad. Het had nog meer plezier kunnen zijn als het weer mee had gezeten, maar wat dat betreft hadden we helaas geen vinger in de pap te brokkelen. De tocht was mooi en afwisselend. De auto was uiteraard niet comfortabel en luxe, maar oud en krakkemikkig. Maar dat is nou juist de charme ervan!
Het nadeel is dat de tour vrij kort is. Anderhalf uur rijden vanaf Alkmaar naar Dordrecht, daarna anderhalf uur rijden in een Trabant, om vervolgens weer anderhalf uur terug te rijden naar Alkmaar, het is relatief een hoop moeite. Je moet er dus eigenlijk wel een dagje uit van maken, door wat anders te zoeken in de buurt. Wij zijn na de rit met z’n vieren naar Pathé De Kuip geweest om Harry Potter te kijken, en nog wat te eten bij de KFC. De review daarover zou trouwens een stuk negatiever zijn, wat een vette troep, niet te vreten.
Maar ik dwaal af. Trabietoer biedt een leuk uitje aan, absoluut weer eens wat anders! Je hebt gegarandeerd een hoop lol. Een beetje avontuurlijk, maar niet té. Het zet je weer even met je beide voeten op aarde als je je bedenkt dat vroeger complete gezinnen met zo’n blikkie op vakantie gingen. Als je na anderhalf uur weer in je eigen auto stapt, realiseer je je dat we het zo slecht niet hebben!
Tot slot wil ik FOK! en Trabietoer bedanken voor de leuke prijs, ook namens mijn vrouw en twee vrienden die mee waren!
[ Bericht 0% gewijzigd door Bart op 25-07-2011 20:04:55 ]